สัตว์:..ตอนที่ 184 :..สัตว์บุคคล..ไม่ใช่ร่างกาย.. บุคคลพิจารณากายนี้..เพื่อถอนความเป็น" สัตว์-ผู้ยึดติด..ซึ่งกายนี้

หากสัตว์บุคคล.. ผู้ได้สดับในพระสัทธรรม... ได้รู้แล้วว่า...
เขา..คือ..สัตว์บุคคล..ผู้ที่ไม่ใช่กายอันนี้...และ..ต้องการถ่ายถอน...
ซึ่งสภาวะ..ความเป็น " สัตว์ - ผู้ยึดข้อง "...ออกจากกายนี้...

พระศาสดาท่านทรงแนะนำให้พิจารณากาย..อันนี้..
โดยความเป็นชิ้นส่วนกองกระดูก..เกลื่อนกลาด...
..
.
เมื่อพิจารณาอยู่อย่างนี้...
ความคิดที่จะต้องการใดๆ..แบบผู้ครองเรือน..ก็จะสลายไป..ด้วยความสลด..

เพราะสุดท้าย..ร่างกายที่เราครองอยู่นี้..
ก็จะถูกทิ้งกลายเป็นกองกระดูก..

เมื่อละดำรงในแบบผู้ครองเรือนได้... จิตก็ถึงความตั้งมั่น...
เป็น..." เอโกทิโภติ(เอโกทิภาว).."...
..สมาธิก็เกิดขึ้น...
...เมื่อสมาธิเกิด ...ก็จะเห็นความจริงตามพระสัทธรรม...
...เมื่อมีปัญญาเห็นความจริง...ก็จะสามารถคลายกำหนัดจากอุปาทานขันธ์๕ได้..

สัตว์บุคคล..ก็จะสามารถ..ละตัณหา-อุปาทาน..ในอุปาทานขันธ์๕ได้...

นี่หละ ...คือการสลัดออก( นิสฺสรณ)..จากอุปาทานขันธ์๕

ฟังเลย..
👇
👇
👇
[๓๐๒]   ปุน   จปรํ  ภิกฺขเว  
{...ภิกษุ ท!   อย่างอื่น..ยังมีอีก..}

ภิกฺขุ  เสยฺยถาปิ  ปสฺเสยฺย  สรีรํ
สีวถิกาย  ฉฑฺฑิตํ  
{....คือ..ภิกษุผู้เห็นอยู่..เปรียบเหมือน...ศพอันทิ้งไว้ในป่าช้า...}

อฏฺฐิกานิ  เสตานิ  สงฺขวณฺณูปนิภานิ
{...ที่เป็นกระดูก..อันขาวโพลน..มีสีเหมือนกันหอยสังข์...}
...
อฏฺฐิกานิ ปุญฺชกิตานิ  เตโรวสฺสิกานิ  
{...ที่เป็นกระดูก..อันเป็นกอง..ที่ผ่านเวลามานานแล้ว...}
...  
อฏฺฐิกานิ  ปูตีนิ  จุณฺณกชาตานิ  ฯ
{...ที่เป็นกระดูก..ที่ผุพัง..กลายเป็นผงละเอียดไปแล้ว...}

โส  อิมเมว กายํ อุปสํหรติ
{..เธอนั้น...ได้น้อมมาสู่กายอันนี้..(ของเธอ)...}

อยมฺปิ   โข   กาโย   เอวํธมฺโม   
เอวํภาวี   เอวํอนตีโตติ  ฯ  
{...(ว่า)...แม้นกายนี้แล..ก็เป็นอย่างนั้น..  
...มีความเป็นธรรมดาอย่างนั้น..
...จะไม่เป็นไปอย่างอื่นต้องเป็นอย่างนั้น...ดังนี้...}

ตสฺส เอวํ   อปฺปมตฺตสฺส   อาตาปิโน   ปหิตตฺตสฺส   วิหรโต
{...เมื่อ(ภิกษุผู้นั้น)....ไม่ประมาท - มีความเพียร - มีความตั้งมั่น...อยู่อย่างนั้น..}

เย  เคหสิตา สรสงฺกปฺปา  เต   ปห   ี ยนฺติ   ฯ   
{...ความคิดความใคร่ในสิ่งยั่วยวนแห่งผู้ครองเรือนอันใด..   เธอก็เป็นอันละได้(ย่อมหายไป)...}

เตสํ   ปหานา  --- {...ในสิ่งนั้น..อันละได้..}

อชฺฌตฺตเมว  จิตฺตํ
สนฺติฏฺฐติ    สนฺนิสีทติ   
เอโกทิโภติ    สมาธิยติ   
{...จิตอันเป็นภายในตนนั้น..ก็ถึงความไม่หวั่นไหว - ตั้งสงบอยู่ - เกิดความเป็นหนึ่ง - เกิดความตั้งมั่น...}

เอวมฺปิ   ภิกฺขเว ภิกฺขุ กายคตํ สตึ ภาเวติ ฯ
{...ภิกษุ ท! อย่างนี้หละ.. คือ...ภิกษุผู้ทำให้เจริญแห่ง..สติอันกายนำพาให้เกิดขึ้น(กายคตาสติ)...}
.
.
.
.