[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้Credit
Holiday in the Black Forest - Schwarzwald Tourismus GmbH Dusk
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนที่ 1 https://pantip.com/topic/36710604
ตอนที่ 2 https://pantip.com/topic/36726785
ตอนที่ 3 https://pantip.com/topic/36744060
ตอนที่ 4 https://pantip.com/topic/36760004
ตอนที่ 5 https://pantip.com/topic/36774548
ตอนที่ 6 https://pantip.com/topic/36788200
ตอนที่ 7 https://pantip.com/topic/36809222
ตอนที่ 8 https://pantip.com/topic/36823231
ตอนที่ 9 https://pantip.com/topic/36846962
ตอนที่ 10 https://pantip.com/topic/36859799
ตอนที่ 11 https://pantip.com/topic/36876620
ตอนที่ 12 https://pantip.com/topic/36889901
ตอนที่ 13 https://pantip.com/topic/36907423
ตอนที่ 14 https://pantip.com/topic/36921540
ตอนที่ 15 https://pantip.com/topic/36935300
ตอนที่ 16 https://pantip.com/topic/36949828
ตอนที่ 17 https://pantip.com/topic/36876620
สวัสดีค่ะ หอรักริมไรน์วางมาถึงตอนที่ 18 แล้วนะคะ ความรัก ความคิด และอารมณ์อาจจะสมานสัมพันธ์กันในห้วง
หนึ่งที่บังเกิดขึ้น สถานการณ์ต่างๆเป็นไปตามทิศทางของแต่ละใจที่กำหนด เชิญติดตามอ่านให้สนุกนะคะ ขอบคุณมากมาย
สำหรับกำลังใจในการวางเรื่องราวนี้ค่ะ : สมาชิกหมายเลข 868666 หลงรัก, kasareev หลงรัก, tedta ขำกลิ้ง, Lady Star 919
หลงรัก, ชุนเทียน หลงรัก, turtle_cheesecake หลงรัก, GTW หลงรัก, เปลวอัคคี หลงรัก, WANG JIE หลงรัก, Na(นะ) ถูกใจ,
The Mario หลงรัก
💝💝💝
วันนัดหิ้วกระเป๋าออกจากรถที่จอดข้างกระท่อม เข้าข้างในจัดสะอาดสวยงามและน่าอยู่ ความรู้สึกบางอย่างปรากฏที่สีหน้าของศิรินทร์ เมื่อเห็นเตียงซึ่งเป็นเครื่องเรือนแทบจะชิ้นเดียวในห้อง มีโต๊ะเล็กมากอีกหนึ่งตัวตรงมุมและเก้าอี้ ห้องน้ำเล็กๆ อ่างล้างมือเล็กมากซุกอยู่ข้างประตู
วันนัดเห็นจากอาการของหล่อน
“ คิดอะไรเหรอ อย่ากลัวอะไรไปก่อนเลยนะจ๊ะศิ” เขาเดาใจหล่อนออก
“ นั่งตรงไหนกันคะนี่” หล่อนเอ่ย
“ คงต้องนั่งบนเตียงแบบห้องผมมั้ง” เขาพูดให้หล่อนคุ้นเคย
“ ศิอยากทานข้าวเย็นกี่โมงล่ะ หรือจะไปเดินเล่นก่อน”
หล่อนมองมาทางเขา แววห่วงใยแว่บที่ตา
“ นัดไม่เหนื่อยเหรอคะ”
