[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนที่ 1 https://pantip.com/topic/36710604
ตอนที่ 2 https://pantip.com/topic/36726785
ตอนที่ 3 https://pantip.com/topic/36744060
ตอนที่ 4 https://pantip.com/topic/36760004
ตอนที่ 5 https://pantip.com/topic/36774548
ตอนที่ 6 https://pantip.com/topic/36788200
ตอนที่ 7 https://pantip.com/topic/36809222
ตอนที่ 8 https://pantip.com/topic/36823231
ตอนที่ 9 https://pantip.com/topic/36846962
ตอนที่ 10 https://pantip.com/topic/36859799
ตอนที่ 11 https://pantip.com/topic/36876620
ตอนที่ 12 https://pantip.com/topic/36889901
ตอนที่ 13 https://pantip.com/topic/36907423
ตอนที่ 14 https://pantip.com/topic/36921540
ตอนที่ 15 https://pantip.com/topic/36935300
ตอนที่ 16 https://pantip.com/topic/36949828
ตอนที่ 17 https://pantip.com/topic/36876620
ตอนที่ 18 https://pantip.com/topic/36979729
ตอนที่ 19 https://pantip.com/topic/36994366
ตอนที่ 20 https://pantip.com/topic/37010398
ตอนที่ 21 https://pantip.com/topic/37027182
ตอนที่ 22 https://pantip.com/topic/37041924
ตอนที่ 23 https://pantip.com/topic/37055160
ตอนที่ 24 https://pantip.com/topic/37068869
ตอนที่ 25 https://pantip.com/topic/37085830
ตอนที่ 26 https://pantip.com/topic/37099275
ตอนที่ 27 https://pantip.com/topic/37112970
ตอนที่ 28 https://pantip.com/topic/37126151
ตอนที่ 29 https://pantip.com/topic/37138946
คอนที่ 30 https://pantip.com/topic/37151795
ตอนที่ 31 https://pantip.com/topic/37165116
ตอนที่ 32 https://pantip.com/topic/37177126
ตอนที่ 33 https://pantip.com/topic/37190596
ตอนที่ 34 https://pantip.com/topic/37202591
ตอนที่ 35 https://pantip.com/topic/37213256
สวัสดีค่ะ วันคริสต์มาสก็ผ่านมาแล้ว อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันปีใหม่ ' พลอยแดง' ขอให้ท่านผู้อ่านประสบความสุข
สมปรารถนาในทุกสิ่ง ด้วยพลังร่างกายอันแข็งแรง และพรั่งพร้อมด้วยญาติ บริวาร สมบัติเงินทองในชีวิตตลอดไปค่ะ
ขอขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้ค่ะ : ส.สัตยา ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3152787 ถูกใจ, GTW ทึ่ง, มัศยวีร์ ถูกใจ, Lady
Star 919 หลงรัก, WANG JIE หลงรัก, ชุนเทียน หลงรัก, kasareev หลงรัก, turtle_cheesecake หลงรัก, Na(นะ)
Soul Master หลงรัก, cnck4 หลงรัก
❤ ❤
เช้าวันนี้ ศิรินทร์ลืมตาก็ยังไม่ชินก็ที่นอนนี้ นัดล่ะ ยังไม่ตื่นอีก หล่อนมองเขาหลับ ดวงหน้าเขาหลับอย่างมีความสุข
