ซ่อนรักพรางใจ (ตอนที่ 4)

กระทู้สนทนา

แต่งนิยาย นิยายออนไลน์ นิยายไทย นวนิยายรัก

ตอนที่แล้ว
ตอนที่ 1 [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ตอนที่ 2 [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ตอนที่ 3 [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

****************************************************************************************************************

ซ่อนรักพรางใจ

ตอนที่  4   วันแห่งความรัก

…..14 กุมภาพันธ์ ความรักหอมหวานไปทั่วทั้งมหาวิทยาลัย  ในมือของหนุ่มสาวนักศึกษาแต่ละคนเต็มไปด้วยดอกกุหลาบแดงสื่อรัก  ช็อกโกแลตสื่อความหวานที่ต่างนำมามอบให้กันเพื่อแสดงความในใจ  แต่คงไม่ใช่กับใครบางคน...
ปณาลีทำหน้าเซ็งกับกองกุหลาบหลากสี  ช็อกโกแลตและการ์ดจำนวนมากที่ได้รับจากหนุ่มๆนักศึกษาจากหลายคณะและหลายชั้นปี  ร่างระหงทรุดลงนั่งแบบเหนื่อยหน่ายกับคำพูดหวานเลี่ยนของพวกผู้ชายที่ช่างน่าประทับใจมากเสียจนต้องไล่ตะเพิดหนีไปจนหมด
“ ทำไมปีนี้ปีใหม่ผ่านไปเร็วจังเล้ย ”  ปณาลีบ่นกระปอดกระแปดคนเดียว

“ กำลังเครียดเรื่องสอบเทอมสุดท้ายอยู่หรือเปล่าหนูลี ”  เสียงทุ้มที่จำได้เอ่ยถามจากข้างหลัง  ปณาลีสะดุ้งก่อนจะหันมามองแล้วเปิดรอยยิ้มหวานทักทายไป
“ พี่เต็ม…มารอนินาหรอคะ ”  แล้วก็รีบเชิญนั่งลง  เหมรัศนิ์ยิ้มมุมปากก่อนจะนั่งลงม้าหินอ่อนฝั่งตรงข้าม
“ อ่ะ  สุขสันต์วันวาเลนไทน์  ขอให้พบคนดีๆนะจ๊ะน้องสาว ”  ชายหนุ่มยื่นดอกกุหลาบสีขาวดอกหนึ่งมาให้ตรงหน้า
“ ขอบคุณค่ะพี่เต็ม  กุหลาบขาวหนูลีชอบที่สุดเลย ”  ปณาลีรับมาอย่างดีอกดีใจพร้อมชื่นชมกลิ่นหอมหวานของดอกกุหลาบ
“ ก็เลยให้ทุกปีไง   แล้วกุหลาบกับช็อกโกแลตพวกนี้เจ้าของจะไม่ช้ำใจตายเหรอที่โดนทอดทิ้ง ”  เหมรัศนิ์ถาม
“ เดี๋ยวหนูลีจะเอาไปขายต่อให้เพื่อนในคณะ  เอากลับไปก็ต้องทิ้งอยู่ดี ”  แล้วก็หัวเราะชอบใจ เหมรัศนิ์เห็นความสดใสของหญิงสาวตรงหน้าแล้วก็อดยิ้มตามไม่ได้  ปณาลีควรจะมีความสุขมากกว่านี้ แต่เขาก็ให้ไม่ได้…
“ งกนะเรา อีกแค่เดือนเดียวตั้งใจให้มากๆนะหนูลี ”  เอ่ยเตือนอย่างหวังดี
“ ค๊า…คุณพ่อ  จี้พอๆกับพี่อ้อมเลยพี่เต็มเนี่ย ”  ปณาลีค่อนขอด
“ หือ  พี่อ้อม? ”  ชายหนุ่มสงสัยแต่ก็ยังไม่ทันเอ่ยถามก็เห็นร่างบางของคู่หมั้นเดินมาพอดี
“ พี่เต็ม… ”  ลัลนานั่งลงข้างๆคู่หมั้นก่อนจะยื่นกล่องเค้กให้  “ นินาให้พี่เต็มนะคะ ”  ชายหนุ่มรับมาเปิดออกดู
“ หืม  เค้กไวท์ช็อกโกแลตเหรอ  ขอบใจมากนะนินา ”  ก่อนจะลูบเรือนผมงามอย่างแสนรักและทำท่าจะโน้มใบหน้าเข้าไปหาหญิงสาวหน้าหวานตรงหน้าแต่ก็ต้องชะงักเมื่อนึกได้ว่ายังมีอีกคนนั่งอยู่ด้วย  เมื่อหันไปมองทั้งเขาและลัลนาก็หลุดขำเพราะปณาลีกำลังยกช่อดอกไม้ช่อใหญ่ขึ้นบังใบหน้าไว้
“ ตามสบายนะ  หนูลีไม่เห็นอะไรเลย ฮ่าๆๆ ”  ปณาลีบอกเสียงล้อเลียนก่อนจะรีบลุกขึ้นวิ่งหลบลัลนา  สองสาววิ่งไล่จับกันไปรอบๆโต๊ะอย่างสนุกสนานจนเหมรัศนิ์ต้องลุกขึ้นมาโบกมือห้ามศึกก่อนจะชวนสองสาวไปทานอาหารเย็นกัน  แต่ปณาลีปฏิเสธเพราะนัดกับอาจารย์ปรัชญ์ไว้เหมรัศนิ์จึงพาลัลนากลับ

