สวัสดีค่ะ สิงอยู่กับพี่พัน(ทิป)มาสักพักใหญ่ ๆ ละ ขอแชร์ประสบการณ์การไป 'ฟังงาน' ของบริษัทขายตรงแห่งหนึ่งย่านอโศกค่ะ
เรากำลังอยู่ในช่วงหางาน ก็หาในเว็บหางานสีแดงชื่อดัง จนมาเจอเข้ากับ บ.ดังกล่าว รายละเอียดงานดังนี้
ตำแหน่ง: พนักงานประสานงานทั่วไป
จำนวน: 4 อัตรา
เงินเดือน: 15,500-20,000 บาท
ไม่มีหน้าเว็บและข้อมูลบริษัท เสิร์ชกูเกิ้ลพบเป็นบริษัททัวร์
เราก็โอเคส่งอีเมลสมัครงานไป ผ่านไปไม่ถึงชั่วโมงก็มีโทรศัพท์นัดสัมภาษณ์เข้ามา สอบถามได้ความว่าเป็นบริษัทนำเขาสินค้าจากต่างประเทศ ทำงานประสานงานลูกค้า ให้ข้อมูล เราก็ตกลงไปสัมภาษณ์วันนี้ (31 ก.ค. 60)
ก่อนถึงวันนัด ด้วยความเป็นผู้สมัครที่ดีก็ทำการหาข้อมูลบริษัทเพิ่มเติมเพื่อนำไปประกอบการสัมภาษณ์ เป็นไง ดูความมุ่งมั่นทุ่มเทของเราสิ และก็พบว่าข้อมูลหลายอย่างของบริษัทในชื่อตามเว็บหางาน ไม่ตรงกับที่ HR (ตามที่เข้าใจ) แจ้ง ก็เริ่มตงิด ๆ ละ แต่พอดีเป็นคนโลกสวยประหนึ่งวิ่งเล่นอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์ตลอดเวลา เลยคิดว่า เออ บริษัทเค้าอาจจะเล็ก ๆ หรือไม่ก็อาจจะมีกฎไม่ให้เปิดโฆษณาอะไรแบบนี้ เลยไม่มีข้อมูลมากนัก
พอวันนัดมาถึง ซึ่งก็คือบ่ายนี้เราก็ไป พอถึงที่ตึกก็แวะดูป้ายชื่อบริษัทที่ติดอยู่ตรงข้างลิฟต์ชั้น G ซะหน่อย ปรากฏว่าไม่มีชื่อค่ะ ชั้นที่ HR แจ้งมีอยู่ บ.เดียว แต่คนละชื่อ ตอนนั้นคือใจนึงก็อยากกลับ แต่ไหน ๆ ก็เสียเวลาเสียค่าบีทีเอส เปลืองเครื่องสำอางแต่งหน้าออกจากบ้านแล้วก็ไปให้มันเสร็จ ๆ เถอะ แต่อีกใจก็คิดว่า บ. ชื่อตามป้ายอาจจะเป็นสำนักงานใหญ่ แล้วบ. ที่เรียกเราเข้าสัมภาษณ์เป็น sub อีกที ก็โอเคค่ะ ยังไม่เลิกโลกสวย 555555
แจ้งนิดนึงนะคะว่า ทั้งหมดที่เราเล่ามานี้ ไม่ได้มีเจตนาว่าว่าขายตรงไม่ดี แค่อยากจะมาเล่าประสบการณ์จริง ๆ ค่ะ เพราะมันไม่ได้แย่ พนักงานก็อัธยาศัยดีมาก ๆ ที่สำคัญ ตอนที่เราพิมพ์อยู่นี่ เรากำลังนั่งตากแอร์กินข้าวอย่างสบายใจ เพราะฉะนั้น รับรองว่าไม่ได้โกรธ หรือมีอคติใด ๆ ต่อบ. ขายตรงค่ะ
