ขอเรียกว่าสามี เพราะมีลูกสาวด้วนกัน1คน อายุ1ขวบ2เดือน (ยังไม่ได้แต่งงานกัน)คบกันมาจะ6ปี อยู่กินกันผัวเมีย หนูจบป.ตรี ปี64 ตั้งท้อง ตอนนี้อยู่บ้านเลี้ยงลูก กับยายสองคน พี่น้องไม่มีมาดูแคลน เพราะป้าน้าป่วยโรคทางจิตหมด จะมีก็หลานชายเวลาแม่หนูเรียกใช้อาศัย
คือเรื่องมีอยู่ว่า ตอนนี้หนูไม่ได้ติดต่อกับพ่อของลูกมาสักพักแล้ว เขาแทบไม่บอกเลิกแต่ก็ไม่สนใจ อาจเป็นเพราะไม่เป็นดั่งใจเขา เราไม่ได้เดอนสายราชการเพราะมีปัญหาการเรียน ป.บัณฑิต ค่าใช้จ่ายเราไม่พอเราต้องมีรายได้เข้าบ้านพ่อหนูก็แยกทางกับแม่ตอนที่เริ่มเรียนครู ก็ไม่มีเงินเข้าบ้าน ทำให้มันก็เป็นปัญหาค่าจ้าง4000 ลูก เรา แม่ มันก็แทบไม่พอ หนูชอบลงทุนขายของ เขาก็ไม่สนับสนุนแล้ว ไม่ให้ถือเงิน ไม่ได้แต่งงานไม่ได้จดทะเบียน บลาๆ ที่เลือกมีลูกก็เพราะรักและกลัวตัวเองมีลูกยาก+กับเป็นซึมเศร้าชอบคิดอจากตายเลยมีลูกเขาคือของขวัญที่ดีที่สุดที่รักเราจริงๆ แต่มีครั้งล่าสุดที่ถามแฟนไปว่าจบกันแค่นี้ใช่ไหม เขาบอกใช่จบแค่นี้ ละก็มีพุดว่า ''จะไปไหนก็ไป แต่อย่าเอาลูกกูไปลำบากกับ '' ตอนที่หนูเครียดก็เคยคุยกับเขาบอกจะไปตายไหนก็ไป อย่าเอาลูกไป ประมาณนี้ เคยทำร้ายร่างกายแบบบีมมือ บีบคอ ตบหน้า แม่เห็นก็มารุมตีหน้า แต่ไม่ได้ห้าม อาจเป็นเพราะไม่ได้เรียนต่อ ไม่ได้ไปทำงาน แต่ไม่เคยคิดเนรคุณพ่อแม่ ไม่เคนคิดจะแบมือขอตังพ่อแม่ใชหรือแฟนใช้ไปตลอด แต่ตอนนี้อจากอยู่เลี้ยงลูก อยู่กับลูก ถ้าพ่อเขาทำงานรับเหมาพอได้ตัง เขาไม่ได้อยู่กับพ่อแล้วยังได้อยู่กับแม่คิดแบบนี้ เพราะยายดูคนเดียวก็หัวหมุนแล้ว เด็กกำลังซน คือแบบว่าในความรู้สึกเราแย่อะไรขนาดนั้น ถ้าวันนี้หนูทำใจ คำว่าครอบครัว ต้องจบลง เหลือแต่หน้าที่พ่อแม่ แบบนี้ใครเคยเจอบ้างคะ
สามีทิ้งเมีย แต่ยังดีที่เขาส่งค่านมลูก เพราะหนูก็ยังไปไหนไกลไม่ได้ อดห่วงยายกับลูกไม่ได้ ยายก็ขับรถมอไสไม่เป็น ไหนจะผักต่างๆของแกอีก เอาจริงๆแกก็หัวหมุนค่ะ มีใครเคยเจอแบบนี้ไหมคะ แล้วเราควรจะทำใจอย่างไร ไม่อยากให้เขาจะเจอลูกด้วยซ้ำแต่ก็ทำไม่ได้หรอก ข้วงนี้เขาก้ไม่ได้โทรหาลูก ไม่ได้ติดต่อเลย ถ้านมลูกหมดจริงๆอาจจะโทรหาเขา แต่ให่ยายโทร แต่ก้ยังไม่เคยหรอกค่ะ ปีใหม่เขาว่าจะมารับลูกน้อยๆ ไปบ้านย่าเขา ตากแอร์บางทีไข้บ้าง อดห่วงลูกค่ะ 🥲 ขอกำลังใจทีนะคะ ขอบคุณค่ะ
