🌊💙🐳 หอรักริมไรน์ ชีวิตนักเรียนไทยในเยอรมัน (อยู่เมืองฝรั่ง) 11 🐳💙🌊



[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

สวัสดีค่ะ วันนี้มาสายค่ะ ติดนัดหมอตาเมื่อวานเย็นค่ะ ตอนนี้จะพาไปเที่ยวอังกฤษนิดหน่อย ซึ่งคนมีโอกาสต้องถือโอกาสไปค่ะ
เพราะประเทศใกล้กัน ส่วนคนสองคนจะมีสัญญาณว่าเป็นแฟนกันก็คงเป็นตอนหน้าค่ะ ขอขอบคุณทุกโหวต และคำคอมเม้นต์ให้
อารมณ์ตามนิยายถือว่าสนุกในการพูดคุยค่ะ ก็เพื่อนๆกันทั้งนั้นให้องนักเขียนนี้ :แก้วกรกช หลงรัก,kdunaginถูกใจ, Lady Star 919 หลงรัก, สมาชิกหมายเลข 868666 ถูกใจ, เกสรผกา หลงรัก, มัศยวีร์ หลงรัก, WANG JIE หลงรัก, tedta ถูกใจ, The Mario หลงรัก,turtle_cheesecake หลงรัก, ชุนเทียน หลงรัก, Na (นะ) ถูกใจ

👊✌🤘👍

รถแท็กซี่ลอนดอนพาศิรินทร์มาย่านเอิร์ลคอร์ท(Earl's court)ลงหน้าตึกเรียงแถวมีบันไดแยกแต่ละบ้าน หล่อนกดกริ่งหลังจากดูเลขที่บ้านแล้ว

เสียงกลอนไฟฟ้าดังรอให้ผลักประตูเข้าไปพร้อมกระเป๋าแล้ว เสียงคนวิ่งลงบันไดมา อ้อยนั่นเอง

“ โอ้โฮ เก่ง มาจนถูก” อ้อยทักยิ้มร่า

“ ไม่มีใครไปรับก็ต้องขวนขวายละจ้ะ ไง สบายดีรึเราน่ะ”

“ สบายดีจะได้เจอเพื่อน เตรียมพร้อมทั้งกายใจเชียวละ”

“ เอ้า เค้าช่วยหนักไหม”

“ไม่ค่อยหนัก เพราะตัวกระเป๋าก็เบาอยู่แล้ว”

“ มา มา รีบขึ้นมาเถอะ” ทั้งสองไต่บันไดเดินขึ้นไปชั้นที่สอง

“ ตึกนี้กี่ปีแล้วนี่อ้อย”

“อย่าถามเดี๋ยวเจ้าของคนแรกมาตอบหรอก” อ้อยส่งเสียงหัวเราะ

“ อย่าพูดเป็นเล่นซี เค้าไม่ได้หมายถึงอย่างอื่น จะว่ามันเก่าน่ะ”

“ ตัวก็รู้อยู่ พี่ไทยน่ะ ขอให้ถูกไว้ก่อนเถอะ อยู่ได้ทั้งนั้นแหละ”

“ แล้วนี่บ้านใครล่ะ” ศิรินทร์ถามเมื่อถึงหน้าประตูห้อง

“ เข้ามาเหอะ เจ้าของไม่อยู่พอดีมีสองห้อง แต่เค้าเอาห้องเดียว นั่นไงรูปเจ้าของห้อง คุณสมศักดิ์”

อ้อยชี้ที่หัวนอน เพราะไม่มีเตียง มีแต่ที่นอนหนาๆวางกับพื้นพรมมีหิ้งหรือชั้นวางหนังสือ กับโต๊ะเขียนหนังสือ ช่องใต้ชั้นอันสูงเป็นผ้ารูดได้ทั้งตัวเป็นเสมือนตู้เสื้อผ้า ดูเรียบง่าย และเหมาะสมกับห้อง รูปครึ่งตัวเจ้าของห้องดูหน้าตาดี จมูกโด่ง ตารีลึก ผมไม่ยาวมากดูเป็นคนขาว ข้างๆมีรูปหญิงสาวถ่ายทั้งตัวเป็นโปสการ์ดตั้งคู่กันไว้ คงเป็นคู่ของเขา ศิรินทร์นึก