เราขึ้นลิฟต์ไป พอลิฟต์เปิดออกถึงชั้นตามนัด เราก็สะดุ้งน้อย ๆ ค่ะ เพราะมีผช. สองสามคนยืนต้อนรับอยู่หน้าลิฟต์พร้อมปรี่เข้ามาถามว่า "สัมภาษณ์งานใช่ไหมครับ" แล้วก็เชิญให้เข้าไปในออฟฟิศ ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป เราสังเกตเห็นห้อง ๆ หนึ่งเปิดประตูเอาไว้ มีคนเดินเข้าออก เปิดเพลงเสียงดัง มีเสียงผู้คนโห่ร้องสนุกสนาน หน้าห้องมีโต๊ะลงทะเบียน แล้วก็ให้เรานั่งรอ ระหว่างนั้นเราก็เสิร์ชชื่อ บ. ในกูเกิ้ลค่ะ แน่นอนตามคาด ขายตรงค่ะ บอกตรง ๆ ตอนนั้นทั้งหัวร้อนโมโหไปหมด มาเสียเวลาทำไม จะออกไปก็เกรงใจ เกรงว่าจะเสียมารยาท
สักพักมีพี่ผู้ชายเอาใบลงทะเบียนมาให้เซ็น ที่มุมขวาของกระดาษเขียนด้วยปากกาชัดเจนว่า 'สายสต...' เรานี่ร้องเชี้ยในใจดัง ๆ เลย ยิ่งตอกย้ำความรู้สึกความเป็นขายตรงไปอีกกกก แต่ตอนนั้นเราก็เริ่มใจเย็น ไม่ได้คิดจะหนีกลับ เพราะเริ่มอยากรู้แล้วว่าขายตรงเป็นยังไง ดียังไง เลยตัดสินใจยิ้มสู้ อยู่ต่อทุกสถานการณ์ค่ะ
จากนั้นค่ะ ก็มีคนมาเชิญให้เข้าไปในห้องที่มีเจ้าหน้าที่สามสี่คนอยู่ ให้กรอกเอกสาร ก็แน่นอนค่ะว่ามีคำถามเกี่ยวกับ "ความมั่นคง เงิน เวลา และชีวิตการทำงานที่อิสระ" ตามแพทเทิร์นขายตรงเป๊ะ!! แล้วก็มีเล่นเกมจิตวิทยาค่ะ แล้วก็ชวนเราคุย ตรงนี้คือประทับใจมาก ๆ เรื่องอัธยาศัยของพี่ ๆ เจ้าหน้าที่ ทำให้เรารู้สึกดีด้วยเลยค่ะ พอกรอกเอกสารเสร็จ ก็ให้ออกไปข้างนอก แล้วมีพี่ผู้ชายคนหนึ่งมาแนะนำเรื่องบ. บอกว่าทำเกี่ยวกับอะไร เราเป็น บ.ขายตรงแต่ไม่ได้ขายตรง หน้าที่คือโทรคุยกับลูกค้าให้ข้อมูล มีทริปไปเที่ยวต่างประเทศ แจกไอโฟน แจกโน้ตบุ๊ค แจกทอง แจ้งถึงค่าตอบแทนที่จะได้รับแบบคร่าว ๆ
อ่อ แล้วก็บอกอีกด้วยว่าชื่อบ. ในเว็บหางานนั้นเป็น บ. ลูกค่ะ แต่เอ... ในเมื่อไม่ได้สมัครเพื่อเข้าทำงานกับบ. ลูก แล้วทำไมไม่ใช้ชื่อบริษัทที่ต้องเข้ามาทำงานจริง ๆ ?
พอเสร็จก็ให้เรากลับไปห้องเดิมที่กรอกเอกสาร ซึ่งมีคนที่โทรเรียกเรามาสัมภาษณ์นั่งอยู่ด้วยกับพี่ผู้ชายอีกคน บอกเล่าถึงรายละเอียดอีกครั้ง ที่เราจำได้คร่าว ๆ ก็ประมาณว่า ให้เราโทรหาลูกค้า ห้าสายค่าตอบแทนกี่บาท สิบสายค่าตอบแทนกี่บาท ว่ากันไป สคริปต์คือบอกให้ถามชื่อลูกค้า นัดสัมภาษณ์ในตำแหน่ง "เจ้าหน้าที่ประสานงานทั่วไป" Target ลูกค้าที่จะโทรไปหาคือจะเป็นคนว่างงาน เหตุผลคือ "คนว่างงานเราชวนเค้ามาทำงานเค้าจะไม่มาเหรอ ? ก็คนมันต้องการงาน" เราได้ฟังแล้วเริ่มหัวร้อนอีกรอบ 55555 แล้วทำไมไม่บอกลูกค้าไปตรง ๆ ว่า งานขายตรง หาเครือข่าย ?
