เรื่องมีอยู่ว่า สมัยเด็กๆ ช่วงม.ปลาย น้ำหนักตัวอยู่ที่ห้าสิบโล เเต่ขาใหญ่มาก
สะโพกปาไปสี่สิบเอ็ด เอวสามสิบ เเต่เเขนเล็ก ช่วงบนเล็ก
เเม่ก็จะเอาเเต่บอกว่า เราผอม
ทั้งที่เรารู้ว่า จริงๆ เราอ้วน เเต่ไม่รู้จะลดยังไง เพราะลดเเล้วช่วงล่างไม่ลง
ทีนี้ พอเข้ามหาลัยเราออกกำลังกาย เเต่น้ำหนักเราเพิ่มขึ้นนะ ซึ่งเราไม่สนใจน้ำหนัก เราสนใจเเต่สัดส่วน
กลายเป็นว่า เอวลดลง เเขนเท่าเดิม ขากับสะโพกลดลงมาก
เเต่กลายเป็นว่า แม่บอกว่าเราอ้วนขึ้น บานขึ้น ขาใหญ่ขึ้น
ทั้งๆ ที่สัดส่วนเราเล็กลง เราก็ไม่เข้าใจ ทั้งที่เรารู้สึกตัวว่าเราผอมลงๆๆๆๆ
ทีนี้ ช่วงอ่านหนังสือหนัก น้ำหนักเราขึ้นเยอะ ถึงหกสิบกว่าๆ
เเต่ สัดส่วนเท่าเดิม มีเอวเพิ่มมาเป็นสามสิบ เพราะกินไปอ่านไป
เเม่ก็ว่าใหญ่บอกว่า อ้วนมาก มาก มาก ขาใหญ่มาก (ทั้งที่ขามันเล็กลง เเละตอนนี้มันไม่ได้เพิ่มขึ้น) เรายอมรับว่าเราอ้วนขึ้น เเต่เหมือนเเม่ด่าผิดจุด บอกว่าเราอ้วนที่ขามั่งเเหล่ะ สะโพกบานมั่งเเหล่ะ
จนตอนนี้เราสงสัยว่า เราออกกำลังกาย เเต่ทำไมคนรอบข้างถึงบอกว่าเราอ้วนขึ้นบวมขึ้น
หรือการออกกำลังกายมันทำให้เราอ้วน?
เราไม่คิดว่างั้นนะ เพราะเรารู้ว่าเราผอมลง ขาเล็กลง เเต่เนื่องด้วยหุ่นเดิมของเราคือ ช่วงบนเล็ก ช่วงล่างใหญ่
เราไม่รู้ว่า พอเราลดข้างล่างได้ ข้างบนเลยดูใหญ่? หรืออะไรงง เเต่พักนี้เหมือนไขมันเราไปสะสมที่ช่วงบนเเทนช่วงล่าง มันเลยดูอ้วนหรือเปล่า
เเต่ตอนนี้เรารู้สึกเหมือนว่า ถ้าวันไหนเเม่ไม่ได้ด่าเราอ้วน แม่จะไม่มีความสุขไงก็ไม่รู้
เเม่เราเป็นไรมากป่าวเนี่ย
เเฟนเราก็บอกว่า เราผอมกว่าตอนเจอกันครั้งเเรก (ตอนเจอกันครั้งเเรก เราน้ำหนักน้อยกว่าปัจจุบัน เเต่มันเผละๆ เเบบคนไม่ออกกำลังกายไง)
เราไม่เข้าใจเเม่เลย เเล้วเเม่เราก็เอาเรื่องที่เเม่คิดว่าเราอ้วนขึ้นไปเล่าให้ข้างบ้านฟัง
ทีนี้ข้างบ้านเจอเราก็ว่าเราอ้วนขึ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเป็นเบาหวานหรือเปล่างั้นงี้โง้น เครียดค่ะ รำคาญด้วย
บอกตรงๆ รำคาญเเม่ด้วย เเม่เราเป็นอะไรของเค้า
เพลีย
ปล. เราออกกำลังกายกับเเฟนสองคน เรารู้ดีว่าเรากับเเฟนก็ผอมลงนะ เเต่เเม่เราหาว่าเราคบเเฟนเเล้วเราเอาเเต่กิน เราเลยอ้วน (คือพื้นฐานเดิมคือเเฟนหุ่นตันๆ คล้ายอ้วน เเต่เค้าไม่ได้อ้วนนะ กล้ามเนื้อทั้งนั้นอะ ไปออกกำลังกายทีนี่ เค้าวิ่งฉิวเลย เราหอบเเล้วคลานๆๆตามไป)
