💐🌸💮หอรักริมไรน์ ชีวิตนักเรียนไทยในเยอรมัน (อยู่เมืองฝรั่ง) 21💮🌸💐

กระทู้สนทนา

แต่งนิยาย กิจกรรมผู้สูงอายุ นักเขียนหนังสือ นิยายออนไลน์

Severins bridge Cologne: wikipedia

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

สวัสดีค่ะ หอรักตอนที่ 21 นี้ สะท้อนถึงการเป็นเชลยของความรัก เมื่อเป็นแล้วมีโอกาสเป็นอีก ดังคำที่ว่ามีครั้งแรกย่อมมีครั้งที่สองและสัตว์โลกเพศผู้ก็มักจะต้องแสดงความเป็นเจ้าของด้วยการครอบครอง ความรักของคู่นี้จะไปได้สักกี่น้ำ ม่านหมอกแห่งความไม่เป็นเอกเทศในใจเริ่มฉายแววหรือไม่ การเลิกรักเลิกร้างจะเหมือนคู่อื่นๆหรือเปล่า ที่มักจะมีเหตุผลอันน่าเชื่อถือมารองรับเสมอไป
ยินดีกับการโหวตการเม้นต์อย่างจริงใจจริงจังของทุกท่านะคะ ติดตามต่อไป รักคนอ่านนะคะ : ชุนเทียน หลงรัก, The Mario หลงรัก,
มัศยวีร์ หลงรัก, Na(นะ) ถูกใจ, turtle_cheesecake หลงรัก, WANG JIE หลงรัก, เปลวอัคคี หลงรัก, GTW หลงรัก

🌻🌼🌷

“ นัดนอนนะ ศิจะทำอะไรว่ามาซิ”

“ วันนี้นัดจะนอนทั้งวันเลยหรือคะ”

“ หรือศิมีอะไรจะให้นัดทำ”

“ ก็ไม่มีหรอก”

“ แล้วอย่าหาว่านัดขี้เกียจล่ะ ศิอยู่เองตอนบ่ายๆทำอะไรล่ะ”

“ ก็อ่านหนังสือ”

“ นอนหรือนั่ง”

หล่อนหัวเราะออกมา

“ นอนสิ ใครจะไปนั่ง”

“ เห็นไหม ใครๆก็นอนเล่นทั้งนั้นแหละ มาสิ” เขาตีขลุมชวน

“ นัดนี่ร้ายจัง”

“ กลับไปจะบอกชัยยศให้รู้ว่า ศิเห็นเราสลับที่กันแล้ว ตอนนี้นัดร้าย ชัยยศดีแล้ว”

“ ทำไมต้องไปนึกถึงเขาด้วย”

“ อ้าว ก็คราวก่อนศิเห็นนัดดีคนเดียว ชัยยศยังน้อยใจเลย”

ใช่คราวก่อนศิเห็นนัดดีคนเดียว เพราะไม่มีใคร ใคร.. หล่อนนึกไปโน่นอีก

“ศิ นัดว่าเรามาคุยกันดีกว่านะ”

วันนี้วันนัดช่างคุยช่างถามกว่าทุกครั้ง หล่อนนึก

“ นัดอยากให้ศิย้ายเมืองเลยนะจ๊ะ ศิ เราพูดกันหลายหนแล้วนี่ ศิยังไม่เห็นบอกนัดเลยว่า เรื่องไปถึงไหนแล้ว”

“ ก็เริ่มแล้วหละนัดต้องฟังดีๆนะ นัดจำได้ไหมว่า ศิไปอังกฤษคราวก่อนเพราะเพื่อนชวน แล้วศิคิดในตอนนั้นว่าอยากอยู่ที่นั่น จะได้มีเพื่อนแล้วก็จะไม่เหงาเหมือนอยู่ที่นี่” หล่อนเว้นพูด มองหน้าวันนัด เขานิ่งเฉย

