ธรรมชาติรู้ วิญญานธาตุ แยกจากวิญญานขันธ์ ณ ที่ใด

ขณะจิตในวิปัสนาคือการเห็นจิต ด้วยอินทรีย์อันยิ่ง เสียงกับวิญญานทางหูเป็น ตัวรู้กับตัวถูกรู้ ภาพกับวิญญานทางตา เป็นตัวรู้กับตัวถูกรู้ จิตที่เห็นความสว่างของตัวเอง เป็นตัวรู้กับตัวถูกรู้ ดังนั้น ไม่พ้

เช่น เช้าบ่ายเย็น คือ ปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานเสร็จ จับภาพพระต่อ

มีเหตุจึงวนเวียนในสังสารวัฏ ดั่งติดในเขาวงกต ดับเหตุ:จิตใจเห็นไตรลักษณ์ หลุดจากเขาวงกต จบ ธรรมมีแค่เนี๊ยเอง

เริ่มต้นผิด ธรรมดำเนินก็ผิด จะดูจิตสติปัฏฐาน แต่ไม่รู้ทำอย่างไรจะเห็นจิต จึงไม่รู้ว่าอะไรคือรูป อะไรคือนาม มีเจตนาเมื่อไร ตัวตนก็เกืดเมื่อนั้น Q:แล้วจะดูมันอย่างไร ???

เราควรใช้ กรรมฐานอะไร ปฏิบัติอย่างไร หรือแผ่เมตตาอย่างไร ใช้เหตุผลใดข่ม ให้ความโกรธคลายลง หรือหมดไป

1.ปรมัตถธรรม ทุกข์เป็นเจตสิก แยกออกจากจิต 2.ครอบงำทุกข์ด้วยฌานจิต ทุกข์จะเกิดอยู่ภายในรัศมีของฌานจิต ดั่งปลาถูกขังในอวน 3.อวนเป็นฌานจิตเป็นตัวรู้ ทุกข์เกิดที่ใดจึงถูกเห็นด้วยจิตผู้รู้ 4.ตัวรู้ที่เ

เช่น ขณะดูลมหายใจ อันเป็นกายในกาย 1.ผัสสะ ~ลมหายใจ เข้า ลมหายใจออกที่เคลื่อนขึ้นลงตามท่อ และสัมผัสกายตลอดแนว จนถึงตลอดทั้งกาย ความเต็มของลมหายใจ 2.เจตนา~การมี่จิตมีตัวมุ่งเข้าไปรู้อารมณ์อะไร ในที่นี้

นิยาม 1.ปาฏิหาริย์-คือความไม่ธรรมดา อันไม่อาจพบได้จากวิถีปกติ 2.ไม่มีตัวตนในรูป - การสติปัฐฐานด้วยแยกจิตออกมาจากรูป (หนึ่งในขันธ์5) ออกมาเป็นผู้ดู มีอะไรบ้าง เช่น 1.จิตว่าง โล่ง เบา สบาย (ทุกข์ดับ)