เคยไหมคะ สามีทิ้งเมียแต่ไม่ทิ้งลูก
คือเรื่องมีอยู่ว่า ตอนนี้หนูไม่ได้ติดต่อกับพ่อของลูกมาสักพักแล้ว เขาแทบไม่บอกเลิกแต่ก็ไม่สนใจ อาจเป็นเพราะไม่เป็นดั่งใจเขา เราไม่ได้เดอนสายราชการเพราะมีปัญหาการเรียน ป.บัณฑิต ค่าใช้จ่ายเราไม่พอเราต้องมีรายได้เข้าบ้านพ่อหนูก็แยกทางกับแม่ตอนที่เริ่มเรียนครู ก็ไม่มีเงินเข้าบ้าน ทำให้มันก็เป็นปัญหาค่าจ้าง4000 ลูก เรา แม่ มันก็แทบไม่พอ หนูชอบลงทุนขายของ เขาก็ไม่สนับสนุนแล้ว ไม่ให้ถือเงิน ไม่ได้แต่งงานไม่ได้จดทะเบียน บลาๆ ที่เลือกมีลูกก็เพราะรักและกลัวตัวเองมีลูกยาก+กับเป็นซึมเศร้าชอบคิดอจากตายเลยมีลูกเขาคือของขวัญที่ดีที่สุดที่รักเราจริงๆ แต่มีครั้งล่าสุดที่ถามแฟนไปว่าจบกันแค่นี้ใช่ไหม เขาบอกใช่จบแค่นี้ ละก็มีพุดว่า ''จะไปไหนก็ไป แต่อย่าเอาลูกกูไปลำบากกับ '' ตอนที่หนูเครียดก็เคยคุยกับเขาบอกจะไปตายไหนก็ไป อย่าเอาลูกไป ประมาณนี้ เคยทำร้ายร่างกายแบบบีมมือ บีบคอ ตบหน้า แม่เห็นก็มารุมตีหน้า แต่ไม่ได้ห้าม อาจเป็นเพราะไม่ได้เรียนต่อ ไม่ได้ไปทำงาน แต่ไม่เคยคิดเนรคุณพ่อแม่ ไม่เคนคิดจะแบมือขอตังพ่อแม่ใชหรือแฟนใช้ไปตลอด แต่ตอนนี้อจากอยู่เลี้ยงลูก อยู่กับลูก ถ้าพ่อเขาทำงานรับเหมาพอได้ตัง เขาไม่ได้อยู่กับพ่อแล้วยังได้อยู่กับแม่คิดแบบนี้ เพราะยายดูคนเดียวก็หัวหมุนแล้ว เด็กกำลังซน คือแบบว่าในความรู้สึกเราแย่อะไรขนาดนั้น ถ้าวันนี้หนูทำใจ คำว่าครอบครัว ต้องจบลง เหลือแต่หน้าที่พ่อแม่ แบบนี้ใครเคยเจอบ้างคะ
สามีทิ้งเมีย แต่ยังดีที่เขาส่งค่านมลูก เพราะหนูก็ยังไปไหนไกลไม่ได้ อดห่วงยายกับลูกไม่ได้ ยายก็ขับรถมอไสไม่เป็น ไหนจะผักต่างๆของแกอีก เอาจริงๆแกก็หัวหมุนค่ะ มีใครเคยเจอแบบนี้ไหมคะ แล้วเราควรจะทำใจอย่างไร ไม่อยากให้เขาจะเจอลูกด้วยซ้ำแต่ก็ทำไม่ได้หรอก ข้วงนี้เขาก้ไม่ได้โทรหาลูก ไม่ได้ติดต่อเลย ถ้านมลูกหมดจริงๆอาจจะโทรหาเขา แต่ให่ยายโทร แต่ก้ยังไม่เคยหรอกค่ะ ปีใหม่เขาว่าจะมารับลูกน้อยๆ ไปบ้านย่าเขา ตากแอร์บางทีไข้บ้าง อดห่วงลูกค่ะ 🥲 ขอกำลังใจทีนะคะ ขอบคุณค่ะ