๒
ป่าไม้หนาทึบกิ่งก้านปกคลุมท้องฟ้า มองเห็นแสงดาวได้เป็นบางช่วง สองนักล่าปีศาจเดินย้ำกรายเข้ามาในป่า
"ได้กลิ่นเด็กหรือยัง" อลันเอ่ยถาม
"ยัง" คำตอบยังเหมือนเดิมกับรอบที่หก "ท่านเลิกถามข้าได้แล้ว ข้าได้กลิ่นเด็กเมื่อไหร่จะบอกท่านเอง"
"ท่าทางจมูกของท่านจะใช้การไม่ได้แล้ว"
"ข้าต้องขึ้นไปบนที่สูง"
เลโอกระโดดพลิ้วกายใช้สองมือจับคาคบไม้ ตวัดตัวพุ่งกายไปจับคาคบไม้ท่อนต่อไปและท่อนต่อไปอย่างคล่องแคล่วว่องไวและรวดเร็ว ชั่วอึดใจจึงพาตัวเองไปยืนอยู่บนยอดไม้ที่อยู่สูงที่สุดในบริเวณนั้น
"นอกจากเป็นหมาแล้วยังเป็นลิงอีก" อลันพูดคนเดียว
ทันทีที่พูดจบประโยค ร่างเพรียวลมพลันหล่นตุบลงมาจากยอดไม้ เลโอลงถึงพื้นด้วยท่านั่งคุกเข่าข้างหนึ่ง แรงกระแทกตอนตกลงมาทำให้ดินบริเวณนั่นยุบลงไปถึงตาตุ่ม
"คราวนี้เป็นผีพุ่งใต้" อลันงึมงำ จ้องมองคู่หูกะพริบตาปริบ ๆ เพื่อไล่ฝุ่นที่ฟุ้งกระจายปลิวเข้าดวงตา
"ข้าได้กลิ่นจาง ๆ คาดว่าน่าจะอยู่ห่างจากนี้ประมาณสองถึงสามกิโลเมตร เรารีบไปกันเถอะ"
ทั้งสองจึงรีบออกเดิน เลโอเดินนำหน้า โดยมีอลันเดินตามมาติด ๆ
"เลโอ หยุดก่อน" อลันตะโกนบอกคู่หู หัวคิ้วขมวดดวงตาแข็งกร้าวดุดัน หันกายมองซ้ายขวาและหน้าหลัง ก่อนยกนิ้วชี้กับนิ้วกลางด้านซ้ายประกบเข้าที่ขมับด้านซ้ายและพูดขึ้นว่า
"สาม สี่ หก เจ็ด เก้า ไม่สิ สิบต่างหาก พวกมันอยู่ที่นี่" อลันส่งสัญญาณมือให้เลโอเดินกลับมา ทั้งสองยืนหันหลังชนกัน
"สิบเหรอ" เลโอเอ่ยถามน้ำเสียงตกใจ
"อะไรกันกลัวหรือไง มีมากใช่ว่าจะชนะ"
"ข้าแปลกใจที่พวกมันมาทำอะไรที่นี่ถึงสิบตน ข้าอ่านรายงานครั้งล่าสุด หมู่บ้านแห่งนี้แทบจะไม่ปีศาจมาเพ่นพ่านหลายเดือนแล้วนะ ปรากฏตัวถึงสิบตนแบบนี้ไม่ปกติแล้ว"
เลโอดึงดาบคู่ที่สะพายอยู่ด้านหลังออกมาทั้งสองเล่มดวงตาจ้องเขม็งเข้าไปในป่าดำมืดด้านหน้า อวัยวะทุกส่วนในร่างกายตื่นตัวเต็มที่
"ในระยะนี้ท่านสามารถวัดระดับพลังพวกมันได้ไหม" เลโอเอ่ยถาม
อลันยกนิ้วชี้กับนิ้วกลางด้านขวาประกบขมับขวา ทำพร้อมกันกับอีกข้างหนึ่ง
"ระดับหัวหน้าสามตนที่เหลือปลายแถว"
