TWO TOP สองอันตราย - [บทศึกชิงขุนพลสายศิลป์] - ตอนที่ 11 : ศึกชิงตำแหน่งสี่ขุนพล

กระทู้สนทนา

ตอนที่ผ่านมา
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

====================================================================================

ตอนที่ 11 : ศึกชิงตำแหน่งสี่ขุนพล

    การคัดเลือกผู้แข็งแกร่งที่สุดของทั้งสองสายเพื่อชิงตำแหน่งสี่ขุนพลแห่งสายศิลป์เริ่มต้นขึ้นแล้ว

    ซึ่งเรื่องราวเหล่านี้เป็นที่ทราบของนักเรียนทุกคนในโรงเรียนประจิมสวัสดิ์ ศึกชิงตำแหน่งสี่ขุนพลจึงเป็นที่จับตามองของเหล่านักเรียนนักเลงทุกคนและทุกสายด้วย

    พวกเขากำลังอยากรู้ว่าผู้ใดจะได้เป็นสี่ขุนพลแห่งสายศิลป์คนต่อไป

    ไม่เว้นกระทั่งสองสาวผู้ไม่เกี่ยวข้อง

    สาวห้าวผมทอง จิน กับ สาวสวยผมยาว เมย์

    ทั้งคู่เรียนอยู่สายศิลป์-ภาษา ย่อมพอรู้เรื่องศึกชิงตำแหน่งสี่ขุนพลนี้ไม่มากก็น้อย

    “จิน... พรุ่งนี้จะมีการชิงตำแหน่งสี่ขุนพลใช่มั้ย?” เมย์เอ่ยถามจินขณะที่กำลังเดินเข้าห้องเรียน

    “อือ..” จินพยักหน้า แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ

    “น่าไปดูนะ” เมย์มีทีท่ามีความสุขเล็ก ๆ “จิน เราไปดูรอบคัดเลือกของสายกันเถอะ ..เอามั้ย?”

    จินหันหน้าขวับ พูดตอบทันที “อย่าไปเลยเมย์ ...ดูไปก็เท่านั้น ใครจะได้เป็นก็เรื่องของมัน ไม่เกี่ยวกับเรา”

    “น่า...นะจิน” เมย์ทำท่าอ้อนวอนด้วยแววตาซึ้ง “หรือตั้งแต่เรื่องคราวนั้น จินจะเลิกสนใจเรื่องนี้เลยเหรอ ...มันไม่เกี่ยวกับเรา ดูไปก็ไม่เห็นจะเสียหายอะไรนี่”

    “เออ... ก็ได้ ถือว่าเมย์ขอนะ ไม่งั้นฉันไม่ไปหรอก”

    “เย้!” เมย์ทำท่าดีใจ ในที่สุดเธอก็ชวนจินไปดูการแข่งขันจนได้

    ทั้งคู่พูดคุยกันอีกเล็กน้อย ก็เดินเข้าห้องเรียนไป

    วันนี้เป็นรอบคัดเลือกของทั้งสองสาย

    รอบคัดเลือกจะเป็นการคัดเลือกของแต่ละสาย โดยในแต่ละสายนั้นต้องทำการรวมพลและคัดเลือกกันภายใน ซึ่งในการคัดเลือกของสายศิลป์-ภาษาจะใช้โรงยิมหนึ่งเป็นสถานที่คัดเลือก

    เหล่านักเรียนของสายศิลป์-ภาษารวมทั้งสายอื่นต่างพากันไปรวมอยู่ที่โรงยิมหนึ่ง เพื่อรอชมการคัดเลือกตัวแทนที่จะไปต่อสู้กับตัวแทนของสายศิลป์-คำนวณ

    แน่นอนว่านักเรียนส่วนใหญ่ของสายศิลป์-ภาษาเป็นผู้หญิง ทำให้ผู้เข้าคัดเลือกมีไม่มากนัก

    บุรุษสองร่าง เร ต้องเข้าร่วมคัดเลือกอย่างแน่นอน เขายืนรอผู้เข้าคัดเลือกคนอื่นอยู่ที่ลานกลางโรงยิมหนึ่ง

    แต่ตอนนี้ยังไม่มีผู้คัดเลือกคนอื่นใดมา ผู้คนส่วนใหญ่ที่มาจะเป็นนักเรียนที่มาเชียร์เรและชมการต่อสู้อย่างเดียว

    จินกับเมย์ก็มาอยู่ที่นี่แล้ว ทั้งสองยืนหลบดูเรที่มุมหนึ่ง

    “เรจะได้รึเปล่า..เนี่ย?” เมย์พูดขึ้น

    “ก็คงงั้น” จิน สาวห้าวผมทองตอบ “บุรุษสองร่าง เร ฝีมือการต่อสู้ถือว่ายอดเยี่ยมในสายศิลป์-ภาษา คงจะมีคนในสายชนะเขายาก”