เขาถอดเสื้อแจ็คเก็ตออก วางไว้ข้างๆเตียง ล้มตัวลงนอนแผ่บนเตียง
“ นัดขอโทษ ขอนอนแบบคนเหนื่อย”
ศิรินทร์กลับทรุดตัวลงนอนคว่ำพังพาบข้างเขา เขาเหลียวมองแปลกใจกึ่งยินดีที่หล่อนทำอาการคุ้นเคยกับเขา
“ ศิก็เหนื่อยเหรอจ๊ะ”
“ เห็นนัดเหนื่อยศิก็เลยเหนื่อยมั่ง” หล่อนตอบ
“ งั้นเห็นนัดรักศิก็รักมั่งใช่ไหมจ๊ะ”
“ ก็ย่อมเป็นได้ นัดเคยเห็นคนหาวไหม พอมีคนหาวนำ บางทียังหาวตามเลย”
“ เออ น่าจะใช่ ศิช่างสังเกตจัง”
“ ตอนนี้ศิก็สังเกตนัดไงล่ะ”
“ เห็นอะไรบ้าง” เขาถามเรื่อยๆ
“ ไม่บอก”
“ อ้าว.... ศิอยากอาบน้ำไหม น้ำอาจจะเย็นนะต้องรีบอาบ”
“ นัดอาบไหมล่ะ”
“ พูดยังกะจะชวนอย่างนั้นแหละ “ เขาขันที่หล่อนพูด
“ ศิว่านัดไปอาบก่อนดีกว่า เดี๋ยวศิคิดอีกที”
“ ก็ดี แล้วค่อยไปหาอะไรทานกัน”
วันนัดลุกทำท่าปลดกระดุมเสื้อนึกได้เลยเดินเลี่ยงเข้าห้องน้ำไป
“ นัดเอาเสื้อผ้าเข้าไปแล้วหรือ” หล่อนส่งเสียงถาม
เขาออกมาอีก เดินมาโอบหล่อนที่นอนนิดหนึ่ง ขอบคุณที่เตือนให้ เขาไปหยิบกระเป๋าเล็กๆยกไปทั้งกระเป๋า
ศิรินทร์เดินวนรอบๆห้องมองดูพื้นผิวของไม้ เดินออกมามองหน้าบ้าน มีบ้านที่ห่างออกไปแต่ไม่มีคน ที่มีคนก็ห่างออกไปมาก
ป่าสนเป็นแถวทึบทีเดียว เย็นแล้ว คงมีคนโทรมาไม่เจอหล่อนแน่ๆ นึกแล้วก็พยายามสลัดออกไปจากความคิด อยู่ที่นี่ความคิดต้องอยู่กับตัว หล่อนพยายามบอกตัวเองบ่อยๆ หล่อนรู้ตัวว่าตนเองทำอะไรปุบปับ ใจร้อน แต่บางอย่างต้องใช้เวลามากเท่าไรก็ยังตัดสินใจไม่ได้ เวลาจะเป็นเครื่องตัดสินใจเสียมากกว่า เสียงวันนัดออกมาแล้ว หล่อนกลับเข้าห้องไป
“ กลิ่นหอมมาเชียว” หล่อนทัก เห็นใบหน้าวันนัดสดชื่น จนหล่อนต้องเพ่งดูอีกหน หล่อนรู้สึกว่าเขาดูหล่อกว่าทุกวัน เออเป็นไปได้ หล่อนไม่เคยนึกถึงเรื่องนี้มานานแล้ว
“ ศิ นัดมีอะไรแปลกเหรอ ศิมองแปลกๆไปด้วย”
“ ให้ศิบอกตรงๆไหมคะ “ หล่อน ทำยึกยักนิดหนึ่ง
“ ก็บอกซิ”
“ ศิเห็นนัดหล่อน่ะ” ทำเสียงอ่อนเชียว
วันนัดยิ้มๆอย่างไม่เคยได้รู้สึกอย่างนี้มาก่อน เขาเข้ามาใกล้ มองหล่อนตาหวานเชียว ช่างสร้างบรรยากาศดีนัก ให้รู้สึกหมั่นเขี้ยวหล่อนขึ้นมาทันที
“ ศิไปอาบน้ำซิจ๊ะ จะได้สวยแล้วนัดจะคอยชมนะจ๊ะ”
“ ชมเฉยๆนะคะ น้ำที่นี่ศักดิ์สิทธิ์ขนาดนี้เชียวเหรอ”
“ ไปเถอะจ้ะ เดี่ยวอากาศเกิดเย็นมาละก้อ ศิจะหนาวแย่”
