เสียงเขาสั่ง ดังมา ก้มหน้ารับ
เร่งขยับ เก็บของ แล้วร้อง..จ๋า
ถูบ้านเสร็จ พับผ้าแล้ว นะแก้วตา
จะรีบมา ทำกับข้าว ให้เจ้ากิน
ใช่เกรงขาม ความรัก รู้จักผ่อน
จะกิน-นอน ใช้ศาสตร์ อย่าขาดศิลป์
อยู่ร่วมกัน หรรษา เป็นอาจินต์
เสียงสั่งสิ้น เสแสร้ง แสดงตาม
สั่งเพียงคำ ทำแกง เขียวหวานไก่
พี่เกรงใจ วาจา มิกล้าถาม
ไข้หวัดนก ระบาด ยังตะกลาม
แม้ครั่นคร้าม แย้งพธู กลัวหูยาน
ไปตลาด จับจ้อง ซื้อของสด
ผักทั้งหมด สดตลอด ต้องปลอดสาร
เลือกเนื้อไก่ เจ้าประจำ อย่างชำนาญ
แล้วซมซาน รีบขยับ กลับเรือนเรา
ทั้งมะพร้าว เครื่องปรุง พะรุงพะรัง
ก็แค่หวัง ถูกใจ งามเฉลา
ถึงเรือนย่อง ใช้เสียง เพียงเบาเบา
รบกวนเขา หวาดเสียว ประเดี๋ยวซวย
โถแม่คุณ นอนสบาย น้ำลายยืด
เสียงกรน.ครืด โฉมตรู ยังดูสวย
ย่องเข้าครัว ยิ้มขำ ท่าสำรวย
เขามิช่วย ก็ไม่ลุ้น จะจุนเจือ
คั้นกะทิ แยกแยะ หัวและหาง
เอาไก่ล้าง เลาะกระดูก อย่าให้เหลือ
ค่อยค่อยแล่ แช่น้ำส้ม ผสมเกลือ
แกงแล้วเนื้อ นุ่มขาว สิ้นคาวคลอ
หยิบครก.วาง คว้าสาก ลำบากแล้ว
เสียงจะแว่ว กวนใจ เจ้าไหมหนอ
เอาผ้ารอง ครกตั้ง มิรั้งรอ
ตอนตำขอ เบาเบาก่อน..อันตราย
ลูกผักชี คั่วไฟอ่อน ตำก่อนหน้า
ลูกยี่หรา ตะไคร้ตำ ละเอียดหาย
ผิวมะกรูด กะปิ-ข่า ตำเกือบตาย
ส่วนแม่คุณนอนสบาย..กรนอย่างเดียว
หอมห้าหัว กระเทียมสอง เคยทำรู้
พริกขี้หนู ไม่ค่อยเผ็ด เม็ดสีเขียว
รากผักชี สองช้อนโต๊ะ อย่าลืมเชียว
อ้อ ประเดี๋ยว พริกไทย.ลืมไปเรา
สักสิบเม็ด เสร็จผสม งมกระหน่ำ
ตำตำตำ นึกแต่ ใบหน้าเขา
เสียงออกดัง เนื้อเย็น ไม่เห็นเงา
ถ้าโดนเผา จะฟื้น ตื่นไหมเธอ
คงเพราะกรรม ทำไว้ แต่ปางก่อน
เอาแต่นอน บังอร นอนเสมอ
บุญหรือกรรม บรรจบ ให้พบเจอ
แต่ก็เผลอ รักและยอม ถนอมใจ
ตำน้ำพริก ได้ที่ พอดีแล้ว
นึกถึงแนว ปรุงแกง แสดงไหว
หัวกะทิ แบ่งกึ่ง เอาตั้งไฟ
แล้วเคี่ยวให้ แตกมัน เป็นขั้นตอน
เอาน้ำพริก ลงผัด กลิ่นจัดฉุน
ปลุกแม่คุณ เดินเซ เร่มาสอน
ท้าวสะเอว ยุ่งยาก แม่ปากบอน
ต้องวิงวอน เสียงระห้อย แม่ถอยไป
น้ำตาลปิ๊บ หนึ่งช้อน ควรอ่อนหวาน
แค่ประมาณ หวานปะแล่ม แหลมมิไหว
ใบมะกรูด น้ำปลา ปรุงตามใจ
แล้วเอาไก่ ลงผัด จงหัดจำ
หางกะทิ คั้นแบ่ง แจงไว้เผื่อ
พร้อมมะเขือ ใส่ตาม นะงามขำ
ฝาปิดไว้ กันมะเขือ เนื้อจะดำ
พอเดือดซ้ำ ได้ที่แล้ว นะแก้วตา
หัวกะทิ อีกกึ่ง พึงต้องใส่
ราดหน้าไป โรยอีกที พริกชี้ฟ้า
แล้วอย่าลืม ต้องใส่ ใบโหระพา
ตามตำรา เชิญยุพิน กินแล้วนอน
สอนหูซ้าย ทะลุ ออกหูขวา
เหนื่อยระอา แม่ศรีเรือน เกลื่อนคำสอน
นึกข้างใน ใจสยบ พบบังอร
ขืนยอกย้อน ออกเสียง คงเสี่ยงตาย..@..
