[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนที่ 1 https://pantip.com/topic/36710604
ตอนที่ 2 https://pantip.com/topic/36726785
ตอนที่ 3 https://pantip.com/topic/36744060
ตอนที่ 4 https://pantip.com/topic/36760004
ตอนที่ 5 https://pantip.com/topic/36774548
ตอนที่ 6 https://pantip.com/topic/36788200
ตอนที่ 7 https://pantip.com/topic/36809222
ตอนที่ 8 https://pantip.com/topic/36823231
ตอนที่ 9 https://pantip.com/topic/36846962
ตอนที่ 10 https://pantip.com/topic/36859799
ตอนที่ 11 https://pantip.com/topic/36876620
ตอนที่ 12 https://pantip.com/topic/36889901
ตอนที่ 13 https://pantip.com/topic/36907423
ตอนที่ 14 https://pantip.com/topic/36921540
ตอนที่ 15 https://pantip.com/topic/36935300
ตอนที่ 16 https://pantip.com/topic/36949828
ตอนที่ 17 https://pantip.com/topic/36876620
ตอนที่ 18 https://pantip.com/topic/36979729
ตอนที่ 19 https://pantip.com/topic/36994366
ตอนที่ 20 https://pantip.com/topic/37010398
ตอนที่ 21 https://pantip.com/topic/37027182
ตอนที่ 22 https://pantip.com/topic/37041924
ตอนที่ 23 https://pantip.com/topic/37055160
ตอนที่ 24 https://pantip.com/topic/37068869
ตอนที่ 25 https://pantip.com/topic/37085830
ตอนที่ 26 https://pantip.com/topic/37099275
ตอนที่ 27 https://pantip.com/topic/37112970
ตอนที่ 28 https://pantip.com/topic/37126151
ตอนที่ 29 https://pantip.com/topic/37138946
คอนที่ 30 https://pantip.com/topic/37151795
ตอนที่ 31 https://pantip.com/topic/37165116
ตอนที่ 32 https://pantip.com/topic/37177126
ตอนที่ 33 https://pantip.com/topic/37190596
สวัสดีค่ะ เวลาที่ลาจากย่อมนำความคิดถึงล่วงหน้ามาร่วมด้วย จึงเกิดความอาลัยอาวรณ์มากขึ้น ฉากลาสุดท้าย
เป็นอย่างไร เชิญอ่านค่ะ ขอบคุณทุกๆท่านดังเดิมค่ะ: Lady Star 919 หลงรัก, เสาวรส17 ถูกใจ, จะขออยู่ค้ำฟ้า ถูกใจ,
Na(นะ) ถูกใจ, Soul Master ซึ้ง, turtle_cheesecake หลงรัก, มัศยวีร์ ถูกใจ, kasareev ซึ้ง, WANG JIE หลงรัก,
