ซ่อนรักพรางใจ (ตอนที่ 24)

กระทู้สนทนา

นิยายออนไลน์ แต่งนิยาย นวนิยายรัก นิยายไทย

ซ่อนรักพรางใจ

ตอนที่ 24 น้ำตาจากหัวใจ

…..อีกสองวันต่อมาหลังจากที่ทุกคนตกลงเรื่องเวลาจัดงานเลี้ยงเรียบร้อยบ้านปฏิไพศาลกุลก็ได้มีโอกาสจัดงานเลี้ยงอีกครั้ง และครั้งนี้เป็นการเลี้ยงแสดงความยินดีให้ลัลนาที่กำลังจะมีทายาทให้และเป็นการต้อนรับปณาลีที่กลับมาเยี่ยมหลังจากหายหน้าไปเกือบเดือน งานเลี้ยงจะเริ่มตอนเที่ยงเมื่อทุกคนพร้อมหน้าพร้อมตากันแต่ตอนนี้เป็นเวลาสิบโมงที่ทุกคนยังคงทำกิจกรรมและธุระส่วนตัวอยู่

“ เอ๊ะ! ” ลัลนาอุทานเสียงเบาเมื่อรู้สึกว่าสองวันมานี้เธอมีอาการปวดท้องน้อยและมีเลือดซึมออกมาบางครั้ง เงยหน้าขึ้นมองกระจกในห้องน้ำก็เห็นว่าใบหน้าของตนเองค่อนข้างซีด เธอปรึกษากับอาหมอก็ได้รับคำเตือนให้ไปพบเพื่อดูอาการแต่ว่ายังไม่ได้ไป ตั้งใจว่าเสร็จงานเลี้ยงวันนี้แล้วพรุ่งนี้จะไปพบอาหมอตามสั่ง ลัลนาจัดการตัวเองในห้องน้ำก่อนจะออกมาแต่งหน้าเพิ่มสีสันอีกนิดหน่อยแล้วค่อยๆเดินลงบันไดมาข้างล่างก็เห็นว่าในครัวกำลังช่วยกันเตรียมอาหารและเครื่องดื่มอยู่

“ คุณนินาไปนั่งพักก่อนเถอะค่ะ ” แป๋ว เด็กรับใช้อายุสิบเก้าหลานสาวของป้าแม่บ้านเข้ามาประคองคุณผู้หญิงอีกคนไปนั่งพักในห้องนั่งเล่น

“ คนอื่นๆเริ่มมากันหรือยังจ๊ะ ” ลัลนาถาม

“ คุณท่านอยู่ที่สวนค่ะ คุณเต็มกำลังเข้ามาพร้อมกับคุณตาล คุณอคินกับคุณหนูลีก็กำลังมา ” แป๋วรายงาน ลัลนารับรู้แล้วก็ให้ไปช่วยในครัวต่อ เธอนั่งเอนหลังแล้วหยิบเอาหนังคู่มือคุณแม่มาเปิดดูรอเวลาแต่อาการปวดก็ยังคงมาเป็นระยะซึ่งก็ยังพอทนไหว เสียงรถที่วิ่งเข้ามาจอดทำให้รู้ว่าใครสักคนต้องมาแล้ว
“ อยู่นี่เอง ” อคินยิ้มกว้างเข้ามาทัก พร้อมกับหยิบเอาของในกระเป๋าใบใหญ่ส่งให้

“ อะไรคะพี่คิน ” ลัลนารับมาดูก็ต้องตาโตด้วยความถูกใจ เป็นรูปที่ปณาลีตั้งใจวาดมาฝากถูกใส่ไว้ในกรอบรูปสีขาวสวยขนาดพอตั้งโต๊ะเล็กๆได้

“ ยัยหนูลีบอกว่าตั้งใจทำให้พี่เลยถือมาให้ก่อน ” ลัลนาขอบคุณก่อนจะมองหาเจ้าของภาพ

“ รับโทรศัพท์อยู่น่ะ วางไว้ก่อนเถอะ ” อคินทำท่าจะดึงกลับมาแต่ลัลนายื้อไว้ก่อนแล้วบอกว่าจะเอาขึ้นไปเก็บบนห้อง

“ งั้นพี่ไปเดินเล่นแถวนี้รอละกัน ” อคินบอกไว้ก่อนจะเดินออกไป ลัลนานั่งรอปณาลีจนเพื่อนสาวเข้ามาจึงค่อยๆลุกขึ้นเดินเข้าไปหา

