เราไม่รู้ว่าทำไม ต้องใช้ชีวิตต่อไปด้วย

ครอบครัวเรา มีพี่น้อง 3 คน เราเป็นลูกคนกลาง ตั้งแต่เล็กจนโต เราจำความได้เราไม่ได้รู้สึกถึงความถูกรัก จากคนที่ขึ้นชื่อว่า ตากับยาย ความรู้สึกตอนนั้นมันมีบ้างที่น้อยอกน้อยใจอยู่บ้าง ที่ตากับยาย ไปเอ็นดู

เวลาผมได้เงินมาหรือได้อะไรมายายจะด่าสาปแช่งผม ว่าผมไม่ควรได้เงินมา ควรเอาให้ยายเก็บ และชอบกินเหล้าเมาละทำตัวไม่ดีอีก

คือเราเองเคยโดนบูลี่ตอนประถมพอฟ้องที่บ้านและครูก็ยังเหมือนเดิมโดนล้อว่าขี้ฟ้องอีก หลังจากนั้นกฌไม่กล้าบอกใครเวลาโดนเพื่อนแกล้ง โตมากับยายค่ะ งานบ้านเราเองก็รู้สึกผิดที่ไม่ได้ช่วยยายทำแต่ยายทำตั้งแต่ตี

อยู่ก็ทำแต่ความเดือดร้อนรำคาญใจมาก เบียดเบียนไม่เลิกไม่จบไม่สิ้น ไม่ได้ต้องการสาปแช่งให้พวกเขาเป็นอะไรนะ ไม่อยากสร้างกรรม แต่ขอแค่ไปให้พ้นจากชีวิตครอบครัวเราก็พอ เลิกมารบกวน ไปแบบไม่กลับมาอีก เบื่อห

เราเป็นคนนึงที่เกลียดพ่อตัวเองมากๆค่ะ ตั้งแต่เด็กพ่อเป็นคนที่ใช้อารมณ์พูดกับเราขึ้นเสียง ตะคอก เป็นคนที่ไม่มีเหตุผลเอาตัวเองเป็นหลัก จำความได้ เราไม่เคยมีความทรงจำดีๆคนที่บ้านญาติๆก็ไม่ชอบพ่อเราค่ะเพร

สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องกลุ้มใจจนเครียดเลยก็ว่าได้ แม่กับพ่อเรามายืมเงินเก็บที่เอาไว้สำหรับการศึกษาเป็นประจำเราก็ช่วยนะคะ เพราะเราก็พึ่งเขาเหมือนกัน แต่เราแค่รู้สึกน้อยใจก็ว่าได้เพราะถ้าเราทวงเขาก็อ้างสา

สวัสดีค่ะเราเกิดมาในครอบครัวแตกแยก วันนี้จะมาเล่านิทานให้ฟัง แม่เราเกลียดเรามากเพราะพ่อที่เจ้าชู้นอกใจแม่มี ผญ คนอื่นมาหยามหน้าในบ้าน แม่เลยตัดทิ้งใจเลิกแล้วหนี้มาอยู่กับตายายที่เหนือ ส่วนเราก็โตมาด้ว

ตอนแรกมั่นใจมากๆค่ะ จะไปคณะที่ตัวเองชอบ แต่ญาติๆผู้ใหญ่ แนะนำให้เป็นผู้ช่วยพยาบาลที่เรียน6เดือน กับเป็นคุณครู ตอนแรกเรามั่นใจในคำตอบที่จะเลือกคณะที่ตัวเองชอบ แต่วันไหน ที่มีวันรวมญาติ เขาจะพากันซีเรีย