ชุนเทียนหลงรัก, GTW หลงรัก
💑 🙆 👪
มื้อเย็นมื้อสุดท้ายที่เจ้าภาพบรรจงจะให้ดูดีก็เริ่มขึ้น เมื่อแขกรับเชิญทั้งสองมาถึง เจ้าของห้องอยู่ในครัวเช่นเดิม ปิยะนั่งรับหน้าอยู่ในห้อง
“ เชิญ เชิญเลยครับ” ปิยะยิ้มหน้าตาสดใส ทำให้ศิรินทร์พอใจมาก ปิยะดูว่าแขกหน้าสดใสกว่าที่เห็นก่อนนี้
“ คุณธีระยังอยู่ในครัวเหรอคะ ศิไปดูนะคะ “ หล่อนบอกวันนัดโดยเอียงหน้าเหมือนขออนุญาตแล้วออกไปเลย วันนัดยิ้มกับหล่อนแล้วเลยมาถึงปิยะด้วย
“ ผมคิดว่าไม่มีโอกาสเลี้ยงคุณศิเสียอีก” ปิยะชวนคุย
"ผมก็ใจหายเหมือนกันนะครับที่จะไปเสียแล้ว ต้องส่งขึ้นเครื่องวันไหนเหรอครับ”
“ ยังไม่ทราบเลยฮะ ต้องซื้อตั๋วก่อน แต่อาทิตย์หน้าต้องไปเรียนแล้วฮะ”
“เห็นว่าไม่อยากไปก็รอจนจวนแจเหมือนกันนะครับ” ปิยะพูดในสิ่งที่ว่าดี
“ ผมก็เพิ่งทราบ ไม่รู้ทำไม” วันนัดพูดราวบ่น
“ เขาพูดสองหนว่าจะไป พูดทีก็ซึมไปทั้งคนพูดคนฟังเลยครับ” เป็นคำพูดต่อมา วันนัดดูจะนึกถึงตอนหล่อนพูดเช้าวันนี้
“ คุณศิเขาละเอียดอ่อน คงไม่อยากให้ใครใจหายมังครับ เห็นว่าห่วงคุณนะครับ บอกไว้ว่าคุณจะลงมา” วันนัดเลิกคิ้วที่ได้ยิน
“ ผมว่าเขาเป็นคนเสมอต้นเสมอปลายมากเลยนะครับ เคยยังไงก็ยังงั้น เสียดายที่ขาดเพื่อนไปคนหนึ่ง เวลาผมเหงาๆยังเคยยกข้าวไปทานกับเขาเลยครับ เขาก็เหงาบอกว่าอยากมีเพื่อนเอาไว้ไปเดินช็อปปิ้งน่ะครับ แล้วก็ไปอังกฤษจนได้เรื่องมานี่แหละครับ”
ปิยะเล่าแบบสรรเสริญเพื่อนจนวันนัดรู้สึกได้
“ ผมก็ต้องขอบคุณ คุณทั้งสองที่ช่วยเป็นเพื่อน เป็นอะไรให้กับเขา เขาว่าเขาติดบุญคุณคุณทั้งสองอยู่นะฮะ”
“ เหรอครับ” ปิยะชวนคุยให้เขาเพลิดเพลิน เพื่อเพื่อนที่อยู่ในครัวด้วยอยู่ดี ด้วยเพื่อนจะมีโอกาสทำครัวกับหล่อนอย่างมีความสุขครั้งสุดท้ายแล้ว
“ รับเบียร์เลยไหมครับ”
“ เดี๋ยวก็ได้ฮะ วันนี้ดื่มเลี้ยงลาให้ศิเขา เตรียมไว้เท่าไรล่ะฮะ”
“ พออาบเลยครับ เห็นคุณศิพูดว่าจะดื่มด้วยไม่ใช่หรือครับ” ปิยะเล่นมุก
“ เขาคงพูดไปยังงั้นละมั้ง ผมไม่เคยรู้ว่าเขาดื่มได้”
“ เอ ไม่น่าจะใช่นะครับ ใครๆดื่มเขาไม่เคยสนใจนี่ เอ.. หรือว่าเขาไม่ชอบด้วยละมั้ง ไม่ทราบว่าวันนี้พูดจริงหรือพูดเล่น”