“ ศิก็เลยให้เพื่อนลองเตรียมการ รู้ว่ามันไม่ยากเลยที่จะไปต่อที่โน่นอยู่หอพักก็ได้ เรียนเลขาหรือด้านดีไซน์แมททีเรียล กำลังดัง เหมือนพวกคอมพิวเตอร์ ใช้เวลาเรียนปีครึ่งถึงสองปี นัดต้องเข้าใจนะคะว่า ตอนนั้นศิ เอ้อ... สถานะของศิ ยังไม่มีนัด ตอนนี้สถานการณ์
มันเปลี่ยนไป” หล่อนหยุดคิดนิดหนึ่งเมื่อพูดคำนี้

“ ศิไม่รู้จะบอกนัดให้เข้าใจอย่างไร แล้วมันก็ยังไม่ลงตัวแน่นอน ยังไม่ได้ทำลงไปจริงๆ
ตอนนี้ก็เตรียมเอกสารที่จำเป็นอยู่” หล่อนมองตาวันนัด

“นัดฟังอยู่” เขาพูดเบาๆ พร้อมใจที่กำลัง ‘ ทำ ‘

“ก็มีแค่นี้แหละค่ะ” หล่อนรู้สึกโล่งอกที่พูดเสียได้ มองหน้าเห็นเขายังนิ่งอยู่

“ เดี๋ยวนี้ ศิ ก็ยังคิดจะไปเหรอ”

หล่อนพยักหน้า

วันนัดลุกขึ้นยืนในทันที เดินออกไปที่ระเบียง ศิรินทร์มองตามร่างของเขา ปล่อยให้เขายืนอยู่สักครู่ใหญ่ จึงออกไปยืนข้างเขา

“ นัด “ หล่อนจับแขนเขาบีบเบาๆ

“ มันเร็วไป” เขาพูดโดยไม่หันมามองหล่อน

“ ทุกอย่างมันเร็วไปหมด” เขาพูดด้วยความคิดที่สับสน คิดเวียนวนอยู่พักใหญ่

ศิรินทร์ถอยเข้ามาในห้อง ด้วยรู้สึกคอแห้งกระหายน้ำขึ้นมา หล่อนออกไปจากห้อง สักครู่ก็เอาแก้วกับกล่องน้ำแอปเปิ้ลเข้ามาวางตั้งไว้

“ นัด ดื่มน้ำหน่อยไหมคะ” หล่อนดึงแขนเขาเบาๆ เขาหันมามองหน้าหล่อนแววตาร้องขอ

“ ขอเบียร์ให้นัดเลยได้ไหม” เขาเหลือบมองนาฬิกาข้อมือ เข็มชี้เวลาบ่ายสามโมงแล้ว หล่อนออกไปจากห้องแล้วก็กลับเข้ามาพร้อมขวดเบียร์ วันนัดกลับเข้ามาในห้องรับขวดเบียร์จากหล่อนเอาที่เปิดเทใส่แก้ว ถามหล่อนว่า

“ ศิ ดื่มด้วยกันไหม”

หล่อนมองหน้าเขา อย่างตัดสินใจ อะไรก็ไม่รู้ทำให้หล่อนพยักหน้า เขาก็รินใส่แก้วอีกใบจนเต็ม

“ ของศิ แก้วโน้นจ้ะ” เขาบอก พร้อมยกแก้วมาชนกับของหล่อน

“ มากไปค่ะ” หล่อนบอกเมื่อเห็นเบียร์เกือบเต็มแก้ว

“ เดี๋ยวนัดทานต่อ ดื่มไปก่อนเถอะ” เบียร์เย็นที่ไหลผ่านลำคอที่แห้งผากช่วยให้ชุ่มชื่นกลับคืนมาบ้าง ศิรินทร์หันมาเปิดตู้หยิบถั่วกระป๋องออกมาดึงฝาเปิดออก

“ ศิมานั่งใกล้ๆนัดดีกว่า” เขารู้สึกอยากมีหล่อนแนบชิดยามนี้

“ เบียร์อร่อยไหม” เขาถามหล่อน

“ ถั่วอร่อยกว่าค่ะ” เขายิ้มรับคำตอบ เอามือขวาโอบหล่อน

“ ถึงนัดจะไม่ได้ดื่มเบียร์ทุกวัน ถ้ามีศิ แต่วันที่ดื่มนัดก็อยากมีศิอยู่ใกล้ๆ แล้ว..แล้วนัดก็ต้องรู้ ในวันแรกที่มีศิอยู่ข้างๆ ว่า นัดจะไม่มีศิตอนดื่มเบียร์อีก....

