เมื่อทำบุญต้องมุ่งนิพพาน ...

ว่า ธรรมชาติใด   คือ  ความสงบแห่ง 
สังขารทั้งปวง    สละคืนแห่งอุปธิทั้งปวง   ความสิ้นตัณหา    
ความสำรอกตัณหา  ความดับตัณหา ความออกจากตัณหาเป็นเครื่องร้อยรัด  เป็นที่ดับกิเลส
 เป็นที่เย็นสนิท ธรรมชาตินี้ สงบ ประณีต  แม้ด้วยเหตุอย่างนี้ดังนี้ 
.....
สมจริงดังพระพุทธภาษิตว่า :
“บัณฑิตทั้งหลาย     ย่อมไม่ให้ทานเพราะเหตุแห่งสุข   
           อันก่อให้เกิดอุปธิเพื่อภพใหม่      แต่บัณฑิตเหล่านั้นย่อมให้ทาน
           เพื่อความหมดสิ้นอุปธิ   เพื่อนิพพานอันไม่มีภพต่อไป
           โดยส่วนเดียว    บัณฑิตทั้งหลาย    ย่อมไม่เจริญฌานเพราะ 
           เหตุแห่งสุขอันก่อให้เกิดอุปธิ   เพื่อภพต่อไป   แต่บัณฑิต 
           เหล่านั้น    
           ย่อมเจริญฌานเพื่อความหมดสิ้นอุปธิ     เพื่อ 
           นิพพานอันไม่มีภพต่อไป โดยอย่างเดียว   
           บัณฑิตเหล่านั้น มีใจมุ่งนิพพานเท่านั้น  มีจิตโน้มไป..
       เอนไปทางในนิพพานนั้น  น้อมจิตไปสู่นิพพานนั้นให้ทาน   บัณฑิตเหล่านั้น   ย่อมเป็นผู้มีนิพพานเป็น 
           เบื้องหน้า   เหมือนแม่น้ำทั้งหลายไหลไปสู่ทะเลฉะนั้น.“
 💦...,.🌊(เค็ม)
....,
2.(Tipitaka.)
เพื่อให้เกิดปัญญา...เพื่อความตรัสรู้....
จนกว่า... จะ มีใจ.. น้อมจิตเข้าไปให้ถึง.. สู่อมตธาตุ. (นิพพานนั้น.)

....
สัตว์มีกรรมเป็นของตัว... 🧑‍🌾
กระทำอะไรไว้ ย่อมได้รับผลของกรรมนั้น. (รู้อยู่...แก่ใจ. บุญหรือบาป?)🌾🌽