    “มันก็จริงนะ” เมย์หันบอกจิน “แต่ไม่ใช่ว่าจะไม่มีใครเอาชนะได้นี่ ...อย่างน้อยแถวนี้ก็มีอยู่หนึ่งคน”

    จินจ้องเมย์กลับทันที “เอาน่า ...เลิกพูดเถอะ ...นู้น.. ผู้คัดเลือกคนอื่นมากันแล้ว”

    ในที่สุดผู้คัดเลือกคนอื่นก็มาถึงโรงยิมหนึ่งแล้ว

    “มาแล้ว” เสนาธิการ เจ พูดขึ้น วันนี้เขาอยู่ที่นี้ ยืนดูอยู่กับสู้คราใดต้องปราชัย เชน และหนึ่งในสี่ขุนพล เฮอมิต ใหญ่

    แต่จักรพรรดิ ปรี ไม่ได้อยู่ที่นี่ ปรีไปดูรอบคัดเลือกของสายศิลป์-คำนวณที่จัดขึ้นที่โรงยิมสี่กับหนึ่งในสี่ขุนพล สปอร์ทแมน เจมส์ และเกมมาสเตอร์ แม็กกี้

    เชนมองดูผู้คัดเลือกที่เพิ่งมาถึง แล้วพูดขึ้นว่า

    “เป็นพวกมันหรือ..”

    ผู้ที่เพิ่งเข้ามาเป็นนักเรียนสายศิลป์-ภาษาสองคน

    คนแรกเป็นนักเรียนชาย

    นักเรียนชายที่เดินเข้ามามีรูปร่างอ้วนใหญ่ ความใหญ่พอ ๆ กับยักษ์วัดแจ้ง เอก ใบหน้าของเขาซีดขาวคล้ายไม่ค่อยโดนแดด เบ้าตาลึกดูหมองคล้ำคล้ายคนนอนไม่เพียงพอ ใต้ตาดำคล้ำเป็นปืด

    เขาคือ หมีแพนด้า

    แต่ว่าคำว่าหมีแพนด้าหาใช่ชื่อของเขา หากเป็นฉายาที่เพื่อนพ้องเรียกหาอยู่ประจำ จนทุกคนลืมเลือนชื่อของเขาไปแล้ว

    เขาชมชอบการเล่นอินเทอร์เน็ตเป็นอย่างยิ่ง ทุกวันทุกคืนเขาจะจดจ่ออยู่ที่หน้าจอมอนิเตอร์ เล่นอินเทอร์เน็ต แชท ท่องโลกไซเบอร์ไปเรื่อย ๆ ทั้งคืน

    หมีแพนด้าจะเล่นยันเช้าไม่ยอมหลับไม่ยอมนอน จนขอบตาดำคล้ำเพราะพักผ่อนไม่เพียงพอ นี่จึงเป็นเหตุที่เพื่อน ๆ เรียกเขาว่าหมีแพนด้า

    เขาเป็นอีกคนหนึ่งที่มีฝีมือไม่แพ้บุรุษสองร่าง เร หากเขาไม่มัวเมากับโลกอินเตอร์เน็ต ต้องเป็นอีกคนหนึ่งที่มีโอกาสได้เป็นผู้นำของสายศิลป์-ภาษาอย่างแน่นอน

    อีกคนที่เข้ามาเป็นนักเรียนหญิง

    นักเรียนหญิงผู้นี้รูปร่างอ้วนใหญ่พอ ๆ กับหมีแพนด้าเลย หน้าตาของเธอดุร้าย กระดำกระด่าง มีไขมันพอกพูนอยู่เกือบทุกส่วนของร่างกายราวกับก้อนไขมันเดินได้ มือข้างหนึ่งของเธอถือถุงขนมอยู่ตลอด มืออีกข้างคอยหยิบขนมในถุงนั้นกินเป็นระยะ ๆ

    เธอคือ บูริน

    แน่นอนว่าบูรินหาใช่ชื่อของเธอ หากเป็นฉายาที่เพื่อนเรียกหา เพราะร่างกายที่อวบอ้วนของเธอ อ้วนกลมราวกับหมูบินบูริน

    บูรินเป็นอีกผู้หนึ่งที่น่าเกรงขาม เพราะเธอมีพลังกายที่เทียบเท่าผู้ชาย สามารถตบผู้หญิงธรรมดากระเด็นไปสามวาได้อย่างสบาย ๆ จึงไม่มีนักเรียนหญิงคนใดกล้าหือกับเธอ

    รวมทั้งนักเรียนชาย

    นักเรียนชายไม่อยากยุ่งกับบูรินเลย ด้วยรูปร่างอันอัปลักษณ์น่ากลัว จึงไม่มีนักเรียนชายคนใดเข้าใกล้เลยสักคนเดียว

