TWO TOP สองอันตราย - [บทความวุ่นวายในประจิม] - ตอนที่ 22 : ปฏิบัติการเก็บวิทย์ประจิม

กระทู้สนทนา

ตอนที่ผ่านมา
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

======================================================================================

ตอนที่ 22 : ปฏิบัติการเก็บวิทย์ประจิม

    “เรื่องนี้มันส์ดีเนอะ”

    นักเรียนชายคนหนึ่งหันไปคุยกับเพื่อนวัยเดียวกันที่เดินขนาบข้างมาด้วยกัน ทั้งสองเพิ่งจะเดินออกมาจากร้านหนังสือแห่งหนึ่ง

    ซึ่งถ้าดูจากชุดนักเรียนที่ทั้งสองสวมใส่ พวกเขาต้องเรียนอยู่ที่โรงเรียนประจิมสวัสดิ์แน่

    “ใช่” นักเรียนประจิมสวัสดิ์อีกคนตอบ “เขียนได้สนุกจริง ๆ”

    เรื่องที่ทั้งสองพูดถึงคือ เรื่องเกี่ยวกับนิยายเรื่องหนึ่ง

        เรื่องนั้นมีชื่อว่า ปลาย นักสืบจำเป็น

(หน้าปกเรื่อง ปลาย นักสืบจำเป็น พื้นที่โฆษณา)

    พวกเขาเพิ่งซื้อนิยายเรื่องนี้มาจากร้านหนังสือ แล้วเปิดมันอ่านพลางคุยกันขณะที่เดินไปเรื่อย ๆ

    แน่นอนว่าเรื่องที่สองนักเรียนนี้คุยก็ต้องเป็นเรื่องเกี่ยวกับนิยายเรื่อง ปลาย นักสืบจำเป็นนี้

    “ปลาย โคตรฉลาดเลย”

    “ใช่” นักเรียนอีกคนพยักหน้าเห็นด้วย “ฉันชอบนะ ไอ้คำว่า ‘ถึงเวลาสรุปผลการทดลอง’ เนี่ย”

    “ไอ้คำที่ปลายพูดตอนพร้อมที่จะสรุปคดีใช่มั้ยล่ะ  อืม... กวน ๆ ดี”

    ในขณะที่ทั้งคู่พูดคุยอย่างออกรสออกชาตินั้น ก็มีบุคคลสี่คนเดินเข้ามาขวางหน้าพวกเขาไว้

    “หยุดก่อน!” หนึ่งในสี่คนนั้นพูดใส่นักเรียนประจิมสวัสดิ์ทั้งสอง

    สองนักเรียนจึงหันหน้ามองดูผู้ที่มาขวางพวกเขา

    เมื่อสายตาจับจ้องจนมองเห็นผู้มาขวางทางทั้งสี่อย่างชัดเจน ทั้งสองก็ต้องกลืนน้ำลายดังเฮือก สีหน้าแปรเปลี่ยนไป

    เพราะผู้ที่เข้ามาขวางทั้งสี่คนสวมเสื้อช็อปสีเทา

    ทั้งสี่ก็คือ นักเรียนของโรงเรียนเทคนิคจักรวรรดิบูรพานั่นเอง

    “มีอะไรครับ?” หนึ่งในสองนักเรียนประจิมสวัสดิ์พยายามตั้งสติ ถามกลับไป

    ผู้ที่พูดว่า “หยุดก่อน” มองหน้าทั้งสองคน แล้วถามกลับไปว่า “พวกแกอยู่สายวิทย์-คณิตใช่มั้ย?”

    ทั้งสองพยักหน้าพร้อมกัน

    “งั้นดีเลย...” อีกคนในสี่คนของเทคนิคจักรวรรดิบูรพาพูดแทรกขึ้นมา

    “ดียังไงครับ?” นักเรียนประจิมสวัสดิ์ถาม

    แต่ไม่มีผู้ใดพูดตอบ

    เพราะคำตอบของทั้งสี่ไม่ใช่คำพูด หากเป็นหมัดและเท้าที่พุ่งเข้าใส่ทั้งคู่

    แต่เหตุใดอยู่ดี ๆ ทั้งสี่จึงโจมตีทั้งสอง

    ถึงทั้งสองจะพอรู้ตัวว่าอาจโดนทำร้าย แต่ก็ใช่ว่าจะหลบหลีกการจู่โจมของทั้งสี่พ้น สี่ต่อสอง ผลมันย่อมรู้อยู่แล้ว นักเรียนทั้งสองโดนกระหน่ำทำร้ายเข้าใส่อย่างหนักหน่วง

    ไม่นานทั้งสองก็นอนนิ่งลงที่พื้น หนังสือนิยายเรื่อง ปลาย นักสืบจำเป็น ที่เพิ่งซื้อมาฉีกขาดหลุดลุ่ยเสียหายไม่มีชิ้นดี

    “เรียบร้อย” หนึ่งในสี่ของจักรวรรดิบูรพาพูดขึ้น แล้วเขาก็ค่อย ๆ ย่อตัวเข้าใกล้ ๆ นักเรียนประจิมสวัสดิ์ที่นอนอ่อนแรงทั้งสองคนนั้น

