[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนที่ 1 https://pantip.com/topic/36710604
ตอนที่ 2 https://pantip.com/topic/36726785
ตอนที่ 3 https://pantip.com/topic/36744060
ตอนที่ 4 https://pantip.com/topic/36760004
ตอนที่ 5 https://pantip.com/topic/36774548
ตอนที่ 6 https://pantip.com/topic/36788200
ตอนที่ 7 https://pantip.com/topic/36809222
ตอนที่ 8 https://pantip.com/topic/36823231
ตอนที่ 9 https://pantip.com/topic/36846962
ตอนที่ 10 https://pantip.com/topic/36859799
ตอนที่ 11 https://pantip.com/topic/36876620
ตอนที่ 12 https://pantip.com/topic/36889901
ตอนที่ 13 https://pantip.com/topic/36907423
ตอนที่ 14 https://pantip.com/topic/36921540
ตอนที่ 15 https://pantip.com/topic/36935300
ตอนที่ 16 https://pantip.com/topic/36949828
ตอนที่ 17 https://pantip.com/topic/36876620
ตอนที่ 18 https://pantip.com/topic/36979729
ตอนที่ 19 https://pantip.com/topic/36994366
ตอนที่ 20 https://pantip.com/topic/37010398
ตอนที่ 21 https://pantip.com/topic/37027182
ตอนที่ 22 https://pantip.com/topic/37041924
ตอนที่ 23 https://pantip.com/topic/37055160
ตอนที่ 24 https://pantip.com/topic/37068869
ตอนที่ 25 https://pantip.com/topic/37085830
ตอนที่ 26 https://pantip.com/topic/37099275
ตอนที่ 27 https://pantip.com/topic/37112970
ตอนที่ 28 https://pantip.com/topic/37126151
ตอนที่ 29 https://pantip.com/topic/37138946
คอนที่ 30 https://pantip.com/topic/37151795
ตอนที่ 31 https://pantip.com/topic/37165116
ตอนที่ 32 https://pantip.com/topic/37177126
สวัสดีค่ะ ตราบใดที่ยังมีสิ่งมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ ความรักก็จะอยู่คู่กับสิ่งมีชีวิตตลอดไป ขอขอบคุณทุกแรงใจ
ที่ตามอ่านหอรักริมไรน์ค่ะ : มัศยวีร์ หลงรัก, GTW หลงรัก, Soul Master ทึ่ง, cnck4 ถูกใจ, The Mario หลงรัก,
WANG JIE หลงรัก, turtle_cheesecake หลงรัก, Lady Star 919 หลงรัก, ชุนเทียน หลงรัก, kasareev หลงรัก
❤ ❤
เวลาที่ผ่านไปทำให้ศิรินทร์รู้สึกสบายใจที่วันหนึ่งๆในห้องแคบๆผ่านไปได้ หล่อนโทรไปหาธีระอย่างตั้งใจตอนห้าโมงเย็นเมื่อเขารับสาย