“ หนูลีกับอาจารย์ปรัชญ์เขาเป็นญาติกันหรือเปล่า  พี่สงสัยมานานแล้ว ”  เหมรัศนิ์เอ่ยถามคู่หมั้นระหว่างขับรถ
“ เปล่าค่ะ  ทั้งสองคนบ้านอยู่ตรงข้ามกัน  อาจารย์ปรัชญ์สนิทกับครอบครัวหนูลีตั้งแต่พ่อแม่หนูลียังอยู่ ”
“ อย่างงั้นเหรอ ”   แล้วชายหนุ่มก็กลับมาสนใจกับการขับรถต่อ  ลัลนาหันมามองใบหน้าคมสันก่อนจะพูดขึ้น
“ แต่อาจารย์ปรัชญ์มีทีท่าแปลกๆกับหนูลีนะคะนินาสังเกตมานาน  แต่สถานะอาจารย์กับนักศึกษามันเปราะบาง ”
“ เอ  อย่างนั้นก็ดีน่ะสิ  หนูลีมีคนดีๆคอยดูแลมาตั้งนาน  อีกหน่อยเราก็ไม่ต้องห่วงว่าหนูลีจะเหงา ”
“ ถ้าหนูลีชอบอาจารย์ปรัชญ์ก็คงจะดีค่ะ… ”  น้ำเสียงหวานเจือแววเศร้าเล็กน้อยแต่เหมรัศนิ์ไม่อาจเอะใจและเข้าใจได้

“ นี่แจกเพื่อนไปเยอะแล้วใช่ไหมหนูลี ”  ปรัชญ์หัวเราะกับกองกุหลาบสิบกว่าช่อที่ปณาลีขนลงจากรถยนต์มากองไว้ที่ห้องรับแขกในบ้าน

