สวัสดีทุกคนที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้น่ะ!!
แนะนำตัวกันก่อนน่ะ
เราชื่อ แนน อายุ 15 ปี น่ะ นางสาว ณิชกานต์ ศรีนาคช
ปัจจุบันศึกษาอยู่ที่ โรงเรียนพนมเบญจา อ.เขาพนม จ.กระบี่
เอาล่ะ!!!มาเข้าเรื่องกันดีกว่าน่ะ!!
สมัยก่อนเริ่มลดน้ำหนัก เราหนักถึง 97 kg. สูง 170 cm.
วิธีลดเหรอ?ก็ง่ายๆอย่างที่ทุกคนรู้กันเลย
ก็คือการคุมอาหารและการออกกำลังกายอ่ะน่ะ 3 เดือนติดต่อกัน!!
ปัจจุบันน้ำหนักอยู่ที 70 kg. สูง 171 cm.
การกินและชีวิตประจำวันสุดทุเรศแต่โครตมีความสุข(มั้ง?)
เมื่อก่อนน่ะ ตั้งแต่สมัยเด็กเลย เราเป็นเด็กที่อ้วนมากๆอ้วนมาตั้งเด็กๆอ่ะ สมัยเด็กตอนอ้วนมันก็ดูน่ารักอ่ะน่ะ!!พอโตเนี้ยรับไม่ได้กับตัวเองล่ะ 555555
พูดถึงการกินสมัยก่อนน่ะ เราเป็นคนกินเยอะมาก(คงเป็นเรื่องปกติของคนอ้วนมั้ง = =") กินเสร็จก็ไม่ทำไรอ่ะน่ะ เล่นคอม นอน ดูทีวี ออกกำลังกายก็ไม่ออกน่ะ แหม๋....ที่นี้ก็รุ้ๆเนอะว่าเป็นยังไง 5555555
ทำไมถึงคิดที่จะลดน้ำหนัก?
อย่างแรกเลยก็คือเราชื่นชอบคอสเพลย์มาก อยากแต่งกับเขาบ้างในตอนนั้น แล้วดูทรงตัวเองในตอนนั้นมันเหมือนไม่ให้เกรียจตัวละครที่คอสเท่าไหร
เลยคิดกับตัวเองลดน้ำหนักเหอ!ผอมแล้วคงแต่งได้ แต่สุดท้ายก็เอิ่ม....มันมีความคิดที่อยากลดนั้นแหละแต่ทำไม่ได้อ่ะ 555555
จนตอนนี้ยังไม่ได้แต่งเลย ขาดงบประมาณอยู่ แต่เดียวอีกไม่นานคงได้แต่งแล้วล่ะ 555555
แล้วพอมีความคิดที่ว่าจะลดน้ำหนักนั้นเราก็ทำไม่ได้ เลยรุ้สึกท้อแท้ผิดหวังไป.....
แต่หลังจากนั้นไม่นาน ที่โรงเรียนเรา มีครูที่เคยสอนที่โรงเรียนนี้มากลับมา ครูคนนั้นกลับมาก็เล่นเอาฮือฮ่าทั้งโรงเรียน
ครูคนนี้เปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนมากกกกกก!! จากที่เคยแบบครูอ้วนๆถึกๆคนหนึ่ง กลับกลายมาเป็นครูหุ่นพอดีๆสูงสวยอีก....
เราก็เห็นเขาก็แบบคิดเลย เขาไปเรียน ป.โท2ปีกลับมาสวยได้ ทำไมเราทำไม่ได้ล่ะ!! แล้วก็ปลื้มครูคนนั้นจนเป็นไอดอลของตัวเองไปเลย
เห็นเป็นแรงบรรดาลใจหลายอย่างมาก ไม่ใช่แค่น้ำหนักหรอกที่เปลี่ยนแปลง เรื่องพฤติกรรม การเรียน นิสัย ก็ปรับเปลี่ยนหมดเลย
เพราะแค่ว่า "เห้ย!!เราทำตัวแบบนี้ หุ่นแบบนี้ ครูเขาเห็นอาจไม่ปลื้มไม่ชอบก็ได้"เวลาสติแตกจะทานของหวานของมัน ก็นึกถึงครูเขา
แล้วก็ไม่อยากกินเลย เพราะเดียวดูไม่ดีน่ะเห้ย! เราพยายามลดน้ำหนัก ออกกำลังกาย ควบคุมอาหาร อยุ่ราวๆ3เดือน โดยที่ครูไไม่เคยรู้มาก่อนเลย!
