ตั้งใจว่าเมื่อถึงวันที่ตัวเองคู่ควรกับสิ่งฝันไว้ ก็จะกลับมาเขียนบทความแนวบันทึกการเติบโตอีกครั้ง หลังจากห่างหายไปนานชนิดที่นับบทความในรอบปีได้
ปี 2020
จากเด็กคนหนึ่งที่โดดเรียนเป็นว่าเล่น ฝึกงานในรพ. แค่สัปดาห์เดียวก็ยอมแพ้ สุดท้ายก็ต้องเปลี่ยนสาขา ออกมาทำงานเป็นติวเตอร์อิสระ
ปี 2023
จนวันหนึ่งผมก็มีภารกิจสำคัญให้ทำ ถ้ามันสำเร็จขึ้นมา ก็จะลบล้างคำดูถูกทั้งหมดออกไปได้ นึกดูแล้ว คงเป็นแก้แค้นและเหยียบย่ำโลกใบนี้ได้อย่างสะใจที่สุด
10 ก.พ. 2024
ท่ามกลางเสียงปะทัดที่ละมุนด้วยกลิ่นไอแห่งความซาบซึ้งในพระคุณบรรพบุรุษ ผมได้แต่ง่วนกับการ์ตูน 50 หน้า ที่ต้องตกแต่งให้เรียบร้อยในเวลา 23:59 น. ทั้งที่เมื่อคืนได้นอนแค่ชั่วโมงครึ่ง ตื่นมาก็ไม่มีเวลาให้คิดอะไรเลย ได้แต่เพ่งสายตาบนแผ่นกระดาษตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง ก่อนจะจ้องคอมต่อในช่วงสาย ลากยาวไปจนถึง 23:30 เหลือเวลา 30 นาทีเท่านั้น แต่ยังไม่ได้เริ่มจัดเรียงหน้าเลย หัวใจที่เต้นแรงตั้งแต่ตะวันตกดินยังคงสั่นถี่ขึ้นเรื่อย ๆ เกิดมาเพิ่งเคยใจเต้นแตะ 100 ครั้งต่อนาที ทั้งที่นั่งนิ่งอยู่หน้าคอม ฯ ณ เวลานั้น ในหัวคิดอะไรไม่ออก ได้แต่ทำ ๆ ไปตามแผน เพราะอดนอนจนสมองพังไปแล้ว
23:35 เพิ่งเริ่มจัดเรียงหน้า โชคดีที่วันนี้คอม ฯ ไม่งอแงเลย แต่ก็เริ่มทำใจแล้วว่าอาจส่งไม่ทันอยู่ดี
29 พ.ย. 2023
ผมเพิ่งรู้ข่าวคืนนี้เองว่ามีงานประกวดการ์ตูนด้วย ทั้งที่เหมือนจะมีข่าวนี้มาตั้งแต่ปลาย ต.ค. 2023 แล้ว คำถามต่อมาคือจะวาดอะไรดี แต่ก็เหมือนชะตาลิขิตมาแล้ว กลางปี 2023 ระหว่างวาดการ์ตูนเรื่องอื่น จู่ ๆ ผมก็นึกภาพคนโบราณสู้กับปีศาจ หลังจากนั้นไม่นาน เพื่อนผมคนหนึ่งก็บอกให้ไปศึกษาประวัติศาสตร์ในพื้นที่ประเทศไทยเมื่อ 1,000 ปีก่อน ต่อมาในเดือนตุลาคม ผมเห็นป้าข้างบ้านโพสต์รูปตัวเองคู่กับคูเมืองโบราณศรีมโหสถ ถ้าเป็นในหนัง คุณคงถามว่า “อย่าบอกนะว่าเมืองนั่นอายุ 1,000 ปี เหมือนกัน” แต่ก็ใช่แหละครับ สิ่งที่คนใกล้ตัวได้บอกเล่า หรือแสดงให้ผมเห็นทั้งหมดนั้น คืออารยธรรม “ทวารวดี” ที่ล่มสลายไปเมื่อ 1,000 ปีก่อน
30 พ.ย. 2023
ทีนี้ทุกคนคงเดาได้ไม่ยากว่าการ์ตูนที่ผมวาดจะมีหน้าตาเป็นยังไง เย็นวันนี้ผมปั่นจักรยานจากอำเภอเมืองปราจีนไปอำเภอศรีมโหสถเพื่อสำรวจคูเมือง ถึงจะเคยเห็นคูเมืองแบบนี้มาบ้างมาแล้วยูทูป แต่ก็ยังอยากเห็นของจริงอยู่ดี ระหว่างทางกลับบ้าน ความหวังเอ่อล้นออกมาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน สำหรับคนที่แต่งเรื่องแบบคิดเองร้อยเปอร์เซ็นต์มาตลอด พอได้แต่งแบบอิงประวัติศาสตร์ครั้งแรก มันรู้สึกเหมือนมีพลังในการแต่งมากกว่าเดิม