“ ช็อกโกแลต  ขนม  เพื่อนๆก็ช่วยกันเอาไปหมดแล้วค่ะ เหลือกุหลาบบางส่วนนี่ล่ะที่ยังอยู่  เฮ่อ… ”   แล้วก็นั่งลงที่เก้าอี้นุ่ม
“ แน่ใจนะว่าบางส่วน  ทำไมสาวช่างฝันช่างจินตนาการทำหน้าแบบนั้นล่ะ  ไม่น่าเชื่อว่าจะเรียนสายศิลป์เลย ”  ปรัชญ์พูดก่อนจะเดินไปห้องครัวแบบสบายๆไม่สนใจเจ้าของบ้าน  สักครู่ก็ออกมาพร้อมกับแก้วน้ำหวานสีแดงสองแก้ว
“ ตกลงนี่บ้านใครกันแน่เนี่ย  สงสัยจะเข้าผิดบ้านแฮะ ”  เสียงทุ้มของชายหนุ่มคนใหม่ที่เพิ่งเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกระเป๋าเดินทางทำให้ทั้งสองคนรีบหันไปมองอย่างดีใจ   ปรัชญ์นั้นลุกขึ้นรับไหว้ชายหนุ่มหล่อหน้าเข้มส่วนปณาลีนั้นวิ่งเข้าไปกระโดดกอดคออย่างดีอกดีใจ
“ พี่อ้อม!  จุ๊บๆๆไหนว่าจะมาหลังปีใหม่  ผิดสัญญากับลีอ่ะ ”  กระโดดหอมแก้มพี่ชายจนพอใจแล้วปณาลีก็ถอยหลังออกมากอดอกจ้องหน้าอย่างแสนงอน
“ ก็หลังปีใหม่ไง  ผิดเสียที่ไหน  ใช่ไหมครับพี่ปรัชญ์ ”  พี่ชายยีหัวจนผมน้องสาวกระจุยก็หันมาหาอีกคน
“ ใช่แล้ว  หลังปีใหม่แต่นานไปหน่อย ”  ปรัชญ์ยิ้ม
“ ทั้งสองคนเลย  หนูลีไปอาบน้ำดีกว่า  พี่อ้อมทำกับข้าวไว้ด้วย ”  แล้วก็วิ่งฉิวขึ้นห้องไปปล่อยให้ปกรณ์โวยวาย
“ เดี๋ยวสิยัยลี  พี่กลับมายังไม่ทันนั่งเลยก็ใช้กันเสียแล้ว  พี่ปรัชญ์ดูยัยตัวยุ่งทำสิ เฮ่อ… ”  ปกรณ์บ่นก่อนนั่งลงดื่มน้ำที่ปรัชญ์วางไว้  ปรัชญ์ไถ่ถามทุกข์สุขของคนที่เปรียบเสมือนน้องชายสักครู่ก่อนจะขอตัวไปพักที่บ้านตนเองปกรณ์จึงเดินเข้าครัวไป
“ นี่ตายอดตายอยากมาจากไหนเนี่ยยัยลี ”  ปกรณ์เอ็ดน้องสาวเมื่อเห็นท่าทางการกินอันน่าประทับใจ
“ หูย  กว่าพี่อ้อมจะกลับมาทำของอร่อยๆให้ทาน  ลีก็ต้องกินให้สมกับที่พี่ชายที่น่ารักทำให้สิคะ ”  ปณาลีตอบเสียงหวาน
“ ขายไม่ออกพอดีลูกสาวบ้านนี้ ”  ส่ายหัวระอา หลังทานข้าวเสร็จสองพี่น้องก็มานั่งซบไหล่ดูทีวีด้วยกันที่ห้องนั่งเล่น
“ นินาจะแต่งงานเดือนไหนนะหนูลี ”  พี่ชายเอ่ยถามน้องสาวที่นั่งดูทีวีอยู่ข้างๆ
“ ประมาณหลังเดือนตุลาคมค่ะ ”  พี่ชายแปลกใจขึ้นมาทันที
“ อ้าว  ไหนว่าจะแต่งเดือนธันวาไง ” ถามต่อ
“ ปีนี้เลื่อนมารับช่วงต้นเดือนตุลาคมค่ะ  เห็นว่าร้านอาหารทางบ้านว่าที่เจ้าบ่าวจะปรับปรุงบางส่วนก่อนสิ้นปีด้วย  เลยจัดงานแต่งหลังรับปริญญาเลยจะได้มีเวลาปรับปรุงร้านเพิ่ม "
ปกรณ์พยักหน้ารับรู้ก่อนจะหันไปสนใจทีวีตรงหน้าต่อจึงไม่เห็นว่าดวงตาของน้องสาวรื้นน้ำตาเล็กน้อย  ตั้งแต่เรียนจบปกรณ์ต้องวิ่งทำงานหาเงินส่งเสียน้องสาวเรียนจึงไม่ค่อยได้มีโอกาสได้รู้จักกับเพื่อนของน้องสาวที่มหาวิทยาลัย  ไปแต่ละครั้งก็เจอแค่ลัลนาที่เป็นเพื่อนสนิทกันแต่ยังไม่เคยเจอเหมรัชนิ์และไม่เคยรู้ว่าน้องสาวตนเองรู้สึกอย่างไรกับผู้ชายคนนั้น…
“ แล้วเราไม่คิดที่จะมีแฟนกับเขาหน่อยเหรอ  พี่จะได้ไม่ห่วงมาก ”  ถามพลางก้มลงจูบหน้าผากน้องสาวอย่างทะนุถนอม
“ ลีรอดูหน้าพี่สะใภ้ก่อนดีกว่าค่ะ  ค่อยหาน้องเขยให้พี่อ้อม ”  ปณาลีซุกอารมณ์อ่อนไหวไว้ลึกๆก่อนจะหัวเราะ
“ โอ้ย…ไม่ๆ  แค่น้องสาวคนเดียวก็วุ่นพอละไม่อยากหาห่วงเพิ่ม ”  ปกรณ์หัวเราะ
“ พี่อ้อม…พ่อกับแม่จะภูมิใจในตัวลีมั้ย ”  จู่ๆน้องสาวตัวยุ่งก็เปลี่ยนโหมดอารมณ์
“ เปลี่ยนโหมดซะตามอารมณ์ไม่ทันเลย  ติสท์ไปละ ”  ปกรณ์ส่ายหน้าปรับอารมณ์ตาม
“ ซึ้งๆหน่อยสิพี่อ้อมเนี่ย ”  น้องสาวบ่นมา
“ โอเคๆพ่อกับแม่ต้องภูมิใจและก็ต้องมีความสุข  หมดห่วงเพราะเราสองพี่น้องอยู่กันมาได้ทุกวันนี้ ”  ลูบศีรษะน้องสาวอย่างเอ็นดู
“ คิดถึงพ่อกับแม่จัง…วันนี้เราไปนอนห้องพ่อกับแม่กันนะพี่อ้อม ” หันไปเขย่าแขนอ้อนพี่ชาย
“ ได้สิ  ”  ปกรณ์ตกลง
ในห้องนอนอันอบอุ่นของพ่อกับแม่  สองพี่น้องนอนคนละฝั่งโดยมีหมอนข้างใบใหญ่ขวางไว้ตรงกลาง  เสียงพูดคุยและหัวเราะอย่างมีความสุขค่อยๆจางลงก่อนที่ทั้งสองคนจะเข้าสู่ห้วงนิทรา

