ครอบครัวเรา มีพี่น้อง 3 คน เราเป็นลูกคนกลาง ตั้งแต่เล็กจนโต เราจำความได้เราไม่ได้รู้สึกถึงความถูกรัก จากคนที่ขึ้นชื่อว่า ตากับยาย ความรู้สึกตอนนั้นมันมีบ้างที่น้อยอกน้อยใจอยู่บ้าง ที่ตากับยาย ไปเอ็นดูน้องคนเล็กมากกว่า ส่วนพี่คนโตก็รู้สึกไม่สนใจอะไร ตากับยายอยู่แล้ว ณ ตอนนั้น ความเป็นเด็กไม่กี่ขวบ เราเล่นตามประสาเด็ก เราจำได้ว่า เรากำลังตามหาหมาที่เราเลี้ยง เราหลุดตะโกน ออกไปด้วยความดีใจ เราได้เจอหมาแล้ว ตาซึ่งไม่รู้โมโหอะไรมา ถือไม้เรียวจะตีเรา ที่เราเสียงดัง เรางงว่า เราผิดอะไร? เราจะเจออะไรแบบนี้บ่อยมาก จนความรู้สึกเราไม่มีความผูกพันอะไร จนกระทั่งตาเสีย เราไม่ร้องไห้ ไม่มีความรู้สึกเสียใจอะไรเลย พอเราโตขึ้นมาเรามาอาศัยอยู่กรุงเทพ ทั้งพ่อแม่ และพี่น้อง ยายก็อาศัยอยู่ ตจว. จะมีบ้างที่ลงมากรุงเทพบ้างปีละครั้งสองครั้ง พี่น้องก็แยกย้ายทำหน้าที่ทั้งเรียน ทั้งทำงานควบคู่กันไป พอถึงช่วงเทศกาล ก็ต้องกลับไปเยี่ยมยายที่ ตจว. เป็นช่วงเวลาที่เกลียดที่สุด นั้นคือการเปรียบเทียบ คนเป็นยายชอบเอาหลานคนโปรดไปเที่ยวโฆษณาให้คนในหมู่บ้านรู้เรียนจบจะมาทำงานราชการในอบต. จะมาดูแลยายทั้งเรียนเก่งเรียนดี หางานทำที่บ้านได้สบายอยู่แล้ว ส่วนเราไม่ต้องพูดถึง ยายไม่เคยเอ่ยชมอะไรในตัวเราอยู่แล้ว เราชินเหมือนกับพี่ ที่ไม่เป็นที่พูดถึงอยู่แล้ว เราแค่กลับไปเยี่ยมตามพ่อแม่ก็แค่นั้น ไม่รู้สึกอินกับการกลับมาเยี่ยมคนเฒ่าคนแก่ แล้วมันก็เป็นแบบนี้ทุกๆปี จนเรามีแฟน คบกันมาได้หลายปี ยายก็จะบังคับให้แต่งงานอย่างเดียว บอกผิดผีๆ ซึ่งเราก็เข้าใจ มันเป็นความเชื่อของคนตจว. แต่เราไม่อยากแต่ง รู้สึกเปลืองเงิน ผูกข้อไม้ข้อมือก็พอ แต่เรารอทุกอย่างพร้อม ค่อยทำตามประสงค์ของผู้ใหญ่ ทางน้องเราก็มีแฟน ก็เป็นเรื่องปกติของวัยรุ่นอยู่แล้ว หลังจากนั้นช่วงเวลาก็ผ่านมา ยายอยู่ ตจว.แค่คนเดียว อายุก็มากขึ้นเรื่อยๆ หลานก็เรียนจบ เราก็แยกย้ายมาใช้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียวกับแฟนยังไม่ตัดสินใจอยู่ด้วยกัน ยายก็เอาแต่เมาเหล้า อยู่ที่บ้าน ญาติโทรมาฟ้องว่า แกเอาแต่กินเหล้าอย่างเดียว พอไม่สบายก็สาปแช่งเราสารพัด ว่าเราทำผิดผี ทั้งที่แกกินแต่เหล้าไม่ห่วงสุขภาพตัวเอง มรดกก็จะไม่ยกให้เรา ซึ่งเราก็ไม่หวังอะไรจากตัวเขาอยู่แล้ว ด่าเราสารพัด ที่ไม่สนใจแก ไม่ดูแลแก ญาติโทรมาฟ้องเรา เราถึงรู้ เพราะญาติเขาก็เอือมระอา กับยายเราเหมือนกัน เวลาเมาชอบเที่ยวไปด่าชาวบ้าน ทั้งที่เขาไม่ได้ผิดอะไร จนชีวิตยาย ไม่มีคนเข้าหา แต่แกก็มาสาปแช่งเรา ที่ทำให้ชีวิตยายเป็นเช่นนั้น แต่ยายไม่คิดที่จะด่าน้องเราเลยสักคำ น้องก็เรียนจบก็ไม่ได้ทำตามที่เคยบอกกับยาย ว่าจะกลับไปอยู่กับยายดูแลยาย นางก็อยู่กับแฟน ทำงานที่กรุงเทพ เหมือนกัน แต่ยายไม่เคยโทษน้องเลย แต่เรากับพี่คนโตโดนเต็มๆ แต่ทางเราจะโดนหนักมากกว่า ความรักก็ไม่เคยมีให้แต่กลับมาเรียกร้อง จากตัวเรา ทุกอย่างที่เลวร้ายก็มาลงที่เรา จนเรามีความรู้สึกเริ่มเกลียดยายตัวเองแล้วละ เราผิดมากมั้ย เราจะบาปมากมั้ย ?