สวัสดีค่ะ วันนี้จขกท.จะพาทุกคนมาเดินตลาดนัดกันจร้า ขอท้าวความก่อนว่าส่วนตัวตั้งแต่เด็กๆจะรอคอยวันตลาดนัดตลอดกับพี่น้องเพราะวันตลาดนัดไม่ได้มีทุกวัน ใน1อาทิตย์จะมีแค่วันเดียวคือวันอังคาร และตลาดนัดที่จะพามาเดินอยู่หน้าบ้านจขกท.พอดีเป๊ะเลย สมัยเด็กเราก็จะรีบกินข้าวเพื่อจะเดินหาขนมทานก่อนขึ้นรถผูกไปรร. ตลาดนัดหน้าบ้านจขกท.เป็นตลาดนัดเช้า ซึ่งจะตั้งแผงกันตั้งแต่ตี4 ปิดตลาดตอนเที่ยง ของที่ขายกันก็มีตั้งแต่ของกิน ของใช้ เสื้อผ้า ต้นไม้เป็นต้น แต่วันนี้จขกท.จะพามารู้จักขนมที่หาทานยาก ต้องรอคอยวันตลาดนัดเท่านั้นถึงจะได้กิน ไม่รอช้าไปกันเลย
เช้าวันนี้โชคดีฝนไม่ตก ทำให้ตลาดค่อนข้างมีคนมาตั้งแผงกันเยอะ พอเดินออกจากบ้านก็จะเจอพ่อค้าแม่ขาย ทักทายลูกค้าเสมือนญาติพี่น้อง เพราะพ่อค้าแม่ค้าก็คือคนในชุมชนหรือคนชุมชนใกล้เคียงนั้นเอง นี้ละค่ะวิถีชีวิตในชนบทที่น่ารักสุดๆ

วันนี้จขกท.ชวนพี่มาเดินด้วยเพราะขนมบ้างอย่างอาจจะเรียกไม่ถูกให้พี่แกมาช่วยอธิบายอีกที ก่อนไปก็ต้องจัดชาเย็นคนละแก้วเพิ่มเติมพลังจร้า กทม.เก๋ๆต้องถือชานมแต่คนใต้เรานิ หิ้วชาเย็นจร้า

มาร้านแรก น้องสาวฝากซื้อ ไข่ปลาทะเลน้อย ไข่ปลาสมัยก่อนหาซื้อยากมากต้องรอวันตลาดนัดถึงจะได้กินและคนต่อคิวเยอะ ไข่ปลาทะเลน้อยเป็นของขึ้นชื่อของจังหวัดพัทลุงถึงขั้นมีทำไส้กรอกไข่ปลาขายเลยทีเดียว รสชาติก็จะมันๆเค็มๆ อร่อย ป้าคนขายจะทอดกันตรงนั้นเลยใครเอากี่บาทก็เอาไม้เสียบใส่ถุง จขกท.ซื้อมา20 บาท

นอกจากป้าแกจะขายไข่ปลาแล้วแกก็ขาย เม็ดหัวครกผัดน้ำผึ้ง(เมล็ดมะม่วงหิมพานต์ผัดกับน้ำตาลทรายแดง)แต่จขกท.ไม่ซื้อเพราะเคี้ยวแล้วมันชอบติดฟัน55555
จากนั้นก็ไปซื้อขนมที่หาทานยากที่ชอบมากๆ คือขนมคอเป็ด อันนี้ไม่รู้จริงๆว่ากทม.มีชื่อเรียกอะไรแต่ทีนี้จะเรียกคอเป็ดเป็นขนมที่เอาแป้งมาทอดลักษณะบิดๆแล้วนำมาเคลือบกับน้ำตาลทรายแดง กินแล้วหวานนำสุดๆ แต่ชอบรอคอยขนมนี้ทุกอังคาร ถุงนี้20 บาท
เดินต่อเพื่อหาขนมที่แย่งกับน้องสมัยเด็กๆคือขนมขี้แมว(ขนมดู) คนแถวนี้จะเรียกขนมขี้แมวเพราะ มันเป็นการเอาแป้งต้มมาปั้นเป็นกลมๆแล้วนำมาคลุกกับแป้งอีกที ซึ่งหาซื้อยากมาก ยายที่ขายสมัยก่อนยังแข็งแรงตอนไปซื้อก็พูดคุยกันหัวเราะสนุกสนาน ถุงนี้ก็20 บาท

