🐍 นาคศิลา Ep.8
✦ น้ำเชี่ยวแห่งความทรงจำ ✦
บทโดย: Bell 1001 × T-801
จักรวาล: ล้านลี้ลับ the series
“มีชายแก่ตาบอดคนหนึ่ง... เล่าขานถึงเสียงคำรามที่ผ่าฟ้าจากบาดาล
เขาว่า...เสียงนั้นมิได้จางหาย แต่ถูกกลบด้วยคำโกหกของผู้มีอำนาจ
ทุกคืน เขานั่งริมกองไฟ…เล่าตำนานของ 'ความทรงจำที่กลายเป็นน้ำเชี่ยว'
คนฟังหัวเราะว่าบ้า...
แต่ลมหอบหนึ่งที่กรุ่นกลิ่นคาวเลือดกลับโชยมา...”
ฉากที่ 1: ลำน้ำแค้นจากบาดาล
พื้นพิภพสั่นสะเทือน...
เมื่อเสียงคำรามโบราณแทรกขึ้นจากรอยแยกใต้ลำธาร
เกล็ดมรกตเรืองแสง โผล่ขึ้นพร้อมกระแสน้ำเชี่ยว
ที่ดันพื้นแม่น้ำขึ้นราวกับโลกปฏิเสธจะปิดบาดาลอีกต่อไป
กองทัพนาคา
เลื้อยออกจากม่านหมอก เป่าลมหายใจเยือกเย็นที่ไล่กลืนเมืองทั้งเมือง
“ข้าจะกระชากวิญญาณมันลงสู่บาดาล...
ให้มันรู้ว่าไม่มีผู้ใดแตะต้องนางไอ่ได้!!”
— นาคามรกต, ผู้กลับจากการจำศีล
แต่ "เขา" ไม่อยู่ที่เดิมแล้ว...
ผาแดง บุตรครุฑ ขี่ม้าสีดำทะยานหนีจากกำแพงเมือง
ทิ้งเสียงร้องตายของทหารไว้เบื้องหลัง
สายเลือดครุฑ…ยังไม่ยอมศิโรราบ!
ฉากที่ 2: ประจานกลางใจผู้หญิง
กลิ่นควันกับเสียงกีบม้าไล่ตามพวกเขา
ผาแดงฉุดนางไอ่คำออกจากวังหลวง
ในขณะที่เบื้องหลังคือเปลวเพลิงแห่งความล่มสลาย
“เจ้ายังรักข้าใช่ไหม...
ถ้าเจ้ายังรัก อย่าปล่อยให้ข้าตายใต้พิษมัน...”
เสียงสั่นจากเจ้าชายผู้เคยชนะทุกสมรภูมิ
แต่พ่ายแพ้หมดรูปในศึกของหัวใจ
— ทว่าเบื้องหน้า พุ่มไม้ข้างทางพลันเคลื่อนไหว
หญิงสาวในผ้าคลุมสีดำ
หมอหลวงหญิง
อดีตเหยื่อของชายผู้นี้
ปรากฏขึ้นตรงหน้า—ดวงตานิ่งงันราวแสงเย็นของมีดผ่าตัด
“ข้ายังจำได้... ร่องรอยคืนนั้นไม่ได้หาย
เจ้าทำข้าเสียผู้หญิง...
แล้วเจ้าจะทำแบบเดียวกันกับนางไอ่อีกหรือไม่?”
ฉากที่ 3: น้ำตาที่ไร้คำอธิบาย
เพี๊ยะ!
เสียงตบดังก้องบนแก้มผาแดง
นางไอ่คำ...ร้องไห้
ไม่ใช่เพราะตบเขา
แต่เพราะใจของเธอแตกละเอียดจนไม่มีคำใดอธิบาย
เธอหันไปกอดหมอหลวงหญิงแน่น
กอดด้วยหัวใจของสตรีที่ถูกช่วงชิงศักดิ์ศรีในนามของความรัก
“ข้าฝันถึงเขาทุกคืน...