“สวัสดีค่ะคุณธีระ ศินะคะ”
.... เขาไม่ได้พูดทันทีเพราะหัวสมองคิดถึงรถป้ายต่างเมืองที่เห็นจอดตั้งแต่เมื่อวานเย็น
“ครับ”
“ว่างหรือเปล่าคะ ศิจะรบกวน”
“คุณศิมีอะไร บอกได้เลยครับ”
“เจอคุณปิยะหรือยังคะ”
“เจอแล้วครับ คุณศิจะเลี้ยงอะไรหรือครับ”
“คุณธีระจำได้ไหมคะ ว่าเอ้อ ศิจะมีแขกมา ศิอยากจะขอความกรุณาช่วยศิทำกับข้าวทานด้วยกันหน่อยน่ะค่ะ แล้วศิจะบอกคุณธีระว่าศิต้องไปเมื่อไร ตอนนี้ศิขอไม่บอกได้ไหมคะ เพราะเดี๋ยวก็จะซึมไปกันหมดอีก เข้าใจศินะคะ”
“ผมยังไม่เคยไม่เข้าใจคุณศิเลยนะครับ” คุณศิเสียอีกไม่เคยจะเข้าใจผม เขานึกต่อในใจ
“ศิก็ขอขอบคุณ คุณธีระทุกครั้งที่นึกถึงความมีน้ำใจของคุณ เดี๋ยวศิเอาของมานะคะ อ้อ ศิลืมซื้อเบียร์หยอดเอาที่ตู้ได้ไหมคะ”
“ ผมมีเป็นลังเลยครับ คุณศิอย่าเกรงใจเลย”
“เดี๋ยวศิไปค่ะ” หล่อนแขวนโทรศัพท์คืน เดินกลับเข้ามาในห้อง
“ นัดคะเดี๋ยวเราไปที่ตึกโน้นกันนะคะ ไปทำกับข้าวที่โน่นแล้วก็ทานที่โน่นด้วยค่ะ”
“ ไม่ทำที่นี่รึศิ”
“ ทำที่โน่นทุกครั้งแหละค่ะ ทำที่นี่ก็ตอนศิป่วยละค่ะ”
“เหรอ ไปก็ไป” วันนัดลุกขึ้น
ศิรินทร์ออกไปเอาอาหารในห้องครัวกลับเข้ามาในห้องอีกที วันนัดเป็นคนเปิดประตูให้ ศิรินทร์มองเขาปิดประตูถือกุญแจราวกับเขาเป็นเจ้าของห้อง เขาเข้าใจความรู้สึกหล่อน ทั้งสองช่วยกันหิ้วอาหารมาห้องครัวตึกธีระ
ธีระราวกับรู้ว่าควรจะทำตัวอย่างไร เขารอรับทั้งสองด้วยยิ้มแย้ม
“ เชิญครับ” เขาพูดตามองที่วันนัดตรงๆ
“ สวัสดีฮะ “ วันนัดตอบ
“ คุณปิยะล่ะคะ”
“ เดี๋ยวมาครับ เก็บห้องอยู่มังครับ” ศิรินทร์ส่งของให้เขาด้วย เอามาวางเองด้วย
“มีไก่กับปลาค่ะ” หล่อนบอก ลังเลว่าจะเอาวันนัดไปไว้ที่ไหน
“ นัดช่วยไหมจ๊ะศิ” เขาอาสา
หล่อนมองหน้าเขา คิดว่าเขาก็คงไม่คล่องเหมือนกันกับหล่อน
” เชิญนั่งทานเบียร์ในห้องดีกว่าครับ คุณศิ”
ธีระนำทั้งสองมาในห้องของเขา ปิยะอยู่ที่นั่น
“ ยะ แขกมาแล้ว” ธีระกล่าวนำ
ปิยะยิ้มเห็นฟัน เหมือนรู้อยู่แล้ว
“ สวัสดีครับ เชิญเลยครับ คุณศิจะทำอะไรทานครับวันนี้”
“ ไก่ค่ะ ยังไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ”
หล่อนยืนเก้ๆกังๆกับวันนัด ปิยะต้องบอกอีกหน
“ เชิญนั่งครับ”
ศิรินทร์นั่งพร้อมวันนัด ศิรินทร์มองหน้าธีระ แล้วหันไปบอกกับปิยะว่า
