นคินทร์ที่รัก (ตอนที่ ๒๒. ลุยเลยฟรังโก้)

กระทู้สนทนา

แต่งนิยาย นิยายออนไลน์ นวนิยายรัก นิยายไทย

ตอนที่ ๒๒. ลุยเลยฟรังโก้

           ค่ำคืนนี้ที่คลับสุดหรู ‘SMOOTH”

           เจ้าของสถานบันเทิงแห่งนี้ได้จัดงานเลี้ยงฉลองวันเกิด โดยแขกที่มาร่วมงานส่วนใหญ่เป็นลูกค้าชายมากหน้าหลายตา บรรยากาศคึกคัก บริเวณลานจอดรถเต็มไปด้วยรถคันหรูมีระดับของบรรดาแขกกระเป๋าหนักเหล่านั้น ต่างก็ยังมีลูกน้องติดสอยห้อยตามมาประดับบารมีอีกด้วยจนทำให้สถานที่แน่นขนัด เสี่ยซานเจ้าของงานได้ให้การต้อนรับ พูดคุยและทักทายดูแลบรรดาแขกเหล่านี้อย่างดี

            สักครู่ รถสปอร์ตคูเป้สีน้ำเงินคันงามก็แล่นเข้ามาจอด ชายหนุ่มลูกครึ่งสเปนก้าวลงมาจากรถพร้อมกับเจสันและลูกน้องอีกหนึ่งคน พวกเขาเดินเข้าไปภายในคลับหรูแห่งนี้

            ฟรังโก้เดินเข้ามาภายในงาน ใบหน้าคมเข้ม ร่างสูง สมาร์ต สูทหรูหราที่เขาสวมใส่อยู่ทำให้หนุ่มผิวเข้มคนนี้ดูมีมาดนักธุรกิจหนุ่มกระเป๋าหนักคนหนึ่งทีเดียว แม้กระทั่งเสี่ยซานยังต้องเพ่งมองให้แน่ใจเพราะปกติเขาจะเห็นฟรังโก้แต่งตัวในมาดจิ๊กโก๋ ทำให้หนุ่มใหญ่เจ้าของงานคิดในใจ อย่างน้อยไอ้หนุ่มสเปนนี่ก็ยังรู้จักกาลเทศะกับคนอื่นเขา

           “โอ้โห! วันนี้ผมเกือบจำคุณฟรังโก้ไม่ได้ แหม! วันนี้คุณดูหล่อมากทีเดียว” เสี่ยซานพูดพร้อมกับกางแขนออกด้วยความชื่นชมแล้วจับมือเพื่อกระชับมิตรกับแขกที่เพิ่งมาถึง ฟรังโก้ก็จับมือเขย่าอย่างแรงแสดงความจริงใจพร้อมกล่าวทักทาย

            “โฮลา! คุณซาน ฉันก็ต้องให้เกียรติคุณซานหน่อยจริงไหม” ฟรังโก้ยิ้มกว้างแล้วหันไปบอกกับเจสันซึ่งเดินมาด้วยกัน แล้วลูกน้องก็ได้นำของขวัญชิ้นใหญ่มาวางไว้เบื้องหน้า

            “เฟริสคุมเปียนอส แฮปปี้เบิร์ดเดย์คุณซาน หวังว่าของขวัญชิ้นนี้จะถูกใจคุณ” หนุ่มลูกครึ่งกล่าวอวยพร นัยน์ตาเป็นประกาย พร้อมกับส่งมอบของขวัญชิ้นใหญ่นั้นให้เสี่ยซานด้วยมือของตนเอง

