หัวใจสลายที่ปลายฟ้า (60)...ต่อ

พี่ภัทรกับมาเรียก็กลับมาถึงตอนสี่โมงครึ่ง ทั้งสองทักทายลุงหมอและคุณป้า ลุงหมอแจ้งข่าวดีให้ทั้งสองรู้ สีหน้าดีใจของทั้งคู่ดูชัดเจน มาเรีย
เข้ามาหาดวงเนตรกับหนอย เธอแนะนำมาเรียกับหนอย และลงนั่งคุยกัน ดวงเนตรหายเข้าไปและกับมาพร้อมน้ำแอปเปิล และส้มฟลอริด้าจานใหญ่
เธอเสิร์ฟให้ทุกคนจนครบ
            ดอกเตอร์แฮรี่เอ่ย “ส้มนี้อร่อยมาก”
            “ค่ะ...นิคกี้เจอที่ร้านมิสเตอร์ทอม เขารู้ว่าหากที่บ้านมีแขกดวงเนตรมักซื้อยกลังเลยค่ะ” เธอเดินมาส่งน้ำแอปเปิลให้มาเรียและหนอย แล้วนั่ง
ลงข้าง ๆ  
            “แนทเธอโชคดีนะ นิคกี้ต้องเป็นแม่บ้านที่ดีแน่นอน  แถมเข้มแข็งและช่วยตัวเองมาตลอด”
            “ถ้าเป็นไอ ลืมยูไปนานแล้ว ไม่มาตามหาอย่างดวงเนตรหรอก“ มาเรียพูดยิ้ม ๆ หนอยยิ้มกว้างรับมุกมาเรีย แล้วถอดแว่นออก มาเรียมอง
รอยยิ้มกว้างอย่างจริงใจของหนอย ฟันขาวสวยเป็นระเบียบ แถมผิวทั้งสองคนขาวเนียนไม่แพ้กัน คิ้วดกหนา หน้าตาหล่อเอาการ...มาเรียคิด
            “ฉันเกือบลืม แมททิวฝากความคิดถึงมา ตอนนี้เขาอยู่บ้านแม่ที่นิวยอร์ค”
            “แมททิวสบายดีไหมคะ” ดวงเนตรถามถึงเพื่อน
            “โอ๊ย! ยิ่งกว่าสบายเพราะเขาเป็นลูกคนเล็ก แม่เอาใจเขามาก...แนทรู้ไหม ตอนดวงเนตรตามหาเธอ ที่ฉันและแพทต้องเข้ามายุ่งเพราะทน
เห็นไม่ได้ ฉันสงสารเธอมาก” มาเรียพูดถึงเรื่องที่เกิดกับดวงเนตร  
            “อย่าใช้คำว่ายุ่งสิครับ ผมต้องขอบคุณที่คุณสละเวลามากมายมาช่วยนิคกี้” หนอยพูดแล้วถอดแว่นออก มาเรียมองหน้าเขาตรง ๆ
            “ไม่ว่าอะไรนะคะที่มองอย่างนี้ อือ! แผลเป็นยาวลงมาเกือบถึงคางเลยนะคะ แต่มองไม่ชัดเพราะฝีมือหมอไมเคิลนี่ชั้นหนึ่งเลย” แล้วมาเรียก็
ขอตัวกลับไปอาบน้ำก่อน
            “อย่าลืมเชิญดอกเตอร์แจ็กสันด้วยนะครับ” พี่ภัทรเอ่ยเตือนมาเรีย
            “ลุงหมอกับคุณป้าจะรับกาแฟไหมคะ”
            “ไม่ดีกว่าเดี๋ยวนอนไม่หลับขอบคุณมากนะหนู” ป้าสุรีย์พูด  
            “ดวงเนตร”
            “ค่ะ ลุงหมอ”
            “หนูอยากเจอหมอปราโมทย์ไหม”
            “หนูเกรงใจคุณหมอค่ะ”
            “เอาเป็นว่าเดี๋ยวลุงลองโทรชวนเขาดูนะ” ลุงหมอเดินกับมาพร้อมรอยยิ้ม
            
            “ตกลงเขาจะไปทานอาหารกับเราทั้งคู่”
            “ขอบพระคุณค่ะลุงหมอ” ดวงเนตรยกมือขึ้นไหว้คุณลุง 
            “ลุงกับป้าจะอาบจะน้ำก่อนดีกว่า“
            “ดอกเตอร์แฮรี่จะอาบน้ำก่อนดีไหม” ลุงหมอเอ่ยชวน
            “ไม่ดีกว่า ไว้กินอาหารเสร็จกลับมาค่อยอาบครับ”
            น้าวิวขอตัวไปอาบน้ำ พี่พลจะอาบตอนกลับมา แนทเข้าไปหาดอกเตอร์แฮรี่ “อาจารย์ต้องรีบกลับไปคาร์บอนเดลไหมครับ”
           “ยังหรอกอยู่ได้อีกสักสองวัน ตอนนี้ไม่ค่อยมีงานนัก เพราะขาดคนช่วยฝีมือดี” ทั้งสองยิ้มให้กันเพราะรู้ความหมายดี ใกล้เวลานัดทุกคนเตรียมตัวเรียบร้อยแล้ว รถสองคันค่อย ๆ เคลื่อนออกตามกันมา
            “พี่ภัทรจองโต๊ะและสั่งอาหารไว้แล้วคงไม่นาน หิวกันไหมครับ”
            “กินทั้งวันอย่างนี้นะ ไม่มีเวลาหิวหรอก” น้าวิวเอ่ยขึ้น
            “มีคนดูแลดี ๆ ก็อย่างนี้แหละเนอะ” น้าวิวหันมาพยักหน้ากับดวงเนตร...เธอยิ้ม หนอยมองรอยยิ้มที่สดใสน่าชื่นใจนัก ดาวดวงนี้ของพี่หนอย