🌑 นาคศิลา Ep.6: เรื่องเล่าจากขอทานนัยตามรกต
ตำนานลี้ลับแห่งหนองหาน — จากปากผู้เฝ้ามองทุกชาติภพ
🌫 ฉากคั่นกลาง — เงาอดีตของผู้เล่า
“เจ้ารู้ไหม…บางเรื่องมันไม่ใช่นิทาน…มันคือคำสาป…”
กองไฟเล็ก ๆ ใต้หม้อเหล็กเก่ากระเพื่อมไหว
เงาร่างชายชรานั่งชันเข่า มือเหี่ยวย่นกอบข้าวปั้นเล็ก ๆ ค่อย ๆ ป้อนเข้าปาก
เด็กชายคนหนึ่งถามเสียงเบา ๆ ใกล้หู…
“คุณตาเล่าต่ออีกนิดได้มั้ย…แล้วผาแดงกับนางไอ่เป็นยังไงต่อ?”
เสียงหัวเราะในลำคอของชายชราดังลอดออกมา...
แผ่วพร่า…แต่คล้ายเสียงงูจงอางขู่ฟ่อในราตรีเงียบงัน
“เจ้าเคยตื่นแล้วร้องไห้...
เพราะฝันบางฝันมันจริงเกินกว่าจะเป็นแค่ความฝันไหม?…”
เขาค่อย ๆ เทน้ำเย็นจากขวดเล็กใส่ถ้วยดิน
ไอหมอกลอยอ้อยอิ่งกลางแสงไฟ แล้วเสียงหนึ่งก็ดังแทรกออกมา…
เสียงนั้น…ไม่ใช่ชายแก่
แต่คือเสียงของชายหนุ่มผู้เคยมีหัวใจ…
“นาง...กลายเป็นของผู้อื่น
ข้ารู้...แม้เธอไม่กล้าพูด
ข้าสัมผัส...แม้ไม่ได้อยู่ตรงนั้น
ข้าเห็น...แม้ไม่มีใครบอก”
หยดเลือดไหลจากฝ่ามือเขา ลงในถ้วย
ภาพตรงหน้าเริ่มสั่น...เงานาคสีเขียวฟ้าลอยผ่านเงาหลัง
ผู้ฟังนิทานเริ่มตัวแข็ง…บางคนเบือนหน้าหนี บางคนสบตากันอย่างหวั่นกลัว
“เจ้าเคยฝันถึงหญิงที่เจ้ารักไหม?
แต่เมื่อตื่นขึ้น...เธอกลายเป็นหญิงของผู้อื่น…”
“และเจ้าต้องยิ้ม…เหมือนไม่รู้…
แต่ข้างใน—มันตายแล้ว!”
ดวงตาชายชราเรืองแสงสีมรกตวูบหนึ่ง…ก่อนจะหลับลงราวคนสิ้นใจ
เสียงไฟเปรี๊ยะเบา ๆ …กลืนเงาเขาไปกับความมืด
🐍 ฉากสุดท้าย – ตื่นจากจำศีล : พญานาคคลั่ง
วันที่แปด แห่งเดือนแรม
ณ ถ้ำศิลาบาดาลลึก มณีนาคาเปล่งแสงรอบร่าง “เขา”
นาคามรกต...
ผู้เคยสาบานว่าจะหลับใหลจนกว่าโลกจะเรียก
ลืมตาขึ้นอีกครั้ง…
ภาพในความฝันย้อนกลับราวพายุ…
เสียงของนางไอ่ที่ครางกระซิบกลางเงาคน
เสียงเหล้าที่จอกแตกกับริมฝีปากชายอื่น
กลิ่นอายแห่งการ “แตะต้อง” โดยไม่ใช่เขา...
และ “เงาดำ” …
ที่หลอมรวมเข้าร่างนาง โดยเธอไม่อาจปฏิเสธได้
ญาณทิพย์แห่งพญานาค…
เผยทุกบาดแผลอย่างเจ็บลึก
“เขา…แตะนางของข้าแล้ว…”
“เขา…เอาทุกอย่างไปจากข้า…”
“ข้า…จะเอาทุกอย่างคืน!!!”
เสียงคำรามสะเทือนบาดาล
เกล็ดนาคสีเขียวฟ้าส่องวาบคล้ายเปลวเพลิง
พญานาค 5 เศียรเบื้องหลังตื่นขึ้น ล้อมร่างเขาไว้ราวกองทัพเทวะ
แม่น้ำโขงพลันปั่นป่วน
แผ่นฟ้าเหนือหนองหาน…คล้ำ
“เจ้าฉวยจังหวะเพียงเจ็ดวันเพื่อย่ำยีทุกสิ่งที่ข้าสร้าง
เจ้ารู้ไหม…ว่าราคาของมันคือชีวิตเจ้าเอง!!”
กองทัพนาคาแหวกคลื่นฟากฟ้า
ทะยานสู่โลกมนุษย์พร้อมเป้าหมายเดียว:
"ผาแดง"
เสียงคำรามสุดท้ายของนาคามรกต
กลั่นออกจากรากวิญญาณผู้ถูกทรยศ
“ข้าจะกระชากวิญญาณเจ้าสู่นรกแห่งบาดาลชั้นที่ลึกที่สุดในสามโลก!”