"สามเลยหรือ ชักไม่ปกติจริง ๆ " เลโอกระชับด้ามดาบแน่นขึ้น
"ท่านยังมีความหวังว่าเจ้าหนูเรจะรอดอยู่อีกรึ ปีศาจมาเต็มป่าขนาดนี้"
"ตั้งแต่เดินเข้าป่ามา ข้ายังไม่ได้กลิ่นเลือด เด็กคนนั่นอาจยังรอดและคงซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักที่ในป่านี้"
"ขอให้สมหวัง พวกมันมาแล้ว"
เสียงหวีดหวิวคล้ายมีวัตถุบางอย่างกำลังพุ่งผ่านอากาศมาด้วยความเร็วสูง
อลันกระชากดาบด้านหลังออกจากฝักอย่างรวดเร็ว ตวัดดาบฟาดปะทะกับวัตถุลึกลับ ปัดป้องวัตถุลึกลับ
ฟาดสะบัดไปด้านข้าง วัตถุลึกลับที่แท้คือแท่งเหล็กแหลมคมขนาดความยาวยี่สิบนิ้วสามแท่ง
แท่งเหล็กแหลมทั้งสามปะทะปักเข้าลำต้นไม้ ใบไม้จำนวนหนึ่งปลิวร่วงลงจากต้น
ชายร่างเล็กผมขาวยาวประบ่า มีเขาสีดำสองข้าง ดวงตาแดงก่ำ ริมฝีปากดำคล้ำ ร่างท่อนบนเปลือยเปล่า กำลังนั่งยองอยู่บนคาคบไม้ ต้นที่เหล็กแหลมสามแทงปักคาลำต้น มันแสยะยิ้ม ตวัดลิ้นสีดำเลียริมฝีปาก เอ่ยปากพูดขึ้นเสียงดัง
"โอ๊ะโอ...ปัดป้องได้ด้วยแฮะ"
"ดัสอย่าได้ประมาท พวกนั่นคือนักล่าปีศาจ"
เสียงพูดดังขึ้นพร้อมการปรากฏตัวของปีศาจร่างใหญ่ยักษ์ เดินออกมาจากป่าทึบ ตามมาด้วยปีศาจอีกแปดตนเดินเรียงหน้าออกมา
"ไอ้ตัวบนต้นไม้ ไอ้ร่างยักษ์ และอีกหนึ่งที่อยู่หลังสุดไม่มีผมพวกนี้ระดับหัวหน้า" อลันพูดขึ้น
"อืมม์" เลโอตอบรับ
"โฮ นักล่าปีศาจหรือนี่ยินดีที่ได้รู้จักข้าดัส พวกท่านล่ะชื่ออะไร"
"นั่นอลันกับเลโอนักล่าปีศาจฝีมือฉกาจเป็นพวกแถวหน้าของนักล่าปีศาจ ท่านดัส" สมุนปีศาจพูดขึ้น
"ไม่ยักรู้พวกเราเป็นที่รู้จักในหมู่ปีศาจด้วย" อลันกระตุกยิ้มตอบกลับ
"พวกแกฆ่าน้องชายข้า" สมุนปีศาจอีกตนพูดขึ้น จบประโยคพลันพุ่งกายเข้าหาอลัน
กรงเล็บคมยาวกวาดตวัดหมายฟาดใส่อลัน อลันสะบัดดาบสวนกลับทำให้ปีศาจตนนั่นต้องเบี่ยงกายหลบออกข้าง
อลันถีบเท้ายันพื้นดินพุ่งกายไล่ตามติดสมุนปีศาจ ฟาดดาบลงเพียงครั้งเดียวกระชากร่างสมุนปีศาจแยกเป็นสองส่วน
อลันหมุนตัวกลับหลังกลางอากาศ แล้วพลิ้วกายลงมายืนข้างเลโอดังเดิม
..........
