สวัสดีเพื่อนๆชาวพันทิปทุกคน วันนี้อยากจะมาเล่าประสบการณ์ในการลดน้ำหนักแบบผิดพลาดและขอคำแนะนำ ความคิดเห็นจากเพื่อนๆที่เคยมีประสบการณ์เหมือนกัน
ต้องบอกก่อนเลยว่า เราก็เป็นผู้หญิงอ้วนๆคนหนึ่งที่ต้องการลดน้ำหนักโดยเลือกที่จะเลี่ยงการออกกำลังกายเพราะคิดว่าเหนื่อย หนัก ยาก ช้าต้องการลดแบบเร็วๆเห็นผลทันใจ กินวันนี้อีก 7 วันตาย เอ้ยย ผอมม

โดยสิ่งแรกที่จะทำเลยคือ
อดอาหาร เราเริ่มอดอาหารตั้งแต่สมัย ม.ปลายเลยก็ว่าได้ ตอนเช้ากินข้าวจากที่บ้าน พอไปโรงเรียนก็กินข้าวกับเพื่อนๆตามปกติ แต่ตกเย็น อดคะ งดเลย ไม่กินอะไรทั้งนั้นนอกจาก น้ำเปล่า ตอนนั้นหลายๆคนพูดกรอกหู จะลดความอ้วนก็อดข้าวเย็นสิ !!!! ไม่กินข้าวตอนเย็นก็ผอม!!! ไม่มีใครแนะนำให้ออกกำลังกาย

ต้องบอกก่อนว่า โตมากับครอบครัวของป้าซื้อเป็นร้านขายอาหารตามสั่ง และมีทุกอย่างที่เป็นอาหาร ฉะนั้นเราจะโตมากับกองอาหารนั่นแหละ ครอบครัวมีแต่คนอ้วน ป้าก็อ้วน พี่สาวก็อ้วน ลุงก็อ้วน เราก็อ้วนตามโดยไม่มีเงื่อนไขใดๆ เราอดอาหารแบบนี้มาเรื่อยๆ ตอนนั้นน้ำหนักลดนะ แต่ร่างกายก็เหี่ยวตามไปด้วย ทุกอย่างที่เคยเต่งตึงก็ย้อยตามแรงโน้มถ่วงของโลก แต่ผอมมากจนคนตกใจ บางคนบอกว่าเป็นโรคหรือเปล่า?? ป่วยหรือเปล่า??? เราก็งง อ้าว ผอมแล้วทำไมยังไม่ดูดีอีก ทุกคนให้ความเห็นว่าให้เลิกอดอาหารได้แล้ว ผอมเกินไป

เอาแล้วไงพอได้ยินคำว่าพอแล้ว สมองสั่งการให้กินทันที เริ่มกินข้าวเย็น กินของที่ชอบ ไก่ทอด หมูทอด ข้าวมันไก่ ทุกอย่างที่อยากกินเมื่อครั้งก่อนมันหลั่งไหลเข้ามาในสมอง เราเริ่มกินโดยไม่สนใจว่าจะกลับมาอ้วนอีกหรือเปล่า โดยไม่มีความคิดที่จะ ออกกำลังกายแต่อย่างใด คือต้องบอกก่อนว่าเป็นคนที่ไม่ชอบกีฬาอะไรเลยแม้แต่อย่างเดียว วิชาการ 100 ให้เต็ม 100 แต่กีฬา 100 ได้ 50 นั่นจึงเป็นข้ออ้างในการที่จะไม่เลือกออกกำลังกาย จนเวลาผ่านไปไม่ถึงปี น้ำหนักคะๆ มันกลับมาและมาแบบคูณ 2-4 ได้ คือ ถ้าตอนนี้คงเข้าใจว่าเกิดการโยโย่แล้วละ แต่ตอนนั้นคิดไม่ได้ โยโย่คืออะไรไม่รู้จัก รู้จักแต่โกโก้ 555 และก็เริ่มเข้าสู่กระบวนการลดน้ำหนักอีกครั้ง ครั้งนี้มาใหญ่กว่าเดิม เพิ่มเติมเข้ามาคือ