.
แม่ศรีเรือน
เร่งขยับ เก็บของ แล้วร้อง..จ๋า
ถูบ้านเสร็จ พับผ้าแล้ว นะแก้วตา
จะรีบมา ทำกับข้าว ให้เจ้ากิน
ใช่เกรงขาม ความรัก รู้จักผ่อน
จะกิน-นอน ใช้ศาสตร์ อย่าขาดศิลป์
อยู่ร่วมกัน หรรษา เป็นอาจินต์
เสียงสั่งสิ้น เสแสร้ง แสดงตาม
สั่งเพียงคำ ทำแกง เขียวหวานไก่
พี่เกรงใจ วาจา มิกล้าถาม
ไข้หวัดนก ระบาด ยังตะกลาม
แม้ครั่นคร้าม แย้งพธู กลัวหูยาน
ไปตลาด จับจ้อง ซื้อของสด
ผักทั้งหมด สดตลอด ต้องปลอดสาร
เลือกเนื้อไก่ เจ้าประจำ อย่างชำนาญ
แล้วซมซาน รีบขยับ กลับเรือนเรา
ทั้งมะพร้าว เครื่องปรุง พะรุงพะรัง
ก็แค่หวัง ถูกใจ งามเฉลา
ถึงเรือนย่อง ใช้เสียง เพียงเบาเบา
รบกวนเขา หวาดเสียว ประเดี๋ยวซวย
โถแม่คุณ นอนสบาย น้ำลายยืด
เสียงกรน.ครืด โฉมตรู ยังดูสวย
ย่องเข้าครัว ยิ้มขำ ท่าสำรวย
เขามิช่วย ก็ไม่ลุ้น จะจุนเจือ
คั้นกะทิ แยกแยะ หัวและหาง
เอาไก่ล้าง เลาะกระดูก อย่าให้เหลือ
ค่อยค่อยแล่ แช่น้ำส้ม ผสมเกลือ
แกงแล้วเนื้อ นุ่มขาว สิ้นคาวคลอ
หยิบครก.วาง คว้าสาก ลำบากแล้ว
เสียงจะแว่ว กวนใจ เจ้าไหมหนอ
เอาผ้ารอง ครกตั้ง มิรั้งรอ
ตอนตำขอ เบาเบาก่อน..อันตราย
ลูกผักชี คั่วไฟอ่อน ตำก่อนหน้า
ลูกยี่หรา ตะไคร้ตำ ละเอียดหาย
ผิวมะกรูด กะปิ-ข่า ตำเกือบตาย
ส่วนแม่คุณนอนสบาย..กรนอย่างเดียว
หอมห้าหัว กระเทียมสอง เคยทำรู้
พริกขี้หนู ไม่ค่อยเผ็ด เม็ดสีเขียว
รากผักชี สองช้อนโต๊ะ อย่าลืมเชียว
อ้อ ประเดี๋ยว พริกไทย.ลืมไปเรา
สักสิบเม็ด เสร็จผสม งมกระหน่ำ
ตำตำตำ นึกแต่ ใบหน้าเขา
เสียงออกดัง เนื้อเย็น ไม่เห็นเงา
ถ้าโดนเผา จะฟื้น ตื่นไหมเธอ
คงเพราะกรรม ทำไว้ แต่ปางก่อน
เอาแต่นอน บังอร นอนเสมอ
บุญหรือกรรม บรรจบ ให้พบเจอ
แต่ก็เผลอ รักและยอม ถนอมใจ
ตำน้ำพริก ได้ที่ พอดีแล้ว
นึกถึงแนว ปรุงแกง แสดงไหว
หัวกะทิ แบ่งกึ่ง เอาตั้งไฟ
แล้วเคี่ยวให้ แตกมัน เป็นขั้นตอน
เอาน้ำพริก ลงผัด กลิ่นจัดฉุน
ปลุกแม่คุณ เดินเซ เร่มาสอน
ท้าวสะเอว ยุ่งยาก แม่ปากบอน
ต้องวิงวอน เสียงระห้อย แม่ถอยไป
น้ำตาลปิ๊บ หนึ่งช้อน ควรอ่อนหวาน
แค่ประมาณ หวานปะแล่ม แหลมมิไหว
ใบมะกรูด น้ำปลา ปรุงตามใจ
แล้วเอาไก่ ลงผัด จงหัดจำ
หางกะทิ คั้นแบ่ง แจงไว้เผื่อ
พร้อมมะเขือ ใส่ตาม นะงามขำ
ฝาปิดไว้ กันมะเขือ เนื้อจะดำ
พอเดือดซ้ำ ได้ที่แล้ว นะแก้วตา
หัวกะทิ อีกกึ่ง พึงต้องใส่
ราดหน้าไป โรยอีกที พริกชี้ฟ้า
แล้วอย่าลืม ต้องใส่ ใบโหระพา
ตามตำรา เชิญยุพิน กินแล้วนอน
สอนหูซ้าย ทะลุ ออกหูขวา
เหนื่อยระอา แม่ศรีเรือน เกลื่อนคำสอน
นึกข้างใน ใจสยบ พบบังอร
ขืนยอกย้อน ออกเสียง คงเสี่ยงตาย..@..
.