โปรดติดตามตอนต่อไป ^__^
นักล่าปีศาจ ๒
๒
ป่าไม้หนาทึบกิ่งก้านปกคลุมท้องฟ้า มองเห็นแสงดาวได้เป็นบางช่วง สองนักล่าปีศาจเดินย้ำกรายเข้ามาในป่า
"ได้กลิ่นเด็กหรือยัง" อลันเอ่ยถาม
"ยัง" คำตอบยังเหมือนเดิมกับรอบที่หก "ท่านเลิกถามข้าได้แล้ว ข้าได้กลิ่นเด็กเมื่อไหร่จะบอกท่านเอง"
"ท่าทางจมูกของท่านจะใช้การไม่ได้แล้ว"
"ข้าต้องขึ้นไปบนที่สูง"
เลโอกระโดดพลิ้วกายใช้สองมือจับคาคบไม้ ตวัดตัวพุ่งกายไปจับคาคบไม้ท่อนต่อไปและท่อนต่อไปอย่างคล่องแคล่วว่องไวและรวดเร็ว ชั่วอึดใจจึงพาตัวเองไปยืนอยู่บนยอดไม้ที่อยู่สูงที่สุดในบริเวณนั้น
"นอกจากเป็นหมาแล้วยังเป็นลิงอีก" อลันพูดคนเดียว
ทันทีที่พูดจบประโยค ร่างเพรียวลมพลันหล่นตุบลงมาจากยอดไม้ เลโอลงถึงพื้นด้วยท่านั่งคุกเข่าข้างหนึ่ง แรงกระแทกตอนตกลงมาทำให้ดินบริเวณนั่นยุบลงไปถึงตาตุ่ม
"คราวนี้เป็นผีพุ่งใต้" อลันงึมงำ จ้องมองคู่หูกะพริบตาปริบ ๆ เพื่อไล่ฝุ่นที่ฟุ้งกระจายปลิวเข้าดวงตา
"ข้าได้กลิ่นจาง ๆ คาดว่าน่าจะอยู่ห่างจากนี้ประมาณสองถึงสามกิโลเมตร เรารีบไปกันเถอะ"
ทั้งสองจึงรีบออกเดิน เลโอเดินนำหน้า โดยมีอลันเดินตามมาติด ๆ
"เลโอ หยุดก่อน" อลันตะโกนบอกคู่หู หัวคิ้วขมวดดวงตาแข็งกร้าวดุดัน หันกายมองซ้ายขวาและหน้าหลัง ก่อนยกนิ้วชี้กับนิ้วกลางด้านซ้ายประกบเข้าที่ขมับด้านซ้ายและพูดขึ้นว่า
"สาม สี่ หก เจ็ด เก้า ไม่สิ สิบต่างหาก พวกมันอยู่ที่นี่" อลันส่งสัญญาณมือให้เลโอเดินกลับมา ทั้งสองยืนหันหลังชนกัน
"สิบเหรอ" เลโอเอ่ยถามน้ำเสียงตกใจ
"อะไรกันกลัวหรือไง มีมากใช่ว่าจะชนะ"
"ข้าแปลกใจที่พวกมันมาทำอะไรที่นี่ถึงสิบตน ข้าอ่านรายงานครั้งล่าสุด หมู่บ้านแห่งนี้แทบจะไม่ปีศาจมาเพ่นพ่านหลายเดือนแล้วนะ ปรากฏตัวถึงสิบตนแบบนี้ไม่ปกติแล้ว"
เลโอดึงดาบคู่ที่สะพายอยู่ด้านหลังออกมาทั้งสองเล่มดวงตาจ้องเขม็งเข้าไปในป่าดำมืดด้านหน้า อวัยวะทุกส่วนในร่างกายตื่นตัวเต็มที่
"ในระยะนี้ท่านสามารถวัดระดับพลังพวกมันได้ไหม" เลโอเอ่ยถาม
อลันยกนิ้วชี้กับนิ้วกลางด้านขวาประกบขมับขวา ทำพร้อมกันกับอีกข้างหนึ่ง
