นคินทร์ที่รัก (ตอนที่ ๔๘. ความสุขที่แท้จริง) จบบริบูรณ์

กระทู้สนทนา

แต่งนิยาย นิยายออนไลน์ นวนิยายรัก นิยายไทย นักเขียน

ตอนที่ ๔๘.ความสุขที่แท้จริง (จบบริบูรณ์)

          เช้าวันต่อมา ย่างเข้าวันที่สองของการใช้ชีวิตในฐานะภรรยา เมรันยังคงนอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียง ร่างบางซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม จนกระทั่งเมื่อรู้สึกถึงไออุ่นจากแสงแดดอ่อน ๆ ที่เริ่มจะส่องเข้ามาภายในห้องผ่านผ้าม่านสีขาวผืนบาง หญิงสาวพลิกตัวไปมาช้า ๆ ทั้งที่ยังหลับตาอยู่ มือเรียวเอื้อมไปด้านข้าง เหมือนจะไขว่คว้าหาคนร่างแกร่งที่อยู่ข้างกาย แต่แล้วกลับรู้สึกถึงความว่างเปล่าราวกับแตะกับอากาศ

         เพียงเท่านั้นก็ทำให้เมรันขมวดคิ้วแล้วค่อย ๆ ขยับเปลือกตาขึ้นมามองหาเขา เธอยันตัวลุกขึ้นพร้อมกับชะโงกหน้า กวาดสายตามองรอบห้องแต่ก็ยังไม่พบกับสามีสุดที่รัก ครั้นเหลือบมองขึ้นไปยังนาฬิกาที่อยู่บนผนัง เจ้าของร่างบางถึงกับยิ้มกับตัวเองเพราะตอนนี้เป็นเวลาเกือบสิบโมงเช้าแล้ว เมรันจึงรู้ทันทีว่านคินทร์คงจะตื่นตั้งแต่เช้าและคงเห็นว่าเธอยังนอนหลับอยู่จึงไม่อยากจะปลุกให้ตื่น

            เมรันค่อย ๆ ขยับลุกขึ้นจากเตียงด้วยท่าทีที่ยังงัวเงีย ร่างบางในชุดนอนกระโปรงผ้าบางพลิ้วสีชมพูเดินตรงไปที่เข้าน้ำ เมื่อทำธุระล้างหน้าล้างตาเสร็จแล้วเธอก็นึกอยากจะออกไปชมวิวยามเช้าที่นอกระเบียง เมรันจึงเดินตรงไปที่ประตูกระจก มือเรียวจับผ้าม่านบางอย่างเบามือแล้วรูดเปิดไปอีกด้านหนึ่ง เมื่อเปิดเลื่อนบานประตูกระจกแล้วร่างบางระหงก็เดินออกมาถึงหน้าระเบียงพร้อมกับวาดมือขึ้นสูงพร้อมกับยืนสูดอากาศสดชื่นยามเช้า

            แต่แล้วนัยน์ตาสีน้ำตาลคู่สวยพลันเหลือบไปเห็นแปลงดอกไม้ที่อยู่ด้านล่าง เพียงสักครู่รอยยิ้มแสนหวานก็ระบายบนใบหน้านวล เพราะภาพที่ได้เห็นคือแปลงดอกกุหลาบสีชมพูอ่อน เธอยื่นมือเกาะราวระเบียงแล้วมองลงไปที่แปลงดอกกุหลาบสีโปรดแสนสวย กุหลาบที่เธอเห็นเต็มลานโล่งเมื่อวานก่อน ตอนนี้ได้ถูกนำไปปลูกไว้ มีทั้งแปลงทรงกลมและแปลงเหลี่ยม ดูเป็นศิลปะเรียบง่ายและให้ความรู้สึกงดงามราวกับจะเชิญชวนให้ลงไปชมใกล้ ๆ

            เมรันนึกถึงหนุ่มร่างสูงผู้เป็นเจ้าของหัวใจ ก็เลยลองชะโงกมองลงไปแต่ก็ไม่เห็นว่านคินทร์จะอยู่ด้านล่าง ขณะที่ร่างบางแสนสวยกำลังจะหมุนตัวกลับก็ได้สัมผัสรู้สึกถึงไออุ่นที่แผ่เข้ามาใกล้พร้อมกับมือหนาที่สอดเข้ามาโอบเอวคอดจากด้านหลังทำให้เมรันยิ้มกับตัวเองทันที

           “จากนี้ไปทุกวัน คุณจะได้มองเห็นดอกไม้ที่คุณชอบ” นคินทร์บอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เมรันยืนเอนพิงลำตัวไปที่ชายหนุ่มร่างแกร่ง การได้อยู่ในอ้อมแขนของเขาเป็นสิ่งที่เธอปรารถนามาโดยตลอด สัมผัสแห่งความรักถูกถ่ายทอดจากลมหายใจอุ่น ๆ ที่คลอเคลียอยู่ใกล้

          “ผมอยากให้คุณมีความสุขที่สุดเท่าที่ผมสามารถจะมอบให้คุณได้” นคินทร์พูดกระซิบเสียงทุ้มนุ่มนวลหู คนฟังรับรู้ถึงความจริงใจจากน้ำเสียงนั้น ใบหน้าคมคายก้มลงจูบที่ข้างแก้มนวลเนียนพร้อมกับกระชับแขนกอดภรรยาแนบอกอย่างทะนุถนอม

        สองสามีภรรยาต่างก็ยืนมองชมความงดงามของแปลงดอกกุหลาบแสนสวยนี้ด้วยกัน เปรียบเสมือนกับตัวแทนของความรัก ความใส่ใจที่คนทั้งคู่ต่างก็มีให้กันและกัน

           “ขอบคุณมากนะคะ” หญิงสาวที่ถูกสวมกอด พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน

          เมรันบอกแล้วก็หมุนตัวหันหน้ามามองใบหน้าคมสันของสามี ความรู้สึกตื้นตันใจระบายอยู่บนใบหน้าของภรรยาสาว เธอมองสบตาหวานซึ้งกับเขาแล้วโผเข้ากอดสามีอย่างแนบแน่น ใบหน้านวลซบหน้ากับแผงอกอันแสนอบอุ่น รู้สึกมีความสุขที่ได้อยู่กับเขา

          เมื่อเมรันนึกอะไรขึ้นมาได้จึงผละตัวออกจากอ้อมกอดแล้วเล่าให้เขาฟัง

        “จริงสิคะ คุณตากับคุณยายบอกกับคุณพ่อว่าชื่นชมคุณและชมคุณขวัญด้วยนะคะ คุณตาใจดีมากค่ะ ส่วนคุณยายเห็นไม่ค่อยถามอะไรคุณก็จริง แต่คุณยายคอยเก็บทุกรายละเอียดเลยนะคะ “เมรันพูดอย่างเปิดเผยแล้วก็ยิ้มหัวเราะอารมณ์ดี นคินทร์นั้นก็รู้ได้จากการสนทนากับคุณตาและคุณยาย ผู้ใหญ่ทั้งสองท่านนั้นต่างก็ใจดี แม้ว่าคุณตาจะเป็นถึงมหาเศรษฐีชาวอังกฤษแต่ก็ยังคงวางตัวแบบสบาย ๆ ไม่ถือฐานะ ยิ่งได้พูดคุยสนทนาก็รู้ว่าคุณตาและคุณยายเป็นผู้ใหญ่ที่ไม่ธรรมดาและมากด้วยน้ำใจทีเดียว