แต่สุดท้ายก็ได้บอกไปแล้ว ว่ามีเขาเป็นไอดอลเป็นแรงบรรดาใจ เล่นเอาซ่ะครูเขาอึ้ง ตกใจไปตามๆกัน เพราะเขาไม่เคยรู้เลย ว่ามีเด็กคนหนึ่งชื่ชอบแกมากอยุ่
5555555555
ระหว่างลดน้ำหนัก
มันทรมาร มันเหนื่อยยยยยย ต้องคุมอาหารโน้นนี้อะไรมากมายยยยย อันโน้น อันนี้ไม่กิน
ไหนจะโดนคนข้างๆย้วยอีก จากกินอันนี้ได้ที่ล่ะหลายอัน ต้องมากินแค่เนี้ยแล้วไหนจะอาหารคลีน กับผักอีก
ที่ตัวเองไม้ชอบอีก ชีวิตมันเหมือนพลิกโลกเลย สำหรับเรา ไม่ใจแข็งทำไม่ไหวอ่ะเรื่องแบบนี้
แต่ก็ต้องอดทนเพื่อตัวเอง เพื่อครูที่ปลื้ม กัดฟันสู้ต่อไป ออกำลังกายทุกวัน
ตั้งใจ แน้วแน่มาก!!ออกไปวิ่งที่ซอบใกล้บ้านๆจนมีคนแถวๆนั้นมาออกกำลังกายด้วยเลย 555555555
การกิน ความเป็นอยู่ ในปัจจุบัน
การกินก็คือก็พยายามเลี่ยงของทอดของมันเพราะตัวเองเริ่มกลัวไง 55555555 แต่ก็ไม่ได้แปลว่าไม่กินเลย เราก็กินเป็นคนทั่วไปปกตินั้นแหละ อยากกินไรก็กิน แต่จำกัดปริมาณ
พวกขนมหวาน ของหวาน อะไรก็ว่าไป ตอนนี้ก็กินอยู่น่ะ ไม่ได้อดเลยแต่ก็ควบคุมปริมาณที่กินนั้นแหละ วันหนึ่งพยายามกินไม่เกิน 2000 Cal. ตอนเย็นก็มีไปออกกำลังกายไรบ้าง
7วันออกสัก4-5วัน อ่ะน่ะ!!
ความรู้สึกก่อนลดกับลดแล้ว
โห้ยยยยย สมัยไม่คิดลดน่ะ ชีวิต ดิ๊ดี 55555 กินไรกินไปเลย อย่าไปเสียดาย มีความกับการกินของตัวเองมาก ออกกำลังกายก็ออกทำไม นั่งเล่นเกมส์ไป เดียวก็ย่อยเองแหละ
ใช่ชีวิตอย่างสบายใจ แต่เวลาออกไปเที่ยวนอกบ้าน... ได้ใส่แต่ชุดเดิมๆชุดเชยๆ ไปไหนก็มีแต่คนทักว่าอ้วนๆๆๆๆๆ ลดน้ำหนักเถอะ แต่ก็ยังปากดีใส่เขาไปอีก ว่าเก็บมาตั้งนานแล้ว เอาออกทำมั้ย?
ความจริงมันก็เจ็บใจน่ะ แต่ได้แค่ยอมรับความจริงนิ ไม่แสดงสีหน้าออกไปไม่ทำท่าทีโกรธด้วย.....ทั้งทีความจริงในใจเนี้ย ระเบิดตูมตาม โมโห รำคาญเต็มที แล้ว 5555555 แล้วก็ไม่ค่อยเที่ยวอีก
เพราะไม่กล้าออกไปไหน เพราะเดียวโดนล้อโดนว่าแน่นอนอ่ะ แล้วกลัวพ่อแม่จะอายคนอื่นด้วย แล้วโหดร้ายกว่านั้น จะได้ยินคำชมว่าสวยดูดีทีหนึ่งเหมือนถูกหวยอ่ะ เวลาเปิดโซเชียวน่ะก็เห็นพวกรูปคอสเพลย์
เล่นเอาตัวเองอิจฉา อยากแต่งบ้าง ได้แค่ดูไม่กล้าแต่ง ชีวิตตอนนั้นมีความสุขแค่การกินอย่างเดียว
ในการใช่ชีวิตภายนอกไม่รู้สึกแฮปปี้เลย เศร้า.....