"ระดับหัวหน้าสามตนที่เหลือปลายแถว"
"สามเลยหรือ ชักไม่ปกติจริง ๆ " เลโอกระชับด้ามดาบแน่นขึ้น
"ท่านยังมีความหวังว่าเจ้าหนูเรจะรอดอยู่อีกรึ ปีศาจมาเต็มป่าขนาดนี้"
"ตั้งแต่เดินเข้าป่ามา ข้ายังไม่ได้กลิ่นเลือด เด็กคนนั่นอาจยังรอดและคงซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักที่ในป่านี้"
"ขอให้สมหวัง พวกมันมาแล้ว"
เสียงหวีดหวิวคล้ายมีวัตถุบางอย่างกำลังพุ่งผ่านอากาศมาด้วยความเร็วสูง
อลันกระชากดาบด้านหลังออกจากฝักอย่างรวดเร็ว ตวัดดาบฟาดปะทะกับวัตถุลึกลับ ปัดป้องวัตถุลึกลับ
ฟาดสะบัดไปด้านข้าง วัตถุลึกลับที่แท้คือแท่งเหล็กแหลมคมขนาดความยาวยี่สิบนิ้วสามแท่ง
แท่งเหล็กแหลมทั้งสามปะทะปักเข้าลำต้นไม้ ใบไม้จำนวนหนึ่งปลิวร่วงลงจากต้น
ชายร่างเล็กผมขาวยาวประบ่า มีเขาสีดำสองข้าง ดวงตาแดงก่ำ ริมฝีปากดำคล้ำ ร่างท่อนบนเปลือยเปล่า กำลังนั่งยองอยู่บนคาคบไม้ ต้นที่เหล็กแหลมสามแทงปักคาลำต้น มันแสยะยิ้ม ตวัดลิ้นสีดำเลียริมฝีปาก เอ่ยปากพูดขึ้นเสียงดัง
"โอ๊ะโอ...ปัดป้องได้ด้วยแฮะ"
"ดัสอย่าได้ประมาท พวกนั่นคือนักล่าปีศาจ"
เสียงพูดดังขึ้นพร้อมการปรากฏตัวของปีศาจร่างใหญ่ยักษ์ เดินออกมาจากป่าทึบ ตามมาด้วยปีศาจอีกแปดตนเดินเรียงหน้าออกมา
"ไอ้ตัวบนต้นไม้ ไอ้ร่างยักษ์ และอีกหนึ่งที่อยู่หลังสุดไม่มีผมพวกนี้ระดับหัวหน้า" อลันพูดขึ้น
"อืมม์" เลโอตอบรับ
"โฮ นักล่าปีศาจหรือนี่ยินดีที่ได้รู้จักข้าดัส พวกท่านล่ะชื่ออะไร"
"นั่นอลันกับเลโอนักล่าปีศาจฝีมือฉกาจเป็นพวกแถวหน้าของนักล่าปีศาจ ท่านดัส" สมุนปีศาจพูดขึ้น
"ไม่ยักรู้พวกเราเป็นที่รู้จักในหมู่ปีศาจด้วย" อลันกระตุกยิ้มตอบกลับ
"พวกแกฆ่าน้องชายข้า" สมุนปีศาจอีกตนพูดขึ้น จบประโยคพลันพุ่งกายเข้าหาอลัน
กรงเล็บคมยาวกวาดตวัดหมายฟาดใส่อลัน อลันสะบัดดาบสวนกลับทำให้ปีศาจตนนั่นต้องเบี่ยงกายหลบออกข้าง
อลันถีบเท้ายันพื้นดินพุ่งกายไล่ตามติดสมุนปีศาจ ฟาดดาบลงเพียงครั้งเดียวกระชากร่างสมุนปีศาจแยกเป็นสองส่วน อลันหมุนตัวกลับหลังกลางอากาศ แล้วพลิ้วกายลงมายืนข้างเลโอดังเดิม
..........
โปรดติดตามตอนต่อไป ^__^