ตอนที่ 6: ทางที่ไม่มีในแปลนบ้าน
หลังมื้อเย็นที่เงียบผิดปกติ อิงฟ้ากลับขึ้นไปที่ห้องนอนพร้อมความรู้สึกอึดอัด เธอเดินผ่านบันไดไม้ที่ส่งเสียงเอี๊ยดแผ่ว ๆ ทุกครั้งที่ก้าวเท้า ราวกับบ้านกำลังจดจำฝีเท้าเธอไว้
เสียงของป้าส้มในตอนเช้า ยังก้องอยู่ในหัว
“ถ้าจะเข้า… ก็เข้าไปตอนกลางวัน อย่าให้มันรู้ตัว”
แต่ตอนนี้... คือเวลากลางคืน
และอิงฟ้าไม่อยากรออีกต่อไป
เธอหยิบไฟฉายเล็ก ๆ จากลิ้นชัก ก้าวเท้าเงียบเชียบลงมายังชั้นล่าง บ้านทั้งหลังมืดสนิท ยกเว้นเพียงแสงจันทร์จากช่องหน้าต่าง
เมื่อมาถึงโถงใต้บันได เธอลูบตามแนวผนังไม้ จนเจอรอยต่อบางอย่างที่คล้ายประตูบานเล็กซ่อนอยู่ มันไม่มีลูกบิด แต่พอลองกดด้านข้างเบา ๆ บานไม้ก็เปิดออกช้า ๆ พร้อมเสียงลั่นเอี๊ยดอย่างเจ็บปวด
ด้านในคือห้องแคบ ๆ อับชื้น และมืดสนิท
อิงฟ้าก้าวเข้าไปช้า ๆ กลิ่นฝุ่นเก่าและกลิ่นไม้ผุชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ เธอใช้ไฟฉายกวาดไปมา พบเพียงลังเก่า เสื้อผ้าขาด ๆ และกรอบรูปที่ไม่มีภาพ
จนเมื่อเธอสะดุดเข้ากับพื้นไม้ตรงมุมหนึ่ง
เธอก้มลง— และพบว่าไม้แผ่นหนึ่งนั้น “ยุบตัว” ได้
เธอลองดึงมันขึ้นมาเบา ๆ ด้านล่างเป็นโพรงมืด และมีบันไดไม้ไต่ลงไปในความมืดมิดลึกไม่รู้จบ
หัวใจเธอเต้นแรง เธอเงยหน้าขึ้นฟัง… บ้านยังเงียบ เหมือนรอฟังเช่นกัน
ไฟฉายส่องลงไป ผนังด้านในเป็นหินเก่า และช่องทางเดินคดเคี้ยว เธอสูดหายใจเข้า แล้วค่อย ๆ ก้าวลงไปทีละขั้น
บันไดพาเธอลงมาสู่ทางเดินหินชื้นแฉะ กลิ่นอับแรงขึ้น และเสียง “หยดน้ำ” เบา ๆ ดังไม่ห่าง เธอส่องไฟฉายไปข้างหน้า ปลายทางดูจะมี “บานประตูไม้” สีเข้มตั้งอยู่
พอเข้าใกล้ — เธอก็ชะงัก
มันคือบานประตูสีแดง...
บานเดียวกับที่อยู่หลังบ้าน
แต่อยู่ใต้ดิน อยู่ในตำแหน่งที่ไม่มีในแปลนบ้าน
เธอลูบมือไปตามผิวประตู เย็นเยียบ… และมีรอยขีดคล้ายเล็บจิกเต็มไปหมด
“ใครเคยอยู่ในนี้… หรือถูกขัง?” เธอคิด
ทันใดนั้น —
เสียง “กุก กัก กุก กัก” ดังขึ้นหลังประตู
เธอผงะถอยหลัง 2 ก้าว ประตูไม่ขยับ แต่เสียงยังดังอยู่ เหมือนบางอย่าง “อยู่ด้านใน” และมัน “รู้” ว่าเธออยู่ตรงนี้แล้ว
เธอวิ่งถอยกลับขึ้นบันไดทันที ขณะไฟฉายกระพริบดับ ๆ เธอได้ยินเสียงเคาะเบา ๆ ตามหลังมา…
“...ก๊อก… ก๊อก… ก๊อก…”
พอพรวดออกจากห้องใต้บันได เธอปิดบานไม้ทันที หอบหายใจแรง ใจเต้นโครมคราม
แต่แล้ว—เมื่อเธอหันกลับมา ก็พบว่า
ป้าส้ม ยืนอยู่กลางโถงบ้าน
ในมือถือเทียนเล่มหนึ่ง ดวงตาเงียบงัน
“เธอเข้าไปแล้วสินะ…” เสียงแกสั่น “…แล้วมันก็ได้ยินเธอแล้ว”
ชื่อเรื่อง: เสียงกระซิบในรอยเงา ตอนที่ 1: ยินดีต้อนรับสู่ “เรือนสายลม”
ชื่อเรื่อง: เสียงกระซิบในรอยเงา ตอนที่ 2: ห้องของเธอ
ชื่อเรื่อง: เสียงกระซิบในรอยเงา ตอนที่ 3: สมาชิกในบ้าน
ชื่อเรื่อง: เสียงกระซิบในรอยเงา ตอนที่ 4: เสียงเคาะในเงามืด
ชื่อเรื่อง: เสียงกระซิบในรอยเงา ตอนที่ 5: กลิ่นของความเงียบ
https://www.readawrite.com/a/994b3ab8596532e46d1fb296fcbfa241
https://www.joylada.com/story/686b4fa59159e53f2d0b4cef
