จิตที่แยกออกมาเป็นผู้รู้

คือเมื่อเรากำลังสวดมนต์อยู่จิตก็เกิดความปราโมทย์เกิดปิติความสุขความเมตตากรุณาในใจแต่ว่าจิตก็เห็นความเป็นจริงในขณะสวดนั้นว่าขันธ์ทั้ง 5 นั้นแยกออกจากกันความเลื่อมใส​ในพระพุทธเจ้าขณะสวดก็หายไปเพราะแยกออ

เรารู้กันดีว่า ถ้าอยากให้ร่างกายแข็งแรง ต้องหมั่นออกกำลังกาย แต่ถ้าอยากให้จิตใจมีกำลังสู้กับกิเลสล่ะ? ต้องทำไง วันนี้ผมอยากชวนเพื่อน ๆ มาลองแลกเปลี่ยนกันครับ การออกกำลังจิตใจ เรียกว่า มหาสติปัฏฐาน ซึ่

เมื่อไม่เข้าใจว่า การสติปัฐฐานเป็นอย่างไรก็อ่าน สายปฏิจสมุปบาทไม่เป็น 1.ผัสสะ-เวทนา :ปฏิจสายเกิด เวทนาดับ-ผัสสะดับ :ปฏิจสายดับ จิตนั้นเกิดดับทีละขณะต่อเนื่องกันไป รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาน ก็สล

ในภาวนานั้นเห็นรูปนามเกิดดับ มีพื้นจิตที่เป็นฌานเป็นตัวรองรับการเกิดดับ พื้นจิตที่เป็นฌานนั้นเป็นบรรยากาศ เป็น อากาสาฌาน เมื่อยปากแล้ว ไม่อยากsaid

การจะเห็นจิต รู้จิต จะต้องเห็นตำแหน่งจิตขณะนั้น ย้ำว่าเป็นขณะนั้น อันบอกถึงว่า จิตอยู่ที่ใด ที่ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาน อันจะบอกถึงที่มา ว่าขณะนี้ เป็นการพิจารณาอะไร จิตไม่มีที่ตั้ง แต่การบอกได

1.จิตเกิดดับทีละขณะ แต่ละขณะของจิตเก่าและจิตใหม่มี“ช่องว่าง” เช่น จิตที่นั่ง กับจิตที่ยืน เป็นคนละขณะ เป็นจิตคนละดวงกัน 2.เมื่อมีผัสสะ จึงมีวิญญานรู้ รู้ว่ามีจิตใหม่เกิด(รู้ผัสสะทางอายาตน

1.แยกรูปนามได้ จะเห็น“อย่างไรคือจิตตั้งมั่น” 2.เมื่อมีจิตตั้งมั่น จะเห็นอย่างไรคือจิต อย่างไรคือวิญญาน 3.จิตกับวิญญานนั้นจะไม่ปะปนกัน เช่นขณะได้ยินเสียง(วิญญาน) ขณะจิตตั้งมั่นอยู่ (จิต

อย่าเพิ่ง งง

เชิญท่านผุ้มีปัญญาทุกท่านมาให้ความเห็น

สติปัฐฐานนั้น เป็นไปเพื่อความสุข เพื่อความเต็มของจิต ของสติ 1.ไม่มีความเป็นสัตว์ บุคคล ตัวตน เรา เขา เพราะความเต็มของสติ 2.เต็มหมายถึงหนาแน่น ของความสุข สงบ บารมีเต็ม 3.เต็มเพราะ เริ่มจากจิตที่ว่าง เ