ศิรินทร์ลุกไปหยิบผ้าเช็ดตัว เสื้อผ้าของใช้ในกระเป๋าเล็กเข้าห้องน้ำไป ห้องหอมด้วยสบู่ อาฟเตอร์เชฟ โคโลญจ์ หรืออย่างใดอย่างหนึ่ง หล่อนรวบผมใส่หมวกกันน้ำ อาบน้ำอย่างสดชื่น ฟอกสบู่ไปทั่วตัว ด้วยรู้ว่าไม่ได้อยู่คนเดียวในค่ำคืนนี้
ออกมาก็เจอวันนัดนั่งมองอยู่แล้ว หล่อนขัดเขินนิดๆเพราะไม่ชินกับออกจากห้องน้ำแล้วมีคนคอยมอง หล่อนยิ้มเก้อๆ
“ ศิออกมาไม่เหมือนนัดแล้วหละ”
“ ทำไมเหรอคะ”
“ ศิน่ารักต่างหาก “ เขากล่าว มองดูกางเกงยืดเข้ารูป เสื้อทีเชิ๊ตพอดีตัว
“ ศิขโมยเอดิโคโลญจ์นัดมาใส่ด้วยค่ะ”
“ เหรอ ชอบเหรอ”
“ ชอบค่ะ” เขายินดีที่หล่อนชอบของๆเขา วันนัดลุกขึ้นเอามือมาลูบผมหล่อน
“ ศิ หวีผมหรือยัง”
“ หวีแล้ว แต่มันยังเปียกบ้าง เลยเกาะกัน”
“ เอาหวีมาซินัดหวีให้” เขาหวีผมข้างหลังแล้วโอบหล่อน
“ หอมจัง” เขากล่าว
“ ไปเลยใช่ไหมคะ” หล่อนถาม เขาพยักหน้า
วันนัดออกทีหลังเขาปิดประตูใส่กุญแจ แล้วพากันเดินไปร้านอาหาร
อาหารมื้อนี้มีบรรยากาศดีมาก มีแสงเทียนจุดให้ทุกโต๊ะ ศิรินทร์พยายามเลือกอาหารชุดเล็ก วันนัดทานปลาชิ้นไม่ใหญ่เท่าใด ของศิรินทร์เป็นเนื้อก้อนเล็กๆมีซุปหัวหอมกับสลัดน่าทาน ศิรินทร์ไม่รู้ว่าปลาของวันนัดอร่อยไหม รู้ว่าเขาทานหมดเพราะมีความสุข
ในห้องอาหารเงียบมีแต่เสียงช้อนกระทบจานเบาๆ ระหว่างอาหารวันนัดมองศิรินทร์บ่อยครั้ง ราวจะจำภาพสาวน้อยท่ามกลางแสงเทียนไว้ วันนัดไม่ดื่มเบียร์ ดื่มโค้กเหมือนหล่อน
หล่อนมีความรู้สึกกังวลนิดๆเมื่อเขาจ่ายค่าอาหารมื้อนั้น มันไม่แพงแต่ก็ไม่ถูกเอาเสียเลย ทั้งสองไม่ได้ทานกาแฟตบท้าย
เมื่อเดินทอดน่องเรื่อยๆไปตามถนน วันนัดเดินไปคนละทิศกับขามา ศิรินทร์เดินจับแขนเขา ท่ามกลางแสงไฟริมถนนที่ส่อง
สว่างกำลังดี
“ หลงทาง” เขาแกล้งพูด เดินต่อไปเรื่อยๆ ขึ้นเนินไปพอลงเนินจะพบบ้านหลังใหญ่สำหรับคนมาพักประดับธงกับไฟสวยงาม
“ ศิชอบไหมจ๊ะ “เขาถามเหลือบตามองหล่อน
“ ชอบไปหมด” หล่อนกวาดสายตามองดอกไม้ที่ปลูกทุกหน้าบ้านอย่างสวยงามทุกหลัง
“ แล้วนัดล่ะ” เขาติง
หล่อนไม่ตอบเอาแก้มแนบกับแขนเขา แค่นี้เขาก็พอแล้ว
“ อยากเดินไปอีกไหม” เขาถามด้วยยังไม่ดึกเลย
“ ไปดูริมทะเลสาปนั่นไหมคะมีหงส์ลอยละล่องตอนขับรถเข้ามา”
ศิรินทร์ก้าวนำ ดูหงส์ว่ายน้ำเล่นไฟที่ประดับไว้รอบทะเลสาป วันนัดโอบเอวหล่อนลมพัดเบาๆ
ผมของหล่อนปลิวเล่นลมแสงไฟส่องผ่านเส้นผมเล็กๆดูโปร่งราวกับแพรไหม คืนนี้แล้วสินะเขาจะได้หนุนแพรไหมนี้นอน...