    “หึ.. ฝากเตือนพวกแกสายวิทย์-คณิตของประจิมฯไว้ด้วย ต่อไปจะไปไหนมาไหนระวังตัวให้ดีล่ะ เพราะปฏิบัติการเก็บวิทย์ประจิมของพวกฉันเริ่มต้นขึ้นแล้ว”

    ที่แท้แล้วที่กลุ่มนักเรียนเทคนิคจักรวรรดิบูรพาเข้าทำร้ายนักเรียนสายวิทย์-คณิตของโรงเรียนประจิมสวัสดิ์ก็เพราะทำตามปฏิบัติการของพวกเขานั่นเอง

    ซึ่งปฏิบัติการครั้งนี้มีชื่อว่า ปฏิบัติการเก็บวิทย์ประจิม

    ปฏิบัติการเก็บวิทย์ประจิม

    แน่นอนว่าปฏิบัติการนี้เกี่ยวข้องกับโรงเรียนสองโรงเรียน

    หนึ่งคือ โรงเรียนเทคนิคจักรวรรดิบูรพา เพราะโรงเรียนนี้เป็นผู้ริเริ่มและลงมือกระทำในปฏิบัติการนี้

    สองคือ โรงเรียนประจิมสวัสดิ์ โรงเรียนนี้เป็นฝ่ายถูกกระทำจากโรงเรียนเทคนิคจักรวรรดิบูรพา

    ซึ่งชื่อของปฏิบัติการเก็บวิทย์ประจิม ก็มาจากลักษณะของเหยื่อที่ลงมือ เพราะเหยื่อที่ทางฝ่ายเทคนิคจักรวรรดิบูรพาจะจัดการมีเฉพาะนักเรียนสายวิทย์-คณิตของประจิมสวัสดิ์เท่านั้น สายอื่นจะไม่โดนทำร้ายเลย ดังนั้น ชื่อปฏิบัติการนี้จึงเป็น เก็บวิทย์ประจิมนั่นเอง

    แต่เหตุใดถึงต้องลงมือเฉพาะนักเรียนสายวิทย์-คณิตเพียงอย่างเดียว หาได้ยุ่งเกี่ยวกับนักเรียนประจิมสวัสดิ์ในสายอื่นเลย

    นั่นเพราะทางจักรวรรดิบูรพาทราบดีว่าที่ประจิมสวัสดิ์สายวิทย์-คณิตเป็นสายที่มีฝีมืออ่อนด้อยที่สุด เนื่องจากนักเรียนในสายนี้ส่วนใหญ่จะเน้นเรื่องเรียนมากกว่าสิ่งใด ทำให้ผู้มีฝีมือกล้าแข็งในสายวิทย์-คณิตมีน้อยนิด อีกทั้งยังมีเหตุผลหนึ่งที่ทำให้สายวิทย์-คณิตต้องอ่อนด้อยกว่าสายอื่นอีกด้วย

    นั่นคือ สายนี้ไม่มีสี่ขุนพลอยู่

    แต่ก็แค่ไม่มีสี่ขุนพลอยู่ หาใช่ไม่มีสี่ขุนพล เพราะในโรงเรียนประจิมสวัสดิ์ทุกสายต้องมีสี่ขุนพลดูแล สายวิทย์-คณิตก็เช่นกัน

    ซึ่งผู้ดูแลสายวิทย์-คณิตอยู่ในขณะนี้คือ แอล เจ้าของฉายา อัจฉริยะที่สอง

    หนุ่มผมยาว ใบหน้าซีดขาว นั่งเก้าอี้รถเข็นตลอดเวลา นักเรียนคนนี้คือ ผู้ดูแลสายวิทย์-คณิตในตอนนี้ เขาได้รับฉายาว่า อัจฉริยะที่สอง เนื่องจากหนุ่มนั่งรถเข็นผู้นี้มีมันสมองที่ฉลาดปราดเปรื่อง ขบคิดอันใดมิเคยผิดพลาด จนผู้คนยกย่องเรียกหาว่า อัจฉริยะ แต่เพราะเจ้าตัวยังยึดถือว่ามีผู้เป็นอัจฉริยะมากกว่าตนเองอยู่ จึงเพิ่มเติมในฉายาของตัวเองเป็น อัจฉริยะที่สอง ขึ้นมา

    ฉะนั้น หากมีอัจฉริยะที่สอง ก็ต้องมีอัจฉริยะที่หนึ่ง

    แต่ว่าอัจฉริยะที่หนึ่งคือผู้ใดเล่า?