วันนัดยิ้ม “ พูดจริงฮะ เขาไม่ชอบ เขาเคยบอก”
“ แล้วมีปัญหาไหมครับ” ปิยะยิ้มกับคำบอกของเขา
“ ยัง ยังฮะ” เขาบอกอย่างเข้าใจคนที่ดื่มเบียร์ด้วยกัน
“ ผมยังไม่เคยเห็นเขาโมโหนะครับ”
“ เขาคงไม่มีคนที่จะโมโหด้วย มังฮะ” วันนัดแก้ทุกคำถามให้ศิรินทร์ ปิยะรู้สึกว่าเขาปกป้องหล่อนดี
“ อาจเป็นไปได้ อ้อ ผมขอแสดงความยินดีกับคุณด้วยนะครับ”
“ ขอบคุณฮะ” วันนัดกล่าวเบาๆ ยิ้มรับไมตรี
ธีระกับศิรินทร์เข้ามาได้จังหวะ ศิรินทร์ยกต้มยำกุ้งกับเห็ด ธีระยกกระดูกหมูทอดกระเทียมพริกไทย และยำปลาไหลรมควันตัวเล็กๆ เมื่อวางลงแล้ว ปิยะชวนวันนัดดูอาหาร
“ เป็นไงครับ หน้าตาอาหารวันนี้”
“ ใครปรุงจ๊ะศิ” เขาถามศิรินทร์ด้วยรอยยิ้ม
“ คุณธีระค่ะ”
“ งั้นคงอร่อยฮะ” เขาหันเอาคำตอบไปบอกปิยะ
“ อะไรคะ ว่าอะไรศิหรือเปล่า”
“เปล่าครับ ผมถามว่าอาหารเป็นยังไงน่ะครับ”
“ ศิว่าน่าอร่อยนะคะ แปลกไปจากเมนูที่ศิเคยสั่ง” หล่อนยิ้มกับประโยคหลัง
“ ครับวันนี้พิเศษหน่อย และจะมากขึ้น ถ้าแขกของเราดื่มเบียร์” ธีระพูดยิ้มแย้มหล่อนทำให้ธีระรู้ว่า ควรจะสนุก เมื่ออยู่ในครัวด้วยกัน เมื่อเข้ามาในห้องก็ดูวันนัดเป็นปกติดี
“ นัดคะ ศิดื่มเบียร์นะคะ ถ้าเมานัดต้องช่วยกันหามศิไปนะคะ”
วันนัดมองหล่อนด้วยแววรักเอ็นดู แล้วสบตากับปิยะเหมือนพยักพเยิดด้วย
“ นัดจะทิ้งไว้ที่นี่” เขาบอกสั้นๆ
ศิรินทร์มองเขาอย่างตะแคงหน้ามอง
“ นี่ขนาดศิไม่กล้าดื่มนะคะ ถ้าไม่ดื่มวันนี้แล้วจะดื่มเมื่อไหร่”
“ครับอยู่เยอรมันไม่ดื่มเบียร์แล้วจะรู้จักเยอรมันได้อย่างไร” ปิยะสมอ้าง
“ คุณศิดื่มเถอะครับ เผื่อวันหน้าจะได้ดื่มเป็นเพื่อนคุณวันนัดเขา”
ธีระก็อยากเห็นหล่อนเมาเหมือนกัน
“ เอา เอา เริ่มได้แล้วครับ ต้มยำจะเย็นเสียหมด”
ปิยะจัดแจงแจกเบียร์คนละขวด แต่ของศิรินทร์มีแก้วให้ ธีระยกแก้วขอชนกับศิรินทร์ วันนัดและปิยะ
“ โพรส..สำหรับวันนี้ที่ดี “ ธีระพูดดื่ม...แล้วทุกคนพูดแล้วดื่มตาม
ศิรินทร์มองยำปลาไหลรมควัน ที่ธีระคงต้องรีบออกไปซื้อมาหลังจากหล่อนโทรมา
“นัดคะเคยทานปลาไหลนี่ไหมคะ อร่อยจัง” หล่อนถามเขา