“ เอ้า จ้องอยู่นั่นแหละ หิวไหม” อ้อยถาม ศิรินทร์หันมายิ้มเก้อ

“ ไม่หิวหรอก ตัวหิวเหรอ”

“ ไม่หรอกแต่มันก็ห้าโมงเช้าแล้ว จะได้เตรียม เค้าเพิ่งทานเช้าไปเมื่อกี้นี้เอง”

“ อย่าห่วงเลย ออกไปจากนี่ก็พอมีที่กินไม่ใช่เหรอ เค้าผ่านมาเห็น”

“ ฮื่อ ดีว่าอยู่ในเมือง ก็เลยติดต่อมา ฟลุ๊กพอดีได้เพื่อนๆกัน แล้วจะอยู่นี่ตลอดรึไง
แล้วแต่ตัวนะ มีบ้านที่เจ้าอ้ออยู่ นั่งรถไปสักพักก็ถึง เปลี่ยนบรรยากาศมั่งก็ได้ แต่ไม่เจริญเหมือนที่นี่นะ อยู่นั่นก็เหมือนอยู่ในชนบท เลือกเอาแล้วค่อยโทรไปเจรจาอีกทีนะ”

“ งั้นว่าไปเรื่อยๆดีกว่า เดี๋ยวเค้าเอาของออกก่อน” ศิรินทร์นั่งลง

“ ตัวไม่ต้องเอาออกมามากหรอก เดี๋ยวจะลืมไว้ ไว้บนโต๊ะนี่แหละง่ายดี” อ้อยนั่งพิงผนังพูด

“ อาบน้ำไหม”

“ ไม่หรอก ไม่จำเป็น”

“ ถ้าจะอาบตัวเอาเหรียญนี่ไปหยอดนะ เฉพาะอาบ ห้องน้ำอยู่ติดกันใต้บันไดขึ้นชั้นสามน่ะ แต่มันหนาวหน่อยนะ”

“ โอเคไม่ต้องห่วงหรอก ขอยืดหลังหน่อย” ศิรินทร์นอนลงกับที่นอน

“ นอนคุยกันก็ได้ แล้วค่อยออกไปเดินเล่น หาอะไรไว้กินเย็น”

“ ฮื่อ กินอะไรก็ได้ เค้ากินอะไรก็อิ่ม” ศิรินทร์บอกเพื่อน

“ ดี กินง่าย นอนง่าย น่าเลี้ยง”

“ เฮ้ย แต่แม่เคยสอนไว้ว่า ผู้หญิงกินง่าย นอนง่ายไม่ดี”

“ สมัยนี้แล้ว คำพูดแม่สำหรับเมืองไทยจ้ะ”

“ พูดอย่างนี้เพื่อนเราก็ไปไกลแล้วซี”

“ แกล้งพูดน่ะ ปรับสภาพตามสถานการณ์ แค่เอาตัวรอด”

“ ตัวเมื่อไรเรียนจบ” ศิรินทร์ถาม

“ ธรรมดาเลขาน่ะ สองปีก็จบ แล้วแต่ว่าอยากอยู่หรือขี้เกียจเรียนก็ช้าหน่อย”

“ ตัวล่ะ” อ้อยถามบ้าง

“ ก็อีกครึ่งปีได้ แต่จะเที่ยวซะก่อนค่อยกลับ แล้วตัว หาเวลาไปเยอรมันด้วยนะ”

“ ก็ว่าจะไปเยอรมันหรือฝรั่งเศสสองแห่งนี่แหละใกล้เท่าๆกัน”

