ซ่อนรักพรางใจ (ตอนที่ 18)

กระทู้สนทนา

นิยายออนไลน์ แต่งนิยาย นวนิยายรัก นิยายไทย

สวัสดีวันอาทิตย์ค่ะ วันนี้ลงไว

ซ่อนรักพรางใจ

ตอนที่ 18 ความสุข

…..งานแต่งงานอันชื่นมื่นผ่านไปหลายวันแล้วและเช้าวันนี้ลัลนาสะใภ้ของบ้านปฏิไพศาลกุลก็ตื่นแต่เช้าตรู่เพื่อลงมาเตรียมอาหารเช้าให้คนในครอบครัวตามหน้าที่สะใภ้ที่ดี  มุมปากสวยอมยิ้มด้วยความสุขตามประสาคนที่หัวใจมีความรักเต็มเปี่ยมจนไม่ทันเห็นว่าสามีมายืนพิงขอบประตูมองดูด้วยแววตาที่ไม่ต่างกัน  เมื่อลัลนาหันกลับก็ต้องสะดุ้งกับสายตาของสามี

“ วันนี้จะได้ทานข้าวต้มกุ้งไหมนะ  ภรรยาพี่ลงมาแต่เช้าเลย ”  เหมรัศนิ์พอใจเมื่อเห็นว่าลัลนาหน้าแดง

“ ถ้าพี่เต็มขึ้นไปอาบน้ำลงมาก็ได้ทานแล้วค่ะ ”  แล้วก็เดินมาดันหลังสามีให้กลับขึ้นบนห้องไป  ส่ายหน้ายิ้มๆก่อนจะหันมาเตรียมอาหารเช้าต่อโดยมีแม่บ้านและเด็กรับใช้คอยเป็นลูกมือ  สักพักอาหารเช้าก็พร้อมจัดเตรียมขึ้นโต๊ะลัลนาจึงปล่อยหน้าที่นั้นให้พวกแม่บ้านจัดการส่วนตัวเองก็ขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัว   กำลังจะเดินเข้าห้องน้ำก็ถูกอ้อมแขนอุ่นๆพุ่งมากอดจากข้างหลังจนต้องร้องตกใจ

“ พี่เต็มคะ  อาหารเช้าเสร็จแล้วนะคะ ”  ลัลนาก้มหน้าเขินๆเมื่ออยู่ในอ้อมกอดของสามี
“ อืม  ท่าทางจะน่ากินเหมือนคนทำ  ไหนมาให้ชิมหน่อยซิ ”  เหมรัศนิ์แกล้งปล้นจูบภรรยาจนพอใจแล้วก็ปล่อยให้เธอเข้าห้องน้ำไป

เสียงแชทกลุ่มดังจากมือถือของเขาจึงเดินไปหยิบมากดดูก่อนจะยิ้มเล็กน้อย

Noo Li :  โอ้ยๆๆ  อิจฉาสามีภรรยาคู่นั้นจังเลยเนอะพี่คิน  จะไปฮันนีมูนกันที่ไหนนะ…จะตามไปก่อกวน  ฮ่าๆๆ

Akin  Kab : ยัยหนูลีจอมยุ่ง  เออ  เห็นด้วยว่ะ  ฮ่าๆๆ
เหมรัศนิ์อ่านประโยคตอบโต้กันของทั้งสองคนนั้นแล้วก็หัวเราะออกมาก่อนจะพิมพ์ตอบบ้าง

Tem : ไม่เจอกันไม่กี่วันเล่นงี้เลยเหรอทั้งสองคน

Noo Li : ว้ายยย  เขารู้ตัวกันแล้วล่ะพี่คิน

Tem : อ่ะ  เสนอกันมาเลยทั้งสองคน  มาทำเป็นอ้อมโลกอยู่ได้

Noo Li : ไปเหนือๆ  ชมสายหมอกอากาศหนาวๆจิบชาอุ่นๆ ฟินเว่อร์

Akin Kab : เดี๋ยวนะ  ตกลงใครจะไปฮันนีมูนกันแน่

Noo Li : เราไปกันเองดีไหมพี่คิน

Akin Kab : ม่ายยยยยย

Tem : ฮ่าๆๆ

ลัลนาเดินออกมาจากห้องน้ำเห็นสามีกำลังหัวเราะกับโทรศัพท์ในมือจึงถูกเรียกมาอ่านแชทด้วย

“ สองคนนี้เนี่ย ”  ลัลนาทำแก้มป่องเหมือนงอน  เหมรัศนิ์โอบร่างภรรยามากอดแนบอกก่อนจะกระซิบบอก

“ ไปฮันนีมูนกันก็ดีนะ  เปลี่ยนบรรยากาศบ้างเผื่อเราจะมีข่าวดี ”  ลัลนามองสามีตาโตแบบไม่เข้าใจก่อนจะฉุกคิดอะไรขึ้นมาบางอย่าง

“ พี่เต็มหมายถึง….เอ่อ  ข่าวดีคือ… ”  เหมรัศนิ์กอดกระชับอ้อมแขนแน่นขึ้นก่อนจะตอบเสียงหนักแน่น