“ เอามาลองซิ” เขาบอกหล่อนๆตักใส่จานให้เขา เมื่อเขาทานแล้วบอกว่า
“ รมควันกับเบียร์นี่ถูกกันดีนะฮะ” เขาเคยทานแต่ทำเฉยเสีย
ธีระยิ้มด้วยยินดีและชมในมารยาทของเขา
“ ศิว่าทานเปล่าๆก็หอมดีค่ะ”
“คุณศิไม่ยักรังเกียจนะครับ”
“ รังเกียจตรงมันแพงละค่ะ มันน่ารักไม่ใช่แบบตัวโตๆนั่น เหมือนงูมากไปหน่อยค่ะ”
“ นัดเอาอีกไหมคะ ไว้บอกคุณชัยยศลองทำมั่งนะคะ” แล้วหันมาบอกคนทั้งสอง
“นัดเขาอยู่กับคุณชัยยศ เหมือนคุณอยู่กันสองคนนี่แหละค่ะ แล้วที่เหมือนกันมาก คือ ดื่มเบียร์ด้วยกันแทบทุกวันเหมือนคุณแหละ”
“ศิรู้ได้ไงล่ะ” วันนัดถาม
“ ก็เห็นยกเบียร์เป็นลังเหมือนกันเลย”
“คุณศิซื้อยกลังมันถูกต่างหากล่ะครับ” ธีระรีบแย้ง
“ อันนั้นศิไม่เถียงแต่ดื่มกันเหมือนน้ำเปล่าใช่ไหมคะ”
ทั้งหมดหัวเราะที่หล่อนว่าเป็นน้ำเปล่า
“ ถูกกว่าโค้กนะครับ” ปิยะว่าไปนั่น
“ สรรพคุณดีนะคะ ศิขอเป็นสมาชิกมั่ง” แล้วหล่อนก็ยกแก้วขึ้นดื่ม
“ อร่อยด้วยนะคะ” หล่อนทำหน้าตาให้เหมือนดังพูด
“ กับแกล้มหน่อยนะครับ” ธีระตักกระดูกหมูให้หล่อน
“ ช่วยกันใหญ่เลยนะคะ” หล่อนว่าธีระ
วันนัดดื่มด้วยรู้สึกว่าหล่อนชักสนุกแล้ว ศิรินทร์รีบทานข้าว เพื่อทานต้มยำกุ้งฝีมือธีระที่ตั้งใจซื้อกุ้งราคาแพงเพื่องานนี้
“ อร่อยหรือจ๊ะศิทานใหญ่เลย” วันนัดทักที่เห็นหล่อนทานข้าวอยู่คนเดียว
ศิรินทร์พยักหน้าด้วยข้าวเต็มปาก แต่เมื่อดื่มเบียร์ตอนทานข้าวรู้สึกไม่อร่อย
“ ขอน้ำแข็งให้ศิหน่อยค่ะ” หล่อนยื่นแก้วให้ธีระ
“ จืดหมดนะครับ” เขาพูดก่อนใส่น้ำแข็งให้
“ คุณลองชิมต้มยำหน่อยดีไหมครับ” ปิยะถามวันนัด พร้อมทั้งตักใส่ถ้วยแบ่งให้ ศิรินทร์รีบตักข้าวให้เขาทันที
“ นัดทานข้าวนะคะ” หล่อนรีบบอก ธีระฟังอยู่รู้สึกยังไงๆก็บอกไม่ถูก เขาตักกับแกล้มทานสลับกับดื่มเบียร์อย่างตั้งใจ ไหนๆก็ได้ตั้งใจมาแต่แรกแล้วก็น่าจะทำให้สำเร็จ ปิยะตักข้าวให้เพื่อนด้วยคิดว่าทุกคนควรทานข้าวได้แล้ว
“ ทานข้าวกันก่อนนะครับ แล้วค่อยดื่มมีเวลาทั้งคืนใช่ไหมคุณศิ” ปิยะถามหล่อน
“ ค่ะ จนกว่าจะมีคนเมาละค่ะ”
ทุกคนเริ่มทานข้าวอย่างอร่อย เมื่ออิ่มแล้ว ปิยะก็ทยอยเอาจานไปไว้ในครัว ศิรินทร์นั่งอยู่ด้วยความคิดที่ว่าสองคนอาจคุยกัน