16 ธ.ค. 2023
เป็นอีกครั้งที่กลับมาสำรวจเมืองโบราณศรีมโหสถเพราะอยากได้ข้อมูลเพิ่มเติม คราวก่อนได้สำรวจแค่คูเมือง คราวนี้ว่าจะสำรวจซากเจดีย์โบราณ แม้จะหาภาพพวกนี้ในกูเกิลได้ แต่การลงพื้นที่จะได้เห็นวัสดุก่อสร้างจริง ๆ ซึ่งจะมีผลต่อการแต่งภาพด้วย
ทว่าการสำรวจครั้งนี้เหมือนจะมีของแถมติดไม้ติดมือมาด้วย
ขณะที่ปั่นจักรยานไปรอบคูเมือง สายตาก็เหลือบไปเห็นสถานปฏิบัติธรรมของคนในยุคนั้น ก็เลยแวะสำรวจสักหน่อย จะว่าไปก็สุดยอดจริง ๆ แค่จะนั่งสมาธิ ต้องลุงทนเอาศิลาแลงมาก่อเป็นห้องแบบนี้เลยเหรอ
หลังจากนั้นผมก็เริ่มนั่งสมาธิ พอรู้ตัวอีกทีก็อยากให้อภัยคำดูถูกทั้งหมดที่เคยได้ยินมา ก่อนจะพบว่า…
ทำไมมันถึงปล่อยวางได้ง่าขนาดนี้ ทั้งที่แค้นหนักแค้นหนา การให้อภัยมันไม่น่าจะง่ายขนาดนี้สิ
ผมได้รู้ทีหลังว่ามันง่าย เพราะผมยังไม่ได้ให้อภัยตัวเอง
ผมเองก็จำวันเวลาได้ไม่แม่นยำ แต่ช่วงเดือน ธ.ค. นี้เอง ระหว่างที่กำลังอยู่ในช่วงกึ่งหลับกึ่งตื่น ก็รู้สึกเหมือนจะฝันเห็นผู้หญิงนุ่งโจงกระเบนยืนหน้าประตูบ้าน ในฝันผมกำลังก้มมองแค่ส่วนขา เลยไม่ได้เห็นหน้าเธอชัด ๆ
หลังจากนั้นไม่นานก็ฝันเห็นผู้หญิงเดินเข้ามาในห้องนอนพร้อมตุ๊กตาเด็กผู้หญิง เธอขอให้รับรับตุ๊กตาตัวนั้นมาเป็นลูกหน่อย
1 ก.พ. 2024
เหลือเวลา 10 วัน ก่อนหมดเขตส่งผลงาน ในที่สุดเช้าวันนี้ก็ได้ปั่นจักรยานขึ้นเขาหลังบ้าน ซึ่งเป็นการออกกำลังครั้งสุดท้ายในช่วงทำงานประกวด ตั้งแต่เข้าเดือน ธ.ค. ก็ได้ออกกำลังแค่ 1 ครั้งต่อ 5 วัน ส่วนปี 2024 ได้แค่ 1 ครั้งต่อสัปดาห์ ก่อนจะลดเหลือ 1 ครั้งต่อ 10 วัน ในช่วง 20 วันสุดท้ายก่อนส่งงาน ทั้งที่ก่อนหน้านี้ เคยออก 3-4 ครั้งต่อสัปดาห์
ระหว่างที่ปั่นจักรยาน จู่ ๆ ผมก็ถามตัวเอง ถ้าให้อภัยตัวเอง แล้วเพิ่มโอกาสชนะการประกวดได้ 1 % จะให้อภัยตัวเองไหม คำตอบคือ ให้ ตอนนี้ไม่ว่าจะต้องทำอะไรก็ยอมทุกอย่าง
ก่อนลงเขาได้แวะไหว้องค์พระก่อน ความคิดที่คอยจ้องจะด่าตัวเองยังโผล่มาเรื่อย ๆ แต่จู่ ๆ ก็นึกถึงคำของอาจาร์จิตแพทย์ท่านหนึ่งที่เคยบอกว่า ความคิดพวกนี้เป็นร่องประสาท การมีสติ จะหยุดความคิดพวกนี้ได้
ไหน ๆ ก็ฝึกสมาธิมาแล้ว เลยลองดึงความคิดกลับมาที่ลมหายใจทุกครั้งเมื่อมีความคิดลบ ช่วงแรกมันต้องฝืน และยังคงต้องฝืนต่ออีกหลายครั้ง
