บันทึกความอร่อย "อั่งถ่อก้วย/อั่งก๋วยท้อ" สองรุ่น

กระทู้สนทนา

เรื่องเล่าจากผู้สูงอายุ อาหารจีน ขนม วัฒนธรรม อาหาร

"ตีสี่ครึ่งเจอกันนะคะ" แม่นันไลน์คอนเฟิร์มน้อง.ทันทีที่ลุกจากที่นอนอาตั่วแจ้ ใช่แล้วค่ะ เสร็จจากผัดขนมผักกาดที่ตลาดพัฒน์ฯเมื่อวันเสาร์

แม่นันก็บึ่งต่อไปบ้านอาตั่วแจ้เพื่อภารกิจรับกูช้ายก้วยและอั่งก๋วยท้อแสนอร่อยที่สั่งไว้มาถวายพระเช้านี้ พร้อมเรื่องราวและกระบวนการทำแบบดั้งเดิม

ในตึกแถวหลังนี้โดยเฉพาะค่ะ

อาตั่วแจ้ของแม่นัน (อายุ 76) และชู้ปี (เพื่อนบ้านที่โตมาด้วยกัน อายุ 72 ค่ะ)

"เล็กรู้มั้ย..บ้านเราสั่งอั่งก๋วยท้อจากเพื่อนบ้านคนนี้มากว่าสี่สิบปีแล้วนะ ตั้งแต่สมัยอาอึ้ม (คุณแม่) ก็สั่งจากเจ้านี้มาไหว้อาป๊ะ(คุณพ่อ) เราแล้ว

มาห่างไปสองปีช่วงโควิดที่หยุดไป ทำให้เราต้องไปหาซื้อที่ตลาดน้อยไง" อาตั่วแจ้เล่าให้แม่นันฟังระหว่างสองแม่ลูกเพื่อนบ้าน (ชู้ปี)

กำลังเก็บตัวไส้กูฉ่ายให้เข้าไปอยู่ในแผ่นแป้งอันบางเฉียบน้อยนิดนี้ให้ได้ (อาตั่วแจ้และมาม้าคนนี้โตมาด้วยกันชรามาพร้อมกันค่ะ) เจอหน้ากันเช้านี้เล่าถึงความหลังกันอย่างสนุกสนาน

"อ๋อ..อ๋อ..มิน่าว่าทำไมหลังๆแจ้ถึงซื้อมาไหว้บ้าง.ไม่ไหว้บ้าง เพราะอย่างนี้นี่เอง"

แม่นันค่อยๆลำดับความอร่อยของอั่งก๋วยท้อที่กินมาตั้งแต่เด็กๆโดยหารู้ไม่ว่าคือฝีมือเพื่อนบ้านคนนี้นี่เอง (สมัยนั้นกินอย่างเดียว ไม่อยากรู้ที่มา)

แม่พิมพ์ไม้ขนาดเล็ก (คือขนาดปกติที่ขายอยู่ทั่วไปค่ะ)

เช้ามืดนี้จึงได้เห็นกระบวนการที่แสนจะดั้งเดิมตั้งแต่แม่พิมพ์ไม้โบราณสามขนาดที่ใช้มาหลายสิบปี จนตอนนี้แม่พิมพ์ไม้ขนาดกลางเริ่มฟ้องว่า

ถูกใช้งานหนักมากจนต้องขอเกษียณก่อนเพื่อน

แป้งสีชมพูน้ำหนักไม่กี่สิบกรัมถูกบรรจงกรุลงในพิมพ์ไม้ลายอักษรจีน ก่อนตัวไส้ (ทะลักล้น) จะถูกตักใส่บนตัวแป้ง และค่อยๆใช้ความพยายามเก็บตัวไส้อันนูนสูงให้อยู่ภายในตัวแป้งอันน้อยนิดนี้ให้ได้ ไม่แค่นั้นนะคะ ต้องใช้มือแต่งขอบมุมแป้งให้เป็นสันตามพิมพ์ เพื่อเวลานึ่งออกมาแล้วหน้าขนมจะได้นูนสวยงาม ไม่แบนเรียบเหมือนปัจจุบัน

"ตัวไส้ไม่เท่าไหร่ยังเตรียมล่วงหน้าได้ แต่ตัวแป้งต้องทำใหม่ๆทุกเช้า แป้งใหม่แป้งเก่าก็มีผลในการห่อนะคะพี่นัน"

ลูกสาวมาม้าเติมแป้งนิ่มๆปิดให้มิดไส้พร้อมอธิบายให้แม่นันฟัง

"จับตรงมุมขนมอีกนิดลูก" มาม้าพูดเบาๆกับลูกสาว

แม่นันสังเกตสองสาว (อาตั่วแจ้และเพื่อนเค้า) ยืนห่อขนมไปคุยไป ไม่ยอมนั่ง

"มาม้า.. ทำไมไม่นั่งทำแบบลูกสาวละคะ ยืนอย่างนี้เมื่อยแย่ เดี๋ยวขาจะบวมเอานะคะ" แม่นันอดเป็นห่วงไม่ได้
"ก็เพราะเคยนั่งนานๆนี่ล่ะ พอลุกขึ้นยืนเข่ามันพลิกทันที ตั้งแต่นั้นมาไม่นั่งเลย กลัวพิการ ยืนสบายกว่า ไม่เมื่อยหรอก" มาม้าตอบ
"เห็นมั้ย เห็นมั้ย ทีนี้เข้าใจพี่เธอรึยังว่าทำไมถึงชอบยืน ไม่แก่บ้างไม่มีทางรู้หรอก" อาตั่วแจ้เสริมทันที
"อะอะ..ยอมแล้ว ยอมคนชิราแล้ว"

ขนาดแม่พิมพ์เล็กค่ะ ชิ้นหนาอวบมาก

"สาวๆห่อเสร็จ ต่อไปเป็นหน้าที่ผมแล้วครับ" ลูกเขยมาม้ายกถาดขนมไปวางบนลังถึงที่น้ำกำลังเดือดพล่าน

"น้ำต้องเดือดถึงๆครับพี่นัน ใช้เวลานึ่ง 20 นาที เพราะวันนี้มีหลายขนาดในซึ้งเดียวกัน"

"โห..สวยฟูมาก" ..แม่นันตามไปดูตอนขนมนึ่งเสร็จใหม่ๆเลยค่ะ

นึ่งเสร็จใหม่ๆค่ะ ฟูสวยเลย ที่เห็นลูกสามเหลี่ยมตรงกลางคือใช้พิมพ์ไม้ขนาดใหญ่ค่ะ อลังการมาก ทานคนเดียวไม่หมดแน่

ส่วนรอบๆ สี่ห้าลูกที่ลายเหมือนๆกันคือพิมพ์ไม้ขนาดเล็กค่ะ

แม่นันสั่งทำมาไหว้และถวายเป็นภัตตาหารเช้าพระเมื่อวันมาฆะบูชาที่ผ่านมา ที่นี่จะถนัดใช้พิมพ์ไม้เท่านั้น แม่นันจึงขอพิมพ์เล็กสุดและใหญ่สุด เพื่อให้แฟนๆได้เห็นความต่างของพิมพ์ไม้ทั้งสองขนาดค่ะ