สุดท้ายพูดเรื่องเงินที่เราต้องจ่ายค่าตำแหน่ง ว้อท เดอะ เฮลลล ???
โดยราคามี 2 เรท 1,*** และ 3,**** บาท และค่าตอบแทนที่จะได้สำหรับสองเรทนี้ต่างกัน เราก็คิดในใจดัง ๆ เลยว่าเอาสิๆๆๆ ตูไม่มีจ่ายโว้ยยยย ติดกระเป๋ามาแค่สองร้อย สุดท้ายเค้าก็ไม่บังคับให้จ่ายและปล่อยเรากลับบ้านได้ เย่!!
ถ้ามองแบบไม่อคติคืองานดีนะ งานสบาย ๆ แค่โทรหาคนตามคอนแท็กที่มีคนส่งมาให้อีกที แล้วก็จริงอย่างที่พี่เจ้าหน้าที่คนนั้นบอก "ถ้าทำแล้วไม่ดีทำแล้วไม่ได้ตัง พวกพี่ไม่มาอยู่กันตรงนี้หรอก ก็ต้องกินต้องใช้เหมือนกัน" ...นั่นสินะ
แต่เราแค่รู้สึกว่ามันยังไม่ใช่งานที่เราต้องการ อีกอย่าง เราคงรู้สึกแย่ที่เหมือนไปหลอกคนว่างงานแบบนั้น จริง ๆ จะพูดว่าหลอกก็ไม่ถูกทีเดียว เอาเป็นว่าเราไม่อยากทำกับใคร เหมือนที่ใครมาทำกับเราแบบวันนี้
ติดแท็กผิดถูกยังไงขออภัยด้วยนะคะ ได้เล่าจบแล้วก็โล่ง ๆ ดีค่ะ
[ขายตรง!!] เรื่องนี้ต้องถึงหูพี่พัน!!!
เรากำลังอยู่ในช่วงหางาน ก็หาในเว็บหางานสีแดงชื่อดัง จนมาเจอเข้ากับ บ.ดังกล่าว รายละเอียดงานดังนี้
ตำแหน่ง: พนักงานประสานงานทั่วไป
จำนวน: 4 อัตรา
เงินเดือน: 15,500-20,000 บาท
ไม่มีหน้าเว็บและข้อมูลบริษัท เสิร์ชกูเกิ้ลพบเป็นบริษัททัวร์
เราก็โอเคส่งอีเมลสมัครงานไป ผ่านไปไม่ถึงชั่วโมงก็มีโทรศัพท์นัดสัมภาษณ์เข้ามา สอบถามได้ความว่าเป็นบริษัทนำเขาสินค้าจากต่างประเทศ ทำงานประสานงานลูกค้า ให้ข้อมูล เราก็ตกลงไปสัมภาษณ์วันนี้ (31 ก.ค. 60)
ก่อนถึงวันนัด ด้วยความเป็นผู้สมัครที่ดีก็ทำการหาข้อมูลบริษัทเพิ่มเติมเพื่อนำไปประกอบการสัมภาษณ์ เป็นไง ดูความมุ่งมั่นทุ่มเทของเราสิ และก็พบว่าข้อมูลหลายอย่างของบริษัทในชื่อตามเว็บหางาน ไม่ตรงกับที่ HR (ตามที่เข้าใจ) แจ้ง ก็เริ่มตงิด ๆ ละ แต่พอดีเป็นคนโลกสวยประหนึ่งวิ่งเล่นอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์ตลอดเวลา เลยคิดว่า เออ บริษัทเค้าอาจจะเล็ก ๆ หรือไม่ก็อาจจะมีกฎไม่ให้เปิดโฆษณาอะไรแบบนี้ เลยไม่มีข้อมูลมากนัก
พอวันนัดมาถึง ซึ่งก็คือบ่ายนี้เราก็ไป พอถึงที่ตึกก็แวะดูป้ายชื่อบริษัทที่ติดอยู่ตรงข้างลิฟต์ชั้น G ซะหน่อย ปรากฏว่าไม่มีชื่อค่ะ ชั้นที่ HR แจ้งมีอยู่ บ.เดียว แต่คนละชื่อ ตอนนั้นคือใจนึงก็อยากกลับ แต่ไหน ๆ ก็เสียเวลาเสียค่าบีทีเอส เปลืองเครื่องสำอางแต่งหน้าออกจากบ้านแล้วก็ไปให้มันเสร็จ ๆ เถอะ แต่อีกใจก็คิดว่า บ. ชื่อตามป้ายอาจจะเป็นสำนักงานใหญ่ แล้วบ. ที่เรียกเราเข้าสัมภาษณ์เป็น sub อีกที ก็โอเคค่ะ ยังไม่เลิกโลกสวย 555555