ตอนลดแล้ว... ชีวิตมันเปลี่ยนไปเหลือเกิน จากที่เราได้กินของอร่อยๆเยอะแยะมากมาย ต้องกลับกลายมากิน อาหารคลีนๆ ผักเยอะๆ นับแคลลอรี่ อะไรมากมาย แต่ไม่ใช่ว่างดของอร่อยน่ะ
มีความสุขกว่านั้นคือ ได้กล้าเข้าไปคุยกับครูที่ปลื้มได้ 555555555 เวลาแต่งตัวไรก็เลือกได้เต็มที ไปไหนก็มีแต่คนทักมากมาย ว่าผอมลงไปน่ะ ไปทำไรมาก ผอมแล้วสวยมาก โดนชมเป็นว่าเล่น
จนชินไปเลย 5555555 พ่อแม่พี่น้องตัวเองก็อึ้ง!!ไม่คิดว่าจะทำได้!! 5555555
จนตอนนี้ก็เก็บตังอยู่กำลังจะแต่งคอสเร็วๆนี้แหละ อยากแต่งมานานแล้ว
แล้วมีพี่ๆน้องๆมาขอเป็นไอดอลอีกด้วย มีความสุขมากๆ แฮปปี้สุดๆ
*แต่มีด้านบวกก็ต้องมีด้านลบ!
มีทั้งใช่ยา.. บ้านจน.. ติดยา.. ไปดูดไขมัน สารพัดที่คนจะคิดกัน แต่ก็ช่าง
เราไม่ทำนี้เนอะ แค่ทำไม?
ตอนม.4น่ะเปิดวันแรกโดนนินทาตั้งแต่เขา โรงเรียน ว่าใช่ยาแนน ติดยามาแน่นอน 55555555
*สิ่งที่อยากบอกให้กำลังใจคนอ้วนที่กำลังลดหรือไม่ลดก็ตาม
มันอาจจะเป็นสิ่งที่ลำบาก ทรมาร ก็จริง!แต่ถ้าเราทำได้มันคุ้มค่าน่ะ อย่ามั่วแต่ใช่เหตุผล
ที่ว่ากินไปเหอะ ตายไปไม่ได้กิน กินไปตั้งเยอะจะเอาออกทำมั้ย? เราทำไม่ได้หรอก หิวจะตาย
อย่าๆมันไม่ใช่ข้ออ้างเลย....มันเป็นการหลอกตัวเองทั้งนั้น ถ้าเรากล้าลองผิดลองถูกไม่พยายาม
มันจะเรียกว่า"ชีวิตคนได้เหรอ?"เราชอบนักเหรอ?กับการที่โดนล้อโดนด่าสารพัด
เพราะฉนันเราต้องลองทำมันดู ท้าทายกับตัวเอง เอาชนะให้ได้ อย่าพึ้งถ้อแท้ แล้วชีวิตจะดีขึ้นมาก!!
ถ้าเราพยายามไม่มีใครด่าไม่มีใครเกลียดหรอก กับคนที่พยายามมาสุดๆแล้วเท่าที่จะทำได้น่ะ ^^
ถ้าอย่างงั้น ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่พยายามลดอยู่ และคนอ้วนทั้งหลายด้วย
"ถ้าไม่ลองผิดลองดูไม่กล้าที่จะทำ.... เราก็จะไม่เจอสิ่งที่เราจะทำ!"
มาดูรูปเมื่อก่อนกับตอนนี้กัน!!
--------------------------------------------------------------------
แนนต้องขอขอบคุณ พี่แนทหรือครูแนท จริงๆ ถ้าไม่มีพี่น่ะชีวิตแนนคงไม่เปลี่ยนแปลงไปขนาดนี้
แนนพยายามที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองตัวเหตุผลที่ว่า.....
เพื่อที่จะสนิทกับพี่คุยกับพี่ให้ได้
อยากสนิทกับพี่
อยากเรียกครูว่าพี่ให้ได้
อยากให้พี่ตกใจ
อยากให้จดจำสิ่งที่แนนทำในครั้งนี้มากๆ
และอยากให้จดจำเด็กคนหนึ่งที่ชื่อแนนไปตลอด.....
แค่เนี้ย.....เล่นเอาซ่ะเด็กคนหนึ่งเปลี่ยนไปหมดอย่าง...
ขอบคุณจริงๆที่เป็นแรงบรรดาใจให้แนนทุกเรื่อง...
