17 มกราคม2560
เมื่อวาน ไปเยี่ยมบ้าน ญาติเด็กที่จมน้ำเสียชีวิต เป็นเด็กชายอายุ9ปี เป็นลูกคนโต ชื่อน้อง โชกุน แม่แยกทางกับพ่อ แม่แต่งงานใหม่ มีลูกกับสามีใหม่2คน เด็กเลยสนิทกับยาย วันที่เกิดเหตุเด็กขอไปเล่นน้ำที่คลองปอมแถวบ้านกับเพื่อนรุ่นเดียวกัน พอกระโดดลงไป รอบแรก2คน เหมือนจะมีแรงดูดลงไปข้างใต้เนื่องจาก เป็นรอยต่อลงคลองอู่ตะเภาซึ่งน้ำค่อนข้างเชี่ยว รอบแรก ดึงกันขึ้นมาได้ แต่เด็กจะกระโดดลงไปอีกรอบ รอบนี้ จมหายไปเลย ต่อหน้าต่อตาเพื่อนๆ
เด็กๆเลยไปตามผู้ใหญ่ กับยายของเด็กซึ่งอยู่ไม่ไกล ยายมาถึง ร้องไห้แทบจะขาดใจ เดินลงไปในน้ำ เอามือตะกุยดินใต้ พยายามงมหา ผ่านไปครึ่งชม. หน่วยกู้ภัย ถึงเจอ แต่ร่างของเด็กชาย บวมและเขียวหมดแล้ว สัปดาห์ ที่แล้วตั้งศพไว้ที่วัด ยายไปนอนเฝ้าทุกคืน คอยกอด คอยหอม คอยคุยกับร่างที่ไร้วิญญาณของหลาน ทั้งวันทั้งคืนจนไม่ได้หลับไม่ได้นอนมา3คืน จนหลวงพ่อ ต้องไปคุยด้วยว่า จิตของหลานไม่ได้อยู่ที่ร่างนี้แล้ว กลับไปอยู่ที่บ้าน และยังไม่รู้ว่าตนเองตายแล้วจนกว่าจะครบ49วัน ยายจึงยอมกลับไปนอนที่บ้านบ้าง แต่ยายยังรู้สึกผิดอยู่ที่เป็นคนอนุญาตให้หลานไปเล่นน้ำ แล้วไม่ได้กลับมาอีกเลย
หลังกลับมาบ้าน ช่วงแรกๆแกยังไม่เป็นอันกินอันนอน ไม่อยากทำอะไร เห็นแม่เด็กบอกว่า มีวันหนึ่งตื่นมากลางดึกตะไปห้องน้ำเห็นเด็กคนหนึ่งนั่งคุกเข่าในความมืด แกนึกว่าลูกคนกลาง เลยเรียกว่า น้องชมพู(ชื่อลูกคนกลาง ) ปรากฏว่าเด็กนิ่งไม่ตอบอะไร แกเลยเรียกอีกว่า นั่นโชกุนเหรอ เด็กคนนั้นพยักหน้า แล้วค่อยๆเลือนหายไป พอเล่าให้นานฟัง ยายบอกว่า แน่จริงให้หลานมาปรากฏตัวให้เห็น นอกจากไม่กลัว จะจับหอมให้หายคิดถึงเลย
แกก็ขอให้ได้ฝันถึงหลานบ้าง ปรากฏว่าคืนนั้น ฝันเป็นจริง เห็นหลานใส่ชุดสีขาว มีแสงออร่ารอบตัว นั่งเล่นมือถือ ของยาย โดยมีเหล่าคนใส่ชุดขาวเรืองแสงเหมือนกันอยู่รอบๆ พอยายจะดึงมือหลานพากลับบ้าน แกสะบัดมือทิ้ง พูดว่า จะอยู่ที่นี่แหละ ยายไม่ต้องห่วง แล้วก้มเล่นมือถือต่อ แล้วแกก็ตื่น
ปัจจุบันหลังงานศพหลานเสร็จ แกเริ่มไปขายของที่หน้าโรงงานต่อ ตอนบ่ายก็กลับมาบ้าน เริ่มทำใจได้ แกบอกว่า คิดถึงหลานคนนี้ เพราะผูกพันมาก เคย มีครั้งหนึ่งน้ำท่วม เหลือมาม่า อยู่3ห่อ น้องโชกุนบอกว่า เดี๋ยวแบ่งให้ยายห่อครึ่ง ผมกินห่อครึ่ง
แม่เล่าให้ฟังว่าทุกเช้า จากบริเวณหน้าบ้านถึงงโรงเรียนน้องโชกุน ก็ยังได้ยินเสียงหมาหอนไปตลอดทางก่อนเข้าเรียน เหมือนกับว่าน้องยังเดินไปรร เหมือนปกติทุกวัน
เมื่อวานไปเยี่ยมที่บ้านสีหน้ายังดูเศร้าอยู่บ้าง แต่แม่เด็กก็บอกว่า ดีกว่าช่วงแรกๆเยอะ เลยปลอบใจยาย ว่า ตอนนี้ หลานไปอยู่ในภพภูมิที่ดี แล้ว ที่เขามาเข้าฝันให้เห็นก็เพื่อจะบอกว่า เขาอยู่ที่สบายแล้ว มีความสุขแล้วไม่ต้องห่วง พอถามว่า สมมติว่าหลานอยู่แถวนี้ จะบอกอะไรน้องโชกุนไหม แกบอกว่า ไม่มีอะไรต้องห่วงแล้วนะ ไปสบายเถอะ ยายอยู่ได้
นี่แหละความผูกพัน
