ตอนที่ 10: “ความหมายของคำว่าอยู่ด้วยกัน” ☀️🌿🫶🏻
สายลมฤดูร้อนพัดแผ่วในสวนสาธารณะกลางเมือง มีนาเดินเคียงข้างธันวาไปช้า ๆ พร้อมเครื่องดื่มในมือสองแก้ว วันนี้เขาไม่ได้ใส่ผ้ากันเปื้อนเหมือนเคย และเธอก็ไม่ได้พกแล็ปท็อปมาด้วย
เหมือนทั้งสองคนวางบทบาทเดิม ๆ ลงชั่วคราว เพื่อเรียนรู้กันใหม่ ในสถานะที่เรียบง่ายกว่า แต่จริงใจกว่า
“คุณชอบสวนนี้เหรอ?” ธันวาถาม
“เปล่าค่ะ แค่รู้ว่าที่นี่คนไม่เยอะ…เดินแล้วไม่ต้องรีบ”
ธันวาหันมายิ้ม ก่อนตอบ “ฉันชอบนะ มันดูไม่เร่งรีบเหมือนใจเธอตอนมาวันแรก”
มีนาหัวเราะเบา ๆ “ตอนนั้นคือมีแต่ภารกิจในหัวเลยค่ะ ต้องสมัครงาน ต้องทำโปรไฟล์ ต้องทำคะแนน…เหนื่อยจะตาย”
“แล้วตอนนี้ล่ะ?”
“…ตอนนี้อยากรู้แค่ว่า กาแฟแก้วต่อไป ฉันจะได้ดื่มกับใคร” เธอหันมายิ้มให้เขาเต็ม ๆ ❤️
หนึ่งเดือนต่อมา ร้านกาแฟ “บ้านบ้าน” กลับมาคึกคักอีกครั้ง มีลูกค้าหน้าใหม่แวะเวียนเข้ามาเรื่อย ๆ และลูกค้าประจำที่ยังคงมาทุกเช้า
มีนาใส่ผ้ากันเปื้อนผืนเดียวกับธันวา เดินถือกาแฟเสิร์ฟอย่างคล่องแคล่ว ข้างเคาน์เตอร์มี “โปสเตอร์โปรโมตเวิร์กช็อปเล่าเรื่องผ่านภาพถ่าย” ที่จัดร่วมกับ “อชิ Visual Studio” — ชื่อของอชิในฐานะช่างภาพอิสระ
วันนี้พลอยก็มาด้วย เธอนั่งอยู่ริมกระจก มองบรรยากาศในร้าน พร้อมรอยยิ้มจาง ๆ
“เหมือนร้านนี้เปลี่ยนไปนะ” เธอพูดกับอชิที่ยืนถ่ายรูปอยู่
“บางที…ร้านก็เหมือนคนแหละ พอเปิดใจ มันก็น่าอยู่ขึ้นเยอะ”
พลอยพยักหน้า “ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่า อยากไปต่อคนเดียว…แต่ไม่ได้แปลว่าไม่มีคุณอยู่ในความทรงจำ”
อชิหยุดกล้อง แล้วยิ้มบาง ๆ “งั้นก็เก็บมันไว้ในรูปนี้นะ” เขากดชัตเตอร์อีกครั้ง — เก็บภาพของหญิงสาวที่กำลังเริ่มต้นบทใหม่ของตัวเอง
ช่วงเย็น ธันวายืนอยู่หน้าร้าน ป้ายไม้เขียนด้วยลายมือแปะมุมกระจก:
“พรุ่งนี้ร้านหยุด 1 วัน เจ้าของร้านจะไปดูดาวกับผู้ช่วยส่วนตัว 💫🌌”
มีนาเดินออกมายืนข้างเขา
“ถ้าเราหยุดร้านกันแบบนี้บ่อย ๆ ลูกค้าจะหนีหมดนะคะ”
“งั้นก็ต้องทำให้ลูกค้าติดใจเธอให้มากพอ จะได้กลับมาแม้ร้านปิดวันเว้นวัน” เขายักคิ้วกวน
“พูดแบบนี้ อยากโดนหักเงินเดือนไหมคะ?”
“งั้นขึ้นเงินเดือนให้ฉันแทนละกัน ด้วยกาแฟฟรีตลอดชีวิต จากผู้จัดการร้านคนเก่ง” ☕💗
ทั้งสองคนหัวเราะพร้อมกัน เสียงหัวเราะที่อาจไม่ดังนัก…แต่เต็มไปด้วยความหมาย
รักบางครั้งไม่ต้องมาแบบดราม่า ไม่ต้องมีฉากวิ่งฝ่าฝนหรือประโยคสารภาพเสียงสั่น บางทีมันมาเงียบ ๆ ตอนเรากำลังชงกาแฟ หรือตอนเราตัดสินใจเงียบ ๆ ว่าจะอยู่กับใครโดยไม่ต้องมีเหตุผล
รัก…อาจหมายถึงแค่ “การอยู่ด้วยกันโดยไม่เหนื่อยเกินไป” และหัวใจที่ได้พัก…ก็คือหัวใจที่พร้อมจะรักอีกครั้ง
(จบบริบูรณ์ ตอนที่ 10) นิยาย “รัก(ไม่)ว่างงาน” — The End 🎉📖
รัก(ไม่)ว่างงาน "เมื่อความว่างงาน พาให้หัวใจไม่ว่างอีกต่อไป" ตอนที่ 1 “จบงาน...เริ่มรัก?”