“ คุณปิยะ ศิฝากคุณวันนัดด้วยนะคะ ศิไปทำกับข้าวก่อนค่ะ”
แล้วหล่อนก็ออกมาพร้อมธีระ
“คุณรับเบียร์เลยไหมครับ”
ปิยะถามเขาเมื่อมองดูเต็มตา เพราะไม่แน่ใจว่าเคยเห็นกันหรือเปล่า
“ เดี๋ยวก็ได้ครับ” วันนัดตอบเบาๆ
“สูบบุหรี่ไหมครับ” ปิยะถามอีกอย่างไม่รู้จะเสิร์ฟอะไรแขกดี
“ ผมไม่ได้สูบหรอกครับ” วันนัดให้เกรงใจที่เจ้าของห้องต้อนรับ
ปิยะเลยเปิดทีวีให้เขาดู เป็นรายงานอากาศในแคว้นภาคกลางนี้ บอกความเย็นในแต่ละหลายวัน วันนัดเลยดูด้วยความสนใจ
“ผมทิ้งคุณดูทีวีก่อนได้ไหมครับ” ปิยะถามอย่างเกรงใจ
“ เชิญเถอะครับ” วันนัดยิ้มเมื่อตอบ
ปิยะเดินมายังห้องครัว เขาท่าทางน่าเกรงใจดังธีระว่าไว้ เขารู้ทันทีว่าคนไม่ค่อยพูดก่อนนี่ทำให้คนอื่นเกรงใจได้เหมือนกัน
“ อ้าว ยะ ไม่รับแขกรึ”
“ ก็อยากมาช่วยนะซี่ กลัวแขกจะหิว” ปิยะตอบ พูดให้ศิรินทร์ได้ยินในประโยคหลัง
ศิรินทร์หน้าเข้มนิดหนึ่ง ปิยะคงเข้าใจอะไรบ้างแล้ว ปิยะดูเพื่อนเห็นเป็นปกติ
“ ทำอะไรมั่งล่ะ ระ”
“ตามเมนูก็ไก่เป็นหลัก ต้มยำไก่ ผัดไก่ แล้วก็ปลาราดพริก”
“ คุณศิยกไก่มาทั้งตัวเลยหรือครับ”
“แหมตัวนิดเดียว ศิลืมซื้อเบียร์ ลืมสนิทเลยค่ะ”
“ แล้วทำไมถึงลืมล่ะครับ”
“ ก็เพราะไม่เคยซื้อสิคะ”
“ คนดื่มไม่ทักหรือครับ”
“ เขาไม่ดื่มตอนเจอศิหรอกค่ะ”
“ อ้าว สงสัยคุณศิคงต้องกลับใจหัดซื้อแล้วละครับ” ปิยะกล่าวอีก
“ ยะมาทำไก่ดีกว่าน่า” ธีระว่า เขาหุงข้าวไว้ก่อนอื่นแล้ว
ศิรินทร์หั่นผัก เตรียมบดพริกราดปลาที่ธีระกำลังจะทอด ตะไคร้ และใบมะกรูดแห้งสำหรับต้มยำ ราวครึ่งชั่วโมงอาหารก็เสร็จพร้อมกับข้าวที่สุกระอุพอดี
วันนัดนั่งดูทีวี สลับกับการสำรวจหอพักที่นี่ ห้องนี้เคยมานอนกับชัยยศแล้วเป็นห้องมุม กว้างกว่าห้องทั่วไป มีสองโซฟาคือสองเตียงนั่นเอง มีระเบียงยาวตามห้องไปด้วย ทำให้รู้สึกโปร่ง สบาย และที่น่าอยู่ คือห้องยังใหม่ อยู่ตรงข้ามกับห้องน้ำและครัวที่ติดกัน เขาไม่ได้คิดจะช่วย เพราะศิรินทร์คงอยากทำครัวกับเพื่อนตามความเคยชินมากกว่า
และแล้วศิรินทร์ก็นำกับข้าวเข้ามาโดยมีสองคนเดินตามหลัง กลิ่นอาหารหอมฟุ้งทีเดียว อาหารถูกวางที่พื้นที่มีผืนพลาสติกปูไว้แล้ว
“ คงนั่งได้นะครับ” ธีระออกปากด้วยเกรงใจ
“ ได้ค่ะ” ศิรินทร์รีบตอบแทน