    ถึงแอลจะเป็นผู้ดูแลสายวิทย์-คณิตในขณะนี้ แต่เขาก็เป็นเพียงผู้รักษาการณ์แทนสี่ขุนพลเท่านั้น มิใช่สี่ขุนพลที่แท้จริง

    เพราะสี่ขุนพลที่แท้จริงคือ ผู้ที่แอลยึดถือเป็นอัจฉริยะที่หนึ่งเหนือกว่าตนเอง

    คนผู้นี้ชื่อ แจ็ค

    ผู้มีฉายาว่า โปรเฟสเซอร์ ที่แปลว่า ศาสตราจารย์

    แจ็ค หนุ่มสวมแว่นท่าทางเคร่งครัด ภายใต้ทรงผมแสกกลางและกรอบแว่นของเขานั้น แฝงไปด้วยความรู้และความร้ายกาจมากมาย ฟังว่าเขามีไอคิวสูงถึง 180 เลยทีเดียว

    เขาคือ สี่ขุนพลแห่งสายวิทย์-คณิตที่กำราบเหล่านักเลงและดูแลนักเรียนในสายเป็นอย่างดี

    แต่ตอนนี้สี่ขุนพลผู้นี้ไม่อยู่แล้ว เนื่องเพราะแจ็คได้ถูกทางโรงเรียนประจิมสวัสดิ์มอบหมายให้ไปศึกษาต่อเพิ่มเติมที่ต่างประเทศ ตอนนี้เขาจึงไม่ได้อยู่ที่ประเทศไทย มิอาจดูแลนักเรียนในสายวิทย์-คณิตได้

    ซึ่งอีกไม่นานเขาก็จะกลับมา เพราะใกล้ครบกำหนดที่ต้องกลับมาเรียนที่โรงเรียนประจิมสวัสดิ์ตามเดิมแล้ว อีกแค่สองเดือนเท่านั้น

    แต่ตอนนี้กลับเกิดเรื่องขึ้นกับสายวิทย์-คณิตเสียก่อน

    เมื่อโปรเฟสเซอร์ แจ็คไม่อยู่ จึงเป็นหน้าที่ของผู้รักษาการณ์แทนอย่างอัจฉริยะที่สอง แอลต้องจัดการแทน ซึ่งเขาก็กำลังปรึกษาเรื่องนี้อยู่กับปรีและเจ เนื่องจากทั้งสองก็อยู่ในสายวิทย์-คณิตเช่นเดียวกัน

    “เริ่มมีนักเรียนสายวิทย์-คณิตที่โดนทำร้ายมากขึ้นแล้วนะ” เจพูดขึ้นมา

    “อืม..” แอลพยักหน้ารับ มีเขาเพียงคนเดียวที่นั่งอยู่บนรถเข็น ส่วนคนอื่นนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่โต๊ะในพื้นที่ของตึกสี่สายวิทย์-คณิต

    หนุ่มผมยาวผู้นั่งรถเข็นเอ่ยต่อ “นี่ต้องเป็นแผนการอะไรบางอย่างของพวกจักรวรรดิบูรพาแน่”

    “อือ... ฉันก็คิดเช่นนั้น” ปรีก็พยักหน้าเช่นกัน “เห็นทีเรื่องนี้จะเป็นปัญหาใหญ่ของสายวิทย์-คณิตแล้ว..” เขาหยุดพูดไปสักพัก คล้ายจะนึกอะไรออก จึงพูดค่อยขึ้นต่อ “เอ่อ.. แอล แจ็คจะกลับมาเมื่อไหร่นะ?”

    “จากที่ฉันติดต่อ เค้าว่าอีกสองเดือนน่ะ” แอลบอก “แต่ตอนนี้คงรอแจ็คไม่ได้หรอก ..ฉันเป็นผู้รักษาการณ์แทนก็ต้องหาทางจัดการกับเรื่องนี้เอง”

    “อืม.. ก็ดีนะ แต่ระวังตัวด้วยละกัน” ปรีพูดอีก “ยังไม่รู้ว่าคราวนี้พวกจักรวรรดิบูรพาจะมาไม้ไหน”

    “หึ ไม่ต้องกลัวหรอก” แอลยิ้มให้ “นายก็รู้นี่ ว่าฉันคือใคร?”

    “เออ... ใช่ นายคือ อัจฉริยะที่สอง แอล สุดยอดนักเรียนระดับมันสมองของโรงเรียน”

    “อืม..” แอลยิ้มกว้างอีก “ดังนั้น ไม่ต้องห่วง ฉันจะจัดการเรื่องนี้เอง”

    หนุ่มผมยาวผู้นั่งรถเข็นพูดคุยกับปรีและเจอีกเล็กน้อย แล้วก็หมุนล้อเลื่อนเคลื่อนรถเข็นออกจากที่นี่ไป

    ซึ่งเมื่อแอลไปแล้ว เจก็พูดขึ้นว่า “ปรี... นายว่าแอลจะจัดการกับเรื่องนี้ได้เหรอ... เขาต้องนั่งรถเข็นตลอดเวลา ถ้าเจอพวกนั้นเค้าจะสู้ได้หรือ?”

    “หึ หึ...” ปรีมองหน้าเสนาธิการผู้เป็นเพื่อน “นายเพิ่งย้ายมา คงไม่รู้สินะว่าฉายาอัจฉริยะที่สองมันหมายว่าอย่างไร?”

    “หือ?” เจมองหน้าปรีอย่างสงสัย

    “เออ.. เอาเถอะ อีกไม่นานนายก็รู้เอง เพราะดูท่าครั้งนี้แอลต้องลงมือเองแน่”

(มีต่อครับ)

แก้ไขข้อความเมื่อ