และผมเพิ่งก็รู้วันนี้ว่าองค์พระบนเขาหลังบ้าน รวมถึงพระพุทธรูปที่ถูกพบในเมืองโบราณศรีมโหสถ เป็นพระประจำวันเกิดของผมเอง
ในช่วงนี้ จากที่เคยนอน 9 ชม. ทุกคืน เดือน ธ.ค. ก็ลดเหลือ 6 – 7:30 ชม. ก่อนจะกลายเป็น 6 ชม. รัว ๆ ในเดือน ม.ค. เดือนนี้เริ่มมีอาการคล้ายภูมิแพ้ มีผื่นตามต่อมน้ำเหลืองใต้รักแร้ รู้สึกคันเพียงเพราะฝุ่นในห้อง
ส่วน 10 วันสุดท้ายนี่นรกของจริง ได้เก็บเวลานอน 9 ชม.อีกครั้งเดียวหลังออกกำลังกาย และทุกคืนหลังจากนั้น ก็เหลือแค่ 4:30-6 ชม. งานสอนพิเศษหลายคลาสก็ต้องลา เหลือคลาสที่ชดเชยได้ยากแค่คลาสเดียวในสัปดาห์สุดท้าย
มีวันหนึ่งงีบหลับบนเตียงช่วงสาย ๆ แต่แล้วก็มีอาการคล้ายผีอำ โดยส่วนตัวไม่ได้กลัวอยู่แล้ว มันก็แค่สมองสองส่วนตื่นไม่พร้อมกัน เคยเป็นหนักถึงขั้นรู้สึกเหมือนโดนทับ แต่ก็ตื่นมาเห็นแค่ผ้าห่มอยู่บนตัว
ทว่าคราวนี้เหมือนจะมีอะไรพิเศษมากกว่านั้น คุณเคยโดนเพื่อนแกล้งเอานิ้วมาลูบฝ่าเท้าให้จั๊กจี้เล่นไหมครับ ผมเองก็โดนแบบนั้นเลย สัมผัสมันชัดจนผมต้องลุกไปตรวจดูว่าได้ล็อกห้องรึเปล่า และก็ใช่ครับ มันล็อกอยู่ แถมในห้องก็ไม่มีจุดที่ใครจะมาซ่อนตัวได้ด้วย
พอโดนเข้าแบบนี้ก็เลยตื่นมาปั่นการ์ตูนต่อ มองในแง่ดีคือเหมือนมีคนช่วยเตือนให้จริงจังกับงาน
ส่วนสองคืนสุดท้ายก่อนส่งงาน ได้นอนแค่ 3 ชม. กับ 1:30 ชม. เท่านั้น
10 ก.พ. 2024
23:50 ตอนนี้เรียงหน้าจะเสร็จแล้ว แต่ยังมีจุดหนึ่งที่ลังเลว่าจะแก้งานดีไหม ผมเลือกที่จะแก้ และรีบเข้าเว็บส่งผลงาน ก่อนจะได้พบว่าเวลากรอกข้อมูลนี่มันช่างยาวนานเหลือเกิน
23:59 เป็นห่วงนาที่ยาวนานที่สุด ภาพความยากลำบากทั้งหมด ย้อนกลับเข้ามาในหัว ตั้งแต่ออกจากสาขาแพทย์มา เริ่มสอนพิเศษ วาดรูปไปด้วย ทั้งยังต้องขายของในช่วงหลัง ทุกคนรอบตัวคอยช่วยผมมาตลอด ทั้งเพื่อนที่ชวนดูอนิเมะชั้นครู จนกระทั่งผมแต่งการ์ตูนเรื่องนี้ได้ ไหนจะครูที่คอยส่งงานสอนให้ ผมถึงได้มีตังค์ซื้อข้าวกิน และมีแรงมาวาดต่อ รวมถึงคนในบ้านที่ช่วยขายของมาตลอด กิจวัตรแบบนี้เกิดต่อเนื่องมา 4 ปี จนกระทั่ง
00:00 11 ก.พ. 2024
ผมรู้สึกขนลุกเหมือนมีใครอีกคนลุ้นอยู่ข้างหลัง นิ้วชี้กดปุ่มอัพโหลด แต่ตัวเลขบนนาฬิกามันไม่ใช่ตามที่กองประกวดกำหนดไว้แล้ว
อยากร้องไห้ก็จริงแต่ สารสื่อประสาทมันเพี้ยนจนสร้างอารมณ์ใด ๆ ไม่ได้อีกต่อไปแล้ว คืนนั้นผมทำได้แค่กิน หลังจากอดข้าวมาทั้งวัน และก็เข้านอนทันที