เมื่อตั้งวงเสร็จ ธีระก็ทำให้ปิยะได้นั่งติดกับวันนัด เขานั่งข้างปิยะและศิรินทร์ ปิยะนำเบียร์มาแจกก่อน
“ คุณศิดื่มด้วยไหมครับ” หล่อนสั่นศีรษะ ยิ้มเหมือนขอบคุณ
“ ศิทานต้มยำดีกว่าค่ะ”
“ระวังท้องเสียอีกนะครับ คราวที่แล้วยะ เขาใส่อะไรไปบ้างไม่รู้” ธีระบอก
“อ้าว เพื่อนทำด้วยกันนา” ปิยะเริ่มสร้างบรรยากาศทุกครั้ง จนเป็นที่รู้กัน เขาต้องเป็นคนเอนเตอร์เทนแขกทุกครั้งจนศิรินทร์ให้เห็นใจและนึกขอบคุณที่ได้ใช้บริการของเขาทั้งสองคนกับแขกสองคนของหล่อน
“ ศิเล่าให้นัดฟังแล้วค่ะ ว่าศิท้องเสีย แต่แหม อร่อยนะคะ เผ็ดก็เผ็ดลาบน่ะค่ะ ศิก็ได้คุณทั้งสองช่วยทุกทีเลยนะคะ” วันนัดฟังหล่อน แล้วมองสองคนด้วยสายตาเหมือนขอบคุณไปให้ด้วย
ศิรินทร์ตักข้าวก่อนคนอื่น และไม่ได้ถามคนอื่นด้วย คิดว่าเขาดื่มเบียร์กัน หล่อนตักต้มยำใส่ถ้วยแบ่งแล้วนั่งซดชิมไปเรื่อยๆ
“ คุณวันนัดมาได้เพราะหยุดสามวันนี้ใช่ไหมครับ”
“ ฮะ “ เขาตอบสั้น จนศิรินทร์ต้องช่วยคุย
“ วันนี้ไปทานข้าวที่เจอคุณธีระคราวก่อนด้วย นัดคงอยากทานเบียร์ ศิเลยต้องหาเพื่อนมาให้คุณธีระค่ะ”
“คุณศิหาให้ใครนะครับ”
“หาให้คุณปิยะก็ได้ค่ะ” หล่อนเลี่ยงไป
ปิยะยิ้มกับวันนัด เขาก็ต้องเอาเรื่องข้าวต้มของหล่อนมาฉายอีกหนจนได้
“ คุณศินี่เลี้ยงเก่งนะครับ” เขาพูดไม่ระบุว่าบอกกับใคร
“ คราวก่อนอยากทานข้าวต้ม ก็บอกว่าจะเลี้ยงข้าวต้ม แล้วระเขาก็ไปต้มอยู่ ผมก็จะไปกินละ ว่างั้นเถอะ กลายเป็นระต้มข้าวเหยงๆอยู่ ผมก็ว่าผมจะมาทานข้าวต้ม คุณศิเชิญมา ระเขาว่าเขาเลี้ยงเอง ก็เขาทำเหยงๆอยู่นี่ไง อ้าว แล้วคุณศิล่ะนอนป่วยอยู่ แล้วไม่บอกว่าป่วย คนจะไปทานแล้วถึงรู้ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ก็หุงกันเองสิครับ เขาหอบกุ้งแห้งมาจากเมืองไทยคงอยากกินด้วย พวกเราก็ไม่เคยคิดจะทานกันเลย ข้าวต้มน่ะ นึกแปลกเหมือนกัน แต่เชื่อนะครับ” เขามองหน้าหล่อนที วันนัดที
ธีระนั่งฟังปิยะเล่า วันนัดยิ้ม มองหล่อนด้วยสายตารักเปิดเผย ปิยะกล่าวว่า
“ ผมไม่เล่ามากหรอกครับ เรื่องแยะ ทานด้วยกันบ่อยๆ”
“ ก็เอาเรื่องของคุณมาเล่าบ้างสิคะ ทำไมต้องเป็นของศิทุกที ศิชักเขินแล้วนะ” หล่อนโวยขึ้นมาบ้าง
“ คราวที่แล้วท้องเสีย ก็ทานแต่ยา รู้แล้วว่าป่วย เลยเอายาไปให้ อ้อ โทรมาขอยาใช่ไหม ระ”
ธีระพยักหน้า
“ ระเลยไปต้มข้าวต้มให้ ใช่ไหม” ปิยะว่าต่อ