“ นัดขา ไม่ไปเรียนหรือคะ”
เขาพยักหน้าเล็กน้อยไม่ลืมตา
“ ศิ” เขาควานมือหาหล่อน กอดเหมือนจะหลับต่อ
“นัดไปเรียนเถอะ”
“ เดี๋ยวนัดลืมตาก็ลุกแล้วจ้ะ” เขาหลับตาหอมกับสิ่งที่ชนจมูก หล่อนจูบเขาเบาๆที่เปลือกตาจนกว่าเขาจะลืมตา
“ เดี๋ยวนัดไปไม่ทันหรอก นัด”
เขาไม่อยากลืมตา ถ้าลืมหล่อนก็จะหยุด แต่เขาก็ต้องลืมตาขึ้นมา แล้วเขาก็เก้อเขินกับดวงตาของหล่อนที่มองอยู่
“ นัดเมารู้ตัวหรือเปล่าคะ”
“เมายังไงเหรอ” เขารู้ตัวว่าไม่ได้เมานี่นา
“ ก็เขาว่าน้ำเปลี่ยนนิสัยไม่ใช่เหรอ คนเมาน่ะ”
“ นัดไม่ได้เมาหรอกจ้ะศิ”
“ แล้วทำไมนัดช่างพูดล่ะคะ รู้ไหมนัดเรียกศิทั้งคืนเลย”
เขาซุกหน้ากับหล่อน ราวกับหล่อนเป็นเจ้าของเขา ศิทำได้อย่างไรนะ ทำอย่างที่นัดไม่รู้ตัวเลยว่าจะเป็นไปได้
“ แล้วนัดจะบอกศิมั่งว่า รักนัดมากๆอย่างวันนี้นะจ๊ะ ศิ”
เขากอดหล่อนอย่างแรง แล้วรีบลุกอย่างเร็ว เมื่อศิรินทร์มองด้านหลังเขาแล้วหัวเราะเบาๆ เขารีบแปรงฟัน ใส่เสื้อผ้าอย่างรีบเร่ง
“ศิอยู่ได้นะจ๊ะ เดี๋ยวบ่ายนัดกลับ อาหารอยู่ในครัว จำได้ใช่ไหมจ๊ะ”
“ แล้วนัดไม่ทานก่อนเหรอคะ”
“ ไม่ทันแล้วละจ้ะ นัดไม่หิว นัดอิ่มไปหมด บ่ายนัดจะเอาอาหารมาฝากจ้ะ”
เขาเดินไปหยิบกระเป๋าหนังสือ กระเป๋าสตางค์ นาฬิกาและกุญแจรถ
“ ศิจะทานอะไรจ๊ะ”
“ ทานอย่างที่นัดซื้อได้สะดวกน่ะค่ะ แฮมเบอร์เกอร์ก็ได้นะคะ”
เขามาหอมแก้มหล่อนอย่างเร็ว มองหล่อนอย่างรัก
“ ขอบคุณจ้ะศิ”คำนี้ทำให้ศิรินทร์กอดเขาแรงๆเร็วๆ แล้วถามว่า
“ นัดคะ มีกระดาษเขียนจดหมายไหมคะ”
“ อยู่ในลิ้นชักโต๊ะนะจ๊ะ ศิลองหาๆอะไรเอาเองนะจ๊ะ”
“ นัดไม่ต้องห่วงศินะคะ ศิต้องเขียนจดหมาย หลายฉบับเลยค่ะ”
“ นัดไม่ห่วงหรอกคงคิดถึงมากกว่า” เขาพูดก่อนลับตัวจากห้องไป
ศิรินทร์นอนเล่นอยู่พักใหญ่ จึงลุกขึ้น ผ้าเช็ดตัวของเขายังกองรวมอยู่กับเสื้อคลุม หล่อนคว้ามาคลุมตัวแล้วไปแปรงฟัน
อดส่องดูใบหน้าตัวเองไม่ได้ มันดีที่สุดเท่าที่เห็นตัวเองมา เมื่อแต่งกายเรียบร้อยแล้ว หล่อนมาในครัวต้มน้ำใส่กระติก ชงกาแฟและปิ้งขนมปังสองแผ่นทาแยม ยกทุกอย่างเข้ามาในห้องแล้วจัดการอาหารเช้าทันที
เมื่อว่างแล้วหล่อนเปิดลิ้นชักหากระดาษเขียนจดหมาย อยู่ด้านซ้ายมือมีรอยกดของปากกาที่เขียนแผ่นบนไปจนถึงแผ่นล่าง วันนัดเขียนจดหมายค้างไว้ถึงหล่อนนั่นเอง
ศิจ๊ะ
นัดจะโทรไปแล้วนึกได้ว่าไม่มีเรื่องรีบด่วน ก็เหมือนทุกครั้งไม่มีอะไรด่วนเลย แต่ใจนัดมันด่วนไปหมด อยากฟังเสียงศิมากกว่า ฟังแล้วนัดดีไปตั้งหลายวัน มันดีอย่างไรไว้นัดบอก นัดมานั่งนึกๆว่าเอาเงินค่าโทรศัพท์ไปเป็นค่าน้ำมันดีกว่า แล้วเราก็จะได้พบกันอยู่ด้วยกันด้วย นัดอยากพบกับศิบ่อยๆแล้วละ เหมือนยาเสพติดไหมนะ .....