พอตื่นเช้ามาถึงได้ร้องไห้ไป 2 ยก และอีกยกหนึ่งตอนกำลังออกไปสอนชดเชย ตกเย็นปั่นจักรยานไปเขาหลังบ้าน โทรคุยกับเพื่อนที่เคยดูอนิเมะด้วยกัน แบบคนไม่รู้จะทำอะไรต่อ
เพื่อนถาม ยังให้อภัยตัวเองอยู่ไหม
ผมไม่กล้าฟันธงความคิดตัวเองในตอนนั้น แต่รู้สึกว่ายังอยากให้นะ เพราะมันยากมาก กว่าจะให้อภัยตัวเองได้ ถ้าไม่มีเหตุการณ์ทั้งหมดนี้เกินขึ้น ผมอาจยังเกลียดตัวเองไม่เปลี่ยน
จะว่าไปแล้ว ผมเพิ่งได้เจอเรื่องราวอย่างที่อยากเจอมาตลอด มันเป็นเรื่องที่ตัวเอกในหนังหรืออนิเมะต้องเจอ นั่นคือบททดสอบที่สูสี ชนิดที่ว่าต้องตัดสินกันด้วยเวลาสั้น ๆ หลักวินาที หรือระยะห่างหลักมิลลิเมตร และต้องใช้การตัดสินใจที่เฉียบคม เหมือนไอรอนแมนตัดสินใจดีดนิ้ว เหมือนสไปเดอร์แมนตอนหยุดรถไฟ เหมือนนักปั่นในโอตาคุน่องเหล็กที่เอาชนะหรือแพ้คู่แข่งไปแค่มิลเดียว สถานการณ์ที่เปลี่ยนเด็กไม่เอาไหนให้โตเป็นผู้ใหญ่ ในที่สุดก็ได้เจอสักที หรือนี่อาจเป็นสิ่งที่ผมตามหามาตลอดระยะเวลา 4 ปี ช่วงเวลาแห่งการเกลียดตัวเองได้จบลงแล้ว
และก็มีผลงานติดตัวเป็นชิ้นเป็นอันสักที แค่กดอัพโหลดไม่ทัน รอเวลาลงเว็บตูนแทน
ผมนึกว่าตัวเองจะเป็นซึมเศร้าเหมือนตอนออกจากแพทย์ แต่ไม่เลย สัญชาตญาณนักเล่าเรื่องกลับฟื้นตัวในเวลา 3 วัน เป็นอะไรที่เหนือความคาดหมายมาก ๆ ไม่รู้เป็นอานิสงส์จากการให้อภัยตัวเองรึเปล่า
มี.ค. 2024
แต่ถึงอย่างนั้น ผลจากการอดนอนยังต้องใช้เวลาฟื้นฟูอีกหลายเดือน สองสัปดาห์แรกใจสั่นตลอด ส่วนตอนนี้เป็นปกติแล้ว แต่ยังปั่นจักรยานหลัก 100 กิโลเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้ แค่ 30 กิโลก็จะไม่ไหวแล้ว ทั้งที่เคยปั่น 40 กิโลเป็นประจำ
ส่วนความรู้สึกที่ว่าเหมือนมีวิญญาณตามถึงห้องนอน ก็ยังรู้สึกอีกสักพักหลังงานประกวดจบ มีคืนหนึ่งฝันเห็นผู้หญิงใส่ชุดโบราณกำลังทรมานจากาการคลอดลูก หลังจากนั้นก็แทบไม่รู้สึกถึงผู้หญิงคนนั้นแล้ว ไม่รู้ว่ามีอยู่จริง หรือคิดไปเอง ถ้ามีจริงก็ขอให้ได้ไปตามทางของตัวเอง ขอบใจที่ช่วยปลุกวันนั้น
และขอบคุณทุกคนที่อ่านจนจบ ไว้เจอกันในคอนเทนต์ต่อไป
สำหรับคนที่สนใจการ์ตูน ตามไปที่ลิงก์นี้ได้เลยครับ
https://www.webtoons.com/th/canvas/blood-credit-%E0%B8%9A%E0%B8%97%E0%B8%AD%E0%B8%AA%E0%B8%A3%E0%B8%8B%E0%B8%AD%E0%B8%99%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A2/list?title_no=945530&fbclid=IwAR0ZKx6hDg5mCPjtQyKMxXQjyjkxh-QThW56IT0UBnpxz288DznrXRBmOgw 
