ตอนที่ 3: งานใหม่ ชั่วคราว 💼☕️
“รับสมัครพนักงานพาร์ตไทม์ รายวัน 1 ตำแหน่ง”
ป้ายหน้าร้านคาเฟ่ตัวเล็ก ๆ เขียนไว้ด้วยลายมือหวัด ๆ ติดอยู่ตรงกระจกหน้าร้าน
มีนาชะงักเมื่อเห็นมันในเช้าวันใหม่ที่ฟ้าใสกว่าทุกวัน 🌤️
เธอยืนจ้องป้ายอยู่นานสองนาน ก่อนที่ประตูจะถูกเปิดจากด้านใน
“จ้องอยู่นั่นแหละ จะสมัครไหม?”
เสียงเรียบ ๆ ของธันวาดังขึ้น พร้อมสายตาที่จ้องมองมาแบบเดาไม่ออกว่าอยากได้คนจริง ๆ หรือประชด
มีนาอมยิ้มแบบคนมีความคิดอยู่ในใจ
“สนใจค่ะ ขอลองก่อนสักวันได้ไหมคะ?” 😄
ธันวาเหลือบมองนาฬิกา ก่อนพยักหน้าเล็กน้อย
“ใส่ผ้ากันเปื้อน ล้างแก้ว โต๊ะว่างเช็ดให้หมด”
“รับทราบค่ะพ่อครัวใหญ่!”
เธอยกมือทำความเคารพแบบติดตลก ก่อนจะรีบเข้าไปหลังเคาน์เตอร์ทันที 🫡
การทำงานวันแรกของมีนาไม่ได้ราบรื่นเท่าไรนัก
เธอทำน้ำหกสามครั้ง ทำแก้วหลุดมือหนึ่งครั้ง
แต่เธอก็ยิ้มสู้อย่างไม่ย่อท้อ 😅
ธันวายืนมองจากหลังเคาน์เตอร์ พยายามจะไม่ถอนหายใจเสียงดังเกินไป
“ปกติฉันไม่ได้รับคนแบบนี้เข้าทำงานหรอกนะ”
“แบบไหนคะ?”
“แบบที่ดูไม่มีประสบการณ์เลยสักนิด” 🙄
มีนาหัวเราะ
“ก็คุณไม่ได้เขียนในป้ายว่า ‘ต้องมีประสบการณ์’ นี่คะ” 😏
เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนพูดเบา ๆ
“แต่เธอขยันดี...”
หญิงสาวชะงักก่อนจะหันมามองเขาด้วยรอยยิ้ม
“คุณชมฉันเหรอคะ?” 🥹
“อย่าคิดเยอะ ฉันแค่พูดข้อเท็จจริง”
ธันวาพูดพลางหันหลังกลับไปกดกาแฟ
แต่ถ้ามีนาสังเกตดี ๆ เธอคงเห็นว่า...มุมปากของเขาโค้งขึ้นนิดนึง
แค่นิดเดียวจริง ๆ 🙂
ช่วงบ่ายลูกค้าเริ่มซา มีนานั่งพักตรงมุมโต๊ะ ดื่มกาแฟแก้วที่ธันวาทำให้โดยไม่พูดอะไร
มันไม่ได้หวานมาก แต่ก็ไม่ขมเท่าครั้งแรก 🍫
เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูอีเมล
“เรียนคุณมีนา
เรายินดีรับคุณเข้าทำงานในตำแหน่ง Junior Content Writer...”
เธอยิ้มกว้าง ราวกับโลกรอบตัวสว่างขึ้นอีกหน่อย ✨
“เธอจะไม่มาทำพาร์ตไทม์ต่อแล้วใช่ไหม?”
เสียงของธันวาดังขึ้นเบา ๆ เหมือนรู้ทัน
มีนาชะงัก ก่อนจะเงยหน้ามองเขา
“แค่เริ่มงานใหม่พรุ่งนี้...แต่ถ้าเสาร์–อาทิตย์คุณยังต้องการคนล้างแก้ว ฉันว่างนะคะ”
ธันวาไม่ตอบ แต่ส่งผ้ากันเปื้อนให้เธออย่างเงียบ ๆ
“ซักเองนะ”
มีนายิ้ม รับผ้ากันเปื้อนมากอดไว้แน่น ๆ
เธอไม่รู้ว่างานใหม่จะเป็นยังไง แต่ที่แน่ ๆ...
เธอมี “งานชั่วคราว” ที่อบอุ่นใจให้กลับมาเสมอ ☕❤️
รัก(ไม่)ว่างงาน "เมื่อความว่างงาน พาให้หัวใจไม่ว่างอีกต่อไป" ตอนที่ 1 “จบงาน...เริ่มรัก?”