“ จ๊ะ  พี่หมายถึงลูก  ลูกของเราไง ”  จูบแก้มนวลด้วยความรักใคร่

“ พี่เต็ม… ”  ลัลนาคราวเสียงแผ่ว

“ พี่รู้ว่ามันเร็วไปสำหรับชีวิตแต่งงานของเรา  นินายังอายุน้อยคงกลัวว่าจะดูแลลูกได้ไม่ได้ใช่ไหมจ๊ะ ”  ลัลนาพยักหน้า

“ แต่รู้ไหมว่าพี่เชื่อว่านินาทำได้เพราะเรายังมีคุณพ่อคุณแม่ที่คอยดูเราอยู่ใกล้ๆ  พี่อยากให้เราสองคนมีลูกด้วยกัน  คุณพ่อคุณแม่ของเราท่านก็อายุมากขึ้นทุกวัน  ท่านบอกพี่ในคืนส่งตัวว่าให้รีบปั๊ม  พี่ไม่อยากขัดใจท่าน ”  เหมรัศนิ์ยิ้มเจ้าเล่ห์  ลัลนาที่กำลังฟังเพลินๆสะดุดใจกับน้ำเสียงสามี  เมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นว่าดวงตาลึกล้ำกำลังเต้นระริก  ด้วยความหมั่นไส้จึงดึงมือที่กำลังลูบไล้ไปตามหัวไหล่นั้นออก

“ เจ้าเล่ห์นะคะพี่เต็ม  นินาไม่คุยด้วยแล้ว ”  แล้วก็ปั้นปึ่งออกจากห้องไป

…..คุณอารีย์อมยิ้มเมื่อเห็นท่าทางน่ารักของลูกสะใภ้คนโปรดกำลังตักกับข้าวให้บุตรชายตัวเองอย่างใส่ใจ  คุณสุธีรัชเองก็ชำเลืองมาเป็นระยะมองเห็นความรักใคร่กลมเกลียวของคู่สามีภรรยาก็สุขใจตาม  ส่วนหัทยาก็ทานข้าวตามปกติแม้จะสนใจความเป็นไปตรงหน้าไม่น้อย

“ เจ้าเต็มแต่งงานไปแล้วก็คงเหลือแต่เจ้าตาล ”  จู่ๆบิดาก็เอ่ยขึ้นมาทำเอาหัทยาสำลักน้ำแกง  ส่วนมารดานั้นกลั้นหัวเราะ

“ คุณพ่อคะ…คุณแม่คะ  อย่ากดดันตาลเด็ดขาด ”  บุตรสาวเอ่ยดักทาง

“ ผมยังนึกหน้าว่าที่พี่เขยผมไม่ออกเลยครับว่าจะเป็นยังไง ”  เหมรัศนิ์แหย่พี่สาว  หัทยาจึงหันมาถลึงตาใส่

“ ไม่ต้องเลยนายเต็ม  พี่ชอบอยู่คนเดียวไม่อยากปวดหัวกับความรัก ”  หัทยาสะบัดหน้าแล้วทานข้าวเช้าต่อไม่สนใจคนอื่นอีกแต่ก็ไม่วายโดนบิดามารดาเตือน

“ หาคนคุยบ้างก็ได้นะเจ้าตาล  จะได้ดูเป็นผู้หญิงกับเขาบ้าง  ”  บิดาเอ่ยเนิบๆ

“ แม่เห็นด้วยนะตาล  บ้านเรามีลูกสาวทั้งสวยทั้งเก่งอย่าให้เขาว่าได้ว่าหาแฟนไม่ได้  เรื่องงานก็เบามือลงบ้าง ”  มารดายิ้มหวานใส่แต่บุตรสาวยิ้มไม่ออก

“ แหม คุณแม่คะ  สวยๆอย่างตาลผู้ชายต่อคิวรอเพียบค่ะ  แค่ยังไม่เจอคนที่ชอบเท่านั้น ”  ประโยคหลังเสียงเริ่มลังเล
บิดามารดาหันมามองหน้ากันแบบไม่ค่อยจะเชื่อแล้วก็เงียบไปไม่เอ่ยอะไรออกมาอีกส่วนคู่สามีภรรยาก็หันมายิ้มให้แก่กัน

…..นายแพทย์สุภวัฒน์อ่านเอกสารตรงหน้าก่อนเงยหน้าขึ้นมายิ้มอย่างอ่อนโยนให้ว่าที่คุณแม่ที่กำลังรอฟังคำตอบจากการตรวจสุขภาพครรภ์  คุณหมอวางเอกสารลงบนโต๊ะก่อนจะเอ่ยพูด

“ สุขภาพแข็งแรงดีนะ ดูแลตัวเองได้ดีแบบนี้ถือว่าเก่งมากสำหรับคุณแม่มือใหม่ ”

“ ขอบคุณมากนะคะอาหมอ ”   ปณาลีไหว้ขอบคุณและพูดคุยกันเล็กน้อยก่อนจะเดินออกมาจากห้องตรวจ

