หากสัตว์บุคคล.. ผู้ได้สดับในพระสัทธรรม... ได้รู้แล้วว่า...
เขา..คือ..สัตว์บุคคล..ผู้ที่ไม่ใช่กายอันนี้...และ..ต้องการถ่ายถอน...
ซึ่งสภาวะ..ความเป็น " สัตว์ - ผู้ยึดข้อง "...ออกจากกายนี้...

พระศาสดาท่านทรงแนะนำให้พิจารณากาย..อันนี้..
โดยความเป็นศพที่ทิ้งไว้ในป่าช้ามีสัตว์ใหญ่น้อยลุมเทะซากอยู่...

เมื่อพิจารณาอยู่อย่างนี้...
ความคิดที่จะต้องการใดๆ..แบบผู้ครองเรือน..ก็จะสลายไป..ด้วยความสลด..

เพราะสุดท้าย..ร่างกายที่เราครองอยู่นี้..
ก็จะถูกทิ้งเน่าเฟาะ..เดียวดายในป่า..นั่นหละ

เมื่อละดำรงในแบบผู้ครองเรือนได้... จิตก็ถึงความตั้งมั่น...
เป็น..." เอโกทิโภติ(เอโกทิภาว).."...
..สมาธิก็เกิดขึ้น...
...เมื่อสมาธิเกิด ...ก็จะเห็นความจริงตามพระสัทธรรม...
...เมื่อมีปัญญาเห็นความจริง...ก็จะสามารถคลายกำหนัดจากอุปาทานขันธ์๕ได้..

สัตว์บุคคล..ก็จะสามารถ..ละตัณหา-อุปาทาน..ในอุปาทานขันธ์๕ได้...

นี่หละ ...คือการสลัดออก( นิสฺสรณ)..จากอุปาทานขันธ์๕

ฟังเลย..
👇
👇
👇
[๓๐๐]   ปุน   จปรํ  ภิกฺขเว  
{...ภิกษุ ท!  อย่างอื่นยังมีอีก..คือ..}

ภิกฺขุ  เสยฺยถาปิ  ปสฺเสยฺย
{...ภิกษุ.. เห็นโดยการเปรียบเหมือนกับ...}

สรีรํ สีวถิกาย   ฉฑฺฑิตํ   --- {..ซากศพ..ที่ทิ้งไว้ในป่าช้า...}
กาเกหิ   วา   ขชฺชมานํ  --- {...อันฝูงกา..กำลังจิกกินอยู่..}
คิชฺเฌหิ  วา  ขชฺชมานํ  --- {...อันฝูงแร้ง..กำลังจิกกินอยู่..}
กุลเลหิ   วา   ขชฺชมานํ --- {...อันฝูงนกเค้าแมว..กำลังจิกกินอยู่..}   
สุวาเณหิ   วา   ขชฺชมานํ  --- {...อันฝูงสุนัก..กำลังจิกกินอยู่..}     
สิงฺคาเลหิ  วา ขชฺชมานํ --- {...อันฝูงหมาจิ้งจอก..กำลังจิกกินอยู่..}   
วิวิเธหิ   วา   ปาณกชาเตหิ  ขชฺชมานํ   ฯ    --- {...อันสัตว์เล็กสัตว์น้อยต่างๆนานๆ..กำลังจิกกินอยู่..}   


โส  อิมเมว กายํ   อุปสํหรติ    
{...เธอ(ภิกษุนั้น)...ได้น้อม(ซากศพนั้น)...เข้ามาสู่กายอันนี้..}

อยมฺปิ    โข    กาโย    เอวํธมฺโม   
{...แม้น..กายอันนี้..ก็มีความธรรมดาอย่างนั้น..}

เอวํภาวี  เอวํอนตีโตติ   ฯ   
{...จะเป็นอย่างนั้น  จะไม่ผิดไปจากความเป็นอย่างนั้น...ดังนี้...}

ตสฺส เอวํ   อปฺปมตฺตสฺส   อาตาปิโน   ปหิตตฺตสฺส   วิหรโต
{...เมื่อ(ภิกษุผู้นั้น)....ไม่ประมาท - มีความเพียร - มีความตั้งมั่น...อยู่อย่างนั้น..}

เย  เคหสิตา สรสงฺกปฺปา  เต   ปห   ี ยนฺติ   ฯ   
{...ความคิดความใคร่ในสิ่งยั่วยวนแห่งผู้ครองเรือนอันใด..   เธอก็เป็นอันละได้(ย่อมหายไป)...}

เตสํ   ปหานา --- {...ในสิ่งนั้น..อันละได้..}
อชฺฌตฺตเมว  จิตฺตํ
สนฺติฏฺฐติ    สนฺนิสีทติ   
เอโกทิโภติ    สมาธิยติ    
{...จิตอันเป็นภายในตนนั้น..ก็ถึงความไม่หวั่นไหว - ตั้งสงบอยู่ - เกิดความเป็นหนึ่ง - เกิดความตั้งมั่น...}

เอวมฺปิ   ภิกฺขเว ภิกฺขุ กายคตํ สตึ ภาเวติ ฯ
{...ภิกษุ ท! อย่างนี้หละ.. คือ...ภิกษุผู้ทำให้เจริญแห่ง..สติอันกายนำพาให้เกิดขึ้น(กายคตาสติ)...}
.
.
.
.