ยาลดน้ำหนัก ตอนนั้นเริ่มเข้า ม. 6 คืออีกปีก็เข้ามหาลัยแล้วจะอ้วนเป็นช้างน้ำ ทำยังไงดีๆๆๆ จนมีคนแนะนำ ยาลดน้ำหนักตัวนึง เมื่อก่อนคนแนะนำเค้าก็อ้วนเหมือนเราตอนนี้เค้าผอมมากก เพรียวเลย สวยด้วย จะช้าอยู่ไยเห็นแบบนี้ ซื้อทันที เอาละได้ยาลดน้ำหนักมาแล้ว ทำตามที่เค้าบอกทันที กินก่อนอาหารโน้นนั่นนี่ โดยไม่คิดถึงการลดน้ำหนักอีกเช่นเคย กินไปซักพัก เห้ยยย ลดจริงวะ ผอมอะ คนเริ่มทักไปทำอะไรมาเนี้ยดูผอมลง เริ่มผอมในระยะเวลาไม่นาน เราก็กินไปเรื่อยๆ จนมาได้น้ำหนักที่พอใจก็หยุด หยุดนี่คือ หยุดแบบทันที เลิกกินไปเลยหลังที่กินติดต่อกันหลายเดือน ตอนนั้นก็ได้ใจเพราะเค้าบอกว่า ยาตัวนี้กินแล้วลดจริง โนโยโย่ นั่นไงเค้าบอกแล้วโนโยโย่ไม่กลับมาอ้วนแน่นอน

เวลาผ่านไป ตอนนี้เริ่มเข้ามหาลัยแล้วละ ปี 1 เฟรชชี่เลย เข้าไปแรกๆยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงน้ำหนักขึ้นๆลงๆตอนนั้นก็เครียดสอบเข้า ย้ายถิ่นการอยู่ให้ ยังปรับตัวไม่ได้ สงสัยยาดีจริงวะ ไม่อ้วนขึ้นเลย ก็ชะล่าใจต่อไป พอเริ่มปรับตัวได้ละอะไรหลายๆเริ่มเข้าที่เข้าทาง เริ่มมีความสุข อยู่ดีกินดี เพื่อนดีพากันกิน กลางวันเรียนเย็นบุฟเฟ่ กลางวันเรียนเย็นไอติม เป็นแบบนี้วนไป จนเริ่มรู้สึกว่าเสื้อผ้าหลายๆตัวเริ่มคับ กระดุมเสื้อเริ่มถ่างก็ช้าไปแล้ว น้ำหนักอัพขึ้นมาเท่าเดิมเหมือนตอนก่อนกินยาเผลอๆจะมากกว่าด้วย ตอนนั้นเพื่อนๆเริ่มชวนไปออกกำลังกายตอนเย็นแทนการไปกินบุฟเฟ่ เพราะเพื่อนก็อึดไม่แพ้กัน แต่อย่างว่าแรงอึดมีแค่แปปเดียวเท่านั้น กิจกรรมนี้ก็เลิกล้ม เพราะงานเริ่มเยอะ เรียนหนักเริ่มเครียด เพื่อนเริ่มไม่ว่าง ไม่กล้าไปคนเดียว สรุป อ้วนคงที่ละตอนนี้ เราอ้วนแบบนี้ไปจนจบมหาลัยเลยนะ วนเวียนอยู่กับยาลดน้ำหนักหลายตัวไปเรื่อยๆ โดนไม่คิดออกกำลังแบบจริงจัง ถึงโตแล้วแต่ก็ยังคิดไม่ได้สินะ

ตอนนั้นร่างกาย
ทั้งอ้วน เซลลูไลท์ แขนย้อย พุงนำนม ต้นขา สะโพก ทุกอย่างเรียกว่าพินาศ คิดในใจแบบนี้จะหาสมัครงานที่ไหนจะได้ไหม ใครจะรับวะอ้วนแบบนี้ แต่สวรรค์ไม่กลั่นแกล้งนะคะ จบปุ๊บได้งานปั๊บ แบบอ้วนๆนั่นละ