“ ลุกขึ้นมาทำไมกัน ” ปณาลีปราดเข้ามาประคองไว้ด้วยความห่วงใย

“ รูปสวยมากเลยหนูลี นินาชอบมากๆ ขอบใจนะ ” ลัลนาบอกด้วยรอยยิ้มหวาน

“ ไม่วางไว้ก่อนล่ะ ” แย่งจากมือเพื่อนมาลัลนาจึงบอกว่าอยากนำขึ้นไปเก็บไว้บนห้อง

“ ขึ้นไปเป็นเพื่อนนินานะหนูลี ” ลัลนาอ้อนปณาลีจึงตกลงแล้วช่วยพยุงเพื่อนรักขึ้นไปชั้นบน

สองสาวเดินมาถึงหน้าประตูใหญ่ลัลนาก็เปิดประตูห้องเข้าไปแต่ปณาลีขอรออยู่ข้างนอกเพราะไม่เหมาะที่เธอจะเข้าไปในห้องส่วนตัวของสามีภรรยา ระหว่างที่ปล่อยให้เพื่อนยืนรอหน้าห้องลัลนาก็รู้สึกปวดท้องแรงขึ้นจนต้องงอตัวแล้วทรุดลงนั่งข้างเตียง ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวอย่างทรมานก่อนจะพยายามเก็บอาการแล้วลุกขึ้นมาเอารูปที่ได้ไปวางไว้โต๊ะข้างเตียงแล้วค่อยเดินออกมาจากห้อง
ปณาลีหันมายังคนที่ออกมาจากห้องแต่แล้วก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

“ นินา! ” ลัลนาแปลกใจกับท่าทางของเพื่อนจนเมื่อค่อยๆก้มมองลงมาตามสายตาของปณาลี.....หยดเลือดสีแดงกำลังค่อยๆไหลลงมาตามเรียวขาโดยที่เธอไม่รู้ตัว

“ นะ หนูลี! นินาเป็นอะไร! ” ลัลนาตัวสั่นเมื่อนึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ในท้องของตนเอง

“ ลูก! ” ทั้งสองคนร้องขึ้นพร้อมกัน

หัทยากับเหมรัศนิ์เดินตามกันเข้ามาหยุดตรงหน้าบ้านเมื่อดูการจัดเตรียมงานเลี้ยงในสวนเรียบร้อยแล้ว

“ เดี๋ยวพี่ไปหาคุณพ่อคุณแม่ก่อน ฝากเต็มไปดูที่ครัวทีว่าเรียบร้อยกันหรือยังนะ ” หัทยาไหว้วานน้องชาย

“ ครับ ผมจะได้ขึ้นไปดูนินาด้วย ” เขาหันไปเห็นรถอคินที่จอดอยู่หน้าบ้านก็รู้ว่าทั้งอคินและปณาลีมาถึงแล้ว

“ กรี๊ดดดดดด!!! ” เหมรัศนิ์กำลังจะก้าวขาเข้าไปในบ้านต้องสะดุ้งกับเสียงกรีดร้องก่อนจะออกวิ่งสุดฝีเท้าทันที เมื่อเขาเลี้ยวเข้ามายังบันไดขึ้นลงชั้นสองสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้าก็ทำให้หัวใจของเขาหล่นวูบด้วยความคาดไม่ถึง มือบางของหญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังจับมือขาวนวลของภรรยาเขาสะบัดขึ้นอย่างแรงจนทำให้คนที่เสียหลักอยู่ก่อนแล้วพลิกกายร่วงกลางอากาศหล่นลงขั้นบันไดและกลิ้งลงมาด้วยความรวดเร็ว ในความรู้สึกของเหมรัศนิ์เขากำลังรีบวิ่งเข้าไปรับเอาร่างบอบบางของภรรยาแต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือขาของเขากลับฝืดจนสะดุดขาตัวเองล้มจนต้องเอามือยันพื้นไว้ เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นว่าหญิงสาวที่อยู่ด้านบนสุดของบันไดกำลังวิ่งลงมาช้อนร่างของภรรยาเขาไว้ด้วยอาการตกใจ

“ นินา ฮือๆๆ หนูลีขอโทษ อย่าเป็นอะไรนะ ” ปณาลีร้องไห้พลางเขย่าร่างของเพื่อนรัก มือของเธอสัมผัสถูกเลือดที่กำลังไหลออกมาช้าๆแต่กรีดหัวใจของคนมอง เหมรัศนิ์รีบลุกขึ้นแล้วเข้าไปช้อนร่างภรรยาของเขาไว้อย่างรวดเร็ว

“ นินาๆ ลืมตามองพี่ก่อนนินา ” เขาตบแก้มสีซีดของภรรยาด้วยความร้อนรนใจ ปณาลีจับมือบางของลัลนาไว้ด้วยความเสียใจ