ป.ล.ขอเรียกว่าพี่คงไม่ผิดไม่ว่าน่ะ 5555555
ลดความอ้วนเพื่อคอสเพลย์และครูที่ชื่นชอบ!!
แนะนำตัวกันก่อนน่ะ
เราชื่อ แนน อายุ 15 ปี น่ะ นางสาว ณิชกานต์ ศรีนาคช
ปัจจุบันศึกษาอยู่ที่ โรงเรียนพนมเบญจา อ.เขาพนม จ.กระบี่
เอาล่ะ!!!มาเข้าเรื่องกันดีกว่าน่ะ!!
สมัยก่อนเริ่มลดน้ำหนัก เราหนักถึง 97 kg. สูง 170 cm.
วิธีลดเหรอ?ก็ง่ายๆอย่างที่ทุกคนรู้กันเลย
ก็คือการคุมอาหารและการออกกำลังกายอ่ะน่ะ 3 เดือนติดต่อกัน!!
ปัจจุบันน้ำหนักอยู่ที 70 kg. สูง 171 cm.
การกินและชีวิตประจำวันสุดทุเรศแต่โครตมีความสุข(มั้ง?)
เมื่อก่อนน่ะ ตั้งแต่สมัยเด็กเลย เราเป็นเด็กที่อ้วนมากๆอ้วนมาตั้งเด็กๆอ่ะ สมัยเด็กตอนอ้วนมันก็ดูน่ารักอ่ะน่ะ!!พอโตเนี้ยรับไม่ได้กับตัวเองล่ะ 555555
พูดถึงการกินสมัยก่อนน่ะ เราเป็นคนกินเยอะมาก(คงเป็นเรื่องปกติของคนอ้วนมั้ง = =") กินเสร็จก็ไม่ทำไรอ่ะน่ะ เล่นคอม นอน ดูทีวี ออกกำลังกายก็ไม่ออกน่ะ แหม๋....ที่นี้ก็รุ้ๆเนอะว่าเป็นยังไง 5555555
ทำไมถึงคิดที่จะลดน้ำหนัก?
อย่างแรกเลยก็คือเราชื่นชอบคอสเพลย์มาก อยากแต่งกับเขาบ้างในตอนนั้น แล้วดูทรงตัวเองในตอนนั้นมันเหมือนไม่ให้เกรียจตัวละครที่คอสเท่าไหร
เลยคิดกับตัวเองลดน้ำหนักเหอ!ผอมแล้วคงแต่งได้ แต่สุดท้ายก็เอิ่ม....มันมีความคิดที่อยากลดนั้นแหละแต่ทำไม่ได้อ่ะ 555555
จนตอนนี้ยังไม่ได้แต่งเลย ขาดงบประมาณอยู่ แต่เดียวอีกไม่นานคงได้แต่งแล้วล่ะ 555555
แล้วพอมีความคิดที่ว่าจะลดน้ำหนักนั้นเราก็ทำไม่ได้ เลยรุ้สึกท้อแท้ผิดหวังไป.....
แต่หลังจากนั้นไม่นาน ที่โรงเรียนเรา มีครูที่เคยสอนที่โรงเรียนนี้มากลับมา ครูคนนั้นกลับมาก็เล่นเอาฮือฮ่าทั้งโรงเรียน
ครูคนนี้เปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนมากกกกกก!! จากที่เคยแบบครูอ้วนๆถึกๆคนหนึ่ง กลับกลายมาเป็นครูหุ่นพอดีๆสูงสวยอีก....
เราก็เห็นเขาก็แบบคิดเลย เขาไปเรียน ป.โท2ปีกลับมาสวยได้ ทำไมเราทำไม่ได้ล่ะ!! แล้วก็ปลื้มครูคนนั้นจนเป็นไอดอลของตัวเองไปเลย
เห็นเป็นแรงบรรดาลใจหลายอย่างมาก ไม่ใช่แค่น้ำหนักหรอกที่เปลี่ยนแปลง เรื่องพฤติกรรม การเรียน นิสัย ก็ปรับเปลี่ยนหมดเลย
เพราะแค่ว่า "เห้ย!!เราทำตัวแบบนี้ หุ่นแบบนี้ ครูเขาเห็นอาจไม่ปลื้มไม่ชอบก็ได้"เวลาสติแตกจะทานของหวานของมัน ก็นึกถึงครูเขา
แล้วก็ไม่อยากกินเลย เพราะเดียวดูไม่ดีน่ะเห้ย! เราพยายามลดน้ำหนัก ออกกำลังกาย ควบคุมอาหาร อยุ่ราวๆ3เดือน โดยที่ครูไไม่เคยรู้มาก่อนเลย!
