1.แยกรูปนามได้ จะเห็น“อย่างไรคือจิตตั้งมั่น”
2.เมื่อมีจิตตั้งมั่น จะเห็นอย่างไรคือจิต อย่างไรคือวิญญาน
3.จิตกับวิญญานนั้นจะไม่ปะปนกัน เช่นขณะได้ยินเสียง(วิญญาน)
ขณะจิตตั้งมั่นอยู่ (จิต) วิญญานจะไม่รบกวนจิต วิญญานดับไป แต่จิตยังตั้งมั่นอยู่ เรียกว่าวิญญานอยู่ภายนอกจิต เข้าไม่ถึงจิต
4.การพิจารณาในธรรมอื่นๆ เป็นทำนองเดียวกัน จิตต้องไวในการเห็น เพราะจิตกับวิญญานนั้น เห็นพร้อมกัน
เมื่อแยกรูปนามได้ จึงเห็น“จิตตั้งมั่น”
2.เมื่อมีจิตตั้งมั่น จะเห็นอย่างไรคือจิต อย่างไรคือวิญญาน
3.จิตกับวิญญานนั้นจะไม่ปะปนกัน เช่นขณะได้ยินเสียง(วิญญาน)
ขณะจิตตั้งมั่นอยู่ (จิต) วิญญานจะไม่รบกวนจิต วิญญานดับไป แต่จิตยังตั้งมั่นอยู่ เรียกว่าวิญญานอยู่ภายนอกจิต เข้าไม่ถึงจิต
4.การพิจารณาในธรรมอื่นๆ เป็นทำนองเดียวกัน จิตต้องไวในการเห็น เพราะจิตกับวิญญานนั้น เห็นพร้อมกัน