ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ
เราอยู่ในครอบครัวที่แต่ก่อนมีสมาชิกเยอะมาก
จนปัจจุบันเหลือกัน5คนค่ะ คนอื่นย้ายไปอยู่ข้างนอกกันหมดแล้ว
เมื่อวานเกิดดราม่ากับเราค่ะ คือเราอายุ25แล้วได้ทำงานกับบริษัทหนึ่งได้ประมาน 11เดือนค่ะ แล้วก็ได้ลาออกมาทั้งที่ยังไม่มีงานรองรับ(เหตุลาออกเพราะถูกเอาเปรียบและอื่นๆขอไม่ระบุ) /เรามีปสก.แค่11เดือน ก็พยายามรีบหางานไวๆจนวันหนึ่งเราได้เจอบริษัทใกล้ๆบ้านก็เลยวางสมัครแล้วทางบริษัทก็เรียกตัวไปสัม เราเลยบอกพ่อ ว่าไปสัมนะใกล้ๆบ้าน แต่พ่อเราไม่เห็นด้วยเพราะมันอาจจะไม่ก้าวหน้า เงินเดือนน้อยนิด แต่ในความคิดที่เราวางแผนไว้คือ ทำงานใกล้บ้านตรงนี้ไปก่อนเอาปสก ไปพล่างๆก่อนจะได้ไม่เสียเวลาที่หยุดงาน แต่พ่อเราไม่ฟังไรเลยก็ว่าเราเรียนมาไม่ตรงสายเลยหางานยากไม่เหมือนพี่ๆ(ญาติฝ่ายพ่อ)ที่เขาจบตรงสายเลยหาง่ายกว่า//เราจบรัฐศาสตร์ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศม.ไม่ดัง//เลยเกิดการทะเลาะกันยกใหญ่แล้วก็หาว่าเราไม่ทนงาน (จนเราท้อแท้ โทษตัวเองที่เลือกเรียนผิด ปสกก็น้อย บลาๆๆ) ในขณะที่พ่อตะโกนด่าว่าเรา เราก็เกิดควบคุมจิตไม่ได้ก็ด่ากลับซึ่งตอนนั้นไม่คิดว่าบาปกรรมอะไรเพราะโกรธมาก จนเวลาผ่านอารมณ์โกรธก็หายแล้วคิดว่าเรารุนแรงเกินไปกับจิตนึกคิด รู้ตัวว่าบาปกรรมมากไม่รู้จะแก้ได้มั้ย
😥เลยอยากจะถามว่าใครเคยเจอเหตุแบบนี้บ้างแล้วรับมือยังไง เราพยายามที่สุดแล้วแต่เหตุการณ์ทางคำพูดของพ่อมันรุนแรงมากเลยคุมอารมณ์ และจิตไม่ได้เลย บางครั้งก็คิดนะว่าเราอยู่กับพ่อแม่แทนที่จะได้บุญแต่กลับรู้สึกบาป😰ส่วนพี่ต่างแม่กลับเหมือนชีวิตดีไม่ทั้งๆที่ไม่เคยแยแสพ่อเลย
ขอบคุณที่อ่านจบนะคะ
ขอปรึกษาภายในครอบครัวค่ะ
เราอยู่ในครอบครัวที่แต่ก่อนมีสมาชิกเยอะมาก
จนปัจจุบันเหลือกัน5คนค่ะ คนอื่นย้ายไปอยู่ข้างนอกกันหมดแล้ว
เมื่อวานเกิดดราม่ากับเราค่ะ คือเราอายุ25แล้วได้ทำงานกับบริษัทหนึ่งได้ประมาน 11เดือนค่ะ แล้วก็ได้ลาออกมาทั้งที่ยังไม่มีงานรองรับ(เหตุลาออกเพราะถูกเอาเปรียบและอื่นๆขอไม่ระบุ) /เรามีปสก.แค่11เดือน ก็พยายามรีบหางานไวๆจนวันหนึ่งเราได้เจอบริษัทใกล้ๆบ้านก็เลยวางสมัครแล้วทางบริษัทก็เรียกตัวไปสัม เราเลยบอกพ่อ ว่าไปสัมนะใกล้ๆบ้าน แต่พ่อเราไม่เห็นด้วยเพราะมันอาจจะไม่ก้าวหน้า เงินเดือนน้อยนิด แต่ในความคิดที่เราวางแผนไว้คือ ทำงานใกล้บ้านตรงนี้ไปก่อนเอาปสก ไปพล่างๆก่อนจะได้ไม่เสียเวลาที่หยุดงาน แต่พ่อเราไม่ฟังไรเลยก็ว่าเราเรียนมาไม่ตรงสายเลยหางานยากไม่เหมือนพี่ๆ(ญาติฝ่ายพ่อ)ที่เขาจบตรงสายเลยหาง่ายกว่า//เราจบรัฐศาสตร์ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศม.ไม่ดัง//เลยเกิดการทะเลาะกันยกใหญ่แล้วก็หาว่าเราไม่ทนงาน (จนเราท้อแท้ โทษตัวเองที่เลือกเรียนผิด ปสกก็น้อย บลาๆๆ) ในขณะที่พ่อตะโกนด่าว่าเรา เราก็เกิดควบคุมจิตไม่ได้ก็ด่ากลับซึ่งตอนนั้นไม่คิดว่าบาปกรรมอะไรเพราะโกรธมาก จนเวลาผ่านอารมณ์โกรธก็หายแล้วคิดว่าเรารุนแรงเกินไปกับจิตนึกคิด รู้ตัวว่าบาปกรรมมากไม่รู้จะแก้ได้มั้ย
😥เลยอยากจะถามว่าใครเคยเจอเหตุแบบนี้บ้างแล้วรับมือยังไง เราพยายามที่สุดแล้วแต่เหตุการณ์ทางคำพูดของพ่อมันรุนแรงมากเลยคุมอารมณ์ และจิตไม่ได้เลย บางครั้งก็คิดนะว่าเราอยู่กับพ่อแม่แทนที่จะได้บุญแต่กลับรู้สึกบาป😰ส่วนพี่ต่างแม่กลับเหมือนชีวิตดีไม่ทั้งๆที่ไม่เคยแยแสพ่อเลย
ขอบคุณที่อ่านจบนะคะ