รัก(ไม่)ว่างงาน "เมื่อความว่างงาน พาให้หัวใจไม่ว่างอีกต่อไป" ตอนที่ 2: ลูกค้า(ไม่)ประจำ
รัก(ไม่)ว่างงาน "เมื่อความว่างงาน พาให้หัวใจไม่ว่างอีกต่อไป" ตอนที่ 3: งานใหม่ ชั่วคราว 💼☕️
รัก(ไม่)ว่างงาน "เมื่อความว่างงาน พาให้หัวใจไม่ว่างอีกต่อไป" ตอนที่ 4: "คน(ไม่)คุ้นเคย 📷🎧"
รัก(ไม่)ว่างงาน "เมื่อความว่างงาน พาให้หัวใจไม่ว่างอีกต่อไป" ตอนที่ 5: เรื่องเก่า เล่าใหม่ 🎧📷
รัก(ไม่)ว่างงาน "เมื่อความว่างงาน พาให้หัวใจไม่ว่างอีกต่อไป" ตอนที่ 6: คืนแห่งการสารภาพ 🌙
รัก(ไม่)ว่างงาน "เมื่อความว่างงาน พาให้หัวใจไม่ว่างอีกต่อไป" ตอนที่ 7: ข้อเสนอ และใจที่ยังลังเล 🌤️💼
รัก(ไม่)ว่างงาน "เมื่อความว่างงาน พาให้หัวใจไม่ว่างอีกต่อไป" ตอนที่ 8: ทางแยกของหัวใจ 🌇🛤️
รัก(ไม่)ว่างงาน "เมื่อความว่างงาน พาให้หัวใจไม่ว่างอีกต่อไป" ตอนที่ 9: บทสรุปของการเลือก 🌧️➡️🌤️
https://www.readawrite.com/a/e2ade4bf1e76d9dfbbef94b27e25a260
https://www.joylada.com/story/686b4cf31a11e214c6208ebb
รัก(ไม่)ว่างงาน "เมื่อความว่างงาน พาให้หัวใจไม่ว่างอีกต่อไป" ตอนที่ 10: “ความหมายของคำว่าอยู่ด้วยกัน” ☀️🌿🫶🏻
สายลมฤดูร้อนพัดแผ่วในสวนสาธารณะกลางเมือง มีนาเดินเคียงข้างธันวาไปช้า ๆ พร้อมเครื่องดื่มในมือสองแก้ว วันนี้เขาไม่ได้ใส่ผ้ากันเปื้อนเหมือนเคย และเธอก็ไม่ได้พกแล็ปท็อปมาด้วย
เหมือนทั้งสองคนวางบทบาทเดิม ๆ ลงชั่วคราว เพื่อเรียนรู้กันใหม่ ในสถานะที่เรียบง่ายกว่า แต่จริงใจกว่า
“คุณชอบสวนนี้เหรอ?” ธันวาถาม
“เปล่าค่ะ แค่รู้ว่าที่นี่คนไม่เยอะ…เดินแล้วไม่ต้องรีบ”
ธันวาหันมายิ้ม ก่อนตอบ “ฉันชอบนะ มันดูไม่เร่งรีบเหมือนใจเธอตอนมาวันแรก”
มีนาหัวเราะเบา ๆ “ตอนนั้นคือมีแต่ภารกิจในหัวเลยค่ะ ต้องสมัครงาน ต้องทำโปรไฟล์ ต้องทำคะแนน…เหนื่อยจะตาย”
“แล้วตอนนี้ล่ะ?”
