[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ตอนที่ ๑. ปฐมบทของนคินทร์ https://pantip.com/topic/37883882
ตอนที่ ๒. ความจริงที่ปรากฏ https://pantip.com/topic/37889726
ตอนที่ ๓. เธอผู้แสนดี https://pantip.com/topic/37890154
ตอนที่ ๔. บุพเพเล่นตลก https://pantip.com/topic/37893257
ตอนที่ ๕. ตกหลุมรัก https://pantip.com/topic/37893996
ตอนที่ ๖. แผนพิชิตใจนายบอดี้การ์ด https://pantip.com/topic/37894598
ตอนที่ ๗. เพิ่งได้รู้ใจ https://pantip.com/topic/37896270
ตอนที่ ๘. ใจสัมผัส https://pantip.com/topic/37897664
ตอนที่ ๙.กลิ่นน้ำหอมของคุณ https://pantip.com/topic/37898999
ตอนที่ ๑๐.ใครอยู่ในใจคุณ https://pantip.com/topic/37899045
ตอนที่ ๑๑.ปาร์ตี้ริมหาด https://pantip.com/topic/37899167
ตอนที่ ๑๒.จูบแรก https://pantip.com/topic/37900113
ตอนที่ ๑๓. วาสนาพาให้พบ https://pantip.com/topic/37883882
ตอนที่ ๑๔. เมื่อสองเราใกล้กัน https://pantip.com/topic/37908202
ตอนที่ ๑๕. มิตรภาพ https://pantip.com/topic/37908254
ตอนที่ ๑๖. ความในใจ https://pantip.com/topic/37908525
ตอนที่ ๑๗. ความลับที่ถูกเผย https://pantip.com/topic/37908779
ตอนที่ ๑๘. ปฏิบัติการของฟรังโก้ https://pantip.com/topic/37914125
ตอนที่ ๑๙. ถ่านไฟเก่า https://pantip.com/topic/ 37919981
ตอนที่ ๒๐. สาวสวยของฟรังโก้ https://pantip.com/topic/37920050
ตอนที่ ๒๑. สัมผัสพิเศษ https://pantip.com/topic/37920166
ตอนที่ ๒๒. ลุยเลยฟรังโก้ https://pantip.com/topic/37923180
ตอนที่ ๒๓. ประมูลสวาท https://pantip.com/topic/37925421

ตอนที่ ๒๖. สู่ขอ
ระหว่างทางที่นั่งรถมาด้วยกัน นคินทร์ได้เล่าให้เมรันฟังคร่าว ๆ ว่าคุณยี่สุ่นคือเจ้าของคลับ BUDDY แต่ตอนนี้ได้ถอนตัวแล้วยกกิจการในส่วนนั้นให้คนสนิทเก่าแก่ช่วยดูแลแทนเพราะอยากจะใช้ชีวิตบั้นปลายอย่างสงบ เมื่อทั้งคู่มาถึงบ้านของคุณยี่สุ่น
“ว้าว! เยี่ยมไปเลยค่ะ รันชอบรูปสลักพวกนั้นจัง” เมรันยิ้ม ดวงตากลมโตคู่สวยเบิกกว้าง เมื่อได้เห็นรูปปั้นสลักของหญิงสาวในอิริยาบถเล่นดนตรีและรูปร่างเย้ายวนเต็มไปด้วยรูปแบบของงานศิลปะบนฐานกำแพงสูง นคินทร์ได้ขับบิ๊กไบค์คู่ใจเข้ามาจอดภายในบ้าน เฮียหุยเดินออกมาต้อนรับ
“อายี่รออยู่ข้างใน ตามมาสิ”
นคินทร์กับเมรันเดินตามเฮียหุยเข้ามาในบริเวณ ตลอดทางที่เดินมาเมรันรู้สึกชื่นชมกับบรรยากาศและสวนดอกไม้ที่กำลังผลิดอกเบ่งบาน
“สวนดอกไม้นี่สวยจังเลย เป็นดอกไม้อะไรเหรอคะ เฮียหุย?” เมรันเอ่ยถามเสียงหวาน
“เป็นดอกยี่สุ่นครับ” เฮียหุยยิ้มตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพ
“สวนดอกไม้นี่ เฮียหุยเป็นคนปลูกให้คุณยี่สุ่นเองเลยนะ” นคินทร์แอบกระซิบบอกกับเมรัน เธอหันไปมองหน้านคินทร์ แล้วหันกลับไปมองหน้าเฮียหุย ซึ่งยืนยิ้มหน้าบานอย่างภูมิใจ