ออกกำลังกายเเล้วอ้วนขึ้น ? เมื่อหยุดออกกำลังกายเเล้วอ้วนขึ้น ? เมื่อคนรอบข้างบอกว่าเราอ้วนตลอดเวลา
สะโพกปาไปสี่สิบเอ็ด เอวสามสิบ เเต่เเขนเล็ก ช่วงบนเล็ก
เเม่ก็จะเอาเเต่บอกว่า เราผอม
ทั้งที่เรารู้ว่า จริงๆ เราอ้วน เเต่ไม่รู้จะลดยังไง เพราะลดเเล้วช่วงล่างไม่ลง
ทีนี้ พอเข้ามหาลัยเราออกกำลังกาย เเต่น้ำหนักเราเพิ่มขึ้นนะ ซึ่งเราไม่สนใจน้ำหนัก เราสนใจเเต่สัดส่วน
กลายเป็นว่า เอวลดลง เเขนเท่าเดิม ขากับสะโพกลดลงมาก
เเต่กลายเป็นว่า แม่บอกว่าเราอ้วนขึ้น บานขึ้น ขาใหญ่ขึ้น
ทั้งๆ ที่สัดส่วนเราเล็กลง เราก็ไม่เข้าใจ ทั้งที่เรารู้สึกตัวว่าเราผอมลงๆๆๆๆ
ทีนี้ ช่วงอ่านหนังสือหนัก น้ำหนักเราขึ้นเยอะ ถึงหกสิบกว่าๆ
เเต่ สัดส่วนเท่าเดิม มีเอวเพิ่มมาเป็นสามสิบ เพราะกินไปอ่านไป
เเม่ก็ว่าใหญ่บอกว่า อ้วนมาก มาก มาก ขาใหญ่มาก (ทั้งที่ขามันเล็กลง เเละตอนนี้มันไม่ได้เพิ่มขึ้น) เรายอมรับว่าเราอ้วนขึ้น เเต่เหมือนเเม่ด่าผิดจุด บอกว่าเราอ้วนที่ขามั่งเเหล่ะ สะโพกบานมั่งเเหล่ะ
จนตอนนี้เราสงสัยว่า เราออกกำลังกาย เเต่ทำไมคนรอบข้างถึงบอกว่าเราอ้วนขึ้นบวมขึ้น
หรือการออกกำลังกายมันทำให้เราอ้วน?
เราไม่คิดว่างั้นนะ เพราะเรารู้ว่าเราผอมลง ขาเล็กลง เเต่เนื่องด้วยหุ่นเดิมของเราคือ ช่วงบนเล็ก ช่วงล่างใหญ่
เราไม่รู้ว่า พอเราลดข้างล่างได้ ข้างบนเลยดูใหญ่? หรืออะไรงง เเต่พักนี้เหมือนไขมันเราไปสะสมที่ช่วงบนเเทนช่วงล่าง มันเลยดูอ้วนหรือเปล่า
เเต่ตอนนี้เรารู้สึกเหมือนว่า ถ้าวันไหนเเม่ไม่ได้ด่าเราอ้วน แม่จะไม่มีความสุขไงก็ไม่รู้
เเม่เราเป็นไรมากป่าวเนี่ย
เเฟนเราก็บอกว่า เราผอมกว่าตอนเจอกันครั้งเเรก (ตอนเจอกันครั้งเเรก เราน้ำหนักน้อยกว่าปัจจุบัน เเต่มันเผละๆ เเบบคนไม่ออกกำลังกายไง)
เราไม่เข้าใจเเม่เลย เเล้วเเม่เราก็เอาเรื่องที่เเม่คิดว่าเราอ้วนขึ้นไปเล่าให้ข้างบ้านฟัง
ทีนี้ข้างบ้านเจอเราก็ว่าเราอ้วนขึ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเป็นเบาหวานหรือเปล่างั้นงี้โง้น เครียดค่ะ รำคาญด้วย
บอกตรงๆ รำคาญเเม่ด้วย เเม่เราเป็นอะไรของเค้า
เพลีย
ปล. เราออกกำลังกายกับเเฟนสองคน เรารู้ดีว่าเรากับเเฟนก็ผอมลงนะ เเต่เเม่เราหาว่าเราคบเเฟนเเล้วเราเอาเเต่กิน เราเลยอ้วน (คือพื้นฐานเดิมคือเเฟนหุ่นตันๆ คล้ายอ้วน เเต่เค้าไม่ได้อ้วนนะ กล้ามเนื้อทั้งนั้นอะ ไปออกกำลังกายทีนี่ เค้าวิ่งฉิวเลย เราหอบเเล้วคลานๆๆตามไป)