ลมพัดมาวูบหนึ่ง ศิรินทร์ห่อไหล่หนาวแรงลม ด้วยใส่เสื้อแขนสั้นทั้งสองคน
“ หนาวหรือไปเถอะ เดี๋ยวไม่สบาย ไม่ได้เอาเสื้อติดมือมาด้วย”
“ ศิไม่ได้วิ่งนานเท่าไรแล้วจ๊ะ”
“ นานทีเดียวละค่ะ”
“ อยากวิ่งไหม เดินลงเนินเร็วๆสนุกดี”
“ เหรอ” หล่อนลองเลย การเดินลงเนินที่ต่ำเร็วๆ เกร็งตัวสนุกดี
วันนัดอยู่ข้างหลังเดินยิ้มอยู่โน่น เพิ่งจะไกลกันที่สุดก็ตอนนี้เอง หล่อนคิดอะไรไปนอกเรื่องอีกแล้ว ศิรินทร์รู้สึกคุ้นเคยกับเขามากขึ้นในอิริยาบทต่างๆที่มีต่อกัน ทำให้หล่อนไม่รู้สึกขวยเขินดังแต่ก่อน หล่อนสนิทใจ เชื่อใจเขามากจึงมากับเขา รู้ว่าเขาเป็นคนมีระเบียบ มีมาตรฐานสำหรับชีวิตประจำวัน และที่สำคัญเขามีเป้าหมายที่จะต้องถึงให้ได้ คือสำเร็จการศึกษา นึกถึงเรื่องนี้แล้ว ศิรินทร์ยังไปไม่ถึงไหนเลย วันนัดเดินตามมาทันหล่อน เขาทอดเวลาเดินออกไปอีก การจะมาอยู่ห้องเล็กๆนานๆอาจจะอึดอัดเมื่อทานอาหารอิ่มใหม่ๆ
“ จะเดินต่อหรือกลับจ๊ะศิ”
“ กลับค่ะ นัดขับรถมาทั้งวันแล้ว” หล่อนก็อาทรในตัวเขาเหมือนกัน
เมื่อมาถึงที่พักวันนัดเปิดประตูเข้ามา หาไฟที่ผนังห้อง ไปเปิดไฟในห้องน้ำไว้ ศิรินทร์เข้าห้องน้ำล้างมือ แล้วแปรงฟันเลย ออกมาอีกทีเห็นวันนัดยืนหน้าประตูกระท่อม มองออกไปข้างนอก ศิรินทร์มายืนข้างๆ ห้องเล็กๆอย่างนี้หาที่ยืนยากจริง
“ ศิแปรงฟันแล้วนะคะ”
“ ง่วงแล้วเหรอจ๊ะ”
“ ก็ไม่มีอะไรทานแล้วนี่คะ”
“ งั้นนัดไปแปรงมั่งดีกว่านะ” เขาผละไป
เดือนมืดจังหล่อนนึก ลมเย็นพัดมาอ่อนๆไล้ผิวกาย อากาศบริสุทธิ์ราวสัมผัสได้ด้วยการสูดลึกเข้าไปเต็มปอด บริเวณนี้เงียบสงบไปทั่ว
“ ดูอะไรเหรอ “วันนัดกลับมาถามอยู่ข้างๆ
“ ดูความมืดค่ะ เงียบจังนะคะ”
“ กลัวหรือเปล่า”
“ ไม่ค่ะ”
“ ศิรู้ไหม ศิเก่งขึ้นแยะเลย ไม่เจอกันพักเดียว”
“แล้วนัดล่ะมีอะไรเก่งขึ้นมาก บอกศิให้รู้มั่ง”
“ ชมตัวเองได้อย่างไรล่ะ ต้องให้ศิบอกซิ”
“ ขับรถเก่งอย่างหนึ่งละ อะไรอีกน้า” หล่อนทำท่านึก
“ อย่าชมมากเดี๋ยวนัดลอยไปนะ ตอนนี้ไม่อยากลอยไปไหนด้วยซี”
“ พรุ่งนี้ต้องขับรถอีกทั้งวันใช่ไหมคะนัด”
“ ไม่เป็นไรหรอก ก็ขับไปเรื่อยๆ”
“ ปกตินัดตื่นกี่โมงคะ”
“ หกโมงแต่นอนต่อได้ ถ้าไม่ไปเรียน”
“ ศิตื่นหกโมงครึ่งค่ะ”