เขาเขียนค้างไว้แค่นี้
หล่อนค้นหากระดาษอื่นอีก เขาเก็บของเล็กๆน้อยๆเป็นระเบียบ มีแสตมป์หลายดวงวางใต้กระดาษจดหมายจากเมืองไทย หล่อนอดเปิดอ่านนิดหนึ่งไม่ได้
นัดลูกรัก
แม่ไม่ได้รับจดหมายจากลูกเลยนะเป็นเดือนแล้ว แม่คิดว่านัดคงสบายดีถึงไม่เขียนจดหมายมา ป้าสุให้ถามว่ารับจ้างเรียนไว้กี่ปี
ให้ทำตามสัญญา ไม่ป้าสุจะยุให้แม่ส่งนัดไปรับจ้างทำงานที่ซาอุแทนรับจ้างเรียน ป้าสุฝากคิดถึงนัดมาด้วย ป้าคงคิดถึงหลานชายของเขา วันก่อนตาโต้งเขามา..
หล่อนจำเป็นต้องหยุดอ่าน ด้วยตัวมารยาทมารุมล้อมจนรู้สึก หล่อนรู้อะไรเกี่ยวกับตัวเขาขึ้นมาอีกนิด ถึงไม่รู้หล่อนก็ไม่
กังวลอยู่แล้ว คนสมัยนี้เป็นตัวของตนเองตั้งแต่เล็กแล้ว แล้วโตขึ้นจะเป็นของคนอื่นได้อย่างไร
หล่อนได้กระดาษมาเท่าที่ต้องการ เริ่มต้นเขียนจดหมายอย่างตั้งใจทีละแผ่น ทีละแผ่น
เที่ยงแล้ววันนัดยังไม่มา หล่อนไม่รู้สึกหิว ใช้เวลาเพลิดเพลินไปกับจดหมาย และก็เก็บหนังสือที่เรียงบนชั้นมาทำความสะอาด เผื่อวันนัดหยิบจับจะได้รู้สึกว่ามันเปลี่ยนไปบ้าง หล่อนเปิดเพลงฟังหาเพลงที่ยังไม่เคยฟัง เพลงบรรเลงเปียโนทั้งชุดที่เป็นเพลงไทย เมื่อเปิดแล้วก็รู้สึกเพลิดเพลินดี
วันนัดกลับมาเมื่อบ่ายโมงครึ่ง เขารีบจนรู้สึกเหนื่อย ด้วยกลัวว่าหล่อนจะหิว เขานึกขณะขับรถว่า ชีวิตเขาเปลี่ยนไปมาก
ทีเดียว จากความว่างเปล่าเป็นความคิดถึงจากการนั่งๆนอนๆในห้อง เป็นต้องขับรถระยะทางไกลแล้วก็นั่งๆนอนๆในห้องสอง
คนอย่างสามสี่วันมานี้บรรยากาศที่ดีมากๆอย่างนี้ เขาอยากจะรั้งไว้จนถึงที่สุดดังเขาจะลองดูอีก หล่อนจะว่าอย่างไร เดี๋ยวคงรู้
วันนัดซื้อไก่ทอดกับปลาทอด สลัดปรุงเสร็จ และเขาซื้อปลาไหลรมควันที่ศิรินทร์ชมว่าอร่อยมาด้วย มันบังเอิญอยู่ใน
ตู้เดียวกันกับปลาชุบขนมปังทอด เขาซื้อโค้กลิตรมาให้หล่อน ถ้าหล่อนไม่ยอมทานเบียร์จริงๆ เขาไม่ได้เข้าไปซูเปอร์มาร์เก็ต ซื้อน้ำแอปเปิ้ลให้หล่อน
เสียงไขประตูเปิดทำให้ศิรินทร์หันมา หล่อนรีบเข้ามา รู้สึกราวกับรับแฟนหรือนักเรียนดีนะอาการอย่างนี้น่ะ หล่อนรับกระเป๋าแต่ก็กอดเขาไว้ แล้วถอยหลังเก้อเขินในกิริยาที่ตัวเองทำอยู่ หล่อนไม่เคยคอยเขากลับจากเรียนนี่นะ อยากถามถึงเรื่องตั๋วไปลอนดอน แต่รอเดี๋ยวก็ได้ หล่อนมองเขาอย่างรีรอ วันนัดออกไปนอกห้องเข้ามาพร้อมจานช้อน เขารู้สึก