“โรแมนติกจังเลยค่ะ” เมรันพูดน้ำเสียงเคลิ้ม หลับตานึกภาพว่าหากนคินทร์ปลูกดอกไม้ให้เธอแบบนี้บ้าง พร้อมกับยิ้มหวานนึกมโนภาพ เมื่อลืมตาขึ้นมาพบว่านคินทร์กับเฮียหุยได้เดินนำหน้าเธอไปช่วงหนึ่งแล้ว จนเมรันต้องจิ๊ปากแล้วต้องรีบสาวเท้าก้าวตามไปทันพวกเขา
นคินทร์เดินมาถึงหน้าเรือนแห่งนี้ เขาได้ยินเสียงสวดมนต์ที่ดังมาจากด้านในห้องโถงในเรือนไม้สถาปัตยกรรมจีน เมรันเดินตามทันเขา เธอก็ต้องหยุดยืนฟังเช่นกัน พวกเขาเดินมาพร้อมกันที่หน้าห้องโถงนี้
ภาพที่นคินทร์เห็นคือ คุณยี่สุ่นกำลังคุกเข่าอยู่ที่หน้าแท่นบูชา เธอกำลังพนมมือสวดมนต์บทพระสูตรต่อหน้ารูปสลักเคารพพระโพธิสัตว์กวนอิม นคินทร์นั้นคุกเข่าลงข้าง ๆ พร้อมกับเฮียหุย และนั่งตัวนิ่งสำรวมอยู่ตรงนั้น เมรันเห็นแล้วก็ทำตามนคินทร์บ้าง เธออดที่จะกระซิบเสียงเบาถามเขาไม่ได้ว่า
“นคินทร์คะ คุณยี่สุ่นกำลังสวดมนต์อะไรคะ?”
“คุณยี่สุ่นกำลังสวดบทพระสูตร ‘ปรัชญาปารมิตาหฤทัยสูตร’ นคินทร์ตอบด้วยน้ำเสียงเบาที่แฝงความอ่อนโยน เมรันได้แต่พยักหน้าแต่คิ้วเรียวของเธอเลิกสูงเหมือนยังสงสัยอยู่
บทพระสูตรนี้แปลโดยพระตรีปิฎกธรรมาจารย์ถังซำจั๋ง นคินทร์เคยได้อ่านในสมัยที่เขายังเป็นสามเณรเรียนอยู่ที่วัด
สักครู่ยี่สุ่นก็ลืมตาขึ้น เธอกราบรูปพระโพธิสัตว์กวนอิมแล้วลุกขึ้นมา ใบหน้าของคุณยี่สุ่นนั้นดูผ่อง ผิวแก้มสดใส ดูมีราศี
“สรรพสิ่งล้วนว่างเปล่า” คุณยี่สุ่นเอ่ยความหมายตอนหนึ่ง
นคินทร์ก็บอกถึงความหมายของส่วนสำคัญในบทของพระสูตรนี้
“ไร้ซึ่งรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ปัญญาในการรู้แจ้ง หัวใจของหลักธรรม”
ขณะที่ทั้งคุณยี่สุ่นกับนคินทร์กำลังสนทนากันอยู่นั้น เมรันที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เธอมองหน้านคินทร์แล้วก็สลับหันไปมองหน้าคุณยี่สุ่นครั้งหนึ่ง เมรันนั่งตาปริบ ๆ เธอยังเหมือนไม่ค่อยเข้าใจว่าพวกเขาพูดคุยอะไรกัน
“พ่อหนุ่มมีความเข้าใจดีมาก” ยี่สุ่นยิ้มกล่าวชมนคินทร์
“ผมแค่พอจะรู้บ้างเพียงเล็กน้อยครับ” นคินทร์พูดถ่อมตัวด้วยความจริงใจ
ยี่สุ่นยิ้มให้แล้วเดินนำหน้าพาพวกเขาออกมาด้านนอกห้องโถง เธอตัดสินใจเล่าเรื่องราวให้พวกเขาได้รู้อีกครั้ง
“ฉันถอนตัวจากธุรกิจนี้มานานหลายปีแล้ว เฮียหุยเคยหาที่พักให้พ่อหนุ่มใกล้บริเวณนี้เพราะเสี่ยซานยังคงให้ความเกรงใจฉันอยู่บ้าง ลูกน้องของเขาถึงไม่กล้ามายุ่งที่คลับ Buddy” ยี่สุ่นบอก สีหน้าของสาวใหญ่ดูเปล่งปลั่ง รอยยิ้มระบายบนใบหน้าใจดี
นคินทร์ได้ฟังแล้วก็นึกสงสัยเรื่องความเกี่ยวข้องของเสี่ยซาน ยี่สุ่นจึงบอกกับเขาว่าเสี่ยซานให้ความเคารพสามีเธอ เพราะที่เสี่ยซานร่ำรวย มีฐานะ ทรัพย์สินก็เพราะว่าสามีของเธอให้ความช่วยเหลือมาก่อน นคินทร์ถึงได้รู้เรื่องราวของเสี่ยซานในอีกด้านหนึ่ง
“ชีวิตที่มีอายุมากขึ้นทำให้ฉันได้คิดมากขึ้น คนเราดิ้นรนกันไปถึงไหน ถึงจะมีคำว่าพอ สุดท้ายก็เอาทรัพย์สมบัติไปไม่ได้ แม้แต่ตัวก็ยังไม่เหลือรูปร่างจริงไหมพ่อหนุ่ม?”