    แต่ก็มีผู้หนึ่งที่กล้าเข้าใกล้เธอ

    เป็นหมีแพนด้า

    หมีแพนด้าคบหากับบูรินอยู่ เขาได้พบเธอครั้งแรกในโลกอินเตอร์เน็ตตอนออนไลน์เอ็มเอสเอ็น เขาซุ่มจีบโดยที่ยังไม่พบหน้าเธออยู่เนิ่นนาน จนบังเกิดเป็นความหลงใหลที่มิอาจฉุดอยู่ ซึ่งพอมาเห็นหน้าที่แท้จริง เขามิได้สนใจหน้าตาหรือรูปลักษณ์ภายนอกของเธอเลย หน้ามืดตามัวคบหาบูรินจนกลายเป็นแฟนกัน

    หมีแพนด้าและบูรินเดินเข้าหาบุรุษสองร่าง เร

    เรหันไปยิ้มทำหน้าหวานกับเพื่อนผู้หญิง ก่อนที่จะหันมาจ้องหน้าทั้งสองอย่างดุดัน

    “พวกแกต้องการชิงตำแหน่งสี่ขุนพลด้วยเหรอ?” เรบอกกับทั้งสอง

    หมีแพนด้ามองหน้าเรกลับ แต่คนที่พูดตอบเรกลับเป็นบูริน “เออสิ พวกฉันก็อยากเป็นสี่ขุนพล จะได้มีอำนาจซะที”

    “งั้นเหรอ... แต่ปกติพวกแกไม่สนใจเรื่องพวกนี้นี่ ...ทำไมถึงกลับมาสนใจ”

    “นั่นมันเรื่องของฉัน ไม่เกี่ยวกับแก” หมีแพนด้าพูดตอบทันที เขาจ้องหน้าเรแล้วพูดต่อ “คนที่เข้าคัดเลือกนอกจากแกและพวกฉัน ...ยังมีคนอื่นอีกมั้ย จะได้สู้กันซะที”

    “อืม” เรพยักหน้า “มันคงถึงเวลาแล้ว”

    ใหญ่ที่ยืนดูพวกเขาอยู่เห็นว่าสมควรแก่เวลาแล้ว เขาก้าวออกจากจุดที่ยืนอยู่ ซึ่งในการคัดเลือกของสายศิลป์-ภาษานี้ ใหญ่จะเป็นผู้ควบคุมดูแล รวมทั้งเป็นคนตัดสินผู้เข้าคัดเลือกด้วย

    “ผู้เข้าคัดเลือกมีสามคน” ใหญ่พูดขึ้น เสียงของเขาดังกังวานทีเดียว สามารถหยุดเสียงพูดคุยที่ดังอยู่ในโรงยิมนี้ได้ ไม่เสียทีที่เป็นสี่ขุนพล “เห็นทีเราจะต้องเปลี่ยนกฎการคัดเลือกจากจับคู่แพ้คัดออก เป็นเซอร์ไววัล”

    เสียงนักเรียนที่มาชมฮือฮาขึ้นมาทันที เพราะในการคัดเลือกครั้งนี้ในทีแรกจะใช้การคัดเลือกแบบจับคู่ต่อสู้ แพ้คัดออกจนเหลือเป็นคู่สุดท้ายไปชิงเป็นตัวแทน แต่ด้วยเหตุที่มีผู้เข้าคัดเลือกเพียงสามคน ใหญ่ผู้เป็นคนควบคุมและดูแลการคัดเลือกจึงเปลี่ยนกฎให้เป็นการแข่งแบบเซอร์ไววัล เข้าสู้ตะลุมบอนพร้อมกันทั้งหมด หาผู้ชนะเพียงคนเดียว

    “เยี่ยม” เรยิ้มหันหน้าไปทางหมีแพนด้าและบูริน เขากวักมือท้าทายเข้าใส่ “เข้ามาพร้อมกันเลยทั้งคู่”

    “หนอย...” หมีแพนด้ากัดฟันดังกรอด แต่ก็ทนการท้าทายของบุรุษสองร่าง เร ได้ ค่อย ๆ เดินเข้าหาไม่ถาโถมเข้าใส่ทันที

    บูรินก็ขยับตัวตาม ทั้งสองยืนล้อมหน้าล้อมหลังเรอยู่

    แต่ทั้งสองก็ยังมิได้จู่โจม

    เพราะถ้ายังไม่มีสัญญาณเริ่มต้นจากใหญ่ ผู้ใดก็มิอาจต่อสู้จู่โจมเข้าใส่กันได้

    “เริ่มได้” เสียงสัญญาณที่ผู้คนรอคอยของใหญ่ดังขึ้น ผู้คนโห่ร้องจ้องมองดูการต่อสู้ทันที

    การต่อสู้เพื่อคัดเลือกตัวแทนของสายศิลป์-ภาษาเริ่มต้นขึ้นแล้ว

    บุรุษสองร่าง เร หมีแพนด้า บูริน

    ใครจะเป็นผู้ชนะ

(มีต่อครับ)