“ เค้าว่าเดี๋ยวเค้าไปเช็ดเนื้อตัว แล้วออกไปเดินเล่นข้างนอกดีกว่านะ” ศิรินทร์ออกความเห็น

“ มา เค้าพาไป”

ศิรินทร์หยิบผ้าขนหนูผืนเล็กกับสบู่ล้างหน้าตามหลังเพื่อนไป

ศิรินทร์เดินมองซ้ายขวาดูตึกรามบ้านช่องเงียบๆจนเสียงรองเท้ากระทบพื้นดังเพราะเป็นหนังแท้ อ้อยเดินอยู่ข้างๆ กำลังจะพากันไปกินอาหารกลางวันซึ่งก็บ่ายแล้ว

“ เป็นไง เหนื่อยหรือเปล่า เดี๋ยวถึง” อ้อยหันมามองเพื่อน

“ ตัวจะทานอะไรล่ะ” ศิรินทร์ถาม

“ เสียดายที่มันบ่ายแล้ว ม่ายจะพาไปพิคคาดิลลี่ มีติ่มซำขาย รู้จักนะ”

“ อ๋อ เป็นเข่งๆนั่นน่ะหรือ อาหารจีนนะ ที่เยอรมันไม่มีหรอก”

“ เค้าก็ว่าดี เอาไว้วันหลัง ลองไปจิบชาถ้วยจิ๋วๆ”

“ แพงไหมล่ะ”

“ ก็พอตัวถ้ากินจนอิ่ม ถ้ากินพอประมาณแล้วมาหิ้ว เทคโฮม ข้าวหน้าเป็ดย่างไว้กินตอนเย็นคนละกล่องก็น่าจะดี ตัวคงไม่ว่านะ ถ้าจะให้กินง่ายๆแบบนี้”

“ให้มันเป็นอะไรที่ห่างๆฝรั่งหน่อยก็ดีหมดแหละ”

“อย่างนี้อยู่ด้วยกันสบาย” อ้อยสรุป

“พรุ่งนี้ไปบ้านอ้อกัน ตัวยังไม่รู้จักไม่เป็นไร แม่ของอ้อเขาก็มาจากเมืองไทยเหมือนกัน เห็นว่าอ้อกินข้าวคลุกกะปิ เครื่องเคียงพร้อม.....” อ้อยพูดยานเสียง

“ คิดว่าจะค้างได้กี่คืน” ศิรินทร์ห่วงที่พักนอน

“ ก็คงนอนได้ ส่วนจะมากน้อย ไปดูก่อนว่าเขาจะอยู่บ้านหรือไปเที่ยวไหนหรือเปล่า อย่าห่วงเลย ถ้าอ้อว่าได้ก็ได้อยู่แล้ว”

“ เดี๋ยวไปดูเสื้อที่เซ็นต์ไมเคิลหน่อยไหม อยู่ไม่ไกลหรอก ช็อปปิ้งซะหน่อยไง” อ้อยหันมาเหล่ตา

“ ตัวนี่ เค้ารอเวลานี้อยู่ เออ แต่ว่าเขาเรียกถนนอะไรนี่”

“ เค็นซิงตั้นจ้ะ แล้วจะพาไปกินอาหารไทยเอาไหม ซัดน้ำพริกกะปิซะหน่อย วันก่อนเค้ามากับเพื่อน กินกันขอดก้นถ้วยเลยจริงๆ เสียงดังด้วยเพราะมีแต่คนไทย เจ้าของร้านเอาน้ำพริกมาเติมให้ ชอบใจใหญ่ที่เราแกล้งขอดก้นถ้วยดังๆ เลยตักมาเติมให้อีกตั้งมากกว่าที่สั่งครั้งแรกแน่ะ เค้าแอบไปดูครัวด้วย กลิ่นครัวไทยตลบไปหมด ดีนะว่าร้านอยู่ใต้ดินกลิ่นมันเลยตลบอยู่ในนั้น เฮ้อ พูดแล้วก็อยาก..”