นคินทร์เข้าใจในความหมายที่คุณยี่สุ่นบอกมาทั้งหมด เขายิ้มโดยไม่พูดอะไร เมื่อได้พูดคุยกับนคินทร์มาพอสมควร ยี่สุ่นก็บอกวัตถุประสงค์สำคัญ
“พ่อหนุ่มมีรูปลักษณะของพยัคฆ์ จะมีผู้มีอำนาจ บุญบารมีให้ความอุปการะและมีคนคอยให้การช่วยเหลือ แต่ทว่าช่วงนี้หากไม่จำเป็น พ่อหนุ่มควรที่จะห่างจากกิจกรรมที่สุ่มเสี่ยง”
นคินทร์ที่รัก (ตอนที่ ๒๖. สู่ขอ)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ระหว่างทางที่นั่งรถมาด้วยกัน นคินทร์ได้เล่าให้เมรันฟังคร่าว ๆ ว่าคุณยี่สุ่นคือเจ้าของคลับ BUDDY แต่ตอนนี้ได้ถอนตัวแล้วยกกิจการในส่วนนั้นให้คนสนิทเก่าแก่ช่วยดูแลแทนเพราะอยากจะใช้ชีวิตบั้นปลายอย่างสงบ เมื่อทั้งคู่มาถึงบ้านของคุณยี่สุ่น
“ว้าว! เยี่ยมไปเลยค่ะ รันชอบรูปสลักพวกนั้นจัง” เมรันยิ้ม ดวงตากลมโตคู่สวยเบิกกว้าง เมื่อได้เห็นรูปปั้นสลักของหญิงสาวในอิริยาบถเล่นดนตรีและรูปร่างเย้ายวนเต็มไปด้วยรูปแบบของงานศิลปะบนฐานกำแพงสูง นคินทร์ได้ขับบิ๊กไบค์คู่ใจเข้ามาจอดภายในบ้าน เฮียหุยเดินออกมาต้อนรับ
“อายี่รออยู่ข้างใน ตามมาสิ”
นคินทร์กับเมรันเดินตามเฮียหุยเข้ามาในบริเวณ ตลอดทางที่เดินมาเมรันรู้สึกชื่นชมกับบรรยากาศและสวนดอกไม้ที่กำลังผลิดอกเบ่งบาน
“สวนดอกไม้นี่สวยจังเลย เป็นดอกไม้อะไรเหรอคะ เฮียหุย?” เมรันเอ่ยถามเสียงหวาน
“เป็นดอกยี่สุ่นครับ” เฮียหุยยิ้มตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพ
“สวนดอกไม้นี่ เฮียหุยเป็นคนปลูกให้คุณยี่สุ่นเองเลยนะ” นคินทร์แอบกระซิบบอกกับเมรัน เธอหันไปมองหน้านคินทร์ แล้วหันกลับไปมองหน้าเฮียหุย ซึ่งยืนยิ้มหน้าบานอย่างภูมิใจ
“โรแมนติกจังเลยค่ะ” เมรันพูดน้ำเสียงเคลิ้ม หลับตานึกภาพว่าหากนคินทร์ปลูกดอกไม้ให้เธอแบบนี้บ้าง พร้อมกับยิ้มหวานนึกมโนภาพ เมื่อลืมตาขึ้นมาพบว่านคินทร์กับเฮียหุยได้เดินนำหน้าเธอไปช่วงหนึ่งแล้ว จนเมรันต้องจิ๊ปากแล้วต้องรีบสาวเท้าก้าวตามไปทันพวกเขา
นคินทร์เดินมาถึงหน้าเรือนแห่งนี้ เขาได้ยินเสียงสวดมนต์ที่ดังมาจากด้านในห้องโถงในเรือนไม้สถาปัตยกรรมจีน เมรันเดินตามทันเขา เธอก็ต้องหยุดยืนฟังเช่นกัน พวกเขาเดินมาพร้อมกันที่หน้าห้องโถงนี้
ภาพที่นคินทร์เห็นคือ คุณยี่สุ่นกำลังคุกเข่าอยู่ที่หน้าแท่นบูชา เธอกำลังพนมมือสวดมนต์บทพระสูตรต่อหน้ารูปสลักเคารพพระโพธิสัตว์กวนอิม นคินทร์นั้นคุกเข่าลงข้าง ๆ พร้อมกับเฮียหุย และนั่งตัวนิ่งสำรวมอยู่ตรงนั้น เมรันเห็นแล้วก็ทำตามนคินทร์บ้าง เธออดที่จะกระซิบเสียงเบาถามเขาไม่ได้ว่า
“นคินทร์คะ คุณยี่สุ่นกำลังสวดมนต์อะไรคะ?”