“ พรุ่งนี้ศิจะตื่นกี่โมงล่ะ”
“ เอ ถามทำไม ตื่นพร้อมนัดแหละ”
“ ปิดประตูเถอะ” เขาตัดบท ดึงประตูไม้เข้ามาปิด
วันนัดเอาชุดนอนมาเปลี่ยนในห้องน้ำ ศิรินทร์ไม่มีชุดมาเปลี่ยน หล่อนบอกว่า
“ ศิไม่เปลี่ยนชุดนะคะ หล่อนรีบขึ้นเตียงไปนอนพังพาบมองดูเขา วันนัดดับไฟในห้องน้ำ
“ ศิจะให้ดับไฟเลยไหมจ๊ะ”
“ ตามใจนัด” วันนัดดับไฟทั้งห้องก็มืดลง แต่เขาลุกไปเปิดไฟอีก แล้วกลับมานั่งข้างหล่อนที่นอนพังพาบอยู่
“ อ้าวทำไมหรือคะ “
(มีต่อ)
☂ ❀ ☀ หอรักริมไรน์ ชีวิตนักเรียนไทยในเยอรมัน (อยู่เมืองฝรั่ง) 18 ☀ ❀ ☂
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
สวัสดีค่ะ หอรักริมไรน์วางมาถึงตอนที่ 18 แล้วนะคะ ความรัก ความคิด และอารมณ์อาจจะสมานสัมพันธ์กันในห้วง
หนึ่งที่บังเกิดขึ้น สถานการณ์ต่างๆเป็นไปตามทิศทางของแต่ละใจที่กำหนด เชิญติดตามอ่านให้สนุกนะคะ ขอบคุณมากมาย
สำหรับกำลังใจในการวางเรื่องราวนี้ค่ะ : สมาชิกหมายเลข 868666 หลงรัก, kasareev หลงรัก, tedta ขำกลิ้ง, Lady Star 919
หลงรัก, ชุนเทียน หลงรัก, turtle_cheesecake หลงรัก, GTW หลงรัก, เปลวอัคคี หลงรัก, WANG JIE หลงรัก, Na(นะ) ถูกใจ,
The Mario หลงรัก
💝💝💝
วันนัดหิ้วกระเป๋าออกจากรถที่จอดข้างกระท่อม เข้าข้างในจัดสะอาดสวยงามและน่าอยู่ ความรู้สึกบางอย่างปรากฏที่สีหน้าของศิรินทร์ เมื่อเห็นเตียงซึ่งเป็นเครื่องเรือนแทบจะชิ้นเดียวในห้อง มีโต๊ะเล็กมากอีกหนึ่งตัวตรงมุมและเก้าอี้ ห้องน้ำเล็กๆ อ่างล้างมือเล็กมากซุกอยู่ข้างประตู
วันนัดเห็นจากอาการของหล่อน
“ คิดอะไรเหรอ อย่ากลัวอะไรไปก่อนเลยนะจ๊ะศิ” เขาเดาใจหล่อนออก
“ นั่งตรงไหนกันคะนี่” หล่อนเอ่ย
“ คงต้องนั่งบนเตียงแบบห้องผมมั้ง” เขาพูดให้หล่อนคุ้นเคย
“ ศิอยากทานข้าวเย็นกี่โมงล่ะ หรือจะไปเดินเล่นก่อน”
หล่อนมองมาทางเขา แววห่วงใยแว่บที่ตา
“ นัดไม่เหนื่อยเหรอคะ”
เขาถอดเสื้อแจ็คเก็ตออก วางไว้ข้างๆเตียง ล้มตัวลงนอนแผ่บนเตียง
“ นัดขอโทษ ขอนอนแบบคนเหนื่อย”
ศิรินทร์กลับทรุดตัวลงนอนคว่ำพังพาบข้างเขา เขาเหลียวมองแปลกใจกึ่งยินดีที่หล่อนทำอาการคุ้นเคยกับเขา
“ ศิก็เหนื่อยเหรอจ๊ะ”
“ เห็นนัดเหนื่อยศิก็เลยเหนื่อยมั่ง” หล่อนตอบ