“ เอ้า บรรยายซะเค้าก็หิวขึ้นมามั่ง แต่เค้าว่าไปช็อปปิ้งก่อนดีกว่า”

ทั้งสองผลักประตูเข้าไปในห้าง หายไปจนออกมาอีกทีก็เย็นมากแล้ว

“ โอ๊ย.ศิตัวยังอยากไปกินอาหารไทยอีกหรือเปล่า”

“ ก็ไม่ค่อยอยากแล้ว ไปซื้อเทคโฮม แล้วไปซื้อเสื้อผ้าดูดีกว่านะ พรุ่งนี้ก็ไปบ้านไทยแล้ว คงมีหรอกน่า”

“ ก็ดี เค้าก็เมื่อยเหมือนกัน ขึ้นTubeใต้ดินกลับเถอะนะ”

“ อ้าว สวัสดีครับคุณอ้อย” เสียงทักข้างหลัง

“ อ้าววุธ ไปยังไงมายังไงล่ะนี่” อ้อยหันมาเบิกตาโต

“ ก็คนไม่มีเพื่อน เลยมาเดินเตร่ๆ” หนุ่มผิวขาวเอ่ยตอบ

“อ้อ นี่ศิรินทร์เพื่อนอ้อย นี่คุณอาวุธอยู่ลอนดอนนี่แหละ อ้อยเข้ามาลอนดอนพักบ้านคุณสมศักดิ์ มายึดห้องน่ะค่ะ คุณสมศักดิ์ไปกับเพื่อน เลยมีแขกจากเยอรมันมาเยี่ยม”

“ แล้วจะไปไหนกันนี่ฮะ”

“ก็ว่าจะกลับแล้วค่ะ” ศิรินทร์ช่วยตอบบ้าง มองอาวุธที่รูปร่างสูงโปร่ง หน้าไทยผสมจีน รอยยิ้มเป็นมิตร ผิวขาวก็ขาวทั้งนั้นแหละ คนอยู่เมืองนอกหล่อนสรุปกับตัวเอง

“ จะอยู่อีกนานไหมครับ” อาวุธเลยถามต่อ

“ พรุ่งนี้จะไปบ้านอ้อ ยังไม่รู้จะพักกี่คืน แต่แน่ๆศิต้องกลับเยอรมันวันอาทิตย์ ใช่ไหม” อ้อยหันมาถาม

“ ก็อีกสี่วันแล้วยังไงอาจได้พบกันนะครับ” อาวุธบอกเชิงกล่าวลา

“ แล้วพบกัน อ้อ ถ้าอ้อยกลับมาลอนดอนแล้วจะโทรนะ บ๊าย บาย”

“ สวัสดีครับคุณศิรินทร์” อาวุธพยักหน้าส่งยิ้มแบบผูกมิตรให้

“ มาเร็วดีนี่” อ้อ เปิดประตูบ้านรับอ้อยกับศิรินทร์

“ อ้อ นี่ศิรินทร์ เพื่อนเค้าจากเมืองไทยมาจากเยอรมัน

“ สวัสดี” อ้อยิ้มมองหน้า “ เชิญจ้ะ”

“ เดี๋ยวตกลงมาจากไหนกันแน่ อ้อย”

“ เป็นเพื่อนที่เมืองไทย มาเรียนที่เยอรมันตอนนี้”

“ดีจัง จะได้มีเพื่อนต่างประเทศมั่ง เผื่อมีโอกาส” อ้อ หวังผลระยะยาวเลย

“ แหม แม่อ้อ เธอละก้อ แขกยังไม่ทันเข้าบ้านเลย หล่อนก็นึกจะไปเที่ยวบ้านเขาซะแล้ว”