จากเด็กขี้แพ้ สู่ก้าวแรกของนักเขียนการ์ตูน
ปี 2020
จากเด็กคนหนึ่งที่โดดเรียนเป็นว่าเล่น ฝึกงานในรพ. แค่สัปดาห์เดียวก็ยอมแพ้ สุดท้ายก็ต้องเปลี่ยนสาขา ออกมาทำงานเป็นติวเตอร์อิสระ
ปี 2023
จนวันหนึ่งผมก็มีภารกิจสำคัญให้ทำ ถ้ามันสำเร็จขึ้นมา ก็จะลบล้างคำดูถูกทั้งหมดออกไปได้ นึกดูแล้ว คงเป็นแก้แค้นและเหยียบย่ำโลกใบนี้ได้อย่างสะใจที่สุด
10 ก.พ. 2024
ท่ามกลางเสียงปะทัดที่ละมุนด้วยกลิ่นไอแห่งความซาบซึ้งในพระคุณบรรพบุรุษ ผมได้แต่ง่วนกับการ์ตูน 50 หน้า ที่ต้องตกแต่งให้เรียบร้อยในเวลา 23:59 น. ทั้งที่เมื่อคืนได้นอนแค่ชั่วโมงครึ่ง ตื่นมาก็ไม่มีเวลาให้คิดอะไรเลย ได้แต่เพ่งสายตาบนแผ่นกระดาษตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง ก่อนจะจ้องคอมต่อในช่วงสาย ลากยาวไปจนถึง 23:30 เหลือเวลา 30 นาทีเท่านั้น แต่ยังไม่ได้เริ่มจัดเรียงหน้าเลย หัวใจที่เต้นแรงตั้งแต่ตะวันตกดินยังคงสั่นถี่ขึ้นเรื่อย ๆ เกิดมาเพิ่งเคยใจเต้นแตะ 100 ครั้งต่อนาที ทั้งที่นั่งนิ่งอยู่หน้าคอม ฯ ณ เวลานั้น ในหัวคิดอะไรไม่ออก ได้แต่ทำ ๆ ไปตามแผน เพราะอดนอนจนสมองพังไปแล้ว
23:35 เพิ่งเริ่มจัดเรียงหน้า โชคดีที่วันนี้คอม ฯ ไม่งอแงเลย แต่ก็เริ่มทำใจแล้วว่าอาจส่งไม่ทันอยู่ดี
29 พ.ย. 2023
ผมเพิ่งรู้ข่าวคืนนี้เองว่ามีงานประกวดการ์ตูนด้วย ทั้งที่เหมือนจะมีข่าวนี้มาตั้งแต่ปลาย ต.ค. 2023 แล้ว คำถามต่อมาคือจะวาดอะไรดี แต่ก็เหมือนชะตาลิขิตมาแล้ว กลางปี 2023 ระหว่างวาดการ์ตูนเรื่องอื่น จู่ ๆ ผมก็นึกภาพคนโบราณสู้กับปีศาจ หลังจากนั้นไม่นาน เพื่อนผมคนหนึ่งก็บอกให้ไปศึกษาประวัติศาสตร์ในพื้นที่ประเทศไทยเมื่อ 1,000 ปีก่อน ต่อมาในเดือนตุลาคม ผมเห็นป้าข้างบ้านโพสต์รูปตัวเองคู่กับคูเมืองโบราณศรีมโหสถ ถ้าเป็นในหนัง คุณคงถามว่า “อย่าบอกนะว่าเมืองนั่นอายุ 1,000 ปี เหมือนกัน” แต่ก็ใช่แหละครับ สิ่งที่คนใกล้ตัวได้บอกเล่า หรือแสดงให้ผมเห็นทั้งหมดนั้น คืออารยธรรม “ทวารวดี” ที่ล่มสลายไปเมื่อ 1,000 ปีก่อน
30 พ.ย. 2023
ทีนี้ทุกคนคงเดาได้ไม่ยากว่าการ์ตูนที่ผมวาดจะมีหน้าตาเป็นยังไง เย็นวันนี้ผมปั่นจักรยานจากอำเภอเมืองปราจีนไปอำเภอศรีมโหสถเพื่อสำรวจคูเมือง ถึงจะเคยเห็นคูเมืองแบบนี้มาบ้างมาแล้วยูทูป แต่ก็ยังอยากเห็นของจริงอยู่ดี ระหว่างทางกลับบ้าน ความหวังเอ่อล้นออกมาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน สำหรับคนที่แต่งเรื่องแบบคิดเองร้อยเปอร์เซ็นต์มาตลอด พอได้แต่งแบบอิงประวัติศาสตร์ครั้งแรก มันรู้สึกเหมือนมีพลังในการแต่งมากกว่าเดิม