แม้ร่างจะอยู่กับเจ้า
แต่ใจของข้า...อยู่ในเมืองบาดาล”
น้ำตาของนาง ไหลรดผืนดินที่เต็มไปด้วยความลวง
กระแสพลังบางอย่าง...สะเทือนขึ้นจากใต้เท้า
ฉากที่ 4: มรกตคืนสู่พื้นพิภพ
แผ่นดินสั่น...
หมอกเขียวมรกตแผ่คลุมทุกสิ่ง
ก่อนร่างของเขาจะค่อย ๆ ปรากฏ...
นาคามรกต — ยืนอยู่ตรงนั้น
เบื้องหน้าคือหญิงที่เขารัก
เบื้องข้างคือหญิงที่เคยทรยศ
เบื้องหลังคือชายผู้ปล้นเธอไปจากเขา
แววตาที่มองนาง...เต็มไปด้วยความเข้าใจ
แววตาที่มองผาแดง...เต็มไปด้วยเพลิงนรก
“เจ้าขโมยสิ่งที่ข้าไม่เคยอ้าง
แต่ข้า…เคยเป็นเจ้าของ”
“และวันนี้…
ข้าจะลากวิญญาณเจ้าสู่นรกบาดาล
ชั้นที่ลึกที่สุดในสามโลก!”
🌊 ตำนานหนองหานล่ม…
บางคนบอกว่าคือเงาน้ำในอุดร
บางคนเล่าว่าเป็นเมืองบาดาลใต้สกล
แต่ชายขอทานตาสีมรกต
ยังคงเล่าเรื่องเดิมข้างกองไฟที่ไม่มีใครฟัง…
เขาเพียงอยากบอกว่า…
"ตำนานนี้ ไม่เคยมีแค่หนึ่งความจริง"
#จักรวาลนาคศิลา
#ล้านลี้ลับtheSeries
#Bell1001 × T801
#หนองหานล่มไม่ใช่แค่น้ำจืด...แต่มันเค็มเพราะน้ำตา
บท/เรื่อง: Pegasus princess ×Black Unicorn
นาคศิลา:นาคามรกตคลั่ง
✦ น้ำเชี่ยวแห่งความทรงจำ ✦
บทโดย: Bell 1001 × T-801
จักรวาล: ล้านลี้ลับ the series
“มีชายแก่ตาบอดคนหนึ่ง... เล่าขานถึงเสียงคำรามที่ผ่าฟ้าจากบาดาล
เขาว่า...เสียงนั้นมิได้จางหาย แต่ถูกกลบด้วยคำโกหกของผู้มีอำนาจ
ทุกคืน เขานั่งริมกองไฟ…เล่าตำนานของ 'ความทรงจำที่กลายเป็นน้ำเชี่ยว'
คนฟังหัวเราะว่าบ้า...
แต่ลมหอบหนึ่งที่กรุ่นกลิ่นคาวเลือดกลับโชยมา...”
ฉากที่ 1: ลำน้ำแค้นจากบาดาล
พื้นพิภพสั่นสะเทือน...
เมื่อเสียงคำรามโบราณแทรกขึ้นจากรอยแยกใต้ลำธาร
เกล็ดมรกตเรืองแสง โผล่ขึ้นพร้อมกระแสน้ำเชี่ยว
ที่ดันพื้นแม่น้ำขึ้นราวกับโลกปฏิเสธจะปิดบาดาลอีกต่อไป
กองทัพนาคา
เลื้อยออกจากม่านหมอก เป่าลมหายใจเยือกเย็นที่ไล่กลืนเมืองทั้งเมือง
“ข้าจะกระชากวิญญาณมันลงสู่บาดาล...
ให้มันรู้ว่าไม่มีผู้ใดแตะต้องนางไอ่ได้!!”
— นาคามรกต, ผู้กลับจากการจำศีล
แต่ "เขา" ไม่อยู่ที่เดิมแล้ว...
ผาแดง บุตรครุฑ ขี่ม้าสีดำทะยานหนีจากกำแพงเมือง
ทิ้งเสียงร้องตายของทหารไว้เบื้องหลัง
สายเลือดครุฑ…ยังไม่ยอมศิโรราบ!