ชื่อเรื่อง: เสียงกระซิบในรอยเงา ตอนที่ 6: ทางที่ไม่มีในแปลนบ้าน
หลังมื้อเย็นที่เงียบผิดปกติ อิงฟ้ากลับขึ้นไปที่ห้องนอนพร้อมความรู้สึกอึดอัด เธอเดินผ่านบันไดไม้ที่ส่งเสียงเอี๊ยดแผ่ว ๆ ทุกครั้งที่ก้าวเท้า ราวกับบ้านกำลังจดจำฝีเท้าเธอไว้
เสียงของป้าส้มในตอนเช้า ยังก้องอยู่ในหัว
“ถ้าจะเข้า… ก็เข้าไปตอนกลางวัน อย่าให้มันรู้ตัว”
แต่ตอนนี้... คือเวลากลางคืน
และอิงฟ้าไม่อยากรออีกต่อไป
เธอหยิบไฟฉายเล็ก ๆ จากลิ้นชัก ก้าวเท้าเงียบเชียบลงมายังชั้นล่าง บ้านทั้งหลังมืดสนิท ยกเว้นเพียงแสงจันทร์จากช่องหน้าต่าง
เมื่อมาถึงโถงใต้บันได เธอลูบตามแนวผนังไม้ จนเจอรอยต่อบางอย่างที่คล้ายประตูบานเล็กซ่อนอยู่ มันไม่มีลูกบิด แต่พอลองกดด้านข้างเบา ๆ บานไม้ก็เปิดออกช้า ๆ พร้อมเสียงลั่นเอี๊ยดอย่างเจ็บปวด
ด้านในคือห้องแคบ ๆ อับชื้น และมืดสนิท
อิงฟ้าก้าวเข้าไปช้า ๆ กลิ่นฝุ่นเก่าและกลิ่นไม้ผุชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ เธอใช้ไฟฉายกวาดไปมา พบเพียงลังเก่า เสื้อผ้าขาด ๆ และกรอบรูปที่ไม่มีภาพ
จนเมื่อเธอสะดุดเข้ากับพื้นไม้ตรงมุมหนึ่ง
เธอก้มลง— และพบว่าไม้แผ่นหนึ่งนั้น “ยุบตัว” ได้
เธอลองดึงมันขึ้นมาเบา ๆ ด้านล่างเป็นโพรงมืด และมีบันไดไม้ไต่ลงไปในความมืดมิดลึกไม่รู้จบ
หัวใจเธอเต้นแรง เธอเงยหน้าขึ้นฟัง… บ้านยังเงียบ เหมือนรอฟังเช่นกัน
ไฟฉายส่องลงไป ผนังด้านในเป็นหินเก่า และช่องทางเดินคดเคี้ยว เธอสูดหายใจเข้า แล้วค่อย ๆ ก้าวลงไปทีละขั้น
บันไดพาเธอลงมาสู่ทางเดินหินชื้นแฉะ กลิ่นอับแรงขึ้น และเสียง “หยดน้ำ” เบา ๆ ดังไม่ห่าง เธอส่องไฟฉายไปข้างหน้า ปลายทางดูจะมี “บานประตูไม้” สีเข้มตั้งอยู่
พอเข้าใกล้ — เธอก็ชะงัก
มันคือบานประตูสีแดง...
บานเดียวกับที่อยู่หลังบ้าน
แต่อยู่ใต้ดิน อยู่ในตำแหน่งที่ไม่มีในแปลนบ้าน
เธอลูบมือไปตามผิวประตู เย็นเยียบ… และมีรอยขีดคล้ายเล็บจิกเต็มไปหมด
“ใครเคยอยู่ในนี้… หรือถูกขัง?” เธอคิด
ทันใดนั้น — เสียง “กุก กัก กุก กัก” ดังขึ้นหลังประตู
เธอผงะถอยหลัง 2 ก้าว ประตูไม่ขยับ แต่เสียงยังดังอยู่ เหมือนบางอย่าง “อยู่ด้านใน” และมัน “รู้” ว่าเธออยู่ตรงนี้แล้ว
เธอวิ่งถอยกลับขึ้นบันไดทันที ขณะไฟฉายกระพริบดับ ๆ เธอได้ยินเสียงเคาะเบา ๆ ตามหลังมา…
“...ก๊อก… ก๊อก… ก๊อก…”
พอพรวดออกจากห้องใต้บันได เธอปิดบานไม้ทันที หอบหายใจแรง ใจเต้นโครมคราม
แต่แล้ว—เมื่อเธอหันกลับมา ก็พบว่า ป้าส้ม ยืนอยู่กลางโถงบ้าน
ในมือถือเทียนเล่มหนึ่ง ดวงตาเงียบงัน
“เธอเข้าไปแล้วสินะ…” เสียงแกสั่น “…แล้วมันก็ได้ยินเธอแล้ว”
ชื่อเรื่อง: เสียงกระซิบในรอยเงา ตอนที่ 1: ยินดีต้อนรับสู่ “เรือนสายลม”
ชื่อเรื่อง: เสียงกระซิบในรอยเงา ตอนที่ 2: ห้องของเธอ
ชื่อเรื่อง: เสียงกระซิบในรอยเงา ตอนที่ 3: สมาชิกในบ้าน
ชื่อเรื่อง: เสียงกระซิบในรอยเงา ตอนที่ 4: เสียงเคาะในเงามืด
ชื่อเรื่อง: เสียงกระซิบในรอยเงา ตอนที่ 5: กลิ่นของความเงียบ
https://www.readawrite.com/a/994b3ab8596532e46d1fb296fcbfa241
https://www.joylada.com/story/686b4fa59159e53f2d0b4cef