หิวด้วยครึ่งวันนี้ยังไม่ได้ทานอะไรเลยนอกจากน้ำ ศิรินทร์ช่วยเขาแกะกล่องพลาสติกที่ใส่อาหารมา เขาเลื่อนไก่ทอดมาให้หล่อน
“ หรือศิจะทานปลาจ๊ะ”
“ ทานไก่ค่ะ” หล่อนรู้ว่าเขาชอบปลา เห็นเขาทานบ่อยเมื่อหล่อนมา
“ ศิทำอะไรไปบ้างจ๊ะ”เขาถามไปทานไป
“ศิเขียนจดหมายแล้วก็ฟังเพลงค่ะ’
“ เบื่อไหม”
หล่อนมองตาเขาสั่นศีรษะ เขายิ้มที่รู้ว่าหล่อนอยู่อย่างสบายใจ
“ นัดคะ นัดลืมเรื่องตั๋วหรือเปล่าคะ”
เขาถอนใจนิดหนึ่ง
“ ไม่ลืมหรอกจ้ะ จองก่อนสองชั่วโมงก็บินได้แล้วจ้ะ”
“ แล้วนัดจองกี่โมงให้ศิล่ะคะ”
“พรุ่งนี้นัดจะจองแล้วก็ไปเลยนะศิ”
“ นัดขาแล้วคนที่เขาต้องมารับล่ะคะ เขาต้องรู้ล่วงหน้าสิคะ”
“ ใครล่ะ” เขาถามแล้วมองหน้า
“ เพื่อนค่ะ” หล่อนตอบง่าย
“ งั้นศิก็โทรถามเขาสินะ ว่าสะดวกกี่โมง แล้วเราจะไปตามนั้น”
“ แต่ศิต้องโทรกลางคืนนะคะ”
“ก็โทรสิจ๊ะ”
“ ศิก็อยากให้มีตั๋วอยู่ในมือก่อนนะค่ะ จะได้บอกเวลาถูก เขาอยู่ไกลลอนดอนนะคะ”
วันนัดนั่งนึกถึงคนที่บอกว่าโทรมาจากลอนดอน ถ้าคนไม่มีธุระจะโทรข้ามประเทศกันง่ายๆหรือ เขาทานปลาและสลัดจนหมด
“ นัดอยากให้ศิไปพรุ่งนี้เย็นเลยละนะศิ” เขามองตาหล่อนเมื่อพูดออกมา
“ กว่าศิจะบินถึง กว่าจะออกมาก็มืดสิคะ”
“เดี๋ยวคุยกันนะจ๊ะ วันนี้ยังมีเวลา เผื่อศิคิดอะไรได้”
หล่อนจะคิดอะไรได้อีก หมดเวลาคิดอะไรแล้วค่ะนัด หล่อนให้กังวลขึ้นมา
วันนัดเก็บจาน หล่อนรีบรวมเข้าด้วยกัน วันนัดเดินลิ่วออกไป หล่อนซอยเท้าตามออกไปด้วยจะช่วยล้าง
“ นัด ศิล้างได้ค่ะ” เขามองหล่อนแววตาหมองไป ก็คงเพราะเรื่องตั๋วเมื่อกี้นี้ หล่อนรู้ว่าเวลาจะหมดแล้ว นึกถึงเวลาข้างหน้าดีกว่า หล่อนจะพูดเพื่อตัวเองและเขาด้วย วันนัดล้างจานเองราวจะฆ่าเวลาสำหรับความคิด ชั่วเดี๋ยวเดียวจานสองสามใบก็ล้างเสร็จ
“ ศิเอาโค้กมาแช่เย็นได้ไหมจ๊ะ” เขาบอกหล่อนไปหยิบมาจากในห้อง ตัวเขาเปิดตู้เย็นดูกับข้าวสำหรับเย็นนี้ แล้วก็ดูเบียร์ในช่องแช่ของตนเองด้วย หล่อนมากับขวดโค้กเขาเอาใส่ตู้ แล้วพากันกลับห้อง
“ นัดคะเย็นนี้จะทานข้าวที่นี่เหรอคะ” หล่อนถามเขา เมื่อเขาหยิบหนังสืออกจากกระเป๋า
เขาพยักหน้า
“ นัดมีการบ้านหรือเปล่าคะ”
เขาสั่นศีรษะ
