[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้Credit
http://www.ksta.de/thema/koeln/rosenmontagszug-koeln
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนแรก https://pantip.com/topic/36710604
ตอนที่ 2 https://pantip.com/topic/36726785
ตอนที่ 3 https://pantip.com/topic/36744060
ตอนที่ 4 https://pantip.com/topic/36760004
ตอนที่ 5 https://pantip.com/topic/36774548
ตอนที่ 6 https://pantip.com/topic/36788200
ตอนที่ 7 https://pantip.com/topic/36809222
ตอนที่ 8 https://pantip.com/topic/36823231
ตอนที่ 9 https://pantip.com/topic/36846962
สวัสดีค่ะ กำหนดวางหอรักจะพยายามวางทุกสี่วันนะคะ ตอนนี้ก็มีกิจกรรม Out door อีกช่วงหนึ่ง ส่วน On bed in room คงต้องรอให้
คนต่างเมืองมาเยี่ยมล่ะค่ะ ขอขอบคุณท่านผู้อ่านที่รักเช่นเคยค่ะ แก้วกรกช หลงรัก, GTW หลงรัก, Eien Akai Debiru หลงรัก, Na(นะ) ถูกใจ, turtle_cheesecake หลงรัก, เปลวอัคคี หลงรัก, Lady Star 919 หลงรัก, มัศยวีร์ หลงรัก, The Mario หลงรัก, สมาชิกหมายเลข 868666 ถูกใจ,
ชุนเทียน หลงรัก
☀☀☀
เช้าวันศุกร์
ศิรินทร์ยีนตรงหน้าร้านขายดอกไม้ในสถานีรถไฟ โรแบรตจะมาถึงในไม่กี่นาทีนี้ ศิรินทร์มาตามคำขอร้องของเขาว่า ขอพบและอยากให้พาเที่ยวเมือง นอกจากนั้นจะขอเลี้ยงอาหารกลางวันเป็นการขอบคุณ นอกจากข้อเสนอที่ดีบอกน้ำใจไมตรีที่ศิรินทร์ถือว่า ใช้ได้ ของโรแบรต
หล่อนจึงรับปากและมารอด้วยความเต็มใจ
“ เฮลโล ซีรีน” โรแบรตรีบมาจับมือหล่อนเขย่า
"เฮลโล โรแบรต ทุกอย่างสะดวกสบายดีไหม”
“ขอบคุณ สบายดีทุกอย่าง คุณคงรอนาน”
“ รอให้ก่อนรถไฟถึงน่ะ”
“ คุณพูดแปลกนะ”
“ อ้าว ถ้าคุณมาถึงก่อน คุณก็คงเป็นคนรอใช่ไหม”
"ใช่ ใช่ รอสักครู่นะ ที่นี่” เขาผละตัวแยกไป
โรแบรต หิ้วกระเป๋าแฮนด์แบคเล็กๆเข้าไปในร้านดอกไม้ ศิรินทร์เหลียวมองแต่เขายืนบังแผงโชว์ดอกไม้นั้นเสีย
“นี่สำหรับวันที่ดีวันนี้.....ของเรา” กุหลาบสีชมพูก้านยาวหนึ่งดอกพลิกขึ้นมายื่นอยู่ตรงหน้า
“ โอ..ขอบคุณมากค่ะ โรแบรต สวยจัง”
“ เอาละ เราไปไหนกันดี ถ้าจะมีร้านอาหารตรงใกล้ๆนี้คงจะดีใช่ไหม ใกล้เวลาอาหารแล้วนี่”
“ ค่ะ จะได้นั่งคุยกัน มาทางนี้นี่”
หญิงไทยตัวเล็กลงเมื่อเทียบกับหนุ่มเยอรมันสูงสมส่วนเป็นภาพที่ทำให้หลายคนเหลียวมองได้
“ ร้านใกล้โดมนี่ก็น่าจะดีนะคะ” ศิรินทร์หมายมาดถึงร้านอาหารใกล้บริเวณโบสถ์กอธิคคู่สัญลักษณ์เมือง
“ แล้วแต่คุณ คุณเป็นเจ้าของที่นี่ ผมเป็นแขก”
