เงาสะท้อน

แว่วเสียงเพรียกเรียกขานของกานท์กล่อม ดังรายล้อมรอบล่วงสู่ห้วงฝัน กวีศิลป์ยินถ้อยราวร้อยพัน ผูกใจฉันโหยหา...แสนอาวรณ์ ในช่วงวันผันผ่าน..คราวานเก่า ถวิลเนาแนบตราเกินกว่าถอน ยลกาพย์ร่ายโคลงฉันท์ประสานกล

สวัสดีค่ะ ผู้อ่านที่น่ารักทุกๆคน นี่คือเรื่องราวเหนือจินตนาการ ที่ผู้เขียนสามารถจดจำได้หลังจากตื่นนอน มีการเพิ่มเติมเพียงเล็กน้อยเพื่อให้เนื้อหาสมบูรณ์ยิ่งขึ้น มิได้มีเจตนาลบหลู่ใด ๆเนื้อหาต่อไปนี้อาจ

บนกำแพง...อันเก่าเก่า ฉันเหงาเหงา...เมื่อมองไป...บนนั้น ภาพมากมาย...ถ่ายสะท้อน...คืนวัน เธอกับฉัน...เรารักกัน...สุขใจ บนกำแพง...อันเก่าเก่า สะท้อนเงา...เราทั้งสอง...หวั่นไหว เหมือนภาพเคลื่อน...พาเดิน

หลังงานศพของชัชวาลผ่านไปหลายวัน โลกของยามินทร์ยังคงถูกคลุมด้วยความว่างเปล่า เขาพยายามไม่หลับ ไม่อยากเผชิญหน้ากับสิ่งที่อาจจะรออยู่ในความฝันนั้นอีก แต่ในที่สุดร่างกายที่เหนื่อยล้าก็ทรยศเขา ดึงจิตตกลงไป