ก่อนอื่นเลยขอแนะนำตัวก่อนนะค่ะ ดิฉันชื่อวี ค่ะ อายุ27 ปี ตอนนี้รับราชการในโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ในจังหวัดทางภาคอีสานของประเทษไทย พื้นเพเดิมเป็นคนฐานะธรรมดา ปานกลางในครอบครัวค้าขายคนจีน ไม่แปลกนะค่ะ คนจีนมักมาพร้อมกับอาหารการกินที่สมบูรณ์เสมอ จึงไม่แปลก ที่วีจะเติบโตขึ้นมาด้วยน้ำหนัก ที่ไม่เคยรู้จักเลข6 มาก่อน ไม่7 ก็8ถามหา ทั้งๆที่สูง 168 นะค่ะ น้ำหนักทั่วไปของผู้หญิง เค้าเอาไม่เกิน ส่วนสูงลบ 110กัน ซึ่งก็เกินไป เยอะมากๆค่ะ
ไม่อยากจะโทษครอบครัวอย่างเดียว แต่มันเป็นเพราะเราเป็นคนชอบกินด้วย ชอบกินข้าวมากๆ แต่ยังดีที่ของหวานไม่ชอบกินเท่าไร แต่ข้าวนี่กินเท่าไร เดี๋ยวเก็บไว้พูดนะค่ะ แตก็พอออกกำลังกายอยู่บ้าง ด้วยการเล่นบาส (เน้นโยนลงห่วงอย่างเดียว วิ่งไม่ไหว) วิ่งเหยาะ ตามสวนสาธารณะบ้าง บ้างคือบ้างจรืงๆค่ะ เดือนนึง 3ครั้งก็ดีมากแล้ว
“น่าอายนะค่ะทั้งๆที่เราทำงานเดกี่ยวกับสุขภาพของคนแบบนี้ แต่เราเป้นตัวอย่างที่ดีให้คนอื่นไม่ได้เลย”
คงถึงเวลาที่อะไรสักอย่างมาดลใจให้วีลดน้ำหนักอีกครั้ง ย้อนกลับไป ตค 2555 จุดเริ่มต้นมันก็เหมือน ครั้งก่อนๆที่เคยพยายามลดน้ำหนัก ด้วยวิธีการต่างๆมา ไม่ใช่ว่าวีอยากเกิดมาอ้วนท้วนแบบนี้แล้วไม่คิดจะลด แต่ ที่ผ่านมาการลดน้ำหนัก มันผิดอย่างมหันต์ต่างหาก เรามุ่งเน้นแต่จะเอาน้ำหนักลง จึงโหม อดอาหาร และ ออกกำลังกายอย่างบ้าคลั่ง (ทำอย่างไรให้ผิดๆเดี๋ยวว่ากันค่ะ) ก่อนอื่นเลย มีพี่ที่ทำงานคนนึง ลากไปชั่งน้ำหนัก แปลกนะค่ะ คุณที่เป็นสาวหรือหนุ่มเจ้าเนื้อมักจะกลัวตาชั่งมากๆ โอ้ววแม่เจ้า 78 กิโลกรัมเท่านั้นเองค่ะ (ไมได้ช่างน้ำหนักมาเป็นปี)
อดใจรอนิดนึงนะค่ะ เกี่ยวกับวิธีการ และกระบวนการความคิดที่ ที่จ่าก 78 ถึงปัจจุบัน 57-58 กิโลกรัม (มกราคม 2557) ไม่ใช้ยา ไม่ใช้ตัวแสดงแทน และ ไม่เคยสัมผัสถึงคำว่าหิวเลยแม้แต่ วันเดียว ใน 400 วันที่ผ่านมาค่ะ
รูปแรกนี่ขอ zoomน้าชัดๆแบบไม่เซนเซ่อเลยนะค่ะ หวังว่าคงไม่น่าเกลียดเกินไปนัก
มาดูแบบตัวเต็มๆมั่งดีกว่า ไม่อยากจะกลับไปมองภาพซ้ายเลย หดหู่จริงๆ
ที่ไม่อยากเซนเซ่อหน้าไม่ได้อยากจะดังหรืออะไรนะค่ะ แต่อยากให้เห้นว่า ไม่ต้องศัลยกรรม หน้าเรามันก็เปลี่ยนไปได้ขนาดนี่เลยหรอเนี่ย
คำถามที่วีเจอมากมายจากหลายๆคนที่ไมได้เจอกันนาน แม้แต่แม่ของตัวเอง
1 กินยาอะไร ใช้ยาอะไร
2 วันๆกินอะไรบ้างเนี่ย
3 โหมออกกำลังหายวันนึง ไม่ล้าหรอค่ะ
สุดท้าย ใน moduleนี้คือ ภาพในปัจจุบันค่ะ