“ ใช่ค่ะ” ศิรินทร์รับลูกทันที
“ คราวที่แล้วไปใต้ ก็ไปไม่สบาย แต่ทานบะหมี่ที่ร้านญี่ปุ่น เรียกอะไรนะคะนัด”
“อุด้งมั้ง” วันนัดตอบ
“ ชามเบ้อเริ่มเลยค่ะ มีหมูชิ้นนิดเดียว ที่โน่นร้านอาหารมากกว่าเมืองเราอีกค่ะ”
วันนัดเพิ่งรู้ว่า หล่อนใช้บริการสองคนนี่ทุกครั้งที่ป่วย
ธีระนึกว่าครั้งนี้คงเป็นครั้งสุดท้ายที่เลี้ยงกัน เขารู้ด้วยศิรินทร์บอกว่าอาทิตย์หน้าจะไปอังกฤษ หมายถึงว่าอาทิตย์ที่จะถึงนี้ และวันนัดก็มาดังที่หล่อนพูด แต่หล่อนคงไม่พูดในวงข้าว เพราะจะเศร้าซึมกันอีก เลี้ยงมื้อนี้เลยไม่ได้แจ้งว่า เพราะอะไร อ้างว่ารับแขก
ศิรินทร์ทานข้าวเกือบหมดจานแล้ว ทานปลาราดพริกแล้ว แต่วันนัดยังไม่ได้แตะอะไรเลย
“ นัดคะ ทานอะไรบ้างสิคะ ศิทานไปจานนึงแล้วนะคะ”
(มีต่อ)
💙💛💗หอรักริมไรน์ ชีวิตนักเรียนไทยในเยอรมัน (อยู่เมืองฝรั่ง) 33💗💛💙
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
สวัสดีค่ะ ตราบใดที่ยังมีสิ่งมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ ความรักก็จะอยู่คู่กับสิ่งมีชีวิตตลอดไป ขอขอบคุณทุกแรงใจ
ที่ตามอ่านหอรักริมไรน์ค่ะ : มัศยวีร์ หลงรัก, GTW หลงรัก, Soul Master ทึ่ง, cnck4 ถูกใจ, The Mario หลงรัก,
WANG JIE หลงรัก, turtle_cheesecake หลงรัก, Lady Star 919 หลงรัก, ชุนเทียน หลงรัก, kasareev หลงรัก
❤ ❤
เวลาที่ผ่านไปทำให้ศิรินทร์รู้สึกสบายใจที่วันหนึ่งๆในห้องแคบๆผ่านไปได้ หล่อนโทรไปหาธีระอย่างตั้งใจตอนห้าโมงเย็นเมื่อเขารับสาย
“สวัสดีค่ะคุณธีระ ศินะคะ”
.... เขาไม่ได้พูดทันทีเพราะหัวสมองคิดถึงรถป้ายต่างเมืองที่เห็นจอดตั้งแต่เมื่อวานเย็น
“ครับ”
“ว่างหรือเปล่าคะ ศิจะรบกวน”
“คุณศิมีอะไร บอกได้เลยครับ”
“เจอคุณปิยะหรือยังคะ”
“เจอแล้วครับ คุณศิจะเลี้ยงอะไรหรือครับ”
“คุณธีระจำได้ไหมคะ ว่าเอ้อ ศิจะมีแขกมา ศิอยากจะขอความกรุณาช่วยศิทำกับข้าวทานด้วยกันหน่อยน่ะค่ะ แล้วศิจะบอกคุณธีระว่าศิต้องไปเมื่อไร ตอนนี้ศิขอไม่บอกได้ไหมคะ เพราะเดี๋ยวก็จะซึมไปกันหมดอีก เข้าใจศินะคะ”
“ผมยังไม่เคยไม่เข้าใจคุณศิเลยนะครับ” คุณศิเสียอีกไม่เคยจะเข้าใจผม เขานึกต่อในใจ
“ศิก็ขอขอบคุณ คุณธีระทุกครั้งที่นึกถึงความมีน้ำใจของคุณ เดี๋ยวศิเอาของมานะคะ อ้อ ศิลืมซื้อเบียร์หยอดเอาที่ตู้ได้ไหมคะ”