ไม่สนุก นั่งเงียบเชียว เมื่อปิยะเข้ามาธีระก็ถือโอกาสลุกไปบ้าง ทุกคนย้ายมานั่งที่โซฟาที่มีสองตัวในห้อง
ศิรินทร์ดื่มเบียร์ไปแก้วเดียวหน้าก็แดง รู้ตัวเพราะร้อนๆที่หน้าเผลอเอามือลูบบ่อยๆ เบียร์ไม่ได้อร่อย ไวน์น่าจะอร่อยกว่า
เพราะหวานกว่า ทุกคนดื่มกันไปมากแล้วแต่ก็ยังเฉยๆอยู่ ปิยะนึกได้ก็รีบเดินไปนอกห้อง เขาถือองุ่นเข้ามาในครั้งนี้
“ เกือบลืมแน่ะครับคุณศิ มัวแต่แช่เย็นไว้” เขาส่งให้หล่อนโดยตรง หล่อนยิ้มรับพร้อมขอบคุณ
“ คุณศิไม่ดื่มเบียร์แล้วหรือครับ” ธีระถามเมื่อเห็นหล่อนตั้งท่าปลิดองุ่นใส่ปากเหมือนเคย
“ ดื่มเผื่อด้วยนะคะ เดี๋ยวเบียร์ที่ศิสั่งไว้จะเหลือ” หล่อนบอกเขาแล้วก็ยิ้มให้ เขายิ้มรับสายตาหล่อน เบียร์ที่ดื่มออกจะหวาน
ขึ้นมาในทันทีด้วยความรู้สึกบอกตนเอง
(มีต่อ)
💖💖💖หอรักริมไรน์ ชีวิตนักเรียนไทยในเยอรมัน (อยู่เมืองฝรั่ง)34💖💖💖
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
สวัสดีค่ะ เวลาที่ลาจากย่อมนำความคิดถึงล่วงหน้ามาร่วมด้วย จึงเกิดความอาลัยอาวรณ์มากขึ้น ฉากลาสุดท้าย
เป็นอย่างไร เชิญอ่านค่ะ ขอบคุณทุกๆท่านดังเดิมค่ะ: Lady Star 919 หลงรัก, เสาวรส17 ถูกใจ, จะขออยู่ค้ำฟ้า ถูกใจ,
Na(นะ) ถูกใจ, Soul Master ซึ้ง, turtle_cheesecake หลงรัก, มัศยวีร์ ถูกใจ, kasareev ซึ้ง, WANG JIE หลงรัก,
ชุนเทียนหลงรัก, GTW หลงรัก
💑 🙆 👪
มื้อเย็นมื้อสุดท้ายที่เจ้าภาพบรรจงจะให้ดูดีก็เริ่มขึ้น เมื่อแขกรับเชิญทั้งสองมาถึง เจ้าของห้องอยู่ในครัวเช่นเดิม ปิยะนั่งรับหน้าอยู่ในห้อง
“ เชิญ เชิญเลยครับ” ปิยะยิ้มหน้าตาสดใส ทำให้ศิรินทร์พอใจมาก ปิยะดูว่าแขกหน้าสดใสกว่าที่เห็นก่อนนี้
“ คุณธีระยังอยู่ในครัวเหรอคะ ศิไปดูนะคะ “ หล่อนบอกวันนัดโดยเอียงหน้าเหมือนขออนุญาตแล้วออกไปเลย วันนัดยิ้มกับหล่อนแล้วเลยมาถึงปิยะด้วย
“ ผมคิดว่าไม่มีโอกาสเลี้ยงคุณศิเสียอีก” ปิยะชวนคุย
"ผมก็ใจหายเหมือนกันนะครับที่จะไปเสียแล้ว ต้องส่งขึ้นเครื่องวันไหนเหรอครับ”
“ ยังไม่ทราบเลยฮะ ต้องซื้อตั๋วก่อน แต่อาทิตย์หน้าต้องไปเรียนแล้วฮะ”
“เห็นว่าไม่อยากไปก็รอจนจวนแจเหมือนกันนะครับ” ปิยะพูดในสิ่งที่ว่าดี
