ตอนนี้ นั่งดูรูปเก่าๆที่Facebookแจ้งเตือน หรือระบบมือถือแจ้งเตือน Back on this day แล้วก็พบว่า เรามาไกลมาก ไกลซ้อนไกล ตอนอายุ 10-16 ก้คิด ว่า หน้าตาเราธรรมดา เด็กๆอะเนอะ ก็มีความเป็นไปตามสังคมไปแต่งเสริมเติมสวย จนอายุ18-24 ก็คิดว่าช่วงเวลานี้เราสวยที่สุดแล้ว(มีโอกาสได้ทำงานถ่ายแบบด้วยนะ) คือมีความมั่นใจในตัวเอง มีดั้งโด่งขึ้น(หมอให้) มีหุ่นที่ดีขึ้น ขาวขึ้น มีผิวพรรณเนียนละเอียด ตึงกระชับ(ไม่ต้องพูดเลยว่าฮอตอค่ไหน) ตอนนั้นก้คิดว่าเรามาไกลจากเด็กๆมากเลยนะ คนละคนเลย พัฒนาตัวเองดีขึ้น แล้วหลังจากนั้น เรียนจบ เริ่มงานใหม่ ทำงานประจำ และอกหักครั้งแรกในชีวิต** เราก็ปล่อยตัว ไม่ดูแลตัวเอง ไม่รักตัวเอง(ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่ดี) ก็น้ำหนักขึ้นมา 15 โล ปล่อยเวลามา 3 ปี จนอายุ 25-27 ก้เริ่มถอยหลังลงคลอง และคิดว่า เรามาไกลอีกแล้ว ไกลจากความสวยเดิมที่เคยสั่งสมสร้างมา ตอนนี้เดินทางมาได้ครึ่งทางแล้วค่ะ คือลดมาแล้ว 8 โล ตัวเริ่มเล็กลง จาก 68 ลงมา 60 คือ กราฟมันเป็นอย่างนี้นะ นึกภาพจากเด็กน้ำหนัก 48-53 แล้วเดินทางพาตัวเองขึ้นไป 68 แล้วพาตัวเองลงมา 60 ไกลซ้อนไกลไหมคะ ก็นั่นละนะ กลับมาต่อ พอตัวเล็กลงทั่วร่าง(1-2ซ.) ตัวกระชับขึ้น แต่ก็รู้สึกยังไม่ดีเท่าเดิม ดูรูปเก่าๆก็ยังน้อยใจอยู่ แต่ก่อนเงินหาง่ายอะเนอะ ฉีดวิตามินเสริมกัน เติมแต่งผิวผ้าหน้าผมกันทุกวันทุกอาทิตย์ มันก้คุ้มค่ากับที่ลงทุน เพราะงานเราตอนวัยรุ่นมันได้เงินเยอะ แต่พอออกจากวงการมา อกหักเสียใจเพราะคนๆเดียวไม่รัก ก้เลยมารักกับของหวานและของทอดแทน เอ้อ คิดว่าบิงซูชาบูหมูกะทะคือรักแท้ ที่ไหนได้มันทำลายร่างกายเราอ้วนแผละ เป็นสิว ผิวหมองคล้ำ ผิวหย่อนคล้อยตามกาลเวลา ส่องกระจกแล้วก็คิดว่า ฉันไม่ควรมาอยู่จุดนี้ ฉันเคยเป็นคนที่ดีมีคุณภาพนะ เลยเริ่มต้นพยายามเอาตัวเองกลับมา หันมาออกกำลังกาย ค่อยๆกลับมาดูแลตัวเอง แต่มันก็ยังไม่ดีพอ มันไม่ตึงเหมือนเก่าอะ ผิวมันหย่อนกว่าแต่ก่อน อาจเป็นเพราะวิ่งคาดิโออย่างเดียว ไม่ค่อยเวท ใครออกกำลังโดยใช้แรงต้านได้นานๆนี่คือนับถือ ก็คงเป็นเพราะเราไม่ขยันมากพอ ขี้เกียจแหละ แต่คิดอยากจะกลับไปนน.48 เหมือนตอนสาวๆนะ😄 ร่างกายมันดูมีเสนห์ในการเคลื่อนไหว การจะใส่เสื้อผ้าอะไรก็ดูดี ท่าทางการเดิน มันดีอะ ดีไปหมด ภายในส่งผลถึงภายนอก เรายอมรับเลยว่าเราเป็นคนที่คิดแบบนี้ พอมั่นใจในรูปร่าง ความคิด mind set เราก้เปลี่ยนเป็นดีขึ้น เส้นทางชีวิตมันเปลี่ยนนนะ หลายๆคนจะสอนว่า อยากให้ง่ายขึ้น ไม่ต้องกังวลอะไรเลย สลับมาเปลี่ยนที่ mind set เราเองก่อนแล้วร่างกายจะเปลี่ยนตามความคิดตาม มันคือความเชื่อ ถ้าคิดว่าเราทำสำเร็จมันจะสำเร็จ คือ มันคิดได้บ้างไม่ได้บ้างอะ พอมีสื่งเร้าให้คิดลบ ก็วนลูป มีช่วงฮึดและมีช่วงท้อ ตอนนี้เราก็แค่อยากรู้ว่า เรามาถูกทางแล้วใช่ไหม มันอาจจะต้องใช้เวลาอดทนนานหน่อยใช่ไหม แต่จะอีกนานแค่ไหน ยิ่งเวลาผ่านไป ก็ยิ่งแก่ขึ้น ออกกำลังดายหนักขึ้น แต่เห็นผลช้า วิถีธรรมชาติมันสู้วิถีศัลยกรรมไม่ได้จริงๆหรอ จะเป็นคนแก่ที่Hotหรือแก่แบบห่อเหี่ยว ทำงานประจำเงินเท่านี้ ขายของออนไลน์กิ้กๆก้อกๆไปจนแก่จะเอาเงินที่ไหนไปดึงหน้า ดึงผิวอะ หรือตอนนี้อาจจะยังไม่เจอวิธีที่เหมาะกับตัวเอง ลองผิดลองถูกไปเรื่อย ค้นพบ พิสูจน์ไปเรื่อยๆ ..
จากเด็กสดใสเต็มไปด้วยพลังงานบวก ที่มีแต่ความกระตือรือร้นในการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ อยากรู้อยากเห็น ไม่กลัวอะไร ลุย! มั่นใจในสิ่งที่ตัวเองเลือกทำในตอนนั้น กลับตลปัดมาเป็นคนที่อยู่กับตัวเองคนเดียว ไม่กล้าตัดสินใจเพราะกลัวผิดพลาด ไม่กล้าคบใคร ทำอะไรกลางๆ เพราะกลัวโดนหักหลังอีก รู้สึกไม่เป็นตัวเองเลยค่ะ รู้สึกโหยหาความเป็นเด็กในตอนนั้น เหมือนฝัน เวลามันผ่านไปไวจริงๆ นั่งดูรูปบางทีก็คิด ว่าคนคนนั้นใช่เราหรอเนี่ย มีหลาย version จัง น้องเค้าก็น่ารักดีนะ เอ้า ชมตัวเองอีก ตัดภาพมาที่ป้าปัจจุบัน.
ตกลงเราถามเรื่องอะไร ความสวย ศัลยกรรม ปัญหาชีวิต ลดน้ำหนัก ออกกำลังกาย รึวิธีดามใจ รึเริ่มต้นชีวิตใหม่ 555555555555555 ก็. งงตัวเองเดะ
คนเราสามารถกลับไปสวยและสดใสกว่าตอนเด็กๆได้ไหมคะ โดยไม่ต้องพึ่งศัลยกรรม