“ งั้นเห็นนัดรักศิก็รักมั่งใช่ไหมจ๊ะ”
“ ก็ย่อมเป็นได้ นัดเคยเห็นคนหาวไหม พอมีคนหาวนำ บางทียังหาวตามเลย”
“ เออ น่าจะใช่ ศิช่างสังเกตจัง”
“ ตอนนี้ศิก็สังเกตนัดไงล่ะ”
“ เห็นอะไรบ้าง” เขาถามเรื่อยๆ
“ ไม่บอก”
“ อ้าว.... ศิอยากอาบน้ำไหม น้ำอาจจะเย็นนะต้องรีบอาบ”
“ นัดอาบไหมล่ะ”
“ พูดยังกะจะชวนอย่างนั้นแหละ “ เขาขันที่หล่อนพูด
“ ศิว่านัดไปอาบก่อนดีกว่า เดี๋ยวศิคิดอีกที”
“ ก็ดี แล้วค่อยไปหาอะไรทานกัน”
วันนัดลุกทำท่าปลดกระดุมเสื้อนึกได้เลยเดินเลี่ยงเข้าห้องน้ำไป
“ นัดเอาเสื้อผ้าเข้าไปแล้วหรือ” หล่อนส่งเสียงถาม
เขาออกมาอีก เดินมาโอบหล่อนที่นอนนิดหนึ่ง ขอบคุณที่เตือนให้ เขาไปหยิบกระเป๋าเล็กๆยกไปทั้งกระเป๋า
ศิรินทร์เดินวนรอบๆห้องมองดูพื้นผิวของไม้ เดินออกมามองหน้าบ้าน มีบ้านที่ห่างออกไปแต่ไม่มีคน ที่มีคนก็ห่างออกไปมาก
ป่าสนเป็นแถวทึบทีเดียว เย็นแล้ว คงมีคนโทรมาไม่เจอหล่อนแน่ๆ นึกแล้วก็พยายามสลัดออกไปจากความคิด อยู่ที่นี่ความคิดต้องอยู่กับตัว หล่อนพยายามบอกตัวเองบ่อยๆ หล่อนรู้ตัวว่าตนเองทำอะไรปุบปับ ใจร้อน แต่บางอย่างต้องใช้เวลามากเท่าไรก็ยังตัดสินใจไม่ได้ เวลาจะเป็นเครื่องตัดสินใจเสียมากกว่า เสียงวันนัดออกมาแล้ว หล่อนกลับเข้าห้องไป
“ กลิ่นหอมมาเชียว” หล่อนทัก เห็นใบหน้าวันนัดสดชื่น จนหล่อนต้องเพ่งดูอีกหน หล่อนรู้สึกว่าเขาดูหล่อกว่าทุกวัน เออเป็นไปได้ หล่อนไม่เคยนึกถึงเรื่องนี้มานานแล้ว
“ ศิ นัดมีอะไรแปลกเหรอ ศิมองแปลกๆไปด้วย”
“ ให้ศิบอกตรงๆไหมคะ “ หล่อน ทำยึกยักนิดหนึ่ง
“ ก็บอกซิ”
“ ศิเห็นนัดหล่อน่ะ” ทำเสียงอ่อนเชียว
วันนัดยิ้มๆอย่างไม่เคยได้รู้สึกอย่างนี้มาก่อน เขาเข้ามาใกล้ มองหล่อนตาหวานเชียว ช่างสร้างบรรยากาศดีนัก ให้รู้สึกหมั่นเขี้ยวหล่อนขึ้นมาทันที
“ ศิไปอาบน้ำซิจ๊ะ จะได้สวยแล้วนัดจะคอยชมนะจ๊ะ”
“ ชมเฉยๆนะคะ น้ำที่นี่ศักดิ์สิทธิ์ขนาดนี้เชียวเหรอ”
“ ไปเถอะจ้ะ เดี่ยวอากาศเกิดเย็นมาละก้อ ศิจะหนาวแย่”
ศิรินทร์ลุกไปหยิบผ้าเช็ดตัว เสื้อผ้าของใช้ในกระเป๋าเล็กเข้าห้องน้ำไป ห้องหอมด้วยสบู่ อาฟเตอร์เชฟ โคโลญจ์ หรืออย่างใดอย่างหนึ่ง หล่อนรวบผมใส่หมวกกันน้ำ อาบน้ำอย่างสดชื่น ฟอกสบู่ไปทั่วตัว ด้วยรู้ว่าไม่ได้อยู่คนเดียวในค่ำคืนนี้