ชีวิตการทำงานก็แบบสาวออฟฟิตทั่วๆไป นั่งซะส่วนใหญ่ นานๆจะเดินซักที ถามว่าตอนนี้มีความคิดลดน้ำหนักไหม มีคะ คิดตลอดและพยายามหาทางลัดตลอดเช่นกัน แต่ทำยังไงก็ไม่ลงแล้วคะ เพราะเราไม่ออกกำลังกายเลยไง ไม่เลยคะ เพราะทำงาน 8:00-17:00 น. กว่าจะกลับถึงห้องพัก ก็เกือบ 2 ทุ่มละ ถึงห้องก็เหนื่อยคะ เหนื่อยก็นอน ไม่เหนื่อยแล้วกินนะ การเป็นเหมือนการอดข้าวเย็นไปเลย และเป็นแบบนี้มาหลายปี น้ำหนักก็คงที่ไม่ลดเลย
จนมาถึงปัจจุบัน เริ่มอ่านข้อมูลเยอะขึ้นทั้ง อาหารคลีน การนับแคลอรี่ ก็เริ่มจากเรื่องง่ายๆก่อนคือ ควบคุมอาหาร เริ่มไม่กินของทอด ไม่กินของมัน กินแป้งน้อยลง แต่ยังอดข้าวเย็นอยู่ ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ น้ำหนักลดคะ แต่ลดนิดเดียว เดือนนึงจะลดได้ซัก 0.5-1 กิโล เราเริ่มคิดว่าน่าจะไม่ใช่ ต้องเปลี่ยนใหม่
เริ่มมีข้อมูลเยอะขึ้น ทั้งออกกำลังกายเริ่มมีเข้ามาในสมองมากขึ้น ทั้งแอโรบิค ซูมบ้า โยคะ เวท แต่ก็ทำได้ไม่กี่อย่าง
ช่วยใหญ่จะไปเน้นเรื่องควบคุมอาหารการกิน เพราะยังชอบอะไรที่ง่ายๆและมองข้ามการออกกำลังกายอยู่ ก็ยังไม่ลดนะแต่รู้สึกว่า ร่างกายเริ่มมีความฟิตขึ้นมานิดนึง ไม่รู้คิดเองหรือเปล่า เอาละเริ่มมีทางสว่าง ก็เริ่มหาตัวที่ใครว่าดีสำหรับคนลดน้ำหนัก ตั้งแต่น้ำมันที่ใช้ผัด ทอดก็เลือกเป็นน้ำมันมะกอกสำหรับทอด อกไก่ ไข่ต้ม อาหารเสริมพวกเวย์ และ
ออกกำลังกายแบบจริงจัง 
แอโรบิค 30 นาที ซูมบ้า 10-15 นาที แพลงก็ทำนะ ตอนนี้น้ำหนักก็ลดนะคะ แต่ก็ไปอย่างช้าๆ กินอาหารเริ่มมีการนับแคลอรี่ ไม่เกิน 1,500 จากที่เคยอ่าน ออกกำลังกายมากขึ้นเน้นเฉพาะจุดบ้าง เช่น แขน ขา ทำมาเรื่อยๆตอนนี้ก็ประมาณ 3-4 เดือนได้แล้ว ก็ไม่ได้รู้สึกว่าน้ำหนักลดมากเท่าไหร่ แต่ร่างกายดูกระชับขึ้นมาก ต้องบอกว่ามาก จากที่เคยมีพุงก็ดูแบนขึ้นหลายคนเริ่มทัก แต่เรารู้สึกว่า เหมือนการเผาผลาญมันไม่ดีเท่าไหร่เลย คือ ไม่รู้จากผลที่เคยอดอาหาร หรือจากยาลดน้ำหนัก ตรงนี่ไม่รู้ว่ามีอะไรที่ช่วยให้ร่างกายปรับให้ระบบเผาผลาญ กลับมาปกติหรือให้มันดีขึ้นได้ไหม

หรือเพื่อนๆอยากแนะนำหรือช่วยอะไรสามารถแนะนำเราได้เลยนะ เพราะไม่รู้ที่เริ่มทำอยู่มันถูกต้องหรือเปล่า ต้องปรับหรือเปลี่ยนอะไรไหม ให้สามารถลดน้ำหนักให้อยู่ในเกณฑ์ปกติและกระชับได้รูปขึ้นมาได้คะ
ชีวิตที่ผิดพลาดในการลดน้ำหนัก ?