“…ตอนนี้อยากรู้แค่ว่า กาแฟแก้วต่อไป ฉันจะได้ดื่มกับใคร” เธอหันมายิ้มให้เขาเต็ม ๆ ❤️
หนึ่งเดือนต่อมา ร้านกาแฟ “บ้านบ้าน” กลับมาคึกคักอีกครั้ง มีลูกค้าหน้าใหม่แวะเวียนเข้ามาเรื่อย ๆ และลูกค้าประจำที่ยังคงมาทุกเช้า
มีนาใส่ผ้ากันเปื้อนผืนเดียวกับธันวา เดินถือกาแฟเสิร์ฟอย่างคล่องแคล่ว ข้างเคาน์เตอร์มี “โปสเตอร์โปรโมตเวิร์กช็อปเล่าเรื่องผ่านภาพถ่าย” ที่จัดร่วมกับ “อชิ Visual Studio” — ชื่อของอชิในฐานะช่างภาพอิสระ
วันนี้พลอยก็มาด้วย เธอนั่งอยู่ริมกระจก มองบรรยากาศในร้าน พร้อมรอยยิ้มจาง ๆ
“เหมือนร้านนี้เปลี่ยนไปนะ” เธอพูดกับอชิที่ยืนถ่ายรูปอยู่
“บางที…ร้านก็เหมือนคนแหละ พอเปิดใจ มันก็น่าอยู่ขึ้นเยอะ”
พลอยพยักหน้า “ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่า อยากไปต่อคนเดียว…แต่ไม่ได้แปลว่าไม่มีคุณอยู่ในความทรงจำ”
อชิหยุดกล้อง แล้วยิ้มบาง ๆ “งั้นก็เก็บมันไว้ในรูปนี้นะ” เขากดชัตเตอร์อีกครั้ง — เก็บภาพของหญิงสาวที่กำลังเริ่มต้นบทใหม่ของตัวเอง
ช่วงเย็น ธันวายืนอยู่หน้าร้าน ป้ายไม้เขียนด้วยลายมือแปะมุมกระจก:
“พรุ่งนี้ร้านหยุด 1 วัน เจ้าของร้านจะไปดูดาวกับผู้ช่วยส่วนตัว 💫🌌”
มีนาเดินออกมายืนข้างเขา
“ถ้าเราหยุดร้านกันแบบนี้บ่อย ๆ ลูกค้าจะหนีหมดนะคะ”
“งั้นก็ต้องทำให้ลูกค้าติดใจเธอให้มากพอ จะได้กลับมาแม้ร้านปิดวันเว้นวัน” เขายักคิ้วกวน
“พูดแบบนี้ อยากโดนหักเงินเดือนไหมคะ?”
“งั้นขึ้นเงินเดือนให้ฉันแทนละกัน ด้วยกาแฟฟรีตลอดชีวิต จากผู้จัดการร้านคนเก่ง” ☕💗
ทั้งสองคนหัวเราะพร้อมกัน เสียงหัวเราะที่อาจไม่ดังนัก…แต่เต็มไปด้วยความหมาย
รักบางครั้งไม่ต้องมาแบบดราม่า ไม่ต้องมีฉากวิ่งฝ่าฝนหรือประโยคสารภาพเสียงสั่น บางทีมันมาเงียบ ๆ ตอนเรากำลังชงกาแฟ หรือตอนเราตัดสินใจเงียบ ๆ ว่าจะอยู่กับใครโดยไม่ต้องมีเหตุผล
รัก…อาจหมายถึงแค่ “การอยู่ด้วยกันโดยไม่เหนื่อยเกินไป” และหัวใจที่ได้พัก…ก็คือหัวใจที่พร้อมจะรักอีกครั้ง
(จบบริบูรณ์ ตอนที่ 10) นิยาย “รัก(ไม่)ว่างงาน” — The End 🎉📖
รัก(ไม่)ว่างงาน "เมื่อความว่างงาน พาให้หัวใจไม่ว่างอีกต่อไป" ตอนที่ 1 “จบงาน...เริ่มรัก?”
รัก(ไม่)ว่างงาน "เมื่อความว่างงาน พาให้หัวใจไม่ว่างอีกต่อไป" ตอนที่ 2: ลูกค้า(ไม่)ประจำ
รัก(ไม่)ว่างงาน "เมื่อความว่างงาน พาให้หัวใจไม่ว่างอีกต่อไป" ตอนที่ 3: งานใหม่ ชั่วคราว 💼☕️
รัก(ไม่)ว่างงาน "เมื่อความว่างงาน พาให้หัวใจไม่ว่างอีกต่อไป" ตอนที่ 4: "คน(ไม่)คุ้นเคย 📷🎧"
รัก(ไม่)ว่างงาน "เมื่อความว่างงาน พาให้หัวใจไม่ว่างอีกต่อไป" ตอนที่ 5: เรื่องเก่า เล่าใหม่ 🎧📷
รัก(ไม่)ว่างงาน "เมื่อความว่างงาน พาให้หัวใจไม่ว่างอีกต่อไป" ตอนที่ 6: คืนแห่งการสารภาพ 🌙
รัก(ไม่)ว่างงาน "เมื่อความว่างงาน พาให้หัวใจไม่ว่างอีกต่อไป" ตอนที่ 7: ข้อเสนอ และใจที่ยังลังเล 🌤️💼
รัก(ไม่)ว่างงาน "เมื่อความว่างงาน พาให้หัวใจไม่ว่างอีกต่อไป" ตอนที่ 8: ทางแยกของหัวใจ 🌇🛤️
รัก(ไม่)ว่างงาน "เมื่อความว่างงาน พาให้หัวใจไม่ว่างอีกต่อไป" ตอนที่ 9: บทสรุปของการเลือก 🌧️➡️🌤️
https://www.readawrite.com/a/e2ade4bf1e76d9dfbbef94b27e25a260
https://www.joylada.com/story/686b4cf31a11e214c6208ebb