หรือแกงผักปลังใส่แหนม
ส่วนผสมหลักๆก็มีสองอย่างคือผักปลังและแหนม ผั้กปั๋งก็หาเก็บเอาจากข้างรั้วหรือไม่ก็ซื้อจากร้านค้าครับราคาไม่แพงกำละ5บาท แต่จิ๊นส้ม อันนี้ยากหน่อย แนะนำให้ทำเองครับ อร่อย ปลอดภัย สารเคมีน้อย สะอาด
ผักปลัง หลายท่านอาจจะนึกไม่ออก เป็นผักเถาๆที่มีเม็ดสีม่วงๆที่เด็กๆชอบเอามาเล่นกันนั่นแหละครับ ยอดอ่อนและช่อดอกของมันกินได้
ก่อนจะแก๋งก็ต้องทำจิ๊นส้มไว้ล่วงหน้า 2-3 วันนะครับ ส่วนผสมก็มีเนื้อหมูสับสดๆ หนังหมูต้มสุกซอยละเอียด เกลือ กระเทียม ข้าวสุก ( ข้าวจ้าว )
โขลกกระเทียมให้ละเอียด ตำข้าวสุกปนกันไป เอาเนื้อหมูและหนังหมูผสมกัน ใส่เกลือและกระเทียมกับข้าวสุก คลุกเคล้าให้เข้ากันดี เพิ่มพริกขี้หนูลงไปซักหน่อยพอให้ได้รสชาติ แต่กินมากมันก็แสบท้อง
เอาส่วนผสมที่คลุกเคล้าดีแล้วจัดเป็นห่อๆ ใส่ถุงพลาสติกก็ได้แบบที่ผมลงให้ดู หริอจะห่อด้วยใบตองก็ได้ ทำเป็นห่อๆพักไว้ในตู้อุณหภูมิปรกติ ถ้าเป็นวันที่อากาศร้อน จะกลายเป็นแหนมภายในสองวันเท่านั้นกินได้เลย จะกินสดๆแบบนี้ก็ได้อร่อยมากแต่ผมไม่ได้ทำมานานมากแล้ว ส่วนมากผมจะปิ้งกินหรือหมกไฟกิน เอาจิ๊นส้มที่ทำได้ที่มาห่อด้วยใบตองแล้วก็ปิ้งบนเตาไฟ พอให้ใบตองไหม้ๆหน่อยจิ๊นส้มข้างในก็จะสุกได้ที่ หอมหวานกินกับข้าวเหนียวกี่ห่อกี่ปั้นก็แทบไม่พอกิน
ทีนี้เราได้จิ๊นส้มมาแล้ว อย่าไปปิ้งกินซะหมดล่ะ เอามาแก๋งผั้กปั๋งก่อน เครื่องแกงก็ง่ายๆครับ มีแค่พริก หอม กระเทียม โขลกหยาบๆ
ก่อไฟขึ้นเตานึงครับ เอาหม้อขึ้นตั้งใส่น้ำไม่ต้องมาก พอน้ำเดือดใส่พริกแกงที่โขลกแล้วลงไป หั่นมะเขือเทศเมืองหรือมะเขือเทศลูกเล็กลงไปซักหน่อย ถ้าหาไม่ได้ก็เอามะเขือเทศอะไรก็ได้แหละ ต้มให้พอสุกๆเละๆ ใส่จิ๊นส้ม เติมน้ำปลา อย่าให้มากครับเพราะจิ๊นส้มก็มีรสเค็มบ้างอยู่แล้ว พอเดือดก็ใส่ผั้กปั๋ง คนไปคนมาซักครู่พอให้เดือดอีกทีก็ยกลงได้ครับผม
ตักใส่ชาม ง่ายๆ อร่อยๆ ราคาถูก เป็นอาหารเมืองหรืออาหารที่คนเชียงใหม่กินกันทั่วไป ตามบ้านเรือน หัวไร่ปลายนา ทำง่ายๆใช้เวลาไม่นาน แล้วความหิวก็จะผ่านไป
เจียวไข่ขึ้นมาเป็นเพื่อนแกงซักจานนึงครับ นั่งล้อมวงกันกินอุ่นๆ หอมๆ รสชาติกลมกล่อมได้รสหวานอูมามิจากผักปลัง มะเขือเทศ และจิ๊นส้ม กินกันไปยิ้มให้กันไป เพิ่มข้าวก็ได้ไม่ต้องอาย พี่กินเพราะมันอร่อยหรือพี่กินเพราะเธอเป็นคนทำ หรือพี่กินเพราะเธอทำอร่อย ช่างมันเถอะ แค่เห็นเธอความว้าวุ่นสงสัยก็คลายไป ได้กินข้าวกับเธอพี่ก็ไม่ปรารถนาสิ่งอื่นใดอีก สิ่งที่หล่อเลี้ยงชีวิตพี่ก็มีแค่ข้าวและก็เธอ สิ่งที่อยากได้ล้วนได้มาแล้ว
ความสามัญธรรมดา รสชาติที่แท้จริงของชีวิต