“ โอเคดีไหม ”  ปกรณ์เอ่ยถามน้องสาวเมื่อออกมาจากห้อง  ที่จริงเขาก็อยากเข้าไปฟังอาการน้องสาวด้วยแต่ติดที่มีสายจากลูกค้าเข้ามาก่อนปณาลีจึงให้เขารับสายและรอข้างนอกแทน

“ โอเคค่ะพี่ชายที่น่ารัก  สบายดีทั้งแม่ทั้งลูก ”  ปณาลีชูสองนิ้ว ปกรณ์โยกหัวน้องสาวอย่างเอ็นดูก่อนจะพากันกลับ

เมื่อออกมาหน้าโรงพยาบาลก็สวนกับคุณสุธีรัชกับหัทยาพอดี  ทั้งสองคนจึงพนมมือไหว้สวัสดี

“ มาตรวจสุขภาพสินะ  เป็นไงบ้างล่ะ ”  คุณสุธีรัชรับไหว้แล้วก็เอ่ยถาม

“ เรียบร้อยดีค่ะคุณลุง ”  ปณาลียิ้มแย้ม

“ วันงานแต่งงานผมยังไม่มีโอกาสขอบคุณคุณสุธีรัชกับคุณหัทยาเลยครับ  สำหรับเรื่องยัยหนูลี ”  ปกรณ์เอ่ยนอบน้อม

“ เรียกคุณลุงอย่างที่น้องสาวเรียกสิ ”  คุณสุธีรัชท้วง

“ ส่วนตาลก็เรียกแค่ชื่อเล่นก็พอนะคะ วัยเราน่าจะใกล้เคียงกัน ”  หัทยาก็ท้วงเช่นกัน

“ แล้วนี่จะไปไหนกันต่อไหม ” ผู้สูงวัยเอ่ยถาม

“ พี่อ้อมจะพาไปทานข้าวแล้วก็จะเลยไปดูพวกหนังสือแนะนำคุณแม่มือใหม่เพิ่มเติมค่ะ ”  ปณาลีเป็นผู้ตอบ

“ อืม  ไม่ต้องไปหาที่ไหนไกลหรอกนะ  ว่างๆก็ไปปรึกษาคุณป้าดูสิ ”  ปณาลีทำหน้าไม่ถูกเมื่อคุณสุธีรัชแนะนำมา

“ คุณแม่ท่านใจดีไม่ต้องกลัวว่าท่านจะซักไซ้อะไรหรอกนะ  ถ้าไม่กล้าเข้าไปคนเดียวโทรหาพี่นะหนูลี ”  หัทยาบอกด้วยความหวังดี
ปณาลีซาบซึ้งใจกับความเมตตาจากคนทั้งสองจึงรับปากไปว่าจะหาโอกาสเข้าไปรบกวน  เธอรู้จักคุณอารีย์ดีจนเชื่อได้ว่าท่านจะไปซักไซ้ให้รู้สึกไม่ดีอย่างที่หัทยาบอก  แต่เธอยังคงไม่กล้าบอกใครแม้แต่ลัลนาเพื่อนสนิท  ไม่กล้าบอกอคินเพราะรุ่นพี่ต้องรู้แน่นอนว่าใครเป็นพ่อเด็ก  และเหมรัศนิ์เธอจะบอกเขาไม่ได้เด็ดขาด…

“ ยังไงก็ถือว่าเข้าไปเยี่ยมคุณป้าเขาบ้างนะบ่นว่าคิดถึงตลอด  ทำบัวลอยน้ำขิงไว้ก็ไม่มีใครช่วยกิน ”  คุณสุธีรัชยังคงคะยั้นคะยอ

“ ค่ะคุณลุง  หนูลีก็คิดถึงฝีมือคุณป้ามากๆ  ไว้ว่างๆหนูลีจะเข้าไปรบกวนแน่นอนค่ะ ”  ปณาลียิ้มหวาน

…..พี่ชายน้องสาวแยกตัวกลับไปแล้วหัทยาก็หันมากอดแขนพาบิดาพาเข้าไปตรวจสุขภาพประจำปี

“ ตาลสงสารน้องจังเลยค่ะคุณพ่อ  คงจะอึดอัดที่บอกใครไม่ได้ ”  บิดาหันมาเลิกคิ้วถาม

“ นึกว่าเราอยากรู้เรื่องพ่อเด็กเสียอีก ”  หัทยาส่ายหน้าก่อนจะบอกบิดา

“ เรื่องพ่อเด็กเราไม่สามารถละลาบละล้วงได้หรอกค่ะถ้าเจ้าตัวเขายังรับได้  ตาลอยากช่วยน้องจังเลยค่ะคุณพ่อ ”  บิดาไม่ตอบอะไรกลับมา  ท่านรู้ดีว่าเรื่องแบบนี้สักวันความจริงต้องเปิดเผยออกมาแต่จนกว่าจะถึงวันนั้นหัวใจของคนต้องแข็งแกร่งและพร้อมกว่านี้

หัวใจคนมันไม่ได้แข็งแกร่งดั่งหินผา   เม่าเหม่อ