“ ผมก็เพิ่งทราบ ไม่รู้ทำไม” วันนัดพูดราวบ่น
“ เขาพูดสองหนว่าจะไป พูดทีก็ซึมไปทั้งคนพูดคนฟังเลยครับ” เป็นคำพูดต่อมา วันนัดดูจะนึกถึงตอนหล่อนพูดเช้าวันนี้
“ คุณศิเขาละเอียดอ่อน คงไม่อยากให้ใครใจหายมังครับ เห็นว่าห่วงคุณนะครับ บอกไว้ว่าคุณจะลงมา” วันนัดเลิกคิ้วที่ได้ยิน
“ ผมว่าเขาเป็นคนเสมอต้นเสมอปลายมากเลยนะครับ เคยยังไงก็ยังงั้น เสียดายที่ขาดเพื่อนไปคนหนึ่ง เวลาผมเหงาๆยังเคยยกข้าวไปทานกับเขาเลยครับ เขาก็เหงาบอกว่าอยากมีเพื่อนเอาไว้ไปเดินช็อปปิ้งน่ะครับ แล้วก็ไปอังกฤษจนได้เรื่องมานี่แหละครับ”
ปิยะเล่าแบบสรรเสริญเพื่อนจนวันนัดรู้สึกได้
“ ผมก็ต้องขอบคุณ คุณทั้งสองที่ช่วยเป็นเพื่อน เป็นอะไรให้กับเขา เขาว่าเขาติดบุญคุณคุณทั้งสองอยู่นะฮะ”
“ เหรอครับ” ปิยะชวนคุยให้เขาเพลิดเพลิน เพื่อเพื่อนที่อยู่ในครัวด้วยอยู่ดี ด้วยเพื่อนจะมีโอกาสทำครัวกับหล่อนอย่างมีความสุขครั้งสุดท้ายแล้ว
“ รับเบียร์เลยไหมครับ”
“ เดี๋ยวก็ได้ฮะ วันนี้ดื่มเลี้ยงลาให้ศิเขา เตรียมไว้เท่าไรล่ะฮะ”
“ พออาบเลยครับ เห็นคุณศิพูดว่าจะดื่มด้วยไม่ใช่หรือครับ” ปิยะเล่นมุก
“ เขาคงพูดไปยังงั้นละมั้ง ผมไม่เคยรู้ว่าเขาดื่มได้”
“ เอ ไม่น่าจะใช่นะครับ ใครๆดื่มเขาไม่เคยสนใจนี่ เอ.. หรือว่าเขาไม่ชอบด้วยละมั้ง ไม่ทราบว่าวันนี้พูดจริงหรือพูดเล่น”
วันนัดยิ้ม “ พูดจริงฮะ เขาไม่ชอบ เขาเคยบอก”
“ แล้วมีปัญหาไหมครับ” ปิยะยิ้มกับคำบอกของเขา
“ ยัง ยังฮะ” เขาบอกอย่างเข้าใจคนที่ดื่มเบียร์ด้วยกัน
“ ผมยังไม่เคยเห็นเขาโมโหนะครับ”
“ เขาคงไม่มีคนที่จะโมโหด้วย มังฮะ” วันนัดแก้ทุกคำถามให้ศิรินทร์ ปิยะรู้สึกว่าเขาปกป้องหล่อนดี
“ อาจเป็นไปได้ อ้อ ผมขอแสดงความยินดีกับคุณด้วยนะครับ”
“ ขอบคุณฮะ” วันนัดกล่าวเบาๆ ยิ้มรับไมตรี
ธีระกับศิรินทร์เข้ามาได้จังหวะ ศิรินทร์ยกต้มยำกุ้งกับเห็ด ธีระยกกระดูกหมูทอดกระเทียมพริกไทย และยำปลาไหลรมควันตัวเล็กๆ เมื่อวางลงแล้ว ปิยะชวนวันนัดดูอาหาร
“ เป็นไงครับ หน้าตาอาหารวันนี้”
“ ใครปรุงจ๊ะศิ” เขาถามศิรินทร์ด้วยรอยยิ้ม
“ คุณธีระค่ะ”
“ งั้นคงอร่อยฮะ” เขาหันเอาคำตอบไปบอกปิยะ