ออกมาก็เจอวันนัดนั่งมองอยู่แล้ว หล่อนขัดเขินนิดๆเพราะไม่ชินกับออกจากห้องน้ำแล้วมีคนคอยมอง หล่อนยิ้มเก้อๆ
“ ศิออกมาไม่เหมือนนัดแล้วหละ”
“ ทำไมเหรอคะ”
“ ศิน่ารักต่างหาก “ เขากล่าว มองดูกางเกงยืดเข้ารูป เสื้อทีเชิ๊ตพอดีตัว
“ ศิขโมยเอดิโคโลญจ์นัดมาใส่ด้วยค่ะ”
“ เหรอ ชอบเหรอ”
“ ชอบค่ะ” เขายินดีที่หล่อนชอบของๆเขา วันนัดลุกขึ้นเอามือมาลูบผมหล่อน
“ ศิ หวีผมหรือยัง”
“ หวีแล้ว แต่มันยังเปียกบ้าง เลยเกาะกัน”
“ เอาหวีมาซินัดหวีให้” เขาหวีผมข้างหลังแล้วโอบหล่อน
“ หอมจัง” เขากล่าว
“ ไปเลยใช่ไหมคะ” หล่อนถาม เขาพยักหน้า
วันนัดออกทีหลังเขาปิดประตูใส่กุญแจ แล้วพากันเดินไปร้านอาหาร
อาหารมื้อนี้มีบรรยากาศดีมาก มีแสงเทียนจุดให้ทุกโต๊ะ ศิรินทร์พยายามเลือกอาหารชุดเล็ก วันนัดทานปลาชิ้นไม่ใหญ่เท่าใด ของศิรินทร์เป็นเนื้อก้อนเล็กๆมีซุปหัวหอมกับสลัดน่าทาน ศิรินทร์ไม่รู้ว่าปลาของวันนัดอร่อยไหม รู้ว่าเขาทานหมดเพราะมีความสุข
ในห้องอาหารเงียบมีแต่เสียงช้อนกระทบจานเบาๆ ระหว่างอาหารวันนัดมองศิรินทร์บ่อยครั้ง ราวจะจำภาพสาวน้อยท่ามกลางแสงเทียนไว้ วันนัดไม่ดื่มเบียร์ ดื่มโค้กเหมือนหล่อน
หล่อนมีความรู้สึกกังวลนิดๆเมื่อเขาจ่ายค่าอาหารมื้อนั้น มันไม่แพงแต่ก็ไม่ถูกเอาเสียเลย ทั้งสองไม่ได้ทานกาแฟตบท้าย
เมื่อเดินทอดน่องเรื่อยๆไปตามถนน วันนัดเดินไปคนละทิศกับขามา ศิรินทร์เดินจับแขนเขา ท่ามกลางแสงไฟริมถนนที่ส่อง
สว่างกำลังดี
“ หลงทาง” เขาแกล้งพูด เดินต่อไปเรื่อยๆ ขึ้นเนินไปพอลงเนินจะพบบ้านหลังใหญ่สำหรับคนมาพักประดับธงกับไฟสวยงาม
“ ศิชอบไหมจ๊ะ “เขาถามเหลือบตามองหล่อน
“ ชอบไปหมด” หล่อนกวาดสายตามองดอกไม้ที่ปลูกทุกหน้าบ้านอย่างสวยงามทุกหลัง
“ แล้วนัดล่ะ” เขาติง
หล่อนไม่ตอบเอาแก้มแนบกับแขนเขา แค่นี้เขาก็พอแล้ว
“ อยากเดินไปอีกไหม” เขาถามด้วยยังไม่ดึกเลย
“ ไปดูริมทะเลสาปนั่นไหมคะมีหงส์ลอยละล่องตอนขับรถเข้ามา”
ศิรินทร์ก้าวนำ ดูหงส์ว่ายน้ำเล่นไฟที่ประดับไว้รอบทะเลสาป วันนัดโอบเอวหล่อนลมพัดเบาๆ
ผมของหล่อนปลิวเล่นลมแสงไฟส่องผ่านเส้นผมเล็กๆดูโปร่งราวกับแพรไหม คืนนี้แล้วสินะเขาจะได้หนุนแพรไหมนี้นอน...