“ เอาร้านนี้ค่ะ ดูดีนะคะ เข้าไปข้างในเลยค่ะ”
“ผมขอเนื้อสักชิ้นก็พอ” โรแบรตพูดเมื่อนั่งลงแล้ว
“ ฉันก็ขอเนื้อชิ้นเล็กๆก็พอ” หล่อนทวนคำพูดเขาบ้าง
โรแบรตยิ้มอย่างพอใจหันไปสั่ง Schnitzel สองที่ เมื่อรอสักครู่
อาหารมาแล้วก็เริ่มทานกัน
“ เอาละซีรินคุณบอกมาซิว่าคุณเป็นอย่างไรบ้าง ตั้งแต่ไม่ได้พบกัน”
“ โรแบรต ฉันคิดว่าคุณเล่าก่อนดีกว่า ฉันเล่าทีหลังสนุกกว่า”
“ ทำไมถึงจะเป็นเช่นนั้น โอเค ยอม”
“ วันนั้นวันสุดท้าย ผมไม่ได้คิดว่าจะต้องมาเห็นคุณอีก ผมไม่เคยมีเพื่อนเอ้อ..ต่างชาติเลย แล้วก็นึกสนใจความเป็นอาเชี่ยนของคนตะวันออกน่ะ คุณทำให้ผมประหลาด แปลกใจมากกว่าที่ผมคิด คุณไม่เหมือนคนจีนที่ผมได้เห็น เขาซีเรียสกว่านี้และไม่พูดกับใคร”
“ เขาแก่หรือยัง“
“ยัง ยัง ผมยาวสีดำ ตัวเล็ก ตาเล็กแล้วก็มือก็เล็กด้วย”
“ คุณบอกละเอียดดีจัง”
“ บอกมากเกินไปหรือ”
“ ไม่ใช่ คุณรู้จักเธอดีหรือ”
“เปล่า เธอช่วยร้านอาหารขายของ ผมได้คุยกับเธอเท่านั้น”
“ อ้อ คงไม่เหมือน แต่อาจจะคล้าย จริงไหม”
“ใช่ ใช่แน่ๆ เอาเถอะผมดีใจที่มีวันนี้ก็แล้วกัน คุณพักไกลจากที่นี่ไหม”
” ไม่ไกลเท่าไร นั่งรถรางยี่สิบนาทีก็ถึงค่ะ เดี๋ยวไปเดินดูร้านค้าแล้วคุณต้องไปไหนอีกนะคะ”
“ อ๋อ ไปทางเหนือของเมืองนี้ ไปธุระแล้วค้างที่นั่นเลย”
“ยังมีเวลาอีกหลายชั่วโมง แล้วค่อยกลับมาขึ้นรถที่นี่ใหม่ค่ะ”
“ เวลามากพอ เราคงไปกันได้แล้วใช่ไหม” โรแบรตสบตาพยักหน้า แล้วหันไปเรียกคนบริการคิดเงินก่อนลุกออกจากร้านไป.
“ เป็นไปได้อย่างไร ยศที่ศิยังไม่กลับมาจากเมืองไทย ไม่เห็นตอบจดหมายผม โทรไปก็ไม่มีคนรับสาย” วันนัดกล่าวขึ้นในวันหนึ่งกับชัยยศ
“ นายโทรไปเหรอ เมื่อไรล่ะ”
“ ก็สองหน สองวัน สองเย็นแล้ว เอ้อ หมายถึงทั้งหมดน่ะสองครั้ง”
“ บอกเสียตกใจ ถ้าโทรไปหกหนแล้วไม่รับก็แสดงว่ายังไม่กลับแน่ๆ ไปเมืองไทยไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงไม่ใช่เรอะ”
“ มันก็ไม่เชิงอย่างนั้นหรอก”
“ วันนี้โทรไปหรือยังล่ะ”ชัยยศถาม
“ ว่าค่ำๆจะโทรใหม่”
“ก็ลองเปลี่ยนเวลาโทรมั่งซี เผื่อใครมารับไปกินข้าวกินปลาบ้าง รึไง แล้วค่อยโทรใหม่ ออกไปหาอะไรแถวถนนด้านร้านขายของโน่นไหม เดินเล่นกันเสียหน่อย”
“นายรอเดี๋ยว” วันนัดบอกก่อนผละไป
ศิรินทร์หายไปจริงๆ ร่วมเดือนแล้วที่ไม่ได้ข่าวคราวและวันนัดไม่ได้พูดถึง วันนี้เพิ่งได้ยินเขากล่าวขึ้นมา หลังจากโทรไปไม่สำเร็จนั่นแหละ ชัยยศเข้าใจเพื่อน แต่กับคนอยู่ไกลคงจะเข้าใจได้ยาก เธอ.คนนั้น...