แจ้งนิดนึงนะคะว่า ทั้งหมดที่เราเล่ามานี้ ไม่ได้มีเจตนาว่าว่าขายตรงไม่ดี แค่อยากจะมาเล่าประสบการณ์จริง ๆ ค่ะ เพราะมันไม่ได้แย่ พนักงานก็อัธยาศัยดีมาก ๆ ที่สำคัญ ตอนที่เราพิมพ์อยู่นี่ เรากำลังนั่งตากแอร์กินข้าวอย่างสบายใจ เพราะฉะนั้น รับรองว่าไม่ได้โกรธ หรือมีอคติใด ๆ ต่อบ. ขายตรงค่ะ
เราขึ้นลิฟต์ไป พอลิฟต์เปิดออกถึงชั้นตามนัด เราก็สะดุ้งน้อย ๆ ค่ะ เพราะมีผช. สองสามคนยืนต้อนรับอยู่หน้าลิฟต์พร้อมปรี่เข้ามาถามว่า "สัมภาษณ์งานใช่ไหมครับ" แล้วก็เชิญให้เข้าไปในออฟฟิศ ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป เราสังเกตเห็นห้อง ๆ หนึ่งเปิดประตูเอาไว้ มีคนเดินเข้าออก เปิดเพลงเสียงดัง มีเสียงผู้คนโห่ร้องสนุกสนาน หน้าห้องมีโต๊ะลงทะเบียน แล้วก็ให้เรานั่งรอ ระหว่างนั้นเราก็เสิร์ชชื่อ บ. ในกูเกิ้ลค่ะ แน่นอนตามคาด ขายตรงค่ะ บอกตรง ๆ ตอนนั้นทั้งหัวร้อนโมโหไปหมด มาเสียเวลาทำไม จะออกไปก็เกรงใจ เกรงว่าจะเสียมารยาท
สักพักมีพี่ผู้ชายเอาใบลงทะเบียนมาให้เซ็น ที่มุมขวาของกระดาษเขียนด้วยปากกาชัดเจนว่า 'สายสต...' เรานี่ร้องเชี้ยในใจดัง ๆ เลย ยิ่งตอกย้ำความรู้สึกความเป็นขายตรงไปอีกกกก แต่ตอนนั้นเราก็เริ่มใจเย็น ไม่ได้คิดจะหนีกลับ เพราะเริ่มอยากรู้แล้วว่าขายตรงเป็นยังไง ดียังไง เลยตัดสินใจยิ้มสู้ อยู่ต่อทุกสถานการณ์ค่ะ
จากนั้นค่ะ ก็มีคนมาเชิญให้เข้าไปในห้องที่มีเจ้าหน้าที่สามสี่คนอยู่ ให้กรอกเอกสาร ก็แน่นอนค่ะว่ามีคำถามเกี่ยวกับ "ความมั่นคง เงิน เวลา และชีวิตการทำงานที่อิสระ" ตามแพทเทิร์นขายตรงเป๊ะ!! แล้วก็มีเล่นเกมจิตวิทยาค่ะ แล้วก็ชวนเราคุย ตรงนี้คือประทับใจมาก ๆ เรื่องอัธยาศัยของพี่ ๆ เจ้าหน้าที่ ทำให้เรารู้สึกดีด้วยเลยค่ะ พอกรอกเอกสารเสร็จ ก็ให้ออกไปข้างนอก แล้วมีพี่ผู้ชายคนหนึ่งมาแนะนำเรื่องบ. บอกว่าทำเกี่ยวกับอะไร เราเป็น บ.ขายตรงแต่ไม่ได้ขายตรง หน้าที่คือโทรคุยกับลูกค้าให้ข้อมูล มีทริปไปเที่ยวต่างประเทศ แจกไอโฟน แจกโน้ตบุ๊ค แจกทอง แจ้งถึงค่าตอบแทนที่จะได้รับแบบคร่าว ๆ
อ่อ แล้วก็บอกอีกด้วยว่าชื่อบ. ในเว็บหางานนั้นเป็น บ. ลูกค่ะ แต่เอ... ในเมื่อไม่ได้สมัครเพื่อเข้าทำงานกับบ. ลูก แล้วทำไมไม่ใช้ชื่อบริษัทที่ต้องเข้ามาทำงานจริง ๆ ?