เอาละซี หล่อนนึก พูดเรื่องไปอังกฤษทีไร เป็นไม่สบอารมณ์ทุกทีเลย หล่อนเดินไปที่หน้าต่างมองออกไป นึกในใจว่านัดอดทนหน่อยนะ แล้วนัดจะชินไปเอง นี่ถ้าหล่อนไม่มีใครที่โน่น หล่อนจะเป็นอย่างไรก็ไม่รู้ ที่รู้แน่ๆคือนัด นอกจากไม่มีใครแล้วยังต้องมาพรากจากสิ่งที่เคยมี หล่อนรอให้เขามาที่หล่อนก็ไม่เห็นมา หล่อนอยากให้เขาเป็นฝ่ายมาจึงเรียก
(มีต่อ)
🐘🐘หอรักริมไรน์ ชีวิตนักเรียนไทยในเยอรมัน (อยู่เมืองฝรั่ง)36 🐘🐘
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
สวัสดีค่ะ วันคริสต์มาสก็ผ่านมาแล้ว อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันปีใหม่ ' พลอยแดง' ขอให้ท่านผู้อ่านประสบความสุข
สมปรารถนาในทุกสิ่ง ด้วยพลังร่างกายอันแข็งแรง และพรั่งพร้อมด้วยญาติ บริวาร สมบัติเงินทองในชีวิตตลอดไปค่ะ
ขอขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้ค่ะ : ส.สัตยา ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3152787 ถูกใจ, GTW ทึ่ง, มัศยวีร์ ถูกใจ, Lady
Star 919 หลงรัก, WANG JIE หลงรัก, ชุนเทียน หลงรัก, kasareev หลงรัก, turtle_cheesecake หลงรัก, Na(นะ)
Soul Master หลงรัก, cnck4 หลงรัก
❤ ❤
เช้าวันนี้ ศิรินทร์ลืมตาก็ยังไม่ชินก็ที่นอนนี้ นัดล่ะ ยังไม่ตื่นอีก หล่อนมองเขาหลับ ดวงหน้าเขาหลับอย่างมีความสุข
“ นัดขา ไม่ไปเรียนหรือคะ”
เขาพยักหน้าเล็กน้อยไม่ลืมตา
“ ศิ” เขาควานมือหาหล่อน กอดเหมือนจะหลับต่อ
“นัดไปเรียนเถอะ”
“ เดี๋ยวนัดลืมตาก็ลุกแล้วจ้ะ” เขาหลับตาหอมกับสิ่งที่ชนจมูก หล่อนจูบเขาเบาๆที่เปลือกตาจนกว่าเขาจะลืมตา
“ เดี๋ยวนัดไปไม่ทันหรอก นัด”
เขาไม่อยากลืมตา ถ้าลืมหล่อนก็จะหยุด แต่เขาก็ต้องลืมตาขึ้นมา แล้วเขาก็เก้อเขินกับดวงตาของหล่อนที่มองอยู่
“ นัดเมารู้ตัวหรือเปล่าคะ”
“เมายังไงเหรอ” เขารู้ตัวว่าไม่ได้เมานี่นา
“ ก็เขาว่าน้ำเปลี่ยนนิสัยไม่ใช่เหรอ คนเมาน่ะ”
“ นัดไม่ได้เมาหรอกจ้ะศิ”
“ แล้วทำไมนัดช่างพูดล่ะคะ รู้ไหมนัดเรียกศิทั้งคืนเลย”
เขาซุกหน้ากับหล่อน ราวกับหล่อนเป็นเจ้าของเขา ศิทำได้อย่างไรนะ ทำอย่างที่นัดไม่รู้ตัวเลยว่าจะเป็นไปได้
“ แล้วนัดจะบอกศิมั่งว่า รักนัดมากๆอย่างวันนี้นะจ๊ะ ศิ”
เขากอดหล่อนอย่างแรง แล้วรีบลุกอย่างเร็ว เมื่อศิรินทร์มองด้านหลังเขาแล้วหัวเราะเบาๆ เขารีบแปรงฟัน ใส่เสื้อผ้าอย่างรีบเร่ง