ต้องบอกก่อนเลยว่า เราก็เป็นผู้หญิงอ้วนๆคนหนึ่งที่ต้องการลดน้ำหนักโดยเลือกที่จะเลี่ยงการออกกำลังกายเพราะคิดว่าเหนื่อย หนัก ยาก ช้าต้องการลดแบบเร็วๆเห็นผลทันใจ กินวันนี้อีก 7 วันตาย เอ้ยย ผอมม
โดยสิ่งแรกที่จะทำเลยคือ อดอาหาร เราเริ่มอดอาหารตั้งแต่สมัย ม.ปลายเลยก็ว่าได้ ตอนเช้ากินข้าวจากที่บ้าน พอไปโรงเรียนก็กินข้าวกับเพื่อนๆตามปกติ แต่ตกเย็น อดคะ งดเลย ไม่กินอะไรทั้งนั้นนอกจาก น้ำเปล่า ตอนนั้นหลายๆคนพูดกรอกหู จะลดความอ้วนก็อดข้าวเย็นสิ !!!! ไม่กินข้าวตอนเย็นก็ผอม!!! ไม่มีใครแนะนำให้ออกกำลังกาย
ต้องบอกก่อนว่า โตมากับครอบครัวของป้าซื้อเป็นร้านขายอาหารตามสั่ง และมีทุกอย่างที่เป็นอาหาร ฉะนั้นเราจะโตมากับกองอาหารนั่นแหละ ครอบครัวมีแต่คนอ้วน ป้าก็อ้วน พี่สาวก็อ้วน ลุงก็อ้วน เราก็อ้วนตามโดยไม่มีเงื่อนไขใดๆ เราอดอาหารแบบนี้มาเรื่อยๆ ตอนนั้นน้ำหนักลดนะ แต่ร่างกายก็เหี่ยวตามไปด้วย ทุกอย่างที่เคยเต่งตึงก็ย้อยตามแรงโน้มถ่วงของโลก แต่ผอมมากจนคนตกใจ บางคนบอกว่าเป็นโรคหรือเปล่า?? ป่วยหรือเปล่า??? เราก็งง อ้าว ผอมแล้วทำไมยังไม่ดูดีอีก ทุกคนให้ความเห็นว่าให้เลิกอดอาหารได้แล้ว ผอมเกินไป
เอาแล้วไงพอได้ยินคำว่าพอแล้ว สมองสั่งการให้กินทันที เริ่มกินข้าวเย็น กินของที่ชอบ ไก่ทอด หมูทอด ข้าวมันไก่ ทุกอย่างที่อยากกินเมื่อครั้งก่อนมันหลั่งไหลเข้ามาในสมอง เราเริ่มกินโดยไม่สนใจว่าจะกลับมาอ้วนอีกหรือเปล่า โดยไม่มีความคิดที่จะ ออกกำลังกายแต่อย่างใด คือต้องบอกก่อนว่าเป็นคนที่ไม่ชอบกีฬาอะไรเลยแม้แต่อย่างเดียว วิชาการ 100 ให้เต็ม 100 แต่กีฬา 100 ได้ 50 นั่นจึงเป็นข้ออ้างในการที่จะไม่เลือกออกกำลังกาย จนเวลาผ่านไปไม่ถึงปี น้ำหนักคะๆ มันกลับมาและมาแบบคูณ 2-4 ได้ คือ ถ้าตอนนี้คงเข้าใจว่าเกิดการโยโย่แล้วละ แต่ตอนนั้นคิดไม่ได้ โยโย่คืออะไรไม่รู้จัก รู้จักแต่โกโก้ 555 และก็เริ่มเข้าสู่กระบวนการลดน้ำหนักอีกครั้ง