“ คุณศิรินทร์เรียบร้อยรึเปล่า พวกเราไม่ค่อยเรียบร้อยหรอกนะ”

ศิรินทร์ขำ ตอบว่า

“ ก็พอๆกันแหละค่ะ ถึงเป็นเพื่อนกับอ้อยเขาได้”

“ เอ้า มาลงที่ฉัน แล้วจะให้เข้าบ้านไหมนี่”

“ ตัวก็พูดเป็นบ้าไปได้ หอบของเข้ามาเถอะ อ้อ แม่เค้าอยู่ข้างในนะ ก็รู้ว่าตัวจะมาแล้วละ”

“งั้นต้องเรียบร้อยแล้วสินะ” อ้อยหันมาปิดปากขำกับศิรินทร์

“แม่นี่อ้อยกับคุณศิรินทร์” อ้อ แนะนำกับแม่วัยร่วมหกสิบ หน้าตาสมบูรณ์พอดีสมวัย

“ ตามสบายนะหนู อ้อ เขาตื่นเต้นจะมีเพื่อนมา เพราะไม่ได้ออกไปไหน ก็กินนอนอยู่กับแม่นี่แหละ” ผู้เป็นแม่พูดปรายตาเอ็นดูลูกสาววัยยี่สิบกว่าที่นั่งยิ้มรับคำพูดแม่

“ อ้อย เดี๋ยวตัวเอาของไปห้องโน้นนะ เล็กหน่อยแต่อยู่ได้สองคน เดี๋ยวออกมาคุยกับแม่ใหม่”

อ้อยกับศิรินทร์ถือของเดินเข้าห้องไป บ้านหลังไม่โตมากทึบๆทึมๆแบบบ้านยุโรปทั่วไป หากแต่เก่ามาก มีระเบียงออกไปนิดหนึ่งที่ระเบียงมีต้นไม้ล้มลุกที่ปลูกเฉพาะหน้าร้อน พื้นบ้านปูด้วยพรมหลายชนิดที่เป็นผืนๆมาวางเรียงกัน หมอนขวาน หมอนผ้าฝ้ายสี่เส้นลายไทย เข้ากับโซฟาหวายบุ ดูอบอุ่นเหมาะกับเมืองหนาว ในห้องปูด้วยผ้านวมสวมปลอกกับผ้าลายไทยอีกนั่นแหละ แต่เป็นผ้าคอตต้อนอย่างบาง ลายเข้ากับหมอนสองใบไว้หนุนหัวนั่น มีชั้น ตู้อย่างละหนึ่ง โคมไฟปรับได้วางกับพื้น

“ เป็นไง เหมือนที่นึกไหม ศิ “ อ้อยเริ่มสอบถาม

“ ดีกว่าที่นึก ตรงมีคุณแม่อยู่ด้วย บรรยากาศไทยๆ อบอุ่นแล้วก็ชักคิดถึงแม่ที่เมืองไทย”

“ คิดถึงเมืองไทยก็เป็นเรื่องธรรมดา มาเจอบรรยากาศแบบนี้เค้าก็เป็นเหมือนกัน เดี๋ยวแม่คงแสดงฝีมือให้ตัวดูหรอก”

“ ดีนะ ที่ได้มานี่ อะไรๆดูครบกว่าที่อยู่เอง” ศิรินทร์พูด

“ เข้าใจพูดนี่ ดีที่ตัวชอบ เดี๋ยวเค้าจะพาไปเดินเล่นในสวนข้างๆนี่”

“ สวนหรือ” ใจศิรินทร์แว่บกลับมาที่เยอรมัน สวนข้างๆหอพักก็ชั่วแวบเดียวเท่านั้น

ทั้งสองออกจากห้องมาหาคุณแม่ของอ้อ ท่านนั่งปั้นห่อสาคูไส้หมูเรียงไว้ในถาด ศิรินทร์เห็นเข้าดีใจระคนแปลกใจ

(มีต่อ)
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่