และเมื่อสายฟ้าแลบ…
สายน้ำก็บรรจบเงา—
เงาของความแค้นที่โลกไม่อาจดับ
บท / เรื่อง : Bell 1001 × T-801
ต้นฉบับ : ล้านลี้ลับ the series – จักรวาลนาคศิลา💚🐍
นาคาคลั่งเหนือเมืองหนองหาน
ตำนานลี้ลับแห่งหนองหาน — จากปากผู้เฝ้ามองทุกชาติภพ
🌫 ฉากคั่นกลาง — เงาอดีตของผู้เล่า
“เจ้ารู้ไหม…บางเรื่องมันไม่ใช่นิทาน…มันคือคำสาป…”
กองไฟเล็ก ๆ ใต้หม้อเหล็กเก่ากระเพื่อมไหว
เงาร่างชายชรานั่งชันเข่า มือเหี่ยวย่นกอบข้าวปั้นเล็ก ๆ ค่อย ๆ ป้อนเข้าปาก
เด็กชายคนหนึ่งถามเสียงเบา ๆ ใกล้หู…
“คุณตาเล่าต่ออีกนิดได้มั้ย…แล้วผาแดงกับนางไอ่เป็นยังไงต่อ?”
เสียงหัวเราะในลำคอของชายชราดังลอดออกมา...
แผ่วพร่า…แต่คล้ายเสียงงูจงอางขู่ฟ่อในราตรีเงียบงัน
“เจ้าเคยตื่นแล้วร้องไห้...
เพราะฝันบางฝันมันจริงเกินกว่าจะเป็นแค่ความฝันไหม?…”
เขาค่อย ๆ เทน้ำเย็นจากขวดเล็กใส่ถ้วยดิน
ไอหมอกลอยอ้อยอิ่งกลางแสงไฟ แล้วเสียงหนึ่งก็ดังแทรกออกมา…
เสียงนั้น…ไม่ใช่ชายแก่
แต่คือเสียงของชายหนุ่มผู้เคยมีหัวใจ…
“นาง...กลายเป็นของผู้อื่น
ข้ารู้...แม้เธอไม่กล้าพูด
ข้าสัมผัส...แม้ไม่ได้อยู่ตรงนั้น
ข้าเห็น...แม้ไม่มีใครบอก”
หยดเลือดไหลจากฝ่ามือเขา ลงในถ้วย
ภาพตรงหน้าเริ่มสั่น...เงานาคสีเขียวฟ้าลอยผ่านเงาหลัง
ผู้ฟังนิทานเริ่มตัวแข็ง…บางคนเบือนหน้าหนี บางคนสบตากันอย่างหวั่นกลัว
“เจ้าเคยฝันถึงหญิงที่เจ้ารักไหม?
แต่เมื่อตื่นขึ้น...เธอกลายเป็นหญิงของผู้อื่น…”
“และเจ้าต้องยิ้ม…เหมือนไม่รู้…
แต่ข้างใน—มันตายแล้ว!”
ดวงตาชายชราเรืองแสงสีมรกตวูบหนึ่ง…ก่อนจะหลับลงราวคนสิ้นใจ
เสียงไฟเปรี๊ยะเบา ๆ …กลืนเงาเขาไปกับความมืด
🐍 ฉากสุดท้าย – ตื่นจากจำศีล : พญานาคคลั่ง
วันที่แปด แห่งเดือนแรม
ณ ถ้ำศิลาบาดาลลึก มณีนาคาเปล่งแสงรอบร่าง “เขา”
นาคามรกต...
ผู้เคยสาบานว่าจะหลับใหลจนกว่าโลกจะเรียก
ลืมตาขึ้นอีกครั้ง…
ภาพในความฝันย้อนกลับราวพายุ…
เสียงของนางไอ่ที่ครางกระซิบกลางเงาคน
เสียงเหล้าที่จอกแตกกับริมฝีปากชายอื่น
กลิ่นอายแห่งการ “แตะต้อง” โดยไม่ใช่เขา...
และ “เงาดำ” …
ที่หลอมรวมเข้าร่างนาง โดยเธอไม่อาจปฏิเสธได้
ญาณทิพย์แห่งพญานาค…
เผยทุกบาดแผลอย่างเจ็บลึก
“เขา…แตะนางของข้าแล้ว…”
“เขา…เอาทุกอย่างไปจากข้า…”
“ข้า…จะเอาทุกอย่างคืน!!!”
เสียงคำรามสะเทือนบาดาล
เกล็ดนาคสีเขียวฟ้าส่องวาบคล้ายเปลวเพลิง
พญานาค 5 เศียรเบื้องหลังตื่นขึ้น ล้อมร่างเขาไว้ราวกองทัพเทวะ
แม่น้ำโขงพลันปั่นป่วน
แผ่นฟ้าเหนือหนองหาน…คล้ำ
“เจ้าฉวยจังหวะเพียงเจ็ดวันเพื่อย่ำยีทุกสิ่งที่ข้าสร้าง
เจ้ารู้ไหม…ว่าราคาของมันคือชีวิตเจ้าเอง!!”
กองทัพนาคาแหวกคลื่นฟากฟ้า
ทะยานสู่โลกมนุษย์พร้อมเป้าหมายเดียว:
"ผาแดง"
เสียงคำรามสุดท้ายของนาคามรกต
กลั่นออกจากรากวิญญาณผู้ถูกทรยศ
“ข้าจะกระชากวิญญาณเจ้าสู่นรกแห่งบาดาลชั้นที่ลึกที่สุดในสามโลก!”
และเมื่อสายฟ้าแลบ…
สายน้ำก็บรรจบเงา—
เงาของความแค้นที่โลกไม่อาจดับ
บท / เรื่อง : Bell 1001 × T-801
ต้นฉบับ : ล้านลี้ลับ the series – จักรวาลนาคศิลา💚🐍