16 ธ.ค. 2023
เป็นอีกครั้งที่กลับมาสำรวจเมืองโบราณศรีมโหสถเพราะอยากได้ข้อมูลเพิ่มเติม คราวก่อนได้สำรวจแค่คูเมือง คราวนี้ว่าจะสำรวจซากเจดีย์โบราณ แม้จะหาภาพพวกนี้ในกูเกิลได้ แต่การลงพื้นที่จะได้เห็นวัสดุก่อสร้างจริง ๆ ซึ่งจะมีผลต่อการแต่งภาพด้วย
ทว่าการสำรวจครั้งนี้เหมือนจะมีของแถมติดไม้ติดมือมาด้วย
ขณะที่ปั่นจักรยานไปรอบคูเมือง สายตาก็เหลือบไปเห็นสถานปฏิบัติธรรมของคนในยุคนั้น ก็เลยแวะสำรวจสักหน่อย จะว่าไปก็สุดยอดจริง ๆ แค่จะนั่งสมาธิ ต้องลุงทนเอาศิลาแลงมาก่อเป็นห้องแบบนี้เลยเหรอ
หลังจากนั้นผมก็เริ่มนั่งสมาธิ พอรู้ตัวอีกทีก็อยากให้อภัยคำดูถูกทั้งหมดที่เคยได้ยินมา ก่อนจะพบว่า…
ทำไมมันถึงปล่อยวางได้ง่าขนาดนี้ ทั้งที่แค้นหนักแค้นหนา การให้อภัยมันไม่น่าจะง่ายขนาดนี้สิ
ผมได้รู้ทีหลังว่ามันง่าย เพราะผมยังไม่ได้ให้อภัยตัวเอง
ผมเองก็จำวันเวลาได้ไม่แม่นยำ แต่ช่วงเดือน ธ.ค. นี้เอง ระหว่างที่กำลังอยู่ในช่วงกึ่งหลับกึ่งตื่น ก็รู้สึกเหมือนจะฝันเห็นผู้หญิงนุ่งโจงกระเบนยืนหน้าประตูบ้าน ในฝันผมกำลังก้มมองแค่ส่วนขา เลยไม่ได้เห็นหน้าเธอชัด ๆ
หลังจากนั้นไม่นานก็ฝันเห็นผู้หญิงเดินเข้ามาในห้องนอนพร้อมตุ๊กตาเด็กผู้หญิง เธอขอให้รับรับตุ๊กตาตัวนั้นมาเป็นลูกหน่อย
1 ก.พ. 2024
เหลือเวลา 10 วัน ก่อนหมดเขตส่งผลงาน ในที่สุดเช้าวันนี้ก็ได้ปั่นจักรยานขึ้นเขาหลังบ้าน ซึ่งเป็นการออกกำลังครั้งสุดท้ายในช่วงทำงานประกวด ตั้งแต่เข้าเดือน ธ.ค. ก็ได้ออกกำลังแค่ 1 ครั้งต่อ 5 วัน ส่วนปี 2024 ได้แค่ 1 ครั้งต่อสัปดาห์ ก่อนจะลดเหลือ 1 ครั้งต่อ 10 วัน ในช่วง 20 วันสุดท้ายก่อนส่งงาน ทั้งที่ก่อนหน้านี้ เคยออก 3-4 ครั้งต่อสัปดาห์
ระหว่างที่ปั่นจักรยาน จู่ ๆ ผมก็ถามตัวเอง ถ้าให้อภัยตัวเอง แล้วเพิ่มโอกาสชนะการประกวดได้ 1 % จะให้อภัยตัวเองไหม คำตอบคือ ให้ ตอนนี้ไม่ว่าจะต้องทำอะไรก็ยอมทุกอย่าง
ก่อนลงเขาได้แวะไหว้องค์พระก่อน ความคิดที่คอยจ้องจะด่าตัวเองยังโผล่มาเรื่อย ๆ แต่จู่ ๆ ก็นึกถึงคำของอาจาร์จิตแพทย์ท่านหนึ่งที่เคยบอกว่า ความคิดพวกนี้เป็นร่องประสาท การมีสติ จะหยุดความคิดพวกนี้ได้
ไหน ๆ ก็ฝึกสมาธิมาแล้ว เลยลองดึงความคิดกลับมาที่ลมหายใจทุกครั้งเมื่อมีความคิดลบ ช่วงแรกมันต้องฝืน และยังคงต้องฝืนต่ออีกหลายครั้ง