แก๋งผั้กปั๋งใส่จิ๊นส้ม
ส่วนผสมหลักๆก็มีสองอย่างคือผักปลังและแหนม ผั้กปั๋งก็หาเก็บเอาจากข้างรั้วหรือไม่ก็ซื้อจากร้านค้าครับราคาไม่แพงกำละ5บาท แต่จิ๊นส้ม อันนี้ยากหน่อย แนะนำให้ทำเองครับ อร่อย ปลอดภัย สารเคมีน้อย สะอาด
ผักปลัง หลายท่านอาจจะนึกไม่ออก เป็นผักเถาๆที่มีเม็ดสีม่วงๆที่เด็กๆชอบเอามาเล่นกันนั่นแหละครับ ยอดอ่อนและช่อดอกของมันกินได้
ก่อนจะแก๋งก็ต้องทำจิ๊นส้มไว้ล่วงหน้า 2-3 วันนะครับ ส่วนผสมก็มีเนื้อหมูสับสดๆ หนังหมูต้มสุกซอยละเอียด เกลือ กระเทียม ข้าวสุก ( ข้าวจ้าว )
โขลกกระเทียมให้ละเอียด ตำข้าวสุกปนกันไป เอาเนื้อหมูและหนังหมูผสมกัน ใส่เกลือและกระเทียมกับข้าวสุก คลุกเคล้าให้เข้ากันดี เพิ่มพริกขี้หนูลงไปซักหน่อยพอให้ได้รสชาติ แต่กินมากมันก็แสบท้อง
เอาส่วนผสมที่คลุกเคล้าดีแล้วจัดเป็นห่อๆ ใส่ถุงพลาสติกก็ได้แบบที่ผมลงให้ดู หริอจะห่อด้วยใบตองก็ได้ ทำเป็นห่อๆพักไว้ในตู้อุณหภูมิปรกติ ถ้าเป็นวันที่อากาศร้อน จะกลายเป็นแหนมภายในสองวันเท่านั้นกินได้เลย จะกินสดๆแบบนี้ก็ได้อร่อยมากแต่ผมไม่ได้ทำมานานมากแล้ว ส่วนมากผมจะปิ้งกินหรือหมกไฟกิน เอาจิ๊นส้มที่ทำได้ที่มาห่อด้วยใบตองแล้วก็ปิ้งบนเตาไฟ พอให้ใบตองไหม้ๆหน่อยจิ๊นส้มข้างในก็จะสุกได้ที่ หอมหวานกินกับข้าวเหนียวกี่ห่อกี่ปั้นก็แทบไม่พอกิน
ทีนี้เราได้จิ๊นส้มมาแล้ว อย่าไปปิ้งกินซะหมดล่ะ เอามาแก๋งผั้กปั๋งก่อน เครื่องแกงก็ง่ายๆครับ มีแค่พริก หอม กระเทียม โขลกหยาบๆ
ก่อไฟขึ้นเตานึงครับ เอาหม้อขึ้นตั้งใส่น้ำไม่ต้องมาก พอน้ำเดือดใส่พริกแกงที่โขลกแล้วลงไป หั่นมะเขือเทศเมืองหรือมะเขือเทศลูกเล็กลงไปซักหน่อย ถ้าหาไม่ได้ก็เอามะเขือเทศอะไรก็ได้แหละ ต้มให้พอสุกๆเละๆ ใส่จิ๊นส้ม เติมน้ำปลา อย่าให้มากครับเพราะจิ๊นส้มก็มีรสเค็มบ้างอยู่แล้ว พอเดือดก็ใส่ผั้กปั๋ง คนไปคนมาซักครู่พอให้เดือดอีกทีก็ยกลงได้ครับผม
ตักใส่ชาม ง่ายๆ อร่อยๆ ราคาถูก เป็นอาหารเมืองหรืออาหารที่คนเชียงใหม่กินกันทั่วไป ตามบ้านเรือน หัวไร่ปลายนา ทำง่ายๆใช้เวลาไม่นาน แล้วความหิวก็จะผ่านไป
เจียวไข่ขึ้นมาเป็นเพื่อนแกงซักจานนึงครับ นั่งล้อมวงกันกินอุ่นๆ หอมๆ รสชาติกลมกล่อมได้รสหวานอูมามิจากผักปลัง มะเขือเทศ และจิ๊นส้ม กินกันไปยิ้มให้กันไป เพิ่มข้าวก็ได้ไม่ต้องอาย พี่กินเพราะมันอร่อยหรือพี่กินเพราะเธอเป็นคนทำ หรือพี่กินเพราะเธอทำอร่อย ช่างมันเถอะ แค่เห็นเธอความว้าวุ่นสงสัยก็คลายไป ได้กินข้าวกับเธอพี่ก็ไม่ปรารถนาสิ่งอื่นใดอีก สิ่งที่หล่อเลี้ยงชีวิตพี่ก็มีแค่ข้าวและก็เธอ สิ่งที่อยากได้ล้วนได้มาแล้ว
ความสามัญธรรมดา รสชาติที่แท้จริงของชีวิต