“ ยศเดี๋ยวช่วยยกเบียร์ลังใหม่มาดีกว่านะ จะหมดแล้วนี่”
“ ฮื่อ ดี แวะเสียก่อนร้านจะปิดก็ดีเหมือนกัน ไปเร็ว ใกล้เวลาแล้ว”
ค่ำคืนวันต่อมาวันนัดอยู่กับกระดาษตรงหน้าที่ถ่ายทอดความรู้สึกเป็นตัวอักษร
ศิที่คิดถึง
ไม่บอกหรอกนะว่าอ่านจดหมายไปกี่เที่ยว คิดว่าไม่กลับมาเยอรมันเสียแล้ว ผมโทรไปสองวันตอนเย็นๆ แต่ไม่มีคนรับสายก็เลยไม่ทราบว่ากลับมาหรือยัง ตอนนี้ก็ดีใจที่ได้รับจดหมายของศิเสียที ป่านนี้คงหายป่วยแล้วนะครับ จม นี้ศิจะได้รับหลังจากโทรก็ไม่เป็นไร เพราะเรื่องที่จะพูดมากกว่าพูดในโทรศัพท์ คุณชัยยศคิดว่าผมโทรไปหกหน เพราะบอกว่าสองวัน สองหน สองครั้ง โดนล้อแย่เลย
ขอบคุณสำหรับซีดีที่จะให้ อยากให้เพลงไหนก็เพลงนั้น ส่วนของชัยยศผมจะเอาไปให้ตามที่บอกมา ผมว่าเมืองไทยร้อนแล้วมาเจอหนาวก็คงต้องผิดอากาศบ้าง คราวหน้าต้องระวังอากาศเปลี่ยนแปลง ผมว่าดีที่ข้าวต้มทำให้อาการดีขึ้น อยากไปเยี่ยม ไปหา ศิจะว่าอย่างไร ถ้าผมจะมาภายในสองอาทิตย์นี้ อาจจะคนเดียวหรือสองคน อย่าลืมตอบมาด้วย ใจร้อน ถึงศิไม่ป่วยก็เถอะ หวังว่าคงเข้าใจนะครับ
คิดถึงมาก/วันนัด
ศิรินทร์พับจดหมาย สิบวันแล้วสินะที่หล่อนกลับมาจากเมืองไทย แล้วก็ไม่สบาย วันนัดคงโทรมาวันที่หล่อนป่วยกินข้าวต้มแล้ว นอนหลับไม่รู้เรื่อง เหมือนได้ยินโทรศัพท์แว่วๆ....
“ คุณศินอนเถอะครับ ถ้าง่วง ผมจะไปเงียบๆถ้าคุณหลับ”ธีระอยู่เป็นเพื่อนหล่อนหลังจากกินข้าวต้มกินยาเสร็จแล้ว เขาช่วยตลบพนักโซฟาให้ ศิรินทร์รีบขยับตัวจะลงนอน
“ เอ้อ ศิคงจะไม่เป็นไรแล้วค่ะ ทานยาหลับตื่นมาแล้วคงจะหาย”
“ คุณศิก็ว่าไม่เป็นไรตั้งแต่เมื่อวาน ถ้ารู้ก่อนนี้ผมคงมาเรียกให้ทานยา ทานข้าวเย็นก็คงจะแข็งแรงดีแล้ว นี่ไม่ได้ทานยา ทานข้าวอะไรเลย ก็ยิ่งแย่ นี่นะครับ น้ำอุ่นอยู่ข้างๆ อีกราวสี่ชั่วโมง ตื่นมาก็ดูนาฬิกาหน่อยนะครับแล้วทานยาเสีย ถ้าเป็นมากกรุณาพยายามไปหมุนโทรศัพท์เรียกผมก็แล้วกันนะครับ “
"อือ...” หล่อนพยักหน้า หลับตา
ธีระเดินไปปิดม่านด้านระเบียง ให้มืดลง ยืนรีรอสักพักก็เอ่ยว่า
“ เดี๋ยวผมเอาข้าวต้มที่เหลือมาไว้ในนี้เลยดีกว่า คุณศิจะได้ไม่ต้องเดินไปในครัว นอนไปเลยครับเดี๋ยวผมล็อคประตูให้”
แล้วหล่อนหลับตาลง ฝืนไม่ไหวแล้ว...