รัก(ไม่)ว่างงาน "เมื่อความว่างงาน พาให้หัวใจไม่ว่างอีกต่อไป" ตอนที่ 2: ลูกค้า(ไม่)ประจำ 
รัก(ไม่)ว่างงาน "เมื่อความว่างงาน พาให้หัวใจไม่ว่างอีกต่อไป" ตอนที่ 3: งานใหม่ ชั่วคราว 💼☕️
“รับสมัครพนักงานพาร์ตไทม์ รายวัน 1 ตำแหน่ง”
ป้ายหน้าร้านคาเฟ่ตัวเล็ก ๆ เขียนไว้ด้วยลายมือหวัด ๆ ติดอยู่ตรงกระจกหน้าร้าน
มีนาชะงักเมื่อเห็นมันในเช้าวันใหม่ที่ฟ้าใสกว่าทุกวัน 🌤️
เธอยืนจ้องป้ายอยู่นานสองนาน ก่อนที่ประตูจะถูกเปิดจากด้านใน
“จ้องอยู่นั่นแหละ จะสมัครไหม?”
เสียงเรียบ ๆ ของธันวาดังขึ้น พร้อมสายตาที่จ้องมองมาแบบเดาไม่ออกว่าอยากได้คนจริง ๆ หรือประชด
มีนาอมยิ้มแบบคนมีความคิดอยู่ในใจ
“สนใจค่ะ ขอลองก่อนสักวันได้ไหมคะ?” 😄
ธันวาเหลือบมองนาฬิกา ก่อนพยักหน้าเล็กน้อย
“ใส่ผ้ากันเปื้อน ล้างแก้ว โต๊ะว่างเช็ดให้หมด”
“รับทราบค่ะพ่อครัวใหญ่!”
เธอยกมือทำความเคารพแบบติดตลก ก่อนจะรีบเข้าไปหลังเคาน์เตอร์ทันที 🫡
การทำงานวันแรกของมีนาไม่ได้ราบรื่นเท่าไรนัก
เธอทำน้ำหกสามครั้ง ทำแก้วหลุดมือหนึ่งครั้ง
แต่เธอก็ยิ้มสู้อย่างไม่ย่อท้อ 😅
ธันวายืนมองจากหลังเคาน์เตอร์ พยายามจะไม่ถอนหายใจเสียงดังเกินไป
“ปกติฉันไม่ได้รับคนแบบนี้เข้าทำงานหรอกนะ”
“แบบไหนคะ?”
“แบบที่ดูไม่มีประสบการณ์เลยสักนิด” 🙄
มีนาหัวเราะ
“ก็คุณไม่ได้เขียนในป้ายว่า ‘ต้องมีประสบการณ์’ นี่คะ” 😏
เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนพูดเบา ๆ
“แต่เธอขยันดี...”
หญิงสาวชะงักก่อนจะหันมามองเขาด้วยรอยยิ้ม
“คุณชมฉันเหรอคะ?” 🥹
“อย่าคิดเยอะ ฉันแค่พูดข้อเท็จจริง”
ธันวาพูดพลางหันหลังกลับไปกดกาแฟ
แต่ถ้ามีนาสังเกตดี ๆ เธอคงเห็นว่า...มุมปากของเขาโค้งขึ้นนิดนึง
แค่นิดเดียวจริง ๆ 🙂
ช่วงบ่ายลูกค้าเริ่มซา มีนานั่งพักตรงมุมโต๊ะ ดื่มกาแฟแก้วที่ธันวาทำให้โดยไม่พูดอะไร
มันไม่ได้หวานมาก แต่ก็ไม่ขมเท่าครั้งแรก 🍫
เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูอีเมล
“เรียนคุณมีนา
เรายินดีรับคุณเข้าทำงานในตำแหน่ง Junior Content Writer...”
เธอยิ้มกว้าง ราวกับโลกรอบตัวสว่างขึ้นอีกหน่อย ✨
“เธอจะไม่มาทำพาร์ตไทม์ต่อแล้วใช่ไหม?”
เสียงของธันวาดังขึ้นเบา ๆ เหมือนรู้ทัน
มีนาชะงัก ก่อนจะเงยหน้ามองเขา
“แค่เริ่มงานใหม่พรุ่งนี้...แต่ถ้าเสาร์–อาทิตย์คุณยังต้องการคนล้างแก้ว ฉันว่างนะคะ”
ธันวาไม่ตอบ แต่ส่งผ้ากันเปื้อนให้เธออย่างเงียบ ๆ
“ซักเองนะ”
มีนายิ้ม รับผ้ากันเปื้อนมากอดไว้แน่น ๆ
เธอไม่รู้ว่างานใหม่จะเป็นยังไง แต่ที่แน่ ๆ...
เธอมี “งานชั่วคราว” ที่อบอุ่นใจให้กลับมาเสมอ ☕❤️
รัก(ไม่)ว่างงาน "เมื่อความว่างงาน พาให้หัวใจไม่ว่างอีกต่อไป" ตอนที่ 1 “จบงาน...เริ่มรัก?”
รัก(ไม่)ว่างงาน "เมื่อความว่างงาน พาให้หัวใจไม่ว่างอีกต่อไป" ตอนที่ 2: ลูกค้า(ไม่)ประจำ