เรื่องราวชีวิต

ทุกวันนี้ผมตั้งคำถาม กับตัวเองอยู่เสมอว่าผมมีชีวิตอยู่เพื่ออะไร ทั้งที่ตลอดชีวิตของผมเจอแต่ความทุกข์ เจอแต่ความกดดัน ผมพยายามพูดกับตัวเองเสมอว่าชีวิตของเรามันควรมีความสุขให้ได้ แต่มันก็เหมือนลมปากที่พูด เพราะที่ผ่านไม่เคยสัมผัสได้ว่าคำพูดของเรามันจะเป็นอย่างคิดเลย ชีวิตในความเป็นจริงของผมมันช่างย่ำแย่มาก ทั้งการเข้าร่วมสังคม ทั้งการทำงานเดี่ยวและงานกลุ่ม เทอมนี้ผมตั้งใจว่าจะเรียนให้ดีขึ้น ตอนแรกมันเหมือนจะดี แต่พอนานๆเข้ามันก็เริ่มแย่ลงทุกวัน โดยเฉพาะงานกลุ่ม ผมกดดันมาก ผมพยายามที่เสนอความคิดเห็นแต่ถูกปิดกั้น ทุกวันนี้ผมแทบไม่มีความมั่นใจ ทุกวันนี้ก็ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะเรียนอีก เพราะต้องเจอแต่ความกดดันเรื่องงานต่างๆ บางคนบอกว่าอยู่ ร.ร สนุกจะตาย แต่มันไม่ใช่สำหรับเรา เจอแต่เรื่องอะไรก็ไม่รู้ ผมไม่เข้าใจสิ่งโลกมอบให้ผมเลย ทำไมโลกถึงใจร้ายกับผมขนาดนี้ เจอแต่เรื่องผิดหวังหลายอย่าง เจอแต่ความซวยซับซ้อนต่างๆนานา พูดกับตัวเองเสมอว่า อีกไม่กี่ปีก็จบแล้ว อดทนหน่อย เอาจริงๆแค่ 1นาที ยังไม่อยากทนเลย แต่นี้อีกตั้ง 2ปี สำหรับบางคนคิดว่ามันเร็วเกินไป แต่สำหรับเราที่เจอเรื่องแบบนี้ ยังคิดว่ามันนานเกินไปมาก เราไม่มีกระจิกกระใจที่จะเรียนแล้ว อยากออกไปจากชีวิตโลกของสังคม แล้วกลับไปอยู่ในโลกของตนเอง ที่ทุกคนเห็นว่าเรายิ้มมันเป็นแค่ ฉากหน้าเท่านั้น ผมไม่อยากโชว์ความเศร้าให้ทุกคนเห็น แต่ตอนนี้มันทยไม่ไหวแล้ว อยากจะระบายความทุกข์ที่ผมเจอ ผมเบื่อหน่ายชีวิตตัวเองแล้ว ไม่อยากเป็นแบบอีกแล้ว พอแล้วกับชีวิตตัวเอง เหนื่อยมากๆ แต่ไม่อยากเล่าให้ใครฟังเลย เก็บเอาไว้คนเดียวดีกว่า ขอให้โลกใบนี้ใจดีกับผมสักทีเถอะ ผมไม่ไหวแล้ว อยากพักผ่อนมาก เหนื่อยก็พักเยอะๆ อดทนมาได้ขนาดนี้นายก็เก่งมากแล้วนะ สู้ๆนะเพื่อน นายทำได้อดทนหน่อยนะ อีกแค่2ปีเอง