มีมือสัมผัสที่หน้าผาก แขนถูกลูบ ลมหายใจรดผ่าวที่แก้มและปาก....
( มีต่อ)
💐🌸💝หอรักริมไรน์ ชีวิตนักเรียนไทยในเยอรมัน (อยู่เมืองฝรั่ง) 10 💝🌸💐
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
สวัสดีค่ะ กำหนดวางหอรักจะพยายามวางทุกสี่วันนะคะ ตอนนี้ก็มีกิจกรรม Out door อีกช่วงหนึ่ง ส่วน On bed in room คงต้องรอให้
คนต่างเมืองมาเยี่ยมล่ะค่ะ ขอขอบคุณท่านผู้อ่านที่รักเช่นเคยค่ะ แก้วกรกช หลงรัก, GTW หลงรัก, Eien Akai Debiru หลงรัก, Na(นะ) ถูกใจ, turtle_cheesecake หลงรัก, เปลวอัคคี หลงรัก, Lady Star 919 หลงรัก, มัศยวีร์ หลงรัก, The Mario หลงรัก, สมาชิกหมายเลข 868666 ถูกใจ,
ชุนเทียน หลงรัก
☀☀☀
เช้าวันศุกร์
ศิรินทร์ยีนตรงหน้าร้านขายดอกไม้ในสถานีรถไฟ โรแบรตจะมาถึงในไม่กี่นาทีนี้ ศิรินทร์มาตามคำขอร้องของเขาว่า ขอพบและอยากให้พาเที่ยวเมือง นอกจากนั้นจะขอเลี้ยงอาหารกลางวันเป็นการขอบคุณ นอกจากข้อเสนอที่ดีบอกน้ำใจไมตรีที่ศิรินทร์ถือว่า ใช้ได้ ของโรแบรต
หล่อนจึงรับปากและมารอด้วยความเต็มใจ
“ เฮลโล ซีรีน” โรแบรตรีบมาจับมือหล่อนเขย่า
"เฮลโล โรแบรต ทุกอย่างสะดวกสบายดีไหม”
“ขอบคุณ สบายดีทุกอย่าง คุณคงรอนาน”
“ รอให้ก่อนรถไฟถึงน่ะ”
“ คุณพูดแปลกนะ”
“ อ้าว ถ้าคุณมาถึงก่อน คุณก็คงเป็นคนรอใช่ไหม”
"ใช่ ใช่ รอสักครู่นะ ที่นี่” เขาผละตัวแยกไป
โรแบรต หิ้วกระเป๋าแฮนด์แบคเล็กๆเข้าไปในร้านดอกไม้ ศิรินทร์เหลียวมองแต่เขายืนบังแผงโชว์ดอกไม้นั้นเสีย
“นี่สำหรับวันที่ดีวันนี้.....ของเรา” กุหลาบสีชมพูก้านยาวหนึ่งดอกพลิกขึ้นมายื่นอยู่ตรงหน้า
“ โอ..ขอบคุณมากค่ะ โรแบรต สวยจัง”
“ เอาละ เราไปไหนกันดี ถ้าจะมีร้านอาหารตรงใกล้ๆนี้คงจะดีใช่ไหม ใกล้เวลาอาหารแล้วนี่”
“ ค่ะ จะได้นั่งคุยกัน มาทางนี้นี่”
หญิงไทยตัวเล็กลงเมื่อเทียบกับหนุ่มเยอรมันสูงสมส่วนเป็นภาพที่ทำให้หลายคนเหลียวมองได้
“ ร้านใกล้โดมนี่ก็น่าจะดีนะคะ” ศิรินทร์หมายมาดถึงร้านอาหารใกล้บริเวณโบสถ์กอธิคคู่สัญลักษณ์เมือง
“ แล้วแต่คุณ คุณเป็นเจ้าของที่นี่ ผมเป็นแขก”
“ เอาร้านนี้ค่ะ ดูดีนะคะ เข้าไปข้างในเลยค่ะ”
“ผมขอเนื้อสักชิ้นก็พอ” โรแบรตพูดเมื่อนั่งลงแล้ว
“ ฉันก็ขอเนื้อชิ้นเล็กๆก็พอ” หล่อนทวนคำพูดเขาบ้าง
โรแบรตยิ้มอย่างพอใจหันไปสั่ง Schnitzel สองที่ เมื่อรอสักครู่
อาหารมาแล้วก็เริ่มทานกัน
“ เอาละซีรินคุณบอกมาซิว่าคุณเป็นอย่างไรบ้าง ตั้งแต่ไม่ได้พบกัน”
“ โรแบรต ฉันคิดว่าคุณเล่าก่อนดีกว่า ฉันเล่าทีหลังสนุกกว่า”
“ ทำไมถึงจะเป็นเช่นนั้น โอเค ยอม”
“ วันนั้นวันสุดท้าย ผมไม่ได้คิดว่าจะต้องมาเห็นคุณอีก ผมไม่เคยมีเพื่อนเอ้อ..ต่างชาติเลย แล้วก็นึกสนใจความเป็นอาเชี่ยนของคนตะวันออกน่ะ คุณทำให้ผมประหลาด แปลกใจมากกว่าที่ผมคิด คุณไม่เหมือนคนจีนที่ผมได้เห็น เขาซีเรียสกว่านี้และไม่พูดกับใคร”
“ เขาแก่หรือยัง“
“ยัง ยัง ผมยาวสีดำ ตัวเล็ก ตาเล็กแล้วก็มือก็เล็กด้วย”
“ คุณบอกละเอียดดีจัง”
“ บอกมากเกินไปหรือ”
“ ไม่ใช่ คุณรู้จักเธอดีหรือ”
“เปล่า เธอช่วยร้านอาหารขายของ ผมได้คุยกับเธอเท่านั้น”
“ อ้อ คงไม่เหมือน แต่อาจจะคล้าย จริงไหม”
“ใช่ ใช่แน่ๆ เอาเถอะผมดีใจที่มีวันนี้ก็แล้วกัน คุณพักไกลจากที่นี่ไหม”
” ไม่ไกลเท่าไร นั่งรถรางยี่สิบนาทีก็ถึงค่ะ เดี๋ยวไปเดินดูร้านค้าแล้วคุณต้องไปไหนอีกนะคะ”
“ อ๋อ ไปทางเหนือของเมืองนี้ ไปธุระแล้วค้างที่นั่นเลย”
“ยังมีเวลาอีกหลายชั่วโมง แล้วค่อยกลับมาขึ้นรถที่นี่ใหม่ค่ะ”
“ เวลามากพอ เราคงไปกันได้แล้วใช่ไหม” โรแบรตสบตาพยักหน้า แล้วหันไปเรียกคนบริการคิดเงินก่อนลุกออกจากร้านไป.
“ เป็นไปได้อย่างไร ยศที่ศิยังไม่กลับมาจากเมืองไทย ไม่เห็นตอบจดหมายผม โทรไปก็ไม่มีคนรับสาย” วันนัดกล่าวขึ้นในวันหนึ่งกับชัยยศ
“ นายโทรไปเหรอ เมื่อไรล่ะ”
“ ก็สองหน สองวัน สองเย็นแล้ว เอ้อ หมายถึงทั้งหมดน่ะสองครั้ง”
“ บอกเสียตกใจ ถ้าโทรไปหกหนแล้วไม่รับก็แสดงว่ายังไม่กลับแน่ๆ ไปเมืองไทยไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงไม่ใช่เรอะ”
“ มันก็ไม่เชิงอย่างนั้นหรอก”
“ วันนี้โทรไปหรือยังล่ะ”ชัยยศถาม
“ ว่าค่ำๆจะโทรใหม่”
“ก็ลองเปลี่ยนเวลาโทรมั่งซี เผื่อใครมารับไปกินข้าวกินปลาบ้าง รึไง แล้วค่อยโทรใหม่ ออกไปหาอะไรแถวถนนด้านร้านขายของโน่นไหม เดินเล่นกันเสียหน่อย”
“นายรอเดี๋ยว” วันนัดบอกก่อนผละไป
ศิรินทร์หายไปจริงๆ ร่วมเดือนแล้วที่ไม่ได้ข่าวคราวและวันนัดไม่ได้พูดถึง วันนี้เพิ่งได้ยินเขากล่าวขึ้นมา หลังจากโทรไปไม่สำเร็จนั่นแหละ ชัยยศเข้าใจเพื่อน แต่กับคนอยู่ไกลคงจะเข้าใจได้ยาก เธอ.คนนั้น...