“ศิอยู่ได้นะจ๊ะ เดี๋ยวบ่ายนัดกลับ อาหารอยู่ในครัว จำได้ใช่ไหมจ๊ะ”
“ แล้วนัดไม่ทานก่อนเหรอคะ”
“ ไม่ทันแล้วละจ้ะ นัดไม่หิว นัดอิ่มไปหมด บ่ายนัดจะเอาอาหารมาฝากจ้ะ”
เขาเดินไปหยิบกระเป๋าหนังสือ กระเป๋าสตางค์ นาฬิกาและกุญแจรถ
“ ศิจะทานอะไรจ๊ะ”
“ ทานอย่างที่นัดซื้อได้สะดวกน่ะค่ะ แฮมเบอร์เกอร์ก็ได้นะคะ”
เขามาหอมแก้มหล่อนอย่างเร็ว มองหล่อนอย่างรัก
“ ขอบคุณจ้ะศิ”คำนี้ทำให้ศิรินทร์กอดเขาแรงๆเร็วๆ แล้วถามว่า
“ นัดคะ มีกระดาษเขียนจดหมายไหมคะ”
“ อยู่ในลิ้นชักโต๊ะนะจ๊ะ ศิลองหาๆอะไรเอาเองนะจ๊ะ”
“ นัดไม่ต้องห่วงศินะคะ ศิต้องเขียนจดหมาย หลายฉบับเลยค่ะ”
“ นัดไม่ห่วงหรอกคงคิดถึงมากกว่า” เขาพูดก่อนลับตัวจากห้องไป
ศิรินทร์นอนเล่นอยู่พักใหญ่ จึงลุกขึ้น ผ้าเช็ดตัวของเขายังกองรวมอยู่กับเสื้อคลุม หล่อนคว้ามาคลุมตัวแล้วไปแปรงฟัน
อดส่องดูใบหน้าตัวเองไม่ได้ มันดีที่สุดเท่าที่เห็นตัวเองมา เมื่อแต่งกายเรียบร้อยแล้ว หล่อนมาในครัวต้มน้ำใส่กระติก ชงกาแฟและปิ้งขนมปังสองแผ่นทาแยม ยกทุกอย่างเข้ามาในห้องแล้วจัดการอาหารเช้าทันที
เมื่อว่างแล้วหล่อนเปิดลิ้นชักหากระดาษเขียนจดหมาย อยู่ด้านซ้ายมือมีรอยกดของปากกาที่เขียนแผ่นบนไปจนถึงแผ่นล่าง วันนัดเขียนจดหมายค้างไว้ถึงหล่อนนั่นเอง
ศิจ๊ะ
นัดจะโทรไปแล้วนึกได้ว่าไม่มีเรื่องรีบด่วน ก็เหมือนทุกครั้งไม่มีอะไรด่วนเลย แต่ใจนัดมันด่วนไปหมด อยากฟังเสียงศิมากกว่า ฟังแล้วนัดดีไปตั้งหลายวัน มันดีอย่างไรไว้นัดบอก นัดมานั่งนึกๆว่าเอาเงินค่าโทรศัพท์ไปเป็นค่าน้ำมันดีกว่า แล้วเราก็จะได้พบกันอยู่ด้วยกันด้วย นัดอยากพบกับศิบ่อยๆแล้วละ เหมือนยาเสพติดไหมนะ .....
เขาเขียนค้างไว้แค่นี้
หล่อนค้นหากระดาษอื่นอีก เขาเก็บของเล็กๆน้อยๆเป็นระเบียบ มีแสตมป์หลายดวงวางใต้กระดาษจดหมายจากเมืองไทย หล่อนอดเปิดอ่านนิดหนึ่งไม่ได้
นัดลูกรัก
แม่ไม่ได้รับจดหมายจากลูกเลยนะเป็นเดือนแล้ว แม่คิดว่านัดคงสบายดีถึงไม่เขียนจดหมายมา ป้าสุให้ถามว่ารับจ้างเรียนไว้กี่ปี
ให้ทำตามสัญญา ไม่ป้าสุจะยุให้แม่ส่งนัดไปรับจ้างทำงานที่ซาอุแทนรับจ้างเรียน ป้าสุฝากคิดถึงนัดมาด้วย ป้าคงคิดถึงหลานชายของเขา วันก่อนตาโต้งเขามา..