“ อะไรคะ ว่าอะไรศิหรือเปล่า”
“เปล่าครับ ผมถามว่าอาหารเป็นยังไงน่ะครับ”
“ ศิว่าน่าอร่อยนะคะ แปลกไปจากเมนูที่ศิเคยสั่ง” หล่อนยิ้มกับประโยคหลัง
“ ครับวันนี้พิเศษหน่อย และจะมากขึ้น ถ้าแขกของเราดื่มเบียร์” ธีระพูดยิ้มแย้มหล่อนทำให้ธีระรู้ว่า ควรจะสนุก เมื่ออยู่ในครัวด้วยกัน เมื่อเข้ามาในห้องก็ดูวันนัดเป็นปกติดี
“ นัดคะ ศิดื่มเบียร์นะคะ ถ้าเมานัดต้องช่วยกันหามศิไปนะคะ”
วันนัดมองหล่อนด้วยแววรักเอ็นดู แล้วสบตากับปิยะเหมือนพยักพเยิดด้วย
“ นัดจะทิ้งไว้ที่นี่” เขาบอกสั้นๆ
ศิรินทร์มองเขาอย่างตะแคงหน้ามอง
“ นี่ขนาดศิไม่กล้าดื่มนะคะ ถ้าไม่ดื่มวันนี้แล้วจะดื่มเมื่อไหร่”
“ครับอยู่เยอรมันไม่ดื่มเบียร์แล้วจะรู้จักเยอรมันได้อย่างไร” ปิยะสมอ้าง
“ คุณศิดื่มเถอะครับ เผื่อวันหน้าจะได้ดื่มเป็นเพื่อนคุณวันนัดเขา”
ธีระก็อยากเห็นหล่อนเมาเหมือนกัน
“ เอา เอา เริ่มได้แล้วครับ ต้มยำจะเย็นเสียหมด”
ปิยะจัดแจงแจกเบียร์คนละขวด แต่ของศิรินทร์มีแก้วให้ ธีระยกแก้วขอชนกับศิรินทร์ วันนัดและปิยะ
“ โพรส..สำหรับวันนี้ที่ดี “ ธีระพูดดื่ม...แล้วทุกคนพูดแล้วดื่มตาม
ศิรินทร์มองยำปลาไหลรมควัน ที่ธีระคงต้องรีบออกไปซื้อมาหลังจากหล่อนโทรมา
“นัดคะเคยทานปลาไหลนี่ไหมคะ อร่อยจัง” หล่อนถามเขา
“ เอามาลองซิ” เขาบอกหล่อนๆตักใส่จานให้เขา เมื่อเขาทานแล้วบอกว่า
“ รมควันกับเบียร์นี่ถูกกันดีนะฮะ” เขาเคยทานแต่ทำเฉยเสีย
ธีระยิ้มด้วยยินดีและชมในมารยาทของเขา
“ ศิว่าทานเปล่าๆก็หอมดีค่ะ”
“คุณศิไม่ยักรังเกียจนะครับ”
“ รังเกียจตรงมันแพงละค่ะ มันน่ารักไม่ใช่แบบตัวโตๆนั่น เหมือนงูมากไปหน่อยค่ะ”
“ นัดเอาอีกไหมคะ ไว้บอกคุณชัยยศลองทำมั่งนะคะ” แล้วหันมาบอกคนทั้งสอง
“นัดเขาอยู่กับคุณชัยยศ เหมือนคุณอยู่กันสองคนนี่แหละค่ะ แล้วที่เหมือนกันมาก คือ ดื่มเบียร์ด้วยกันแทบทุกวันเหมือนคุณแหละ”
“ศิรู้ได้ไงล่ะ” วันนัดถาม
“ ก็เห็นยกเบียร์เป็นลังเหมือนกันเลย”
“คุณศิซื้อยกลังมันถูกต่างหากล่ะครับ” ธีระรีบแย้ง
“ อันนั้นศิไม่เถียงแต่ดื่มกันเหมือนน้ำเปล่าใช่ไหมคะ”
ทั้งหมดหัวเราะที่หล่อนว่าเป็นน้ำเปล่า