            หนุ่มใหญ่เจ้าของวันเกิดได้เห็นของสิ่งนั้นถึงกับตาเบิกโตเลยทีเดียวเพราะมันดูแตกต่างจากของขวัญมากมายชิ้นอื่น ๆ ที่ได้รับในวันนี้ เขาเป็นคนหนึ่งที่ชื่นชอบงานศิลปะ โดยเฉพาะในแขนงของภาพวาดและตัวอักษรจีน เมื่อได้เห็นภาพเขียนตัวอักษรจีนสีทองอร่ามขนาดใหญ่ ภาพนั้นถูกเข้ากรอบมาอย่างสวยงามแลดูมีมูลค่าไม่น้อย แล้วนึกแปลกใจ ทำไมฟรังโก้ถึงเลือกของขวัญได้ถูกใจเขานัก

            เสี่ยซานยิ้มกว้างกว่าที่ฟรังโก้เคยได้เห็น สีหน้าของพ่อค้าที่อยู่ตรงหน้าบ่งบอกว่าเขาพึงพอใจกับของที่ได้รับเป็นอย่างมาก

            “ขอบคุณมากคุณฟรังโก้ ไม่น่าเชื่อว่าคุณนี่สายตาแหลมเหมือนกัน” เสี่ยซานพูดไป สายตาก็ยังคงมองดูภาพอักษรนั้น พิจารณาด้วยความชื่นชม

            “ต้องขอบคุณเจสันด้วย เขาบอกว่าคุณซานชอบงานศิลปะ” ฟรังโก้หันไปยิ้มกับเจสัน พูดยกความดีความชอบให้หนุ่มรุ่นพี่

            “คุณฟรังโก้ เขาไปตะเวนเลือกดูจากร้านขายงานศิลปะที่มีชื่อ ภาพนี้ได้รับคำแนะนำจากเจ้าของร้านว่าเป็นฝีมือระดับเยี่ยมไม่เป็นรองทีเดียว” เจสันเล่าเพื่อสนับสนุนความตั้งใจในการเสาะหาของขวัญชิ้นนี้

            เสี่ยซานได้ฟังก็พยักหน้ายิ้มให้ จากสายตาที่เขาได้สำรวจดูตัวอักษรนี้แล้ว ผู้เขียนต้องมีฝีมือในระดับอาจารย์คนหนึ่งเลยทีเดียว นี่ถือเป็นสิ่งที่มีคุณค่าทางใจสำหรับนักสะสมอย่างเขา

            “โอ! คุณซาน ฉันถามคนขายแค่ความหมายของตัวเขียนจีนใหญ่ ๆ สองตัวนั้นแล้วตัวเขียนจีนตัวเล็กนั้นมีความหมายว่าอะไร คุณซานบอกฉันหน่อยได้ไหม” หนุ่มสเปนพูดน้ำเสียงไม่ชัด จงใจที่จะตั้งคำถามนี้ ทำให้หนุ่มใหญ่เจ้าของวันเกิดต้องมองไปที่เหล่าตัวอักษรขนาดเล็กที่เขียนกำกับเป็นประโยคปิดท้ายไว้ที่บริเวณด้านล่างข้างซ้ายของภาพนั้นอีกครั้ง

            “ได้สิ มันแปลว่า..” เสี่ยซานเพ่งมอง เมื่ออ่านประโยคนั้นแล้ว ตนเองรู้สึกหน้ากระตุก ชาวาบเพราะประโยคนี้มีความหมายที่เหมือนเสียดสีอยู่ในที แต่คนอย่างเขามีหรือที่ควรจะต้องสะทกสะท้าน รอยยิ้มเยือกเย็นจึงปรากฏบนใบหน้าขาว

            “ประโยคนี้บอกว่า ‘หากไม่ไร้ศีลธรรม เงินทองที่ได้มานั้นย่อมมีความมั่นคง’”
            ฟรังโก้เลิกคิ้วสูง ตีสีหน้างุนงงแสร้งเป็นไม่รู้ความหมายของประโยคนี้ ในระหว่างนี้มีพนักงานเดินมาเสิร์ฟเครื่องดื่มให้แขกทั้งสองคนต่างก็หยิบแก้วแชมเปญถือไว้ในมือ ฟรังโก้ยกแก้วแชมเปญขึ้นจิบแล้วเอ่ยถามกับหนุ่มใหญ่

