เกลียดยายตัวเอง ผิดไหมครับ เรื่องมีอยู่ว่า...

พอดีแม่ผมชอบกินเหล้าเมาแล้วด่าลูกสาบแช่งลูก เอาชนะลูกหลงตัวเองว่าตัวเองเก่ง แต่ตอนไม่กินก็ปกติ

คือพ่อเราเขาชอบกินเหล้า... เย็นมาเมาทุกวัน...บ่นได้ทุกเรื่องเสียงดังด่าคำหยาบคาบ.. โมโหร้ายเอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง... มีปากเสียงกับแม่บ่อย....แต่พอไม่เมากลับกลายเป็นคนละคน... พูดจาดี​ ใจดี    

ครอบครัวเรา มีพี่น้อง 3 คน เราเป็นลูกคนกลาง ตั้งแต่เล็กจนโต เราจำความได้เราไม่ได้รู้สึกถึงความถูกรัก จากคนที่ขึ้นชื่อว่า ตากับยาย ความรู้สึกตอนนั้นมันมีบ้างที่น้อยอกน้อยใจอยู่บ้าง ที่ตากับยาย ไปเอ็นดู

ก่อนอื่นเราขอเล่าก่อนว่า ตั้งแต่เด็กมาเราอยู่กับแม่มาตลอดเพราะพ่อทำงานต่างประเทศนานๆจะกลับมาพักบ้านทีนึง เพราะฉะนั้นเราต้องเชื่อฟังและทำตามแม่มาตลอด ไม่ว่าแม่จะพูดอะไร พอโตมาเราแค่อยากใช้ชีวิตของตัวเอ

เริ่มต้น จากที่เรามาอยู่บ้านสามีนานมากแล้วตั้งแต่ยังไม่มีลูก จนตอนนี้ ลูก 6 ขวบ คือ ตากับยายสามี เขาจะเป็นอะไรไม่รู้ อยากได้แต่ตัง พอให้น้อยหรือไม่ให้ก็จะโวยวาย เรื่องค่าน้ำค่าไฟบ้าง ทั้งๆที่เราเป็นคน

คือหนูเกลียดยายมากๆจนคิดว่าโตไปมีงานมีเงินจะตัดขาดเลย เวลาหนูทำอะไรไม่ถูกใจ ยายหนูจะโมโหตะคอกใส่และบ่นยาวมากๆ แล้วมันมีอยู่ครั้งหนึ่งที่ตอนเด็ก ฝนตกฟ้าร้องแล้วหนูเห็นน้าหนูเปิดโทรศัพท์ให้ยายดูอะไรบางอ

ตามหัวข้อเลยค่ะ แม่ติดเหล้ามาก เวลากินเหล้า จะเป็นอีกแบบกับตอนไม่กินเลย ทำตัวเละเทะ ตรงไหนนอนได้นอน หงุดหงิดตลอดเวลา อยู่ดีๆก็บ่น แล้วก็ด่าขึ้นมา บางทีก็พูดเรื่องตาย ว่าลูกจะตายก่อนแม่ บางครั้งก็แช่งล

ตามหัวข้อเลยครับงานผมก็ไปทำงาน กับเขา แต่เวลากลับบ้านมาเขาเมาก็บ่นด่าเป็นแบบนี้มาหลายปีแล้วครับ ยายผมก็ไม่อยากทนแล้วคับ แม่ผมก็เลี้ยงยายไม่ไหว น้าผมก็จะเอาพวกผมไปอยู่ครับ ส่วนน้องก็กลับไปหาแม่ โดนไล่อ

คือผมอยู่กับตากับยายครับ อยู่ตั้งแต่เกิด แต่พอเริ่มโต ปัญหาเริ่มเข้ามาครับคือเริ่มจากว่าตากินเหล้าครับแล้วที่นี้ชอบทะเลาะกับยายบ่อยๆ บ้างทีผมก็โดนไปด้วยตาชอบตียาย ผมเข้าไปช่วย ก็โดนไปด้วย เขาก็ชอบไล่อ