ฉากที่ 2: ประจานกลางใจผู้หญิง
กลิ่นควันกับเสียงกีบม้าไล่ตามพวกเขา
ผาแดงฉุดนางไอ่คำออกจากวังหลวง
ในขณะที่เบื้องหลังคือเปลวเพลิงแห่งความล่มสลาย
“เจ้ายังรักข้าใช่ไหม...
ถ้าเจ้ายังรัก อย่าปล่อยให้ข้าตายใต้พิษมัน...”
เสียงสั่นจากเจ้าชายผู้เคยชนะทุกสมรภูมิ
แต่พ่ายแพ้หมดรูปในศึกของหัวใจ
— ทว่าเบื้องหน้า พุ่มไม้ข้างทางพลันเคลื่อนไหว
หญิงสาวในผ้าคลุมสีดำ
หมอหลวงหญิง
อดีตเหยื่อของชายผู้นี้
ปรากฏขึ้นตรงหน้า—ดวงตานิ่งงันราวแสงเย็นของมีดผ่าตัด
“ข้ายังจำได้... ร่องรอยคืนนั้นไม่ได้หาย
เจ้าทำข้าเสียผู้หญิง...
แล้วเจ้าจะทำแบบเดียวกันกับนางไอ่อีกหรือไม่?”
ฉากที่ 3: น้ำตาที่ไร้คำอธิบาย
เพี๊ยะ!
เสียงตบดังก้องบนแก้มผาแดง
นางไอ่คำ...ร้องไห้
ไม่ใช่เพราะตบเขา
แต่เพราะใจของเธอแตกละเอียดจนไม่มีคำใดอธิบาย
เธอหันไปกอดหมอหลวงหญิงแน่น
กอดด้วยหัวใจของสตรีที่ถูกช่วงชิงศักดิ์ศรีในนามของความรัก
“ข้าฝันถึงเขาทุกคืน...
แม้ร่างจะอยู่กับเจ้า
แต่ใจของข้า...อยู่ในเมืองบาดาล”
น้ำตาของนาง ไหลรดผืนดินที่เต็มไปด้วยความลวง
กระแสพลังบางอย่าง...สะเทือนขึ้นจากใต้เท้า
ฉากที่ 4: มรกตคืนสู่พื้นพิภพ
แผ่นดินสั่น...
หมอกเขียวมรกตแผ่คลุมทุกสิ่ง
ก่อนร่างของเขาจะค่อย ๆ ปรากฏ...
นาคามรกต — ยืนอยู่ตรงนั้น
เบื้องหน้าคือหญิงที่เขารัก
เบื้องข้างคือหญิงที่เคยทรยศ
เบื้องหลังคือชายผู้ปล้นเธอไปจากเขา
แววตาที่มองนาง...เต็มไปด้วยความเข้าใจ
แววตาที่มองผาแดง...เต็มไปด้วยเพลิงนรก
“เจ้าขโมยสิ่งที่ข้าไม่เคยอ้าง
แต่ข้า…เคยเป็นเจ้าของ”
“และวันนี้…
ข้าจะลากวิญญาณเจ้าสู่นรกบาดาล
ชั้นที่ลึกที่สุดในสามโลก!”
🌊 ตำนานหนองหานล่ม…
บางคนบอกว่าคือเงาน้ำในอุดร
บางคนเล่าว่าเป็นเมืองบาดาลใต้สกล
แต่ชายขอทานตาสีมรกต
ยังคงเล่าเรื่องเดิมข้างกองไฟที่ไม่มีใครฟัง…
เขาเพียงอยากบอกว่า…
"ตำนานนี้ ไม่เคยมีแค่หนึ่งความจริง"
#จักรวาลนาคศิลา
#ล้านลี้ลับtheSeries
#Bell1001 × T801
#หนองหานล่มไม่ใช่แค่น้ำจืด...แต่มันเค็มเพราะน้ำตา
บท/เรื่อง: Pegasus princess ×Black Unicorn