ไปเยี่ยมบ้าน ญาติคนไข้จมน้ำเสียชีวิต
เมื่อวาน ไปเยี่ยมบ้าน ญาติเด็กที่จมน้ำเสียชีวิต เป็นเด็กชายอายุ9ปี เป็นลูกคนโต ชื่อน้อง โชกุน แม่แยกทางกับพ่อ แม่แต่งงานใหม่ มีลูกกับสามีใหม่2คน เด็กเลยสนิทกับยาย วันที่เกิดเหตุเด็กขอไปเล่นน้ำที่คลองปอมแถวบ้านกับเพื่อนรุ่นเดียวกัน พอกระโดดลงไป รอบแรก2คน เหมือนจะมีแรงดูดลงไปข้างใต้เนื่องจาก เป็นรอยต่อลงคลองอู่ตะเภาซึ่งน้ำค่อนข้างเชี่ยว รอบแรก ดึงกันขึ้นมาได้ แต่เด็กจะกระโดดลงไปอีกรอบ รอบนี้ จมหายไปเลย ต่อหน้าต่อตาเพื่อนๆ
เด็กๆเลยไปตามผู้ใหญ่ กับยายของเด็กซึ่งอยู่ไม่ไกล ยายมาถึง ร้องไห้แทบจะขาดใจ เดินลงไปในน้ำ เอามือตะกุยดินใต้ พยายามงมหา ผ่านไปครึ่งชม. หน่วยกู้ภัย ถึงเจอ แต่ร่างของเด็กชาย บวมและเขียวหมดแล้ว สัปดาห์ ที่แล้วตั้งศพไว้ที่วัด ยายไปนอนเฝ้าทุกคืน คอยกอด คอยหอม คอยคุยกับร่างที่ไร้วิญญาณของหลาน ทั้งวันทั้งคืนจนไม่ได้หลับไม่ได้นอนมา3คืน จนหลวงพ่อ ต้องไปคุยด้วยว่า จิตของหลานไม่ได้อยู่ที่ร่างนี้แล้ว กลับไปอยู่ที่บ้าน และยังไม่รู้ว่าตนเองตายแล้วจนกว่าจะครบ49วัน ยายจึงยอมกลับไปนอนที่บ้านบ้าง แต่ยายยังรู้สึกผิดอยู่ที่เป็นคนอนุญาตให้หลานไปเล่นน้ำ แล้วไม่ได้กลับมาอีกเลย
หลังกลับมาบ้าน ช่วงแรกๆแกยังไม่เป็นอันกินอันนอน ไม่อยากทำอะไร เห็นแม่เด็กบอกว่า มีวันหนึ่งตื่นมากลางดึกตะไปห้องน้ำเห็นเด็กคนหนึ่งนั่งคุกเข่าในความมืด แกนึกว่าลูกคนกลาง เลยเรียกว่า น้องชมพู(ชื่อลูกคนกลาง ) ปรากฏว่าเด็กนิ่งไม่ตอบอะไร แกเลยเรียกอีกว่า นั่นโชกุนเหรอ เด็กคนนั้นพยักหน้า แล้วค่อยๆเลือนหายไป พอเล่าให้นานฟัง ยายบอกว่า แน่จริงให้หลานมาปรากฏตัวให้เห็น นอกจากไม่กลัว จะจับหอมให้หายคิดถึงเลย
แกก็ขอให้ได้ฝันถึงหลานบ้าง ปรากฏว่าคืนนั้น ฝันเป็นจริง เห็นหลานใส่ชุดสีขาว มีแสงออร่ารอบตัว นั่งเล่นมือถือ ของยาย โดยมีเหล่าคนใส่ชุดขาวเรืองแสงเหมือนกันอยู่รอบๆ พอยายจะดึงมือหลานพากลับบ้าน แกสะบัดมือทิ้ง พูดว่า จะอยู่ที่นี่แหละ ยายไม่ต้องห่วง แล้วก้มเล่นมือถือต่อ แล้วแกก็ตื่น
ปัจจุบันหลังงานศพหลานเสร็จ แกเริ่มไปขายของที่หน้าโรงงานต่อ ตอนบ่ายก็กลับมาบ้าน เริ่มทำใจได้ แกบอกว่า คิดถึงหลานคนนี้ เพราะผูกพันมาก เคย มีครั้งหนึ่งน้ำท่วม เหลือมาม่า อยู่3ห่อ น้องโชกุนบอกว่า เดี๋ยวแบ่งให้ยายห่อครึ่ง ผมกินห่อครึ่ง
แม่เล่าให้ฟังว่าทุกเช้า จากบริเวณหน้าบ้านถึงงโรงเรียนน้องโชกุน ก็ยังได้ยินเสียงหมาหอนไปตลอดทางก่อนเข้าเรียน เหมือนกับว่าน้องยังเดินไปรร เหมือนปกติทุกวัน
เมื่อวานไปเยี่ยมที่บ้านสีหน้ายังดูเศร้าอยู่บ้าง แต่แม่เด็กก็บอกว่า ดีกว่าช่วงแรกๆเยอะ เลยปลอบใจยาย ว่า ตอนนี้ หลานไปอยู่ในภพภูมิที่ดี แล้ว ที่เขามาเข้าฝันให้เห็นก็เพื่อจะบอกว่า เขาอยู่ที่สบายแล้ว มีความสุขแล้วไม่ต้องห่วง พอถามว่า สมมติว่าหลานอยู่แถวนี้ จะบอกอะไรน้องโชกุนไหม แกบอกว่า ไม่มีอะไรต้องห่วงแล้วนะ ไปสบายเถอะ ยายอยู่ได้
นี่แหละความผูกพัน