“ คะ คุณหนูลี ปล่อยคุณนินาตกบันได ” แป๋วที่ยืนหลับหูหลับตาด้วยความกลัวละล่ำละลักออกมา

“ ว่าไงนะ! ” เหมรัศนิ์หันมาทางเด็กรับใช้ก็เห็นว่าเด็กสาวร้องไห้โฮ

“ พะ พี่เต็ม ” ปณาลีอ้าปากจะพูดแต่ก็ได้รับสายตาแข็งดุกลับมาจนชะงัก

“ แป๋วไปเรียกรถโรงพยาบาล เดี๋ยวนี้! ” เหมรัศนิ์ตะคอกเสียงดังจนแป๋วสะดุ้งก่อนจะรีบรับคำวิ่งออกไป

เหมรัศนิ์ก้มลงพยายามเรียกภรรยาด้วยความห่วงใย เขาแทบหยุดหายใจเมื่อเห็นเลือดสีแดงเข้มกำลังไหลออกมามากขึ้น เขาเงยหน้าขึ้นมองผู้หญิงที่เป็นต้นเหตุของความเลวร้ายตรงหน้า ใบหน้าสวยที่เคยสดใสกำลังซีดเผือดไม่ต่างกัน

เมื่อปณาลีเงยหน้าขึ้นมาก็ต้องพบเจอกับแววตาเจ็บปวด ผิดหวัง และความแค้น จากชายหนุ่มที่เธอรักตรงหน้า...
ดวงตาที่คลอไปด้วยหยาดน้ำตาจากดวงตาสวยลึกล้ำที่เธอเฝ้าหลงกำลังประนามความผิดใหญ่หลวงว่าเธอ…ทำร้ายภรรยาและลูกในท้องต่อหน้าต่อตาเขา!!!!

“ หัวใจของเธอร้ายกาจเกินไปแล้วปณาลี!!! ” เสียงทุ้มนุ่มนวลของเขาเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวด้วยอารมณ์ ปณาลี เขาเรียกชื่อเต็มของเธอ

“ ลี…หนูลี ปละ…เปล่า ” น้ำเสียงของเธอแผ่วเบาจนแทบกระซิบ ดวงตาคู่สวยหวานก้มลงมองดูสองมือสั่นเทาที่เต็มไปด้วยเลือดของผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดของเขา ผู้หญิงที่เป็นเพื่อนรักของเธอ

“ พะ พี่เต็มคะ นินา… ” ปณาลีพยายามจะพูดอะไรบางอย่าง แต่…

“ ออกไปซะ!!! ออกไปจากชีวิตของเราทั้งสองคน ความรักที่น่ารังเกียจของเธอทำร้ายได้แม้กระทั่งเพื่อนสนิท ทำร้ายลูก…ของเรา ” เหมรัศนิ์เอื้อมมือที่สั่นเทาของเขาไปกุมหน้าท้องของภรรยา น้ำตาลูกผู้ชายหลั่งริน ใบหน้าสวยหวานของภรรยาซีดเผือดไร้สติ

“ ความรักของลี น่ารังเกียจหรือคะพี่เต็ม ” ปณาลีอึ้งและจ้องมองใบหน้าของผู้ชายที่เธอแอบรักด้วยความปวดร้าวใจ

...เขาเชื่อจริงเหรอว่าเธอจะทำเรื่องเลวร้ายนี้ได้

เหมรัศนิ์เงยหน้าขึ้นมาเพื่อจะต่อว่าหญิงสาวตรงหน้านี้ต่อก็ต้องชะงักกับใบหน้าที่ซีดเผือดไม่ต่างกัน น้ำตาหยดใสไหลออกมาไม่ขาดสาย แววตาของปณาลีกำลังบอกว่าเธอเจ็บปวดและเสียใจ เขาไม่แน่ใจว่าเธอเสียใจกับเรื่องอะไรกันแน่ เรื่องที่เขารังเกียจเธอหรือเรื่องที่เธอทำกับภรรยาของเขา แต่ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรออกไปก็มีเสียงวุ่นวายจากคนในบ้านวิ่งเข้ามากันหลายคน คุณสุธีรัชวิ่งนำทุกคนเข้ามาในที่เกิดเหตุ พอเรียกสติได้ก็สั่งให้บุตรชายรีบพาลูกสะใภ้ไปขึ้นรถแล้วคนทั้งหมดก็รีบวิ่งตามกันออกไป ไม่นานก็ได้ยินเสียงรถวิ่งห่างออกไปจากตัวบ้าน ปณาลียังคงนั่งซึมอยู่กับที่พร้อมกับหัวใจที่แตกสลายร่วงหล่นกระจัดกระจายเพราะดวงตาที่ด่าทอเธอจนเจ็บร้าวไปทั้งใจ...