“คุณยี่สุ่นกำลังสวดบทพระสูตร ‘ปรัชญาปารมิตาหฤทัยสูตร’ นคินทร์ตอบด้วยน้ำเสียงเบาที่แฝงความอ่อนโยน เมรันได้แต่พยักหน้าแต่คิ้วเรียวของเธอเลิกสูงเหมือนยังสงสัยอยู่
บทพระสูตรนี้แปลโดยพระตรีปิฎกธรรมาจารย์ถังซำจั๋ง นคินทร์เคยได้อ่านในสมัยที่เขายังเป็นสามเณรเรียนอยู่ที่วัด
สักครู่ยี่สุ่นก็ลืมตาขึ้น เธอกราบรูปพระโพธิสัตว์กวนอิมแล้วลุกขึ้นมา ใบหน้าของคุณยี่สุ่นนั้นดูผ่อง ผิวแก้มสดใส ดูมีราศี
“สรรพสิ่งล้วนว่างเปล่า” คุณยี่สุ่นเอ่ยความหมายตอนหนึ่ง
นคินทร์ก็บอกถึงความหมายของส่วนสำคัญในบทของพระสูตรนี้
“ไร้ซึ่งรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ปัญญาในการรู้แจ้ง หัวใจของหลักธรรม”
ขณะที่ทั้งคุณยี่สุ่นกับนคินทร์กำลังสนทนากันอยู่นั้น เมรันที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เธอมองหน้านคินทร์แล้วก็สลับหันไปมองหน้าคุณยี่สุ่นครั้งหนึ่ง เมรันนั่งตาปริบ ๆ เธอยังเหมือนไม่ค่อยเข้าใจว่าพวกเขาพูดคุยอะไรกัน
“พ่อหนุ่มมีความเข้าใจดีมาก” ยี่สุ่นยิ้มกล่าวชมนคินทร์
“ผมแค่พอจะรู้บ้างเพียงเล็กน้อยครับ” นคินทร์พูดถ่อมตัวด้วยความจริงใจ
ยี่สุ่นยิ้มให้แล้วเดินนำหน้าพาพวกเขาออกมาด้านนอกห้องโถง เธอตัดสินใจเล่าเรื่องราวให้พวกเขาได้รู้อีกครั้ง
“ฉันถอนตัวจากธุรกิจนี้มานานหลายปีแล้ว เฮียหุยเคยหาที่พักให้พ่อหนุ่มใกล้บริเวณนี้เพราะเสี่ยซานยังคงให้ความเกรงใจฉันอยู่บ้าง ลูกน้องของเขาถึงไม่กล้ามายุ่งที่คลับ Buddy” ยี่สุ่นบอก สีหน้าของสาวใหญ่ดูเปล่งปลั่ง รอยยิ้มระบายบนใบหน้าใจดี
นคินทร์ได้ฟังแล้วก็นึกสงสัยเรื่องความเกี่ยวข้องของเสี่ยซาน ยี่สุ่นจึงบอกกับเขาว่าเสี่ยซานให้ความเคารพสามีเธอ เพราะที่เสี่ยซานร่ำรวย มีฐานะ ทรัพย์สินก็เพราะว่าสามีของเธอให้ความช่วยเหลือมาก่อน นคินทร์ถึงได้รู้เรื่องราวของเสี่ยซานในอีกด้านหนึ่ง
“ชีวิตที่มีอายุมากขึ้นทำให้ฉันได้คิดมากขึ้น คนเราดิ้นรนกันไปถึงไหน ถึงจะมีคำว่าพอ สุดท้ายก็เอาทรัพย์สมบัติไปไม่ได้ แม้แต่ตัวก็ยังไม่เหลือรูปร่างจริงไหมพ่อหนุ่ม?”
นคินทร์เข้าใจในความหมายที่คุณยี่สุ่นบอกมาทั้งหมด เขายิ้มโดยไม่พูดอะไร เมื่อได้พูดคุยกับนคินทร์มาพอสมควร ยี่สุ่นก็บอกวัตถุประสงค์สำคัญ
“พ่อหนุ่มมีรูปลักษณะของพยัคฆ์ จะมีผู้มีอำนาจ บุญบารมีให้ความอุปการะและมีคนคอยให้การช่วยเหลือ แต่ทว่าช่วงนี้หากไม่จำเป็น พ่อหนุ่มควรที่จะห่างจากกิจกรรมที่สุ่มเสี่ยง”