“ ผมมีเป็นลังเลยครับ คุณศิอย่าเกรงใจเลย”
“เดี๋ยวศิไปค่ะ” หล่อนแขวนโทรศัพท์คืน เดินกลับเข้ามาในห้อง
“ นัดคะเดี๋ยวเราไปที่ตึกโน้นกันนะคะ ไปทำกับข้าวที่โน่นแล้วก็ทานที่โน่นด้วยค่ะ”
“ ไม่ทำที่นี่รึศิ”
“ ทำที่โน่นทุกครั้งแหละค่ะ ทำที่นี่ก็ตอนศิป่วยละค่ะ”
“เหรอ ไปก็ไป” วันนัดลุกขึ้น
ศิรินทร์ออกไปเอาอาหารในห้องครัวกลับเข้ามาในห้องอีกที วันนัดเป็นคนเปิดประตูให้ ศิรินทร์มองเขาปิดประตูถือกุญแจราวกับเขาเป็นเจ้าของห้อง เขาเข้าใจความรู้สึกหล่อน ทั้งสองช่วยกันหิ้วอาหารมาห้องครัวตึกธีระ
ธีระราวกับรู้ว่าควรจะทำตัวอย่างไร เขารอรับทั้งสองด้วยยิ้มแย้ม
“ เชิญครับ” เขาพูดตามองที่วันนัดตรงๆ
“ สวัสดีฮะ “ วันนัดตอบ
“ คุณปิยะล่ะคะ”
“ เดี๋ยวมาครับ เก็บห้องอยู่มังครับ” ศิรินทร์ส่งของให้เขาด้วย เอามาวางเองด้วย
“มีไก่กับปลาค่ะ” หล่อนบอก ลังเลว่าจะเอาวันนัดไปไว้ที่ไหน
“ นัดช่วยไหมจ๊ะศิ” เขาอาสา
หล่อนมองหน้าเขา คิดว่าเขาก็คงไม่คล่องเหมือนกันกับหล่อน
” เชิญนั่งทานเบียร์ในห้องดีกว่าครับ คุณศิ”
ธีระนำทั้งสองมาในห้องของเขา ปิยะอยู่ที่นั่น
“ ยะ แขกมาแล้ว” ธีระกล่าวนำ
ปิยะยิ้มเห็นฟัน เหมือนรู้อยู่แล้ว
“ สวัสดีครับ เชิญเลยครับ คุณศิจะทำอะไรทานครับวันนี้”
“ ไก่ค่ะ ยังไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ”
หล่อนยืนเก้ๆกังๆกับวันนัด ปิยะต้องบอกอีกหน
“ เชิญนั่งครับ”
ศิรินทร์นั่งพร้อมวันนัด ศิรินทร์มองหน้าธีระ แล้วหันไปบอกกับปิยะว่า
“ คุณปิยะ ศิฝากคุณวันนัดด้วยนะคะ ศิไปทำกับข้าวก่อนค่ะ”
แล้วหล่อนก็ออกมาพร้อมธีระ
“คุณรับเบียร์เลยไหมครับ”
ปิยะถามเขาเมื่อมองดูเต็มตา เพราะไม่แน่ใจว่าเคยเห็นกันหรือเปล่า
“ เดี๋ยวก็ได้ครับ” วันนัดตอบเบาๆ
“สูบบุหรี่ไหมครับ” ปิยะถามอีกอย่างไม่รู้จะเสิร์ฟอะไรแขกดี
“ ผมไม่ได้สูบหรอกครับ” วันนัดให้เกรงใจที่เจ้าของห้องต้อนรับ
ปิยะเลยเปิดทีวีให้เขาดู เป็นรายงานอากาศในแคว้นภาคกลางนี้ บอกความเย็นในแต่ละหลายวัน วันนัดเลยดูด้วยความสนใจ
“ผมทิ้งคุณดูทีวีก่อนได้ไหมครับ” ปิยะถามอย่างเกรงใจ
“ เชิญเถอะครับ” วันนัดยิ้มเมื่อตอบ
ปิยะเดินมายังห้องครัว เขาท่าทางน่าเกรงใจดังธีระว่าไว้ เขารู้ทันทีว่าคนไม่ค่อยพูดก่อนนี่ทำให้คนอื่นเกรงใจได้เหมือนกัน