“ หนูลี…ไม่เป็นอะไรนะ ” อคินวิ่งเข้ามาพยุงร่างบางแต่เจ้าของร่างยังคงดูเหมือนไร้สติจนต้องเรียกหลายครั้ง

“ พี่คิน… ” ปณาลีเรียกรุ่นพี่หนุ่มเสียงเบาหวิว “ ลีไม่ได้ทำ…นินา ”

“ ไม่ต้องพูดอะไรมากนะตอนนี้ พี่คินจะพาหนูลีกลับบ้านก่อน ” แล้วก็พยุงร่างเสมือนไร้วิญญาณออกไปจนถึงหน้าบ้านแต่ร่างน้อยก็ทรุดลงที่บันไดขึ้นลงหน้าบ้านนั่นเอง เมื่อเห็นว่าหญิงสาวเริ่มสะอื้นไห้ก็ตัดสินใจนั่งลงข้างๆดึงร่างรุ่นน้องสาวมากอดไว้แน่น

“ นินาต้องปลอดภัย อย่าห่วงเลย ” ลูบศีรษะเบาๆปลอบใจ

“ พี่เต็มเกลียดลีแล้ว ฮือๆๆ ” ร่างบางหอบสะอื้น

“ ไอ้เต็มมันจะเกลียดหนูลีทำไม หนูลีทำอะไรเหรอ ” อคินแปลกใจ

“ พี่เต็มเห็นว่าลีทำให้นินาตกบันได….ทั้งๆที่ ลีพยายามดึงตัวนินาไว้ ฮึกๆ ” ปณาลีปล่อยโฮออกมา อคินจึงปล่อยให้หญิงสาวระบายออกมาเต็มที่ส่วนในสมองก็ครุ่นคิดว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันเป็นยังไงกันแน่ ซึ่งเขามั่นใจว่าปณาลีไม่ทำเรื่องเลวร้ายแบบนี้แน่นอน

“ พี่เชื่อว่าหนูลีไม่ได้ทำเรื่องเลวร้ายแบบนั้น สงบใจเสียเถอะพี่จะพาเรากลับบ้านนะ ”

“ ลีคงไม่มีหน้าอยู่ให้ใครเห็นหน้าอีกแล้วค่ะพี่คิน ลีอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ” หลังจากหมดน้ำตาแล้วหญิงสาวก็พูดเสียงหนักแน่น ผละออกจากอ้อมแขนอคินได้ก็สบตาด้วยความเจ็บร้าว

“ พี่คินคะ ลีไว้ใจพี่คินนะคะ ” อคินแปลกใจกับประโยคนี้

“ หนูลีจะบอกอะไรพี่ ” อคินรู้สึกได้ว่าน้ำเสียงของเขาสั่น

“ หนูลีท้อง…. ” โลกของเขาเหมือนหยุดหมุน “ …กับพี่เต็ม ” คราวนี้ลมหายใจของเขาก็แทบหยุดลงตามไปด้วย

แม้ปณาลีจะสารภาพกับเขาแค่นั้นแต่อคินก็เข้าใจได้ในทันทีว่าเรื่องนี้จะไม่มีทางเข้าหูเหมรัศนิ์เด็ดขาด

“ ตอนนี้หนูลีไปอยู่ที่ไหน บอกพี่คินเถอะ ” ปณาลีค่อยๆลุกขึ้นโดยมีอคินประคอง มุมปากสวยยกขึ้นเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยออกมาเบาๆ

“ ที่ที่พี่เต็มจะไม่มีทางเจอหน้าลีได้ค่ะ เราคงไม่มีทางเจอหน้ากันได้อีกแล้วในชาตินี้ ”

“ กี่เดือนแล้ว ” อคินถามแม้ในใจจะคาดการณ์ไว้แล้ว

“ สี่เดือนแล้วพี่คิน ” มือบางลูบหน้าท้องเริ่มนูนออกมากภายใต้ชุดกระโปรงบานด้วยอารมณ์เศร้าสลด

“ พี่สัญญาหนูลี เต็มมันจะไม่มีทางได้รู้ จนกว่าจะถึงเวลาเหมาะสม ” อคินรับปากพร้อมกับขอโทษเพื่อนสนิทในใจ

****************************************************************ลงถึงตอนนี้ค่ะ************************************************************************

ปลื้มปริ่ม