พูดได้ชัดเจนในถ้อยกระทงความ ศิรินทร์นิ่งขึงด้วยความหมายดังเขาพูด หากแต่ว่า ถ้าเขารู้ว่า ความจริงมันมากกว่านั้น เขาคงเติมคำว่า ....ตลอดไป ในท้ายประโยค....

หล่อนยกแก้วเบียร์ขึ้นดื่ม ดื่มอย่างตั้งใจ ว่าถ้าเมาคงจะลืมเลือนอะไรที่มันมะรุมมะตุ้มในอารมณ์ ความรู้สึกที่แปรปรวนขณะนี้

เงียบไปสักพักใหญ่ วันนัดเอ่ยหลังจากรินเบียร์หมดขวด

“ นัดรู้ว่าศิ หรือใครก็ตามที่เป็นผู้หญิง ไม่ชอบผู้ชายดื่มเบียร์ เหล้า มันก็ถูกที่ไม่ชอบ เพราะมันเป็นสิ่งที่ติดได้ทั้งนั้น พวกที่ทำให้ติดได้นี่เขาใช้คำว่า ‘เสพ’ เหมือนเสพเฮโรอิน เสพสุรา ถ้าเราทานข้าว เราก็แค่ กิน ไม่ถึงเสพ แต่ถ้าเราชอบกินสิ่งใด เราก็จะติดในสิ่งนั้นเสมอ เมื่อไม่ได้กินก็อาจจะรู้สึกขาดไป ถ้าเป็นเสพก็ขาดแล้วจะลงแดงได้ ถึงตายเอาทีเดียว อาหารจานไหนๆก็ตาม กินเพื่ออยู่รอด ถ้าอาหารน่ากินด้วยแล้วคงอร่อย ถ้าเป็นจานนี้ด้วยละก้อ เชื่อได้เลยว่า คนกินจะอยู่อย่างลำบากถ้าขาดไป.... “

เขาโอบหล่อนเมื่อพูดว่าจานนี้

“ ศิรู้ไว้เลยนะจ๊ะ ว่า นัดจะอยู่ได้อย่างไร ถ้าไม่มีศิ นัดคิดว่านัดคงไม่ใช่แค่กินด้วย นัดติดมากกว่านั้นแล้ว ไม่ใช่เพราะนัดอ่อนแอ ถึงเป็นใครก็เถอะ จะเป็นผู้ทุกข์ทรมานถ้าไม่ได้เสพ เช่นยาเสพติดอื่นๆทีเดียว”

เขามองตาหล่อนยืนยันคำพูดที่จบลง

นัดสรุปน่ากลัวเหลือเกินถ้าเป็นอย่างนั้นจริง นัดคงลำบาก แล้วอีกคนหนึ่งล่ะ คงไม่เท่าไร เพราะเขาอยู่อย่างมีความหวัง แต่นัดล่ะ

หล่อนฉุกใจคิด ลุกขึ้นสลัดความคิดออกไป เดินเลยออกไปเอาเบียร์ใหม่อีกขวดหนึ่ง

วันนัดพิงพนักโซฟา มองไปที่ผนังขาวนวลตรงหน้า วันนี้เขารู้สึกเหนื่อยเพลียกับความคิด และอารมณ์ที่ขึ้นๆลงๆตลอดเวลา เขาจำเป็นต้องรับไว้ รับให้หมดเท่าที่มันจะเกิด เป็นสิ่งที่ต้องฝึก ต้องอดทนเขาเริ่มบอกกับตนเอง

ศิรินทร์หายไปพักหนึ่งจึงถือขวดเบียร์เข้ามา หล่อนเปิดออกแล้วรินใส่แก้วให้เขา วันนัดเอื้อมมือไปช่วยจับแก้วเอียงรับเบียร์ อย่างจะบอกวิธีรินเบียร์ให้ถูกต้อง เกือบเต็มแก้ว

วันนัดรับมาดื่มฟองเบียร์ไม่พูดอะไร ศิรินทร์กลับมานั่งที่เดิมดื่มอีก อย่างอยากจะรู้รสของยาเสพติด สักครู่แก้มหล่อนก็แดงเพราะรู้สึกร้อนที่หน้า