“ อ้าว ยะ ไม่รับแขกรึ”
“ ก็อยากมาช่วยนะซี่ กลัวแขกจะหิว” ปิยะตอบ พูดให้ศิรินทร์ได้ยินในประโยคหลัง
ศิรินทร์หน้าเข้มนิดหนึ่ง ปิยะคงเข้าใจอะไรบ้างแล้ว ปิยะดูเพื่อนเห็นเป็นปกติ
“ ทำอะไรมั่งล่ะ ระ”
“ตามเมนูก็ไก่เป็นหลัก ต้มยำไก่ ผัดไก่ แล้วก็ปลาราดพริก”
“ คุณศิยกไก่มาทั้งตัวเลยหรือครับ”
“แหมตัวนิดเดียว ศิลืมซื้อเบียร์ ลืมสนิทเลยค่ะ”
“ แล้วทำไมถึงลืมล่ะครับ”
“ ก็เพราะไม่เคยซื้อสิคะ”
“ คนดื่มไม่ทักหรือครับ”
“ เขาไม่ดื่มตอนเจอศิหรอกค่ะ”
“ อ้าว สงสัยคุณศิคงต้องกลับใจหัดซื้อแล้วละครับ” ปิยะกล่าวอีก
“ ยะมาทำไก่ดีกว่าน่า” ธีระว่า เขาหุงข้าวไว้ก่อนอื่นแล้ว
ศิรินทร์หั่นผัก เตรียมบดพริกราดปลาที่ธีระกำลังจะทอด ตะไคร้ และใบมะกรูดแห้งสำหรับต้มยำ ราวครึ่งชั่วโมงอาหารก็เสร็จพร้อมกับข้าวที่สุกระอุพอดี
วันนัดนั่งดูทีวี สลับกับการสำรวจหอพักที่นี่ ห้องนี้เคยมานอนกับชัยยศแล้วเป็นห้องมุม กว้างกว่าห้องทั่วไป มีสองโซฟาคือสองเตียงนั่นเอง มีระเบียงยาวตามห้องไปด้วย ทำให้รู้สึกโปร่ง สบาย และที่น่าอยู่ คือห้องยังใหม่ อยู่ตรงข้ามกับห้องน้ำและครัวที่ติดกัน เขาไม่ได้คิดจะช่วย เพราะศิรินทร์คงอยากทำครัวกับเพื่อนตามความเคยชินมากกว่า
และแล้วศิรินทร์ก็นำกับข้าวเข้ามาโดยมีสองคนเดินตามหลัง กลิ่นอาหารหอมฟุ้งทีเดียว อาหารถูกวางที่พื้นที่มีผืนพลาสติกปูไว้แล้ว
“ คงนั่งได้นะครับ” ธีระออกปากด้วยเกรงใจ
“ ได้ค่ะ” ศิรินทร์รีบตอบแทน
เมื่อตั้งวงเสร็จ ธีระก็ทำให้ปิยะได้นั่งติดกับวันนัด เขานั่งข้างปิยะและศิรินทร์ ปิยะนำเบียร์มาแจกก่อน
“ คุณศิดื่มด้วยไหมครับ” หล่อนสั่นศีรษะ ยิ้มเหมือนขอบคุณ
“ ศิทานต้มยำดีกว่าค่ะ”
“ระวังท้องเสียอีกนะครับ คราวที่แล้วยะ เขาใส่อะไรไปบ้างไม่รู้” ธีระบอก
“อ้าว เพื่อนทำด้วยกันนา” ปิยะเริ่มสร้างบรรยากาศทุกครั้ง จนเป็นที่รู้กัน เขาต้องเป็นคนเอนเตอร์เทนแขกทุกครั้งจนศิรินทร์ให้เห็นใจและนึกขอบคุณที่ได้ใช้บริการของเขาทั้งสองคนกับแขกสองคนของหล่อน
“ ศิเล่าให้นัดฟังแล้วค่ะ ว่าศิท้องเสีย แต่แหม อร่อยนะคะ เผ็ดก็เผ็ดลาบน่ะค่ะ ศิก็ได้คุณทั้งสองช่วยทุกทีเลยนะคะ” วันนัดฟังหล่อน แล้วมองสองคนด้วยสายตาเหมือนขอบคุณไปให้ด้วย
ศิรินทร์ตักข้าวก่อนคนอื่น และไม่ได้ถามคนอื่นด้วย คิดว่าเขาดื่มเบียร์กัน หล่อนตักต้มยำใส่ถ้วยแบ่งแล้วนั่งซดชิมไปเรื่อยๆ