หล่อนจำเป็นต้องหยุดอ่าน ด้วยตัวมารยาทมารุมล้อมจนรู้สึก หล่อนรู้อะไรเกี่ยวกับตัวเขาขึ้นมาอีกนิด ถึงไม่รู้หล่อนก็ไม่
กังวลอยู่แล้ว คนสมัยนี้เป็นตัวของตนเองตั้งแต่เล็กแล้ว แล้วโตขึ้นจะเป็นของคนอื่นได้อย่างไร
หล่อนได้กระดาษมาเท่าที่ต้องการ เริ่มต้นเขียนจดหมายอย่างตั้งใจทีละแผ่น ทีละแผ่น
เที่ยงแล้ววันนัดยังไม่มา หล่อนไม่รู้สึกหิว ใช้เวลาเพลิดเพลินไปกับจดหมาย และก็เก็บหนังสือที่เรียงบนชั้นมาทำความสะอาด เผื่อวันนัดหยิบจับจะได้รู้สึกว่ามันเปลี่ยนไปบ้าง หล่อนเปิดเพลงฟังหาเพลงที่ยังไม่เคยฟัง เพลงบรรเลงเปียโนทั้งชุดที่เป็นเพลงไทย เมื่อเปิดแล้วก็รู้สึกเพลิดเพลินดี
วันนัดกลับมาเมื่อบ่ายโมงครึ่ง เขารีบจนรู้สึกเหนื่อย ด้วยกลัวว่าหล่อนจะหิว เขานึกขณะขับรถว่า ชีวิตเขาเปลี่ยนไปมาก
ทีเดียว จากความว่างเปล่าเป็นความคิดถึงจากการนั่งๆนอนๆในห้อง เป็นต้องขับรถระยะทางไกลแล้วก็นั่งๆนอนๆในห้องสอง
คนอย่างสามสี่วันมานี้บรรยากาศที่ดีมากๆอย่างนี้ เขาอยากจะรั้งไว้จนถึงที่สุดดังเขาจะลองดูอีก หล่อนจะว่าอย่างไร เดี๋ยวคงรู้
วันนัดซื้อไก่ทอดกับปลาทอด สลัดปรุงเสร็จ และเขาซื้อปลาไหลรมควันที่ศิรินทร์ชมว่าอร่อยมาด้วย มันบังเอิญอยู่ใน
ตู้เดียวกันกับปลาชุบขนมปังทอด เขาซื้อโค้กลิตรมาให้หล่อน ถ้าหล่อนไม่ยอมทานเบียร์จริงๆ เขาไม่ได้เข้าไปซูเปอร์มาร์เก็ต ซื้อน้ำแอปเปิ้ลให้หล่อน
เสียงไขประตูเปิดทำให้ศิรินทร์หันมา หล่อนรีบเข้ามา รู้สึกราวกับรับแฟนหรือนักเรียนดีนะอาการอย่างนี้น่ะ หล่อนรับกระเป๋าแต่ก็กอดเขาไว้ แล้วถอยหลังเก้อเขินในกิริยาที่ตัวเองทำอยู่ หล่อนไม่เคยคอยเขากลับจากเรียนนี่นะ อยากถามถึงเรื่องตั๋วไปลอนดอน แต่รอเดี๋ยวก็ได้ หล่อนมองเขาอย่างรีรอ วันนัดออกไปนอกห้องเข้ามาพร้อมจานช้อน เขารู้สึก
หิวด้วยครึ่งวันนี้ยังไม่ได้ทานอะไรเลยนอกจากน้ำ ศิรินทร์ช่วยเขาแกะกล่องพลาสติกที่ใส่อาหารมา เขาเลื่อนไก่ทอดมาให้หล่อน
“ หรือศิจะทานปลาจ๊ะ”
“ ทานไก่ค่ะ” หล่อนรู้ว่าเขาชอบปลา เห็นเขาทานบ่อยเมื่อหล่อนมา
“ ศิทำอะไรไปบ้างจ๊ะ”เขาถามไปทานไป
“ศิเขียนจดหมายแล้วก็ฟังเพลงค่ะ’
“ เบื่อไหม”
หล่อนมองตาเขาสั่นศีรษะ เขายิ้มที่รู้ว่าหล่อนอยู่อย่างสบายใจ