ลมพัดมาวูบหนึ่ง ศิรินทร์ห่อไหล่หนาวแรงลม ด้วยใส่เสื้อแขนสั้นทั้งสองคน
“ หนาวหรือไปเถอะ เดี๋ยวไม่สบาย ไม่ได้เอาเสื้อติดมือมาด้วย”
“ ศิไม่ได้วิ่งนานเท่าไรแล้วจ๊ะ”
“ นานทีเดียวละค่ะ”
“ อยากวิ่งไหม เดินลงเนินเร็วๆสนุกดี”
“ เหรอ” หล่อนลองเลย การเดินลงเนินที่ต่ำเร็วๆ เกร็งตัวสนุกดี
วันนัดอยู่ข้างหลังเดินยิ้มอยู่โน่น เพิ่งจะไกลกันที่สุดก็ตอนนี้เอง หล่อนคิดอะไรไปนอกเรื่องอีกแล้ว ศิรินทร์รู้สึกคุ้นเคยกับเขามากขึ้นในอิริยาบทต่างๆที่มีต่อกัน ทำให้หล่อนไม่รู้สึกขวยเขินดังแต่ก่อน หล่อนสนิทใจ เชื่อใจเขามากจึงมากับเขา รู้ว่าเขาเป็นคนมีระเบียบ มีมาตรฐานสำหรับชีวิตประจำวัน และที่สำคัญเขามีเป้าหมายที่จะต้องถึงให้ได้ คือสำเร็จการศึกษา นึกถึงเรื่องนี้แล้ว ศิรินทร์ยังไปไม่ถึงไหนเลย วันนัดเดินตามมาทันหล่อน เขาทอดเวลาเดินออกไปอีก การจะมาอยู่ห้องเล็กๆนานๆอาจจะอึดอัดเมื่อทานอาหารอิ่มใหม่ๆ
“ จะเดินต่อหรือกลับจ๊ะศิ”
“ กลับค่ะ นัดขับรถมาทั้งวันแล้ว” หล่อนก็อาทรในตัวเขาเหมือนกัน
เมื่อมาถึงที่พักวันนัดเปิดประตูเข้ามา หาไฟที่ผนังห้อง ไปเปิดไฟในห้องน้ำไว้ ศิรินทร์เข้าห้องน้ำล้างมือ แล้วแปรงฟันเลย ออกมาอีกทีเห็นวันนัดยืนหน้าประตูกระท่อม มองออกไปข้างนอก ศิรินทร์มายืนข้างๆ ห้องเล็กๆอย่างนี้หาที่ยืนยากจริง
“ ศิแปรงฟันแล้วนะคะ”
“ ง่วงแล้วเหรอจ๊ะ”
“ ก็ไม่มีอะไรทานแล้วนี่คะ”
“ งั้นนัดไปแปรงมั่งดีกว่านะ” เขาผละไป
เดือนมืดจังหล่อนนึก ลมเย็นพัดมาอ่อนๆไล้ผิวกาย อากาศบริสุทธิ์ราวสัมผัสได้ด้วยการสูดลึกเข้าไปเต็มปอด บริเวณนี้เงียบสงบไปทั่ว
“ ดูอะไรเหรอ “วันนัดกลับมาถามอยู่ข้างๆ
“ ดูความมืดค่ะ เงียบจังนะคะ”
“ กลัวหรือเปล่า”
“ ไม่ค่ะ”
“ ศิรู้ไหม ศิเก่งขึ้นแยะเลย ไม่เจอกันพักเดียว”
“แล้วนัดล่ะมีอะไรเก่งขึ้นมาก บอกศิให้รู้มั่ง”
“ ชมตัวเองได้อย่างไรล่ะ ต้องให้ศิบอกซิ”
“ ขับรถเก่งอย่างหนึ่งละ อะไรอีกน้า” หล่อนทำท่านึก
“ อย่าชมมากเดี๋ยวนัดลอยไปนะ ตอนนี้ไม่อยากลอยไปไหนด้วยซี”
“ พรุ่งนี้ต้องขับรถอีกทั้งวันใช่ไหมคะนัด”
“ ไม่เป็นไรหรอก ก็ขับไปเรื่อยๆ”
“ ปกตินัดตื่นกี่โมงคะ”
“ หกโมงแต่นอนต่อได้ ถ้าไม่ไปเรียน”
“ ศิตื่นหกโมงครึ่งค่ะ”
“ พรุ่งนี้ศิจะตื่นกี่โมงล่ะ”
“ เอ ถามทำไม ตื่นพร้อมนัดแหละ”
“ ปิดประตูเถอะ” เขาตัดบท ดึงประตูไม้เข้ามาปิด
วันนัดเอาชุดนอนมาเปลี่ยนในห้องน้ำ ศิรินทร์ไม่มีชุดมาเปลี่ยน หล่อนบอกว่า
“ ศิไม่เปลี่ยนชุดนะคะ หล่อนรีบขึ้นเตียงไปนอนพังพาบมองดูเขา วันนัดดับไฟในห้องน้ำ
“ ศิจะให้ดับไฟเลยไหมจ๊ะ”
“ ตามใจนัด” วันนัดดับไฟทั้งห้องก็มืดลง แต่เขาลุกไปเปิดไฟอีก แล้วกลับมานั่งข้างหล่อนที่นอนพังพาบอยู่
“ อ้าวทำไมหรือคะ “
(มีต่อ)