พอเสร็จก็ให้เรากลับไปห้องเดิมที่กรอกเอกสาร ซึ่งมีคนที่โทรเรียกเรามาสัมภาษณ์นั่งอยู่ด้วยกับพี่ผู้ชายอีกคน บอกเล่าถึงรายละเอียดอีกครั้ง ที่เราจำได้คร่าว ๆ ก็ประมาณว่า ให้เราโทรหาลูกค้า ห้าสายค่าตอบแทนกี่บาท สิบสายค่าตอบแทนกี่บาท ว่ากันไป สคริปต์คือบอกให้ถามชื่อลูกค้า นัดสัมภาษณ์ในตำแหน่ง "เจ้าหน้าที่ประสานงานทั่วไป" Target ลูกค้าที่จะโทรไปหาคือจะเป็นคนว่างงาน เหตุผลคือ "คนว่างงานเราชวนเค้ามาทำงานเค้าจะไม่มาเหรอ ? ก็คนมันต้องการงาน" เราได้ฟังแล้วเริ่มหัวร้อนอีกรอบ 55555 แล้วทำไมไม่บอกลูกค้าไปตรง ๆ ว่า งานขายตรง หาเครือข่าย ?
สุดท้ายพูดเรื่องเงินที่เราต้องจ่ายค่าตำแหน่ง ว้อท เดอะ เฮลลล ???
โดยราคามี 2 เรท 1,*** และ 3,**** บาท และค่าตอบแทนที่จะได้สำหรับสองเรทนี้ต่างกัน เราก็คิดในใจดัง ๆ เลยว่าเอาสิๆๆๆ ตูไม่มีจ่ายโว้ยยยย ติดกระเป๋ามาแค่สองร้อย สุดท้ายเค้าก็ไม่บังคับให้จ่ายและปล่อยเรากลับบ้านได้ เย่!!
ถ้ามองแบบไม่อคติคืองานดีนะ งานสบาย ๆ แค่โทรหาคนตามคอนแท็กที่มีคนส่งมาให้อีกที แล้วก็จริงอย่างที่พี่เจ้าหน้าที่คนนั้นบอก "ถ้าทำแล้วไม่ดีทำแล้วไม่ได้ตัง พวกพี่ไม่มาอยู่กันตรงนี้หรอก ก็ต้องกินต้องใช้เหมือนกัน" ...นั่นสินะ
แต่เราแค่รู้สึกว่ามันยังไม่ใช่งานที่เราต้องการ อีกอย่าง เราคงรู้สึกแย่ที่เหมือนไปหลอกคนว่างงานแบบนั้น จริง ๆ จะพูดว่าหลอกก็ไม่ถูกทีเดียว เอาเป็นว่าเราไม่อยากทำกับใคร เหมือนที่ใครมาทำกับเราแบบวันนี้
ติดแท็กผิดถูกยังไงขออภัยด้วยนะคะ ได้เล่าจบแล้วก็โล่ง ๆ ดีค่ะ