“ ยศเดี๋ยวช่วยยกเบียร์ลังใหม่มาดีกว่านะ จะหมดแล้วนี่”
“ ฮื่อ ดี แวะเสียก่อนร้านจะปิดก็ดีเหมือนกัน ไปเร็ว ใกล้เวลาแล้ว”
ค่ำคืนวันต่อมาวันนัดอยู่กับกระดาษตรงหน้าที่ถ่ายทอดความรู้สึกเป็นตัวอักษร
ศิที่คิดถึง
ไม่บอกหรอกนะว่าอ่านจดหมายไปกี่เที่ยว คิดว่าไม่กลับมาเยอรมันเสียแล้ว ผมโทรไปสองวันตอนเย็นๆ แต่ไม่มีคนรับสายก็เลยไม่ทราบว่ากลับมาหรือยัง ตอนนี้ก็ดีใจที่ได้รับจดหมายของศิเสียที ป่านนี้คงหายป่วยแล้วนะครับ จม นี้ศิจะได้รับหลังจากโทรก็ไม่เป็นไร เพราะเรื่องที่จะพูดมากกว่าพูดในโทรศัพท์ คุณชัยยศคิดว่าผมโทรไปหกหน เพราะบอกว่าสองวัน สองหน สองครั้ง โดนล้อแย่เลย
ขอบคุณสำหรับซีดีที่จะให้ อยากให้เพลงไหนก็เพลงนั้น ส่วนของชัยยศผมจะเอาไปให้ตามที่บอกมา ผมว่าเมืองไทยร้อนแล้วมาเจอหนาวก็คงต้องผิดอากาศบ้าง คราวหน้าต้องระวังอากาศเปลี่ยนแปลง ผมว่าดีที่ข้าวต้มทำให้อาการดีขึ้น อยากไปเยี่ยม ไปหา ศิจะว่าอย่างไร ถ้าผมจะมาภายในสองอาทิตย์นี้ อาจจะคนเดียวหรือสองคน อย่าลืมตอบมาด้วย ใจร้อน ถึงศิไม่ป่วยก็เถอะ หวังว่าคงเข้าใจนะครับ
คิดถึงมาก/วันนัด
ศิรินทร์พับจดหมาย สิบวันแล้วสินะที่หล่อนกลับมาจากเมืองไทย แล้วก็ไม่สบาย วันนัดคงโทรมาวันที่หล่อนป่วยกินข้าวต้มแล้ว นอนหลับไม่รู้เรื่อง เหมือนได้ยินโทรศัพท์แว่วๆ....
“ คุณศินอนเถอะครับ ถ้าง่วง ผมจะไปเงียบๆถ้าคุณหลับ”ธีระอยู่เป็นเพื่อนหล่อนหลังจากกินข้าวต้มกินยาเสร็จแล้ว เขาช่วยตลบพนักโซฟาให้ ศิรินทร์รีบขยับตัวจะลงนอน
“ เอ้อ ศิคงจะไม่เป็นไรแล้วค่ะ ทานยาหลับตื่นมาแล้วคงจะหาย”
“ คุณศิก็ว่าไม่เป็นไรตั้งแต่เมื่อวาน ถ้ารู้ก่อนนี้ผมคงมาเรียกให้ทานยา ทานข้าวเย็นก็คงจะแข็งแรงดีแล้ว นี่ไม่ได้ทานยา ทานข้าวอะไรเลย ก็ยิ่งแย่ นี่นะครับ น้ำอุ่นอยู่ข้างๆ อีกราวสี่ชั่วโมง ตื่นมาก็ดูนาฬิกาหน่อยนะครับแล้วทานยาเสีย ถ้าเป็นมากกรุณาพยายามไปหมุนโทรศัพท์เรียกผมก็แล้วกันนะครับ “
"อือ...” หล่อนพยักหน้า หลับตา
ธีระเดินไปปิดม่านด้านระเบียง ให้มืดลง ยืนรีรอสักพักก็เอ่ยว่า
“ เดี๋ยวผมเอาข้าวต้มที่เหลือมาไว้ในนี้เลยดีกว่า คุณศิจะได้ไม่ต้องเดินไปในครัว นอนไปเลยครับเดี๋ยวผมล็อคประตูให้”
แล้วหล่อนหลับตาลง ฝืนไม่ไหวแล้ว...
มีมือสัมผัสที่หน้าผาก แขนถูกลูบ ลมหายใจรดผ่าวที่แก้มและปาก....
( มีต่อ)