ครั้งนี้มาใหญ่กว่าเดิม เพิ่มเติมเข้ามาคือ ยาลดน้ำหนัก ตอนนั้นเริ่มเข้า ม. 6 คืออีกปีก็เข้ามหาลัยแล้วจะอ้วนเป็นช้างน้ำ ทำยังไงดีๆๆๆ จนมีคนแนะนำ ยาลดน้ำหนักตัวนึง เมื่อก่อนคนแนะนำเค้าก็อ้วนเหมือนเราตอนนี้เค้าผอมมากก เพรียวเลย สวยด้วย จะช้าอยู่ไยเห็นแบบนี้ ซื้อทันที เอาละได้ยาลดน้ำหนักมาแล้ว ทำตามที่เค้าบอกทันที กินก่อนอาหารโน้นนั่นนี่ โดยไม่คิดถึงการลดน้ำหนักอีกเช่นเคย กินไปซักพัก เห้ยยย ลดจริงวะ ผอมอะ คนเริ่มทักไปทำอะไรมาเนี้ยดูผอมลง เริ่มผอมในระยะเวลาไม่นาน เราก็กินไปเรื่อยๆ จนมาได้น้ำหนักที่พอใจก็หยุด หยุดนี่คือ หยุดแบบทันที เลิกกินไปเลยหลังที่กินติดต่อกันหลายเดือน ตอนนั้นก็ได้ใจเพราะเค้าบอกว่า ยาตัวนี้กินแล้วลดจริง โนโยโย่ นั่นไงเค้าบอกแล้วโนโยโย่ไม่กลับมาอ้วนแน่นอน
เวลาผ่านไป ตอนนี้เริ่มเข้ามหาลัยแล้วละ ปี 1 เฟรชชี่เลย เข้าไปแรกๆยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงน้ำหนักขึ้นๆลงๆตอนนั้นก็เครียดสอบเข้า ย้ายถิ่นการอยู่ให้ ยังปรับตัวไม่ได้ สงสัยยาดีจริงวะ ไม่อ้วนขึ้นเลย ก็ชะล่าใจต่อไป พอเริ่มปรับตัวได้ละอะไรหลายๆเริ่มเข้าที่เข้าทาง เริ่มมีความสุข อยู่ดีกินดี เพื่อนดีพากันกิน กลางวันเรียนเย็นบุฟเฟ่ กลางวันเรียนเย็นไอติม เป็นแบบนี้วนไป จนเริ่มรู้สึกว่าเสื้อผ้าหลายๆตัวเริ่มคับ กระดุมเสื้อเริ่มถ่างก็ช้าไปแล้ว น้ำหนักอัพขึ้นมาเท่าเดิมเหมือนตอนก่อนกินยาเผลอๆจะมากกว่าด้วย ตอนนั้นเพื่อนๆเริ่มชวนไปออกกำลังกายตอนเย็นแทนการไปกินบุฟเฟ่ เพราะเพื่อนก็อึดไม่แพ้กัน แต่อย่างว่าแรงอึดมีแค่แปปเดียวเท่านั้น กิจกรรมนี้ก็เลิกล้ม เพราะงานเริ่มเยอะ เรียนหนักเริ่มเครียด เพื่อนเริ่มไม่ว่าง ไม่กล้าไปคนเดียว สรุป อ้วนคงที่ละตอนนี้ เราอ้วนแบบนี้ไปจนจบมหาลัยเลยนะ วนเวียนอยู่กับยาลดน้ำหนักหลายตัวไปเรื่อยๆ โดนไม่คิดออกกำลังแบบจริงจัง ถึงโตแล้วแต่ก็ยังคิดไม่ได้สินะ