“ ถูกกว่าโค้กนะครับ” ปิยะว่าไปนั่น
“ สรรพคุณดีนะคะ ศิขอเป็นสมาชิกมั่ง” แล้วหล่อนก็ยกแก้วขึ้นดื่ม
“ อร่อยด้วยนะคะ” หล่อนทำหน้าตาให้เหมือนดังพูด
“ กับแกล้มหน่อยนะครับ” ธีระตักกระดูกหมูให้หล่อน
“ ช่วยกันใหญ่เลยนะคะ” หล่อนว่าธีระ
วันนัดดื่มด้วยรู้สึกว่าหล่อนชักสนุกแล้ว ศิรินทร์รีบทานข้าว เพื่อทานต้มยำกุ้งฝีมือธีระที่ตั้งใจซื้อกุ้งราคาแพงเพื่องานนี้
“ อร่อยหรือจ๊ะศิทานใหญ่เลย” วันนัดทักที่เห็นหล่อนทานข้าวอยู่คนเดียว
ศิรินทร์พยักหน้าด้วยข้าวเต็มปาก แต่เมื่อดื่มเบียร์ตอนทานข้าวรู้สึกไม่อร่อย
“ ขอน้ำแข็งให้ศิหน่อยค่ะ” หล่อนยื่นแก้วให้ธีระ
“ จืดหมดนะครับ” เขาพูดก่อนใส่น้ำแข็งให้
“ คุณลองชิมต้มยำหน่อยดีไหมครับ” ปิยะถามวันนัด พร้อมทั้งตักใส่ถ้วยแบ่งให้ ศิรินทร์รีบตักข้าวให้เขาทันที
“ นัดทานข้าวนะคะ” หล่อนรีบบอก ธีระฟังอยู่รู้สึกยังไงๆก็บอกไม่ถูก เขาตักกับแกล้มทานสลับกับดื่มเบียร์อย่างตั้งใจ ไหนๆก็ได้ตั้งใจมาแต่แรกแล้วก็น่าจะทำให้สำเร็จ ปิยะตักข้าวให้เพื่อนด้วยคิดว่าทุกคนควรทานข้าวได้แล้ว
“ ทานข้าวกันก่อนนะครับ แล้วค่อยดื่มมีเวลาทั้งคืนใช่ไหมคุณศิ” ปิยะถามหล่อน
“ ค่ะ จนกว่าจะมีคนเมาละค่ะ”
ทุกคนเริ่มทานข้าวอย่างอร่อย เมื่ออิ่มแล้ว ปิยะก็ทยอยเอาจานไปไว้ในครัว ศิรินทร์นั่งอยู่ด้วยความคิดที่ว่าสองคนอาจคุยกัน
ไม่สนุก นั่งเงียบเชียว เมื่อปิยะเข้ามาธีระก็ถือโอกาสลุกไปบ้าง ทุกคนย้ายมานั่งที่โซฟาที่มีสองตัวในห้อง
ศิรินทร์ดื่มเบียร์ไปแก้วเดียวหน้าก็แดง รู้ตัวเพราะร้อนๆที่หน้าเผลอเอามือลูบบ่อยๆ เบียร์ไม่ได้อร่อย ไวน์น่าจะอร่อยกว่า
เพราะหวานกว่า ทุกคนดื่มกันไปมากแล้วแต่ก็ยังเฉยๆอยู่ ปิยะนึกได้ก็รีบเดินไปนอกห้อง เขาถือองุ่นเข้ามาในครั้งนี้
“ เกือบลืมแน่ะครับคุณศิ มัวแต่แช่เย็นไว้” เขาส่งให้หล่อนโดยตรง หล่อนยิ้มรับพร้อมขอบคุณ
“ คุณศิไม่ดื่มเบียร์แล้วหรือครับ” ธีระถามเมื่อเห็นหล่อนตั้งท่าปลิดองุ่นใส่ปากเหมือนเคย
“ ดื่มเผื่อด้วยนะคะ เดี๋ยวเบียร์ที่ศิสั่งไว้จะเหลือ” หล่อนบอกเขาแล้วก็ยิ้มให้ เขายิ้มรับสายตาหล่อน เบียร์ที่ดื่มออกจะหวาน
ขึ้นมาในทันทีด้วยความรู้สึกบอกตนเอง
(มีต่อ)