และผมเพิ่งก็รู้วันนี้ว่าองค์พระบนเขาหลังบ้าน รวมถึงพระพุทธรูปที่ถูกพบในเมืองโบราณศรีมโหสถ เป็นพระประจำวันเกิดของผมเอง
ในช่วงนี้ จากที่เคยนอน 9 ชม. ทุกคืน เดือน ธ.ค. ก็ลดเหลือ 6 – 7:30 ชม. ก่อนจะกลายเป็น 6 ชม. รัว ๆ ในเดือน ม.ค. เดือนนี้เริ่มมีอาการคล้ายภูมิแพ้ มีผื่นตามต่อมน้ำเหลืองใต้รักแร้ รู้สึกคันเพียงเพราะฝุ่นในห้อง
ส่วน 10 วันสุดท้ายนี่นรกของจริง ได้เก็บเวลานอน 9 ชม.อีกครั้งเดียวหลังออกกำลังกาย และทุกคืนหลังจากนั้น ก็เหลือแค่ 4:30-6 ชม. งานสอนพิเศษหลายคลาสก็ต้องลา เหลือคลาสที่ชดเชยได้ยากแค่คลาสเดียวในสัปดาห์สุดท้าย
มีวันหนึ่งงีบหลับบนเตียงช่วงสาย ๆ แต่แล้วก็มีอาการคล้ายผีอำ โดยส่วนตัวไม่ได้กลัวอยู่แล้ว มันก็แค่สมองสองส่วนตื่นไม่พร้อมกัน เคยเป็นหนักถึงขั้นรู้สึกเหมือนโดนทับ แต่ก็ตื่นมาเห็นแค่ผ้าห่มอยู่บนตัว
ทว่าคราวนี้เหมือนจะมีอะไรพิเศษมากกว่านั้น คุณเคยโดนเพื่อนแกล้งเอานิ้วมาลูบฝ่าเท้าให้จั๊กจี้เล่นไหมครับ ผมเองก็โดนแบบนั้นเลย สัมผัสมันชัดจนผมต้องลุกไปตรวจดูว่าได้ล็อกห้องรึเปล่า และก็ใช่ครับ มันล็อกอยู่ แถมในห้องก็ไม่มีจุดที่ใครจะมาซ่อนตัวได้ด้วย
พอโดนเข้าแบบนี้ก็เลยตื่นมาปั่นการ์ตูนต่อ มองในแง่ดีคือเหมือนมีคนช่วยเตือนให้จริงจังกับงาน
ส่วนสองคืนสุดท้ายก่อนส่งงาน ได้นอนแค่ 3 ชม. กับ 1:30 ชม. เท่านั้น
10 ก.พ. 2024
23:50 ตอนนี้เรียงหน้าจะเสร็จแล้ว แต่ยังมีจุดหนึ่งที่ลังเลว่าจะแก้งานดีไหม ผมเลือกที่จะแก้ และรีบเข้าเว็บส่งผลงาน ก่อนจะได้พบว่าเวลากรอกข้อมูลนี่มันช่างยาวนานเหลือเกิน
23:59 เป็นห่วงนาที่ยาวนานที่สุด ภาพความยากลำบากทั้งหมด ย้อนกลับเข้ามาในหัว ตั้งแต่ออกจากสาขาแพทย์มา เริ่มสอนพิเศษ วาดรูปไปด้วย ทั้งยังต้องขายของในช่วงหลัง ทุกคนรอบตัวคอยช่วยผมมาตลอด ทั้งเพื่อนที่ชวนดูอนิเมะชั้นครู จนกระทั่งผมแต่งการ์ตูนเรื่องนี้ได้ ไหนจะครูที่คอยส่งงานสอนให้ ผมถึงได้มีตังค์ซื้อข้าวกิน และมีแรงมาวาดต่อ รวมถึงคนในบ้านที่ช่วยขายของมาตลอด กิจวัตรแบบนี้เกิดต่อเนื่องมา 4 ปี จนกระทั่ง
00:00 11 ก.พ. 2024
ผมรู้สึกขนลุกเหมือนมีใครอีกคนลุ้นอยู่ข้างหลัง นิ้วชี้กดปุ่มอัพโหลด แต่ตัวเลขบนนาฬิกามันไม่ใช่ตามที่กองประกวดกำหนดไว้แล้ว
อยากร้องไห้ก็จริงแต่ สารสื่อประสาทมันเพี้ยนจนสร้างอารมณ์ใด ๆ ไม่ได้อีกต่อไปแล้ว คืนนั้นผมทำได้แค่กิน หลังจากอดข้าวมาทั้งวัน และก็เข้านอนทันที