“ นัดคะ นัดลืมเรื่องตั๋วหรือเปล่าคะ”
เขาถอนใจนิดหนึ่ง
“ ไม่ลืมหรอกจ้ะ จองก่อนสองชั่วโมงก็บินได้แล้วจ้ะ”
“ แล้วนัดจองกี่โมงให้ศิล่ะคะ”
“พรุ่งนี้นัดจะจองแล้วก็ไปเลยนะศิ”
“ นัดขาแล้วคนที่เขาต้องมารับล่ะคะ เขาต้องรู้ล่วงหน้าสิคะ”
“ ใครล่ะ” เขาถามแล้วมองหน้า
“ เพื่อนค่ะ” หล่อนตอบง่าย
“ งั้นศิก็โทรถามเขาสินะ ว่าสะดวกกี่โมง แล้วเราจะไปตามนั้น”
“ แต่ศิต้องโทรกลางคืนนะคะ”
“ก็โทรสิจ๊ะ”
“ ศิก็อยากให้มีตั๋วอยู่ในมือก่อนนะค่ะ จะได้บอกเวลาถูก เขาอยู่ไกลลอนดอนนะคะ”
วันนัดนั่งนึกถึงคนที่บอกว่าโทรมาจากลอนดอน ถ้าคนไม่มีธุระจะโทรข้ามประเทศกันง่ายๆหรือ เขาทานปลาและสลัดจนหมด
“ นัดอยากให้ศิไปพรุ่งนี้เย็นเลยละนะศิ” เขามองตาหล่อนเมื่อพูดออกมา
“ กว่าศิจะบินถึง กว่าจะออกมาก็มืดสิคะ”
“เดี๋ยวคุยกันนะจ๊ะ วันนี้ยังมีเวลา เผื่อศิคิดอะไรได้”
หล่อนจะคิดอะไรได้อีก หมดเวลาคิดอะไรแล้วค่ะนัด หล่อนให้กังวลขึ้นมา
วันนัดเก็บจาน หล่อนรีบรวมเข้าด้วยกัน วันนัดเดินลิ่วออกไป หล่อนซอยเท้าตามออกไปด้วยจะช่วยล้าง
“ นัด ศิล้างได้ค่ะ” เขามองหล่อนแววตาหมองไป ก็คงเพราะเรื่องตั๋วเมื่อกี้นี้ หล่อนรู้ว่าเวลาจะหมดแล้ว นึกถึงเวลาข้างหน้าดีกว่า หล่อนจะพูดเพื่อตัวเองและเขาด้วย วันนัดล้างจานเองราวจะฆ่าเวลาสำหรับความคิด ชั่วเดี๋ยวเดียวจานสองสามใบก็ล้างเสร็จ
“ ศิเอาโค้กมาแช่เย็นได้ไหมจ๊ะ” เขาบอกหล่อนไปหยิบมาจากในห้อง ตัวเขาเปิดตู้เย็นดูกับข้าวสำหรับเย็นนี้ แล้วก็ดูเบียร์ในช่องแช่ของตนเองด้วย หล่อนมากับขวดโค้กเขาเอาใส่ตู้ แล้วพากันกลับห้อง
“ นัดคะเย็นนี้จะทานข้าวที่นี่เหรอคะ” หล่อนถามเขา เมื่อเขาหยิบหนังสืออกจากกระเป๋า
เขาพยักหน้า
“ นัดมีการบ้านหรือเปล่าคะ”
เขาสั่นศีรษะ
เอาละซี หล่อนนึก พูดเรื่องไปอังกฤษทีไร เป็นไม่สบอารมณ์ทุกทีเลย หล่อนเดินไปที่หน้าต่างมองออกไป นึกในใจว่านัดอดทนหน่อยนะ แล้วนัดจะชินไปเอง นี่ถ้าหล่อนไม่มีใครที่โน่น หล่อนจะเป็นอย่างไรก็ไม่รู้ ที่รู้แน่ๆคือนัด นอกจากไม่มีใครแล้วยังต้องมาพรากจากสิ่งที่เคยมี หล่อนรอให้เขามาที่หล่อนก็ไม่เห็นมา หล่อนอยากให้เขาเป็นฝ่ายมาจึงเรียก
(มีต่อ)