ใช้ว่าง เบา สงบ ตั้งมั่นเป็นตัวรู้

ถามสมาชิกท่านหนึ่ง แล้วเขาไม่ตอบ จึงน่าจะมีช่องโหว่ ช่องใหญ่โต ของสติปัฎฐาน เริ่มจากทุกคนเข้าใจตรงกันว่า “ขันธ์5เป็นตัวอุปทาน ” เพราะมีจิตไปยึดขันธ์5 จิตจึงมีอุปทาน แล้วที่เข้าใจตรงกันอีก

เอาจิตที่มีกำลัง มาใช้งานทำอะไร 1.จิตมีกำลังจึงเอามาใช้ภาวนาสติปัฐฐาน 2.จิตทีกำลังจึงเอาแผ่เมตตาให้สรรพสัตว์ 3.จิตมีกำลัง จึงทำให้มีความสงบ สุข ว่างเบาในปัจจุบัน 4. จิตมีกำลัง จึงเป็นอาสวขยญาน ความเป

สติปัฐฐาน คือการตอบสนองของจิต ต่อ รูปนาม ขันธ์5 บนทางเดิน จะมีการพัฒนา ตัวเอง ขณะตอบสนองนั้น “ผู้รู้” เป็นขณะหนึ่งๆที่แสดงตัวออกมา เป็นการยกระดับจิต เป็นผลแต่ละขณะจิต จากสติปัฐฐาน ยกระด

สมาธิทุกขั้นมีรสชาติคือความรู้สึก อันเป็นความรู้สึกในจิต เช่น ปิติ สุข ว่างเบา มั่นคง อันเป็นความรู้สึก สุข ว่างเบา มั่นคง ของจิต ไม่ใช่ในจิตว่างไม่มีอะไร รู้สึกว่างเบาเป็นผลจากการภาวนา เช่นว่างเบาในส

ความรู้สึกคือสภาพจิตใจ อันเป็นการรู้พร้อมทั้งกายใจ ให้ความรู้สึกว่าง สงบเป็นฐานในการภาวนา  ความรู้สึกหรือจิตใจ จึงมีฐานมาจาก 1.อรูปฌาน อาการทางขันธ์5ที่ปรากฏในความว่างของจิต 2.รูปฌาน- ความตั้งมั่

ใจ คือสภาพจิตปัจจุบัน คือความรู้สึก หรือ คือเวทนา  ใจเป็น "ผล" การปฏิบัติภาวนา   ไม่เห็นใจ จะไม่รู้ว่าการปฏิบัติเป็นอย่างไร ก้าวหน้าถึงไหนแล้ว เมื่อเห็นใจ จะเห็นผล  เห็นจิตแยก

สติ สมาธิจะทำให้ ขันธ์5 แยกกระจายออกเป็นส่วนๆ เมื่อมีสมาธิจะได้ “จิตตั้งมั่นภายใน” ดังนั้นขณะสติปัฐฐาน จะมีแต่จิตกับรูป จิตกับเวทนา จิตกับสังขาร จิตกับวิญญาน จับคู่กัน เป็นจิตที่รู้ความเ

การภาวนา หลักมีแค่2อย่าง รู้เวทนาในเวทนา และรู้จิตในจิต ให้เริ่มจากแยกรูปนาม แยกรูปนามคือ ยกจิตขึ้นความว่างจะเห็น กายก็ส่วนหนึ่ง จิตก็ส่วนหนึ่ง เมื่อแยกได้ก็ให้รู้ที่จิต จะเห็นจิตว่างเบา ไม่มีตัวตน(เว