หากสัตว์บุคคล.. ผู้ได้สดับในพระสัทธรรม... ได้รู้แล้วว่า...
เขา..คือ..สัตว์บุคคล..ผู้ที่ไม่ใช่กายอันนี้...และ..ต้องการถ่ายถอน...
ซึ่งสภาวะ..ความเป็น " สัตว์ - ผู้ยึดข้อง "...ออกจากกายนี้...

พระศาสดาท่านทรงแนะนำให้พิจารณากาย..อันนี้..
โดยความร่างกระดูก-และชิ้นส่วนที่หลุดกระจัดกระจาย​..เกลื่อนกลาด...
..
.
เมื่อพิจารณาอยู่อย่างนี้...
ความคิดที่จะต้องการใดๆ..แบบผู้ครองเรือน..ก็จะสลายไป..ด้วยความสลด..

เพราะสุดท้าย..ร่างกายที่เราครองอยู่นี้..
ก็จะถูกทิ้งเน่าเฟาะ..เดียวดายในป่า..นั่นหละ

เมื่อละดำรงในแบบผู้ครองเรือนได้... จิตก็ถึงความตั้งมั่น...
เป็น..." เอโกทิโภติ(เอโกทิภาว).."...
..สมาธิก็เกิดขึ้น...
...เมื่อสมาธิเกิด ...ก็จะเห็นความจริงตามพระสัทธรรม...
...เมื่อมีปัญญาเห็นความจริง...ก็จะสามารถคลายกำหนัดจากอุปาทานขันธ์๕ได้..

สัตว์บุคคล..ก็จะสามารถ..ละตัณหา-อุปาทาน..ในอุปาทานขันธ์๕ได้...

นี่หละ ...คือการสลัดออก( นิสฺสรณ)..จากอุปาทานขันธ์๕

ฟังเลย..
👇
👇
👇
[๓๐๑]   ปุน   จปรํ  ภิกฺขเว  ภิกฺขุ  
{...ภิกษุ ท!  อย่างอื่น..ยังมีอีกคือ..ภิกษุ(ผู้นั้น)...}

เสยฺยถาปิ  ปสฺเสยฺย  สรีรํ สีวถิกาย    ฉฑฺฑิตํ   
{...ได้มีการเปรียบกับ..ร่างกาย(ศพ)..ที่ถูกทิ้งไว้ในป่าช้า...}

อฏฺฐิสงฺขลิกํ    สมํสโลหิตํ   นหารุสมฺพนฺธํ
{...อันเป็นร่างโครงกระดูก..ยังมีเนื้อและเลือดอยู่...ยังมีเอ็นยึดอยู่...}

อฏฺฐิสงฺขลิกํ    นิมฺมํสโลหิตมกฺขิตํ    นหารุสมฺพนฺธํ    ...   
{...อันเป็นร่างโครงกระดูก..ไม่มีเนื้อแต่ยังมีเลือดอยู่...ยังมีเอ็นยึดอยู่...}

อฏฺฐิสงฺขลิกํ อปคตมํสโลหิตํ   นหารุสมฺพนฺธํ   ...   
{...อันเป็นร่างโครงกระดูก..เนื้อและเลือดไม่มีแล้ว...ยังมีเอ็นยึดอยู่...}

อฏฺฐิกานิ   อปคตนหารุสมฺพนฺธานิ
{...อันเป็นกระดูกทั้งหลาย.. ปราศจากเอ็นร้อยรัดแล้ว...}

ทิสา    วิทิสา   วิกฺขิตฺตานิ   
{...ฉันได้กระจัดกระจายไปใน..ทิศต่างๆ..ระหว่างทิศต่างๆ...}

อญฺเญน   หตฺถฏฺฐิกํ  --- {..กระดูกมือ..ไปทางหนึ่ง..}
อญฺเญน   ปาทฏฺฐิกํ  --- {..กระดูกเท้า..ไปทางหนึ่ง..}
อญฺเญน    ชงฺฆฏฺฐิกํ  --- {..กระดูกหน้าแข้ง..ไปทางหนึ่ง..}
อญฺเญน   อูรุฏฺฐิกํ  --- {..กระดูกโคนขา..ไปทางหนึ่ง..}
อญฺเญน   กฏิฏฺฐิกํ --- {..กระดูกสะโพก..ไปทางหนึ่ง..}
อญฺเญน ปิฏฺฐิกณฺฏกฏฺฐิกํ   --- {..กระดูกสันหลัง..ไปทางหนึ่ง..}
...  
อญฺเญน  สีสกฏาหํ  ฯ  --- {..กระโหลก..ไปทางหนึ่ง..}

โส  อิมเมว กายํ อุปสํหรติ
{..เธอนั้น...ได้น้อมมาสู่กายอันนี้..(ของเธอ)...}

อยมฺปิ   โข   กาโย   เอวํธมฺโม   เอวํภาวี   เอวํอนตีโตติ  ฯ  
{...(ว่า)...แม้นกายนี้แล..ก็เป็นอย่างนั้น..  
...มีความเป็นธรรมดาอย่างนั้น..
...จะไม่เป็นไปอย่างอื่นต้องเป็นอย่างนั้น...ดังนี้...}👈👈👈👈👈👈

ตสฺส เอวํ   อปฺปมตฺตสฺส   อาตาปิโน   ปหิตตฺตสฺส   วิหรโต
{...เมื่อ(ภิกษุผู้นั้น)....ไม่ประมาท - มีความเพียร - มีความตั้งมั่น...อยู่อย่างนั้น..}

เย  เคหสิตา สรสงฺกปฺปา  เต   ปห   ี ยนฺติ   ฯ   
{...ความคิดความใคร่ในสิ่งยั่วยวนแห่งผู้ครองเรือนอันใด..   เธอก็เป็นอันละได้(ย่อมหายไป)...}

เตสํ   ปหานา  --- {...ในสิ่งนั้น..อันละได้..}

อชฺฌตฺตเมว  จิตฺตํ
สนฺติฏฺฐติ    สนฺนิสีทติ   
เอโกทิโภติ    สมาธิยติ    
{...จิตอันเป็นภายในตนนั้น..ก็ถึงความไม่หวั่นไหว - ตั้งสงบอยู่ - เกิดความเป็นหนึ่ง - เกิดความตั้งมั่น...}

เอวมฺปิ   ภิกฺขเว ภิกฺขุ กายคตํ สตึ ภาเวติ ฯ
{...ภิกษุ ท! อย่างนี้หละ.. คือ...ภิกษุผู้ทำให้เจริญแห่ง..สติอันกายนำพาให้เกิดขึ้น(กายคตาสติ)...}
.
.
.
.