“ คุณวันนัดมาได้เพราะหยุดสามวันนี้ใช่ไหมครับ”
“ ฮะ “ เขาตอบสั้น จนศิรินทร์ต้องช่วยคุย
“ วันนี้ไปทานข้าวที่เจอคุณธีระคราวก่อนด้วย นัดคงอยากทานเบียร์ ศิเลยต้องหาเพื่อนมาให้คุณธีระค่ะ”
“คุณศิหาให้ใครนะครับ”
“หาให้คุณปิยะก็ได้ค่ะ” หล่อนเลี่ยงไป
ปิยะยิ้มกับวันนัด เขาก็ต้องเอาเรื่องข้าวต้มของหล่อนมาฉายอีกหนจนได้
“ คุณศินี่เลี้ยงเก่งนะครับ” เขาพูดไม่ระบุว่าบอกกับใคร
“ คราวก่อนอยากทานข้าวต้ม ก็บอกว่าจะเลี้ยงข้าวต้ม แล้วระเขาก็ไปต้มอยู่ ผมก็จะไปกินละ ว่างั้นเถอะ กลายเป็นระต้มข้าวเหยงๆอยู่ ผมก็ว่าผมจะมาทานข้าวต้ม คุณศิเชิญมา ระเขาว่าเขาเลี้ยงเอง ก็เขาทำเหยงๆอยู่นี่ไง อ้าว แล้วคุณศิล่ะนอนป่วยอยู่ แล้วไม่บอกว่าป่วย คนจะไปทานแล้วถึงรู้ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ก็หุงกันเองสิครับ เขาหอบกุ้งแห้งมาจากเมืองไทยคงอยากกินด้วย พวกเราก็ไม่เคยคิดจะทานกันเลย ข้าวต้มน่ะ นึกแปลกเหมือนกัน แต่เชื่อนะครับ” เขามองหน้าหล่อนที วันนัดที
ธีระนั่งฟังปิยะเล่า วันนัดยิ้ม มองหล่อนด้วยสายตารักเปิดเผย ปิยะกล่าวว่า
“ ผมไม่เล่ามากหรอกครับ เรื่องแยะ ทานด้วยกันบ่อยๆ”
“ ก็เอาเรื่องของคุณมาเล่าบ้างสิคะ ทำไมต้องเป็นของศิทุกที ศิชักเขินแล้วนะ” หล่อนโวยขึ้นมาบ้าง
“ คราวที่แล้วท้องเสีย ก็ทานแต่ยา รู้แล้วว่าป่วย เลยเอายาไปให้ อ้อ โทรมาขอยาใช่ไหม ระ”
ธีระพยักหน้า
“ ระเลยไปต้มข้าวต้มให้ ใช่ไหม” ปิยะว่าต่อ
“ ใช่ค่ะ” ศิรินทร์รับลูกทันที
“ คราวที่แล้วไปใต้ ก็ไปไม่สบาย แต่ทานบะหมี่ที่ร้านญี่ปุ่น เรียกอะไรนะคะนัด”
“อุด้งมั้ง” วันนัดตอบ
“ ชามเบ้อเริ่มเลยค่ะ มีหมูชิ้นนิดเดียว ที่โน่นร้านอาหารมากกว่าเมืองเราอีกค่ะ”
วันนัดเพิ่งรู้ว่า หล่อนใช้บริการสองคนนี่ทุกครั้งที่ป่วย
ธีระนึกว่าครั้งนี้คงเป็นครั้งสุดท้ายที่เลี้ยงกัน เขารู้ด้วยศิรินทร์บอกว่าอาทิตย์หน้าจะไปอังกฤษ หมายถึงว่าอาทิตย์ที่จะถึงนี้ และวันนัดก็มาดังที่หล่อนพูด แต่หล่อนคงไม่พูดในวงข้าว เพราะจะเศร้าซึมกันอีก เลี้ยงมื้อนี้เลยไม่ได้แจ้งว่า เพราะอะไร อ้างว่ารับแขก
ศิรินทร์ทานข้าวเกือบหมดจานแล้ว ทานปลาราดพริกแล้ว แต่วันนัดยังไม่ได้แตะอะไรเลย
“ นัดคะ ทานอะไรบ้างสิคะ ศิทานไปจานนึงแล้วนะคะ”
(มีต่อ)