ค่อยๆทราบคำตอบไปด้วยกันนะค่ะ แต่เงื่อนไขของชีวิตวีคือ
- งานที่ทำ เป้นงานที่ไม่มีเวลา ต้องทำกลางคืนในบางวัน และต่อกลางวันอีก
- เป้นคนที่ ลำตัวช่วงบน หน้าอก แขนใหญ่
- เป็นคนไม่ชอบวิ่งมากๆๆๆๆๆๆ
แล้วจะทำไงหละทีนี้
400วันแห่งการเปลี่ยนชีวิต ตลอดกาล
ไม่อยากจะโทษครอบครัวอย่างเดียว แต่มันเป็นเพราะเราเป็นคนชอบกินด้วย ชอบกินข้าวมากๆ แต่ยังดีที่ของหวานไม่ชอบกินเท่าไร แต่ข้าวนี่กินเท่าไร เดี๋ยวเก็บไว้พูดนะค่ะ แตก็พอออกกำลังกายอยู่บ้าง ด้วยการเล่นบาส (เน้นโยนลงห่วงอย่างเดียว วิ่งไม่ไหว) วิ่งเหยาะ ตามสวนสาธารณะบ้าง บ้างคือบ้างจรืงๆค่ะ เดือนนึง 3ครั้งก็ดีมากแล้ว
“น่าอายนะค่ะทั้งๆที่เราทำงานเดกี่ยวกับสุขภาพของคนแบบนี้ แต่เราเป้นตัวอย่างที่ดีให้คนอื่นไม่ได้เลย”
คงถึงเวลาที่อะไรสักอย่างมาดลใจให้วีลดน้ำหนักอีกครั้ง ย้อนกลับไป ตค 2555 จุดเริ่มต้นมันก็เหมือน ครั้งก่อนๆที่เคยพยายามลดน้ำหนัก ด้วยวิธีการต่างๆมา ไม่ใช่ว่าวีอยากเกิดมาอ้วนท้วนแบบนี้แล้วไม่คิดจะลด แต่ ที่ผ่านมาการลดน้ำหนัก มันผิดอย่างมหันต์ต่างหาก เรามุ่งเน้นแต่จะเอาน้ำหนักลง จึงโหม อดอาหาร และ ออกกำลังกายอย่างบ้าคลั่ง (ทำอย่างไรให้ผิดๆเดี๋ยวว่ากันค่ะ) ก่อนอื่นเลย มีพี่ที่ทำงานคนนึง ลากไปชั่งน้ำหนัก แปลกนะค่ะ คุณที่เป็นสาวหรือหนุ่มเจ้าเนื้อมักจะกลัวตาชั่งมากๆ โอ้ววแม่เจ้า 78 กิโลกรัมเท่านั้นเองค่ะ (ไมได้ช่างน้ำหนักมาเป็นปี)
อดใจรอนิดนึงนะค่ะ เกี่ยวกับวิธีการ และกระบวนการความคิดที่ ที่จ่าก 78 ถึงปัจจุบัน 57-58 กิโลกรัม (มกราคม 2557) ไม่ใช้ยา ไม่ใช้ตัวแสดงแทน และ ไม่เคยสัมผัสถึงคำว่าหิวเลยแม้แต่ วันเดียว ใน 400 วันที่ผ่านมาค่ะ
รูปแรกนี่ขอ zoomน้าชัดๆแบบไม่เซนเซ่อเลยนะค่ะ หวังว่าคงไม่น่าเกลียดเกินไปนัก
มาดูแบบตัวเต็มๆมั่งดีกว่า ไม่อยากจะกลับไปมองภาพซ้ายเลย หดหู่จริงๆ
ที่ไม่อยากเซนเซ่อหน้าไม่ได้อยากจะดังหรืออะไรนะค่ะ แต่อยากให้เห้นว่า ไม่ต้องศัลยกรรม หน้าเรามันก็เปลี่ยนไปได้ขนาดนี่เลยหรอเนี่ย
คำถามที่วีเจอมากมายจากหลายๆคนที่ไมได้เจอกันนาน แม้แต่แม่ของตัวเอง
1 กินยาอะไร ใช้ยาอะไร
2 วันๆกินอะไรบ้างเนี่ย
3 โหมออกกำลังหายวันนึง ไม่ล้าหรอค่ะ
สุดท้าย ใน moduleนี้คือ ภาพในปัจจุบันค่ะ
ค่อยๆทราบคำตอบไปด้วยกันนะค่ะ แต่เงื่อนไขของชีวิตวีคือ
- งานที่ทำ เป้นงานที่ไม่มีเวลา ต้องทำกลางคืนในบางวัน และต่อกลางวันอีก
- เป้นคนที่ ลำตัวช่วงบน หน้าอก แขนใหญ่
- เป็นคนไม่ชอบวิ่งมากๆๆๆๆๆๆ
แล้วจะทำไงหละทีนี้