ตอนนั้นร่างกายทั้งอ้วน เซลลูไลท์ แขนย้อย พุงนำนม ต้นขา สะโพก ทุกอย่างเรียกว่าพินาศ คิดในใจแบบนี้จะหาสมัครงานที่ไหนจะได้ไหม ใครจะรับวะอ้วนแบบนี้ แต่สวรรค์ไม่กลั่นแกล้งนะคะ จบปุ๊บได้งานปั๊บ แบบอ้วนๆนั่นละ
ชีวิตการทำงานก็แบบสาวออฟฟิตทั่วๆไป นั่งซะส่วนใหญ่ นานๆจะเดินซักที ถามว่าตอนนี้มีความคิดลดน้ำหนักไหม มีคะ คิดตลอดและพยายามหาทางลัดตลอดเช่นกัน แต่ทำยังไงก็ไม่ลงแล้วคะ เพราะเราไม่ออกกำลังกายเลยไง ไม่เลยคะ เพราะทำงาน 8:00-17:00 น. กว่าจะกลับถึงห้องพัก ก็เกือบ 2 ทุ่มละ ถึงห้องก็เหนื่อยคะ เหนื่อยก็นอน ไม่เหนื่อยแล้วกินนะ การเป็นเหมือนการอดข้าวเย็นไปเลย และเป็นแบบนี้มาหลายปี น้ำหนักก็คงที่ไม่ลดเลย
จนมาถึงปัจจุบัน เริ่มอ่านข้อมูลเยอะขึ้นทั้ง อาหารคลีน การนับแคลอรี่ ก็เริ่มจากเรื่องง่ายๆก่อนคือ ควบคุมอาหาร เริ่มไม่กินของทอด ไม่กินของมัน กินแป้งน้อยลง แต่ยังอดข้าวเย็นอยู่ ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ น้ำหนักลดคะ แต่ลดนิดเดียว เดือนนึงจะลดได้ซัก 0.5-1 กิโล เราเริ่มคิดว่าน่าจะไม่ใช่ ต้องเปลี่ยนใหม่ เริ่มมีข้อมูลเยอะขึ้น ทั้งออกกำลังกายเริ่มมีเข้ามาในสมองมากขึ้น ทั้งแอโรบิค ซูมบ้า โยคะ เวท แต่ก็ทำได้ไม่กี่อย่าง ช่วยใหญ่จะไปเน้นเรื่องควบคุมอาหารการกิน เพราะยังชอบอะไรที่ง่ายๆและมองข้ามการออกกำลังกายอยู่ ก็ยังไม่ลดนะแต่รู้สึกว่า ร่างกายเริ่มมีความฟิตขึ้นมานิดนึง ไม่รู้คิดเองหรือเปล่า เอาละเริ่มมีทางสว่าง ก็เริ่มหาตัวที่ใครว่าดีสำหรับคนลดน้ำหนัก ตั้งแต่น้ำมันที่ใช้ผัด ทอดก็เลือกเป็นน้ำมันมะกอกสำหรับทอด อกไก่ ไข่ต้ม อาหารเสริมพวกเวย์ และออกกำลังกายแบบจริงจัง
หรือเพื่อนๆอยากแนะนำหรือช่วยอะไรสามารถแนะนำเราได้เลยนะ เพราะไม่รู้ที่เริ่มทำอยู่มันถูกต้องหรือเปล่า ต้องปรับหรือเปลี่ยนอะไรไหม ให้สามารถลดน้ำหนักให้อยู่ในเกณฑ์ปกติและกระชับได้รูปขึ้นมาได้คะ