นอกจากแกขายขนมขี้แมวยายแกก็นั่งทำขนมพิมพ์ขายกันสดๆด้วย ขนมพิมพ์แถวภาคใต้จะมีรสชาติต่างกับขนมพิมพ์ที่อื่นหรือที่กทม.เรียกขนมรวงผึ้ง ทีนี้เค้าจะเน้นมะพร้าวผสมลงไปในแป้งด้วย กัดคำไหนก็จะกรึ่บๆเนื้ิอมะพร้าว และจะหอมถ่านเพราะทีนี้จะใช้เตาถ่านไม่ใช่เตาแก๊ส
เลยซื้อขนมพิมพ์มาอีก20 บาท
ถัดไปเรียกพี่แพะว่านั่นขนมซังนี่นา ไปๆๆอยากกินขนมซังจิ้มน้ำตาลแดง เพราะไม่ค่อยมีขาย จะเป็นขนมที่เอาข้าวเหนียวกับแป้งมาทำเป็นก้อนสามเหลี่ยมห่อด้วยใบไผ่ จะมีรสชาติจืดเอาไว้มาจิ้มทานกับน้ำตาลแดง ซื้อมา1พวง20 บาท
สองข้างทางตลาดก็จะมีของขายสลับไปมา เดินไปกับพี่แพะก็ทักทายแม่ค้าตลอดทาง คำที่ทักทายของคนใต้ก็จะเร็วๆกระชับคือ แม่ค้าถาม ไปไหนอ่าาาาาา
พี่แพะก็ตอบ ม่ายยยย ไปเดินหลาดเที่ยวนิ ! อย่าเพิ่งงงนะคะ คนใต้ไม่ได้โกหกแต่จะชอบพูดว่า ม่ายยย หรือไม่ก่อนนำหน้าต่อให้ไปไหนจริงก็จะบอก ไม่นิ ไม่ได้ไป แล้วตามด้วยสถานทีที่จะไป555 มันเป็นเอกลักษณ์ของบ้านเราไปแล้วอะ🤣🤣
ขนมอันต่อมาคือ ขนมดอกโดน จะเป็นขนมใส่แป้งบวกไข่เอาลงแม่พิมพ์เป็นรูปดอกไม้โรยด้วยมะพร้าวขูดสดๆ แม่ค้านี้เพื่งจะมาขายไม่กี่ปีแต่ขนมของพี่แกคนต่อคิวเยอะมากเพราะแกใส่ไข่ไม่ยั้งทำให้ขนมดอกโดนที่นุ่มแล้วมีรสชาติอร่อย บางเจ้าจะใส่ไข่น้อยไม่ค่อยออกรส กล่องนี้20 บาทเช่นเคย
เราหันไปถาม พี่แพะเอาไรอีกมัย สิ่งที่ได้มาอีกคือ ขนมมด แล้ว ขนมด้วง
ขนมมดคือขนมแป้งทอดใส่ถั่วเขียวต้มผสมน้ำตาล ส่วนตัวชอบมากไม่หวานเกินด้วยแต่มันจร้า555

ส่วนขนมด้วงจะเป็นแป้งทอดกรอบแล้วมาคลุกน้ำตาลทรายขาว ขนมด้วงจะมีสองสีคือสีดำแล้วสีขาวแล้วแต่แป้งจะใส่แป้งเหนียวดำหรือเหนียวขาว คนจะชอบทานไม่เหมือนกัน แป้งสีดำจะให้รสสัมผัสที่เหนียวกว่าเวลาเคี้ยว ขนมมด1 ถุงกับขนมด้วง1 ถุง ถุงละ10 บาทสองถุง 20 บาท
ซื้อมาเยอะแล้วเกรงว่าเบาหวานจะจับเอาเลยบอกพี่แพะว่ากลับบ้านดีกว่าหิวข้าวแล้ว ไม่วายทางกลับได้แป้งข้าวหมากมาอีก20 บาท (คือข้าวแช่)คือเอาแป้งข้าวเหนียวหุงให้สุกแล้วมาวางให้ข้าวเย็นแล้วเอามาหมักกับลูกแป้งประมาณ2 คืน มาลองทานรสชาติไม่ถูกปากจขกท.จริงๆ โดนพี่แพะหลอกให้กินอีกละ รสชาติออกเหมือนข้าวบูดไงไม่รู้แต่พี่แพะบอกคนนิยมกินนะ