วันนัดหันมามองแววตาอ่อนโยนที่เห็นหน้าหล่อนแดง

“ ศิอย่าเพิ่งเมานะจ๊ะ ยังไม่หมดแก้วเลย”

“ นัดพูดยังกะว่า เมาห้ามกันได้นะคะ วัดด้วยจำนวนแก้วหรือคะ”

“ ศิรู้ไหมว่า คนเมานี่นิสัยจะมีแปลกๆ เขาเรียกน้ำเปลี่ยนนิสัยไง”

“ ที่เมาแล้วเหมือนเดิมไม่มีหรือคะ”

“ ก็อาจจะมี แต่ในกรณีที่เมามากๆจะเปลี่ยนไปเลย”

“ แล้วนัดเมาแล้วเป็นอย่างไรล่ะคะ”

“ ศิ อยากรู้เหรอ เดี๋ยวไปหยอดตู้มาอีกนะจ๊ะ”

หล่อนสั่นศีรษะ

“ แค่นี้นัดไม่เมาใช่ไหมคะ”

“ เมา เมาอยู่แล้ว” เขาทำตาปรอย

“ ศิ เชื่อแล้วว่า น้ำเปลี่ยนนิสัยได้”

“ ศิ นัดยังไม่เมานะ ยังไม่เปลี่ยนนะ”

“ ก็อยากทำท่าอย่างเมื่อกี้ทำไม”

เขาโอบหล่อนมากอดเหมือนลืมความทุกข์

“ แต่นัดว่านัดจะเมานะ ศิจะได้รู้ว่านัดเมาเป็นอย่างไรไงล่ะ”

“ ศิ ชักไม่อยากรู้แล้วหละ”

ศิรินทร์เหลือบตาดูนาฬิกา คิดไปว่าจะทานอะไรสำหรับเย็นนี้ หล่อนคงจะปล่อยให้เขาดื่มต่อไป แล้วหล่อนทำกับข้าวดีกว่า

หล่อนคงต้องใช้ความสามารถอย่างมากในกับข้าวมื้อนี้ เพราะความไม่ถนัดในการนี้

“ นัดอยากทานอะไรคะ เย็นนี้”

“ ศิมีอะไรล่ะจ๊ะ นัดทานได้อะไรก็ได้”

“ ศิทำไม่เก่งนะคะ” หล่อนออกตัว

“ นัดก็ทานไม่เก่ง เมื่อกลางวันยังอิ่มอยู่เลย แล้วทานเบียร์อีก แทบไม่ต้องทานข้าวก็ได้”

“ นัดคงชอบทานเผ็ดใช่ไหมคะ เหมือนกับแกล้มพวกนั้น”

“ ศิ ไม่ต้องเอาใจใส่นัดขนาดนั้นหรอกนะ”

เขามองหล่อนด้วยหล่อนอาทรในอาหารการกินของเขา

“ ต้มไข่ทานยังได้เลย “ เขาแนะ

“ มันคงแปลกนะ ถ้าศิทำอย่างนั้นจริงๆ”

“ ที่จริงนัดก็น่าจะทำเก่ง ถ้าชัยยศวางมือเสียบ้าง อ้อ เพื่อนร่วมหอนี้ไปไหนหมดล่ะ ศิ”

“ ศิก็ไม่ทราบ ถ้ามีหลายคนมา เขาก็จะมาตามศิไปทานข้าวด้วย เมื่อวานก็ไปมาแล้ว”

“ เหรอ “ วันนัดรับรู้

“ น่าจะชวนมาดื่มเบียร์กันนะ” วันนัดสนใจที่จะรู้จักเพื่อนของหล่อน

“ ศิไปทำกับข้าวนะคะ นัดทานเบียร์ไปก่อน อย่าเพิ่งเมาก่อนนะคะ”

“ โอเค ศิ อย่าทำมากนะ นัดไม่หิว” เขาสมัครใจจะนั่งอยู่ในห้อง แล้วก็นึกขึ้นได้ว่า จะนอนที่ไหนกันคืนนี้....

(มีต่อ)

แก้ไขข้อความเมื่อ