ขนมชื่อแปลกที่ฉันมักจะหัวเราะทุกครั้งที่นึกถึง เพราะคิดถึงในวันที่เข้าครัวทำขนมชนิดนี้ของแม่ ชื่อของขนมอาจมาจากลักษณะเนื้อสัมผัสที่นุ่มละมุน ลื่นคอ จนบางคนว่ากันว่ากินแล้ว “ลืมกลืน” ไปเลย
ครั้งแรกที่ได้รู้จักขนมชนิดนี้ คือตอนที่แม่ของฉัน สมัครสมาชิกนิตยสารแม่บ้าน ซึ่งเป็นนิตยสารเล่มสวยที่ฉันชอบเปิดดูรูปอาหารสวย ๆ น่ากินแต่ไม่เคยสนใจสูตรอาหารเลยสักนิด คงเพราะความเป็นเด็ก แต่แม่ของฉันมักเลือกอาหารสูตรง่าย ๆ จากในหนังสือมาทำให้กินอยู่เสมอ บางครั้งก็อร่อย บางครั้งก็กินไม่ได้ แต่ถึงอย่างไร ก็ยังคงเป็นกิจกรรมในบ้านที่สนุกดี
ขนมลืมกลืนทำจากแป้งถั่วเขียวกวนกับน้ำลอยดอกมะลิและน้ำตาลจนมีเนื้อสัมผัสนุ่ม ๆ สีสันมักเป็นสีม่วงอ่อนจากดอกอัญชัน สีเขียวจากใบเตย หรือสีขาวธรรมชาติ มักหยอดเป็นชิ้นพอดีคำและราดหน้าด้วยกะทิสดที่มีรสเค็มนิด ๆ เพิ่มความกลมกล่อม
ถ้าอ่านเพียงเท่านี้ ดูเหมือนจะง่าย แต่แม่ของฉันก็ต้องใช้เวลาในการทำขนมชนิดนี้หลายครั้งทีเดียวกว่าจะออกมาในรูปแบบขนมที่พอจะกินได้ เพราะขั้นตอนในการกวนแป้ง ต้องคำนวณให้ดีทั้งความแรงของไฟ ปริมาณแป้ง ปริมาณน้ำ ให้พอเหมาะ
มิเช่นนั้นบางครั้ง แป้งจะไหม้ระหว่างกวน แป้งเหนียวเกินไป แป้งเป็นก้อน และอีกสารพัดเรื่องราวของความสนุกสนานเบื้องหลังขนมชื่อแปลกนี้ จนที่บ้านฉันเรียกขนมชนิดนี้ว่าขนมกลืนไม่ลง เพราะแม่ไม่สามารถทำขนมชนิดนี้ให้เป็นรูปแบบที่กลืนได้เสียทีและจนถึงบัดนี้ ฉันก็ยังไม่เคยได้ลิ้มลองรสชาติขนมลืมกลืนที่แท้จริงว่าควรเป็นอย่างไรอยู่ดี
เล่าเรื่องอาหาร ขนมลืมกลืน
ขนมชื่อแปลกที่ฉันมักจะหัวเราะทุกครั้งที่นึกถึง เพราะคิดถึงในวันที่เข้าครัวทำขนมชนิดนี้ของแม่ ชื่อของขนมอาจมาจากลักษณะเนื้อสัมผัสที่นุ่มละมุน ลื่นคอ จนบางคนว่ากันว่ากินแล้ว “ลืมกลืน” ไปเลย
ครั้งแรกที่ได้รู้จักขนมชนิดนี้ คือตอนที่แม่ของฉัน สมัครสมาชิกนิตยสารแม่บ้าน ซึ่งเป็นนิตยสารเล่มสวยที่ฉันชอบเปิดดูรูปอาหารสวย ๆ น่ากินแต่ไม่เคยสนใจสูตรอาหารเลยสักนิด คงเพราะความเป็นเด็ก แต่แม่ของฉันมักเลือกอาหารสูตรง่าย ๆ จากในหนังสือมาทำให้กินอยู่เสมอ บางครั้งก็อร่อย บางครั้งก็กินไม่ได้ แต่ถึงอย่างไร ก็ยังคงเป็นกิจกรรมในบ้านที่สนุกดี
ขนมลืมกลืนทำจากแป้งถั่วเขียวกวนกับน้ำลอยดอกมะลิและน้ำตาลจนมีเนื้อสัมผัสนุ่ม ๆ สีสันมักเป็นสีม่วงอ่อนจากดอกอัญชัน สีเขียวจากใบเตย หรือสีขาวธรรมชาติ มักหยอดเป็นชิ้นพอดีคำและราดหน้าด้วยกะทิสดที่มีรสเค็มนิด ๆ เพิ่มความกลมกล่อม
ถ้าอ่านเพียงเท่านี้ ดูเหมือนจะง่าย แต่แม่ของฉันก็ต้องใช้เวลาในการทำขนมชนิดนี้หลายครั้งทีเดียวกว่าจะออกมาในรูปแบบขนมที่พอจะกินได้ เพราะขั้นตอนในการกวนแป้ง ต้องคำนวณให้ดีทั้งความแรงของไฟ ปริมาณแป้ง ปริมาณน้ำ ให้พอเหมาะ
มิเช่นนั้นบางครั้ง แป้งจะไหม้ระหว่างกวน แป้งเหนียวเกินไป แป้งเป็นก้อน และอีกสารพัดเรื่องราวของความสนุกสนานเบื้องหลังขนมชื่อแปลกนี้ จนที่บ้านฉันเรียกขนมชนิดนี้ว่าขนมกลืนไม่ลง เพราะแม่ไม่สามารถทำขนมชนิดนี้ให้เป็นรูปแบบที่กลืนได้เสียทีและจนถึงบัดนี้ ฉันก็ยังไม่เคยได้ลิ้มลองรสชาติขนมลืมกลืนที่แท้จริงว่าควรเป็นอย่างไรอยู่ดี