            “ฉันไม่ค่อยเข้าใจ คุณซานช่วยอธิบายหน่อย”

            ฟรังโก้สังเกตเห็นสีหน้าของเจ้าของวันเกิดที่อ่านและต้องชะงักอยู่เมื่อสักครู่ ก่อนที่จะแปลมันออกมาอย่างชั่งใจแล้ว

            “หมายความว่าเงินที่ได้จากการทำอาชีพที่สุจริตก็จะมีค่ากว่า” เสี่ยซานบอกกับฟรังโก้

            “โอ! แล้วคุณซานเห็นด้วยหรือเปล่า “ หนุ่มผิวเข้มยังคงรุกด้วยคำถามหยั่งเชิง
            เสี่ยซานนึกในใจ เวลานี้ไม่มีอะไรต้องให้คิดไตร่ตรองอีกต่อไป เมื่อได้เดินหน้าแล้ว หนุ่มใหญ่จึงมีรอยยิ้มบนใบหน้าขาวอีกครั้ง หัวเราะพร้อมกับตอบด้วยความมั่นใจในสิ่งที่ทำอยู่

            “เมื่อก่อนผมก็เคยคิดอย่างนั้น แต่ตอนนี้ผมคิดว่าอย่างที่ทำอยู่นี่แหละ รวยกว่าเยอะ”

            “งั้นมาฉลองให้กับธุรกิจของเรา” ใบหน้าคมเข้มฉีกยิ้มกว้าง พร้อมกับยกแก้วขึ้นสูงให้กับเสี่ยซาน ก่อนที่พวกเขาจะได้สนทนากันต่อ น้ำเสียงนุ่มหวานหนึ่งก็ดังแทรกขึ้นมา

            “สุขสันต์วันเกิดค่ะป๊า” คำพูดอวยพรมาจากหญิงสาวร่างเล็ก หน้าหมวย น่ารัก ผมยาวดำขลิบที่ถูกรวบไว้ ผิวขาวเนียนละเอียด เธอเดินมากับหนุ่มกรที่ตอนนี้ยืนอยู่เคียงข้างเสมือนหนึ่งผู้ที่คอยปกป้องหญิงสาวคนนี้ เสี่ยซานรีบเดินไปหาลูกสาวที่กำลังจะมาหา ผู้เป็นพ่อไปหยุดยืนมองหน้าลูกสาวด้วยความดีใจ

            “เหมยมาให้ป๊ากอดให้ชื่นใจหน่อย ถ้าวันนี้ไม่ใช่วันเกิดของป๊า ก็ไม่เห็นหน้าลูกสาวคนนี้ใช่ไหม?”

            สองพ่อลูกได้เข้าไปกอดกันด้วยความคิดถึง เสี่ยซานมีสีหน้าสดใสมากกว่าเก่า ดูเขาจะมีความภูมิใจในตัวลูกสาว นคินทร์ในบทบาทของฟรังโก้เพิ่งได้พบหน้าของเหมยในวันนี้ ถึงแม้ว่าใบหน้าน่ารักนั้นจะถูกแต่งแต้มช่วยทำให้มีสีสัน แต่เขาแอบสังเกตดูสีหน้าของเธอเหมือนไม่ค่อยสดชื่น แล้วจู่ ๆ เหมยก็รู้สึกเหมือนตัวเองหน้ามืด หัวหมุนติ้ว ทุกอย่างดูพล่าเบลอ เธอยืนตัวโงนเงนจนผู้เป็นพ่อต้องเข้าประคองด้วยความตกใจ ดูเหมือนหนุ่มกรจะมีสีหน้าที่กังวลใจอย่างเห็นได้ชัดเช่นกัน

2

ถูกใจให้พอยต์

แม่นางเตียว

สมาชิกหมายเลข 3152787 ถูกใจ, GTW ถูกใจ

{room_name}

นคินทร์ที่รัก (ตอนที่ ๒๒. ลุยเลยฟรังโก้)