แต่สุดท้ายก็ได้บอกไปแล้ว ว่ามีเขาเป็นไอดอลเป็นแรงบรรดาใจ เล่นเอาซ่ะครูเขาอึ้ง ตกใจไปตามๆกัน เพราะเขาไม่เคยรู้เลย ว่ามีเด็กคนหนึ่งชื่ชอบแกมากอยุ่
5555555555
ระหว่างลดน้ำหนัก
มันทรมาร มันเหนื่อยยยยยย ต้องคุมอาหารโน้นนี้อะไรมากมายยยยย อันโน้น อันนี้ไม่กิน
ไหนจะโดนคนข้างๆย้วยอีก จากกินอันนี้ได้ที่ล่ะหลายอัน ต้องมากินแค่เนี้ยแล้วไหนจะอาหารคลีน กับผักอีก
ที่ตัวเองไม้ชอบอีก ชีวิตมันเหมือนพลิกโลกเลย สำหรับเรา ไม่ใจแข็งทำไม่ไหวอ่ะเรื่องแบบนี้
แต่ก็ต้องอดทนเพื่อตัวเอง เพื่อครูที่ปลื้ม กัดฟันสู้ต่อไป ออกำลังกายทุกวัน
ตั้งใจ แน้วแน่มาก!!ออกไปวิ่งที่ซอบใกล้บ้านๆจนมีคนแถวๆนั้นมาออกกำลังกายด้วยเลย 555555555
การกิน ความเป็นอยู่ ในปัจจุบัน
การกินก็คือก็พยายามเลี่ยงของทอดของมันเพราะตัวเองเริ่มกลัวไง 55555555 แต่ก็ไม่ได้แปลว่าไม่กินเลย เราก็กินเป็นคนทั่วไปปกตินั้นแหละ อยากกินไรก็กิน แต่จำกัดปริมาณ
พวกขนมหวาน ของหวาน อะไรก็ว่าไป ตอนนี้ก็กินอยู่น่ะ ไม่ได้อดเลยแต่ก็ควบคุมปริมาณที่กินนั้นแหละ วันหนึ่งพยายามกินไม่เกิน 2000 Cal. ตอนเย็นก็มีไปออกกำลังกายไรบ้าง
7วันออกสัก4-5วัน อ่ะน่ะ!!
ความรู้สึกก่อนลดกับลดแล้ว
โห้ยยยยย สมัยไม่คิดลดน่ะ ชีวิต ดิ๊ดี 55555 กินไรกินไปเลย อย่าไปเสียดาย มีความกับการกินของตัวเองมาก ออกกำลังกายก็ออกทำไม นั่งเล่นเกมส์ไป เดียวก็ย่อยเองแหละ
ใช่ชีวิตอย่างสบายใจ แต่เวลาออกไปเที่ยวนอกบ้าน... ได้ใส่แต่ชุดเดิมๆชุดเชยๆ ไปไหนก็มีแต่คนทักว่าอ้วนๆๆๆๆๆ ลดน้ำหนักเถอะ แต่ก็ยังปากดีใส่เขาไปอีก ว่าเก็บมาตั้งนานแล้ว เอาออกทำมั้ย?
ความจริงมันก็เจ็บใจน่ะ แต่ได้แค่ยอมรับความจริงนิ ไม่แสดงสีหน้าออกไปไม่ทำท่าทีโกรธด้วย.....ทั้งทีความจริงในใจเนี้ย ระเบิดตูมตาม โมโห รำคาญเต็มที แล้ว 5555555 แล้วก็ไม่ค่อยเที่ยวอีก
เพราะไม่กล้าออกไปไหน เพราะเดียวโดนล้อโดนว่าแน่นอนอ่ะ แล้วกลัวพ่อแม่จะอายคนอื่นด้วย แล้วโหดร้ายกว่านั้น จะได้ยินคำชมว่าสวยดูดีทีหนึ่งเหมือนถูกหวยอ่ะ เวลาเปิดโซเชียวน่ะก็เห็นพวกรูปคอสเพลย์
เล่นเอาตัวเองอิจฉา อยากแต่งบ้าง ได้แค่ดูไม่กล้าแต่ง ชีวิตตอนนั้นมีความสุขแค่การกินอย่างเดียว
ในการใช่ชีวิตภายนอกไม่รู้สึกแฮปปี้เลย เศร้า.....