…..ปีใหม่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว  วันแห่งความรักก็กำลังจะผ่านไปเช่นกันและเริ่มต้นเข้าสู่ฤดูกาลในการสอบเทอมสุดท้ายของปณาลีและลัลนา  สองสาวต่างปักหลักตั้งใจอ่านหนังสือและติวสอบกับเพื่อนๆอย่างคร่ำเคร่ง
“ นินาเอาอะไรไหม  หนูลีจะไปซื้อของกิน ”  ปณาลีแอบแว๊บมาที่โต๊ะฝั่งตรงข้ามที่ลัลนากำลังติวกับกลุ่มเพื่อนในเอกวิชาตนเอง  เพื่อนสาวเงยหน้าขึ้นมาส่ายหน้าน้อยๆ
“ ไม่เป็นไรจ๊ะ  ยังเหลืออยู่อีกเยอะเลยหนูลีไปเถอะ ”  ลัลนาขอบคุณเพื่อนสนิท ปณาลีจึงพยักหน้ารับรู้แล้วเดินออกไป
ผ่านไปสักพักปณาลีก็เดินกลับมาพร้อมกับห่อขนมและน้ำดื่มถุงใหญ่จนถูกเพื่อนๆร้องแซว
“ นั่นเอามาตุนไว้เผื่อสอบเสร็จหรือเปล่านั่นหนูลี ”  เพื่อนสาวคนหนึ่งหัวเราะ
“ ของวันนี้นี่แหละ ”  ปณาลีตอบแบบสบายๆจนเพื่อนๆต้องร้องโห่
“ เฮ่ยๆๆพี่เต็มสุดหล่อมารับคู่หมั้นแน่ๆเลย ”  เสียงของเพื่อนคนหนึ่งดังขึ้นทุกคนจึงหันไปมองชายหนุ่มที่กำลังเดินไปยังโต๊ะที่ลัลนานั่งอยู่
“ เพื่อนรักหนูลีกำลังจะแต่งงานอีกไม่กี่เดือน  หนูลีเตรียมของขวัญไว้หรือยัง ”  เพื่อนอีกคนหันมาถาม
“ ของขวัญหรอ….อืม  ก็คิดๆไว้อยู่นะ ”  ปณาลีคิดตามที่เพื่อนบอกก่อนจะหันไปสบสายตาลึกล้ำของชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงข้างโต๊ะฝั่งตรงข้ามจนใบหน้าจะรู้สึกร้อนวูบ  เธอจึงเบือนหน้าหลบสายตาแล้วก้มลงมองหนังสือเรียนตรงหน้าแทน เปิดพลิกไปมาก็สะดุดตากับลายเส้นต่างๆในหน้าหนังสือเรียน  ความคิดบางอย่างวิ่งเข้ามาในหัวทันที  มุมปากสวยจึงยิ้มออกมาเมื่อคิดอะไรดีๆได้

…..ของขวัญ  “ สำหรับเพื่อนรักและคนที่รัก ”

****************************************************************************************************************

จะเรียกว่าขยันหาเรื่องปวดใจให้ตัวเองดีไหมนะ

มุกตามัน