พอตื่นเช้ามาถึงได้ร้องไห้ไป 2 ยก และอีกยกหนึ่งตอนกำลังออกไปสอนชดเชย ตกเย็นปั่นจักรยานไปเขาหลังบ้าน โทรคุยกับเพื่อนที่เคยดูอนิเมะด้วยกัน แบบคนไม่รู้จะทำอะไรต่อ
เพื่อนถาม ยังให้อภัยตัวเองอยู่ไหม
ผมไม่กล้าฟันธงความคิดตัวเองในตอนนั้น แต่รู้สึกว่ายังอยากให้นะ เพราะมันยากมาก กว่าจะให้อภัยตัวเองได้ ถ้าไม่มีเหตุการณ์ทั้งหมดนี้เกินขึ้น ผมอาจยังเกลียดตัวเองไม่เปลี่ยน
จะว่าไปแล้ว ผมเพิ่งได้เจอเรื่องราวอย่างที่อยากเจอมาตลอด มันเป็นเรื่องที่ตัวเอกในหนังหรืออนิเมะต้องเจอ นั่นคือบททดสอบที่สูสี ชนิดที่ว่าต้องตัดสินกันด้วยเวลาสั้น ๆ หลักวินาที หรือระยะห่างหลักมิลลิเมตร และต้องใช้การตัดสินใจที่เฉียบคม เหมือนไอรอนแมนตัดสินใจดีดนิ้ว เหมือนสไปเดอร์แมนตอนหยุดรถไฟ เหมือนนักปั่นในโอตาคุน่องเหล็กที่เอาชนะหรือแพ้คู่แข่งไปแค่มิลเดียว สถานการณ์ที่เปลี่ยนเด็กไม่เอาไหนให้โตเป็นผู้ใหญ่ ในที่สุดก็ได้เจอสักที หรือนี่อาจเป็นสิ่งที่ผมตามหามาตลอดระยะเวลา 4 ปี ช่วงเวลาแห่งการเกลียดตัวเองได้จบลงแล้ว
และก็มีผลงานติดตัวเป็นชิ้นเป็นอันสักที แค่กดอัพโหลดไม่ทัน รอเวลาลงเว็บตูนแทน
ผมนึกว่าตัวเองจะเป็นซึมเศร้าเหมือนตอนออกจากแพทย์ แต่ไม่เลย สัญชาตญาณนักเล่าเรื่องกลับฟื้นตัวในเวลา 3 วัน เป็นอะไรที่เหนือความคาดหมายมาก ๆ ไม่รู้เป็นอานิสงส์จากการให้อภัยตัวเองรึเปล่า
มี.ค. 2024
แต่ถึงอย่างนั้น ผลจากการอดนอนยังต้องใช้เวลาฟื้นฟูอีกหลายเดือน สองสัปดาห์แรกใจสั่นตลอด ส่วนตอนนี้เป็นปกติแล้ว แต่ยังปั่นจักรยานหลัก 100 กิโลเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้ แค่ 30 กิโลก็จะไม่ไหวแล้ว ทั้งที่เคยปั่น 40 กิโลเป็นประจำ
ส่วนความรู้สึกที่ว่าเหมือนมีวิญญาณตามถึงห้องนอน ก็ยังรู้สึกอีกสักพักหลังงานประกวดจบ มีคืนหนึ่งฝันเห็นผู้หญิงใส่ชุดโบราณกำลังทรมานจากาการคลอดลูก หลังจากนั้นก็แทบไม่รู้สึกถึงผู้หญิงคนนั้นแล้ว ไม่รู้ว่ามีอยู่จริง หรือคิดไปเอง ถ้ามีจริงก็ขอให้ได้ไปตามทางของตัวเอง ขอบใจที่ช่วยปลุกวันนั้น
และขอบคุณทุกคนที่อ่านจนจบ ไว้เจอกันในคอนเทนต์ต่อไป
สำหรับคนที่สนใจการ์ตูน ตามไปที่ลิงก์นี้ได้เลยครับ
https://www.webtoons.com/th/canvas/blood-credit-%E0%B8%9A%E0%B8%97%E0%B8%AD%E0%B8%AA%E0%B8%A3%E0%B8%8B%E0%B8%AD%E0%B8%99%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A2/list?title_no=945530&fbclid=IwAR0ZKx6hDg5mCPjtQyKMxXQjyjkxh-QThW56IT0UBnpxz288DznrXRBmOgw