ตอนลดแล้ว... ชีวิตมันเปลี่ยนไปเหลือเกิน จากที่เราได้กินของอร่อยๆเยอะแยะมากมาย ต้องกลับกลายมากิน อาหารคลีนๆ ผักเยอะๆ นับแคลลอรี่ อะไรมากมาย แต่ไม่ใช่ว่างดของอร่อยน่ะ
มีความสุขกว่านั้นคือ ได้กล้าเข้าไปคุยกับครูที่ปลื้มได้ 555555555 เวลาแต่งตัวไรก็เลือกได้เต็มที ไปไหนก็มีแต่คนทักมากมาย ว่าผอมลงไปน่ะ ไปทำไรมาก ผอมแล้วสวยมาก โดนชมเป็นว่าเล่น
จนชินไปเลย 5555555 พ่อแม่พี่น้องตัวเองก็อึ้ง!!ไม่คิดว่าจะทำได้!! 5555555
จนตอนนี้ก็เก็บตังอยู่กำลังจะแต่งคอสเร็วๆนี้แหละ อยากแต่งมานานแล้ว
แล้วมีพี่ๆน้องๆมาขอเป็นไอดอลอีกด้วย มีความสุขมากๆ แฮปปี้สุดๆ
*แต่มีด้านบวกก็ต้องมีด้านลบ!
มีทั้งใช่ยา.. บ้านจน.. ติดยา.. ไปดูดไขมัน สารพัดที่คนจะคิดกัน แต่ก็ช่าง
ตอนม.4น่ะเปิดวันแรกโดนนินทาตั้งแต่เขา โรงเรียน ว่าใช่ยาแนน ติดยามาแน่นอน 55555555
*สิ่งที่อยากบอกให้กำลังใจคนอ้วนที่กำลังลดหรือไม่ลดก็ตาม
มันอาจจะเป็นสิ่งที่ลำบาก ทรมาร ก็จริง!แต่ถ้าเราทำได้มันคุ้มค่าน่ะ อย่ามั่วแต่ใช่เหตุผล
ที่ว่ากินไปเหอะ ตายไปไม่ได้กิน กินไปตั้งเยอะจะเอาออกทำมั้ย? เราทำไม่ได้หรอก หิวจะตาย
อย่าๆมันไม่ใช่ข้ออ้างเลย....มันเป็นการหลอกตัวเองทั้งนั้น ถ้าเรากล้าลองผิดลองถูกไม่พยายาม
มันจะเรียกว่า"ชีวิตคนได้เหรอ?"เราชอบนักเหรอ?กับการที่โดนล้อโดนด่าสารพัด
เพราะฉนันเราต้องลองทำมันดู ท้าทายกับตัวเอง เอาชนะให้ได้ อย่าพึ้งถ้อแท้ แล้วชีวิตจะดีขึ้นมาก!!
ถ้าเราพยายามไม่มีใครด่าไม่มีใครเกลียดหรอก กับคนที่พยายามมาสุดๆแล้วเท่าที่จะทำได้น่ะ ^^
ถ้าอย่างงั้น ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่พยายามลดอยู่ และคนอ้วนทั้งหลายด้วย
"ถ้าไม่ลองผิดลองดูไม่กล้าที่จะทำ.... เราก็จะไม่เจอสิ่งที่เราจะทำ!"
มาดูรูปเมื่อก่อนกับตอนนี้กัน!!
--------------------------------------------------------------------
แนนต้องขอขอบคุณ พี่แนทหรือครูแนท จริงๆ ถ้าไม่มีพี่น่ะชีวิตแนนคงไม่เปลี่ยนแปลงไปขนาดนี้
แนนพยายามที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองตัวเหตุผลที่ว่า.....
เพื่อที่จะสนิทกับพี่คุยกับพี่ให้ได้
อยากสนิทกับพี่
อยากเรียกครูว่าพี่ให้ได้
อยากให้พี่ตกใจ
อยากให้จดจำสิ่งที่แนนทำในครั้งนี้มากๆ
และอยากให้จดจำเด็กคนหนึ่งที่ชื่อแนนไปตลอด.....
แค่เนี้ย.....เล่นเอาซ่ะเด็กคนหนึ่งเปลี่ยนไปหมดอย่าง...
ขอบคุณจริงๆที่เป็นแรงบรรดาใจให้แนนทุกเรื่อง...
ป.ล.ขอเรียกว่าพี่คงไม่ผิดไม่ว่าน่ะ 5555555