ข้างยายแกขายลูกหยีสดๆด้วยจะออกรสเปรี้ยวๆ บ่ายแก่ๆแกะกินเล่นแก้ง่วงได้เลยทีเดียว
พอถึงบ้านก็ชักชวนพี่ที่ร้านบวกน้องให้มาช่วยกินเพราะถ้ากินคนเดียวคงไม่ไหวหวานเคลือนอกกันพอดี(หวานจะอ้วก)
เพิ่มเติมสักหน่อยก่อนทานหวาน จขกท.ต้องไปทานข้าวที่บ้านก่อนไม่งั้นเจ๊ละเฮีย(พ่อกับแม่)แกหวิปหลาว(โกธร)ว่าข้าวที่บ้านทำให้ไม่กิน

แกงส้มเนื้อย่าง

หมูสามชั้นทอดเกรียมๆ(จขกท.ชอบเกรียมๆ)

ผัดแตงผัดไข่

ต้มจับฉ่าย

แกงหน่อไม้
เช้าๆที่บ้านของจขกท.เรื่องกินคือเรื่องใหญ่ตั้งแต่เช้า มีครบเผ็ดจืดผัดทอด เด่วไว้รอบหน้าจะมาเขียนกระทู้อาหารฝีมือเจ๊เค้าหน่อย สำหรับวันนี้ขอจบเบาหวานเพียงแค่นี้จร้า
รีวิวหลำๆโดย เจ๊หวานแม่ขรี
หลำ หลำ กับตลาดนัดหน้าบ้าน เจอขนมที่หาทานยาก!
เช้าวันนี้โชคดีฝนไม่ตก ทำให้ตลาดค่อนข้างมีคนมาตั้งแผงกันเยอะ พอเดินออกจากบ้านก็จะเจอพ่อค้าแม่ขาย ทักทายลูกค้าเสมือนญาติพี่น้อง เพราะพ่อค้าแม่ค้าก็คือคนในชุมชนหรือคนชุมชนใกล้เคียงนั้นเอง นี้ละค่ะวิถีชีวิตในชนบทที่น่ารักสุดๆ
วันนี้จขกท.ชวนพี่มาเดินด้วยเพราะขนมบ้างอย่างอาจจะเรียกไม่ถูกให้พี่แกมาช่วยอธิบายอีกที ก่อนไปก็ต้องจัดชาเย็นคนละแก้วเพิ่มเติมพลังจร้า กทม.เก๋ๆต้องถือชานมแต่คนใต้เรานิ หิ้วชาเย็นจร้า
มาร้านแรก น้องสาวฝากซื้อ ไข่ปลาทะเลน้อย ไข่ปลาสมัยก่อนหาซื้อยากมากต้องรอวันตลาดนัดถึงจะได้กินและคนต่อคิวเยอะ ไข่ปลาทะเลน้อยเป็นของขึ้นชื่อของจังหวัดพัทลุงถึงขั้นมีทำไส้กรอกไข่ปลาขายเลยทีเดียว รสชาติก็จะมันๆเค็มๆ อร่อย ป้าคนขายจะทอดกันตรงนั้นเลยใครเอากี่บาทก็เอาไม้เสียบใส่ถุง จขกท.ซื้อมา20 บาท
นอกจากป้าแกจะขายไข่ปลาแล้วแกก็ขาย เม็ดหัวครกผัดน้ำผึ้ง(เมล็ดมะม่วงหิมพานต์ผัดกับน้ำตาลทรายแดง)แต่จขกท.ไม่ซื้อเพราะเคี้ยวแล้วมันชอบติดฟัน55555
จากนั้นก็ไปซื้อขนมที่หาทานยากที่ชอบมากๆ คือขนมคอเป็ด อันนี้ไม่รู้จริงๆว่ากทม.มีชื่อเรียกอะไรแต่ทีนี้จะเรียกคอเป็ดเป็นขนมที่เอาแป้งมาทอดลักษณะบิดๆแล้วนำมาเคลือบกับน้ำตาลทรายแดง กินแล้วหวานนำสุดๆ แต่ชอบรอคอยขนมนี้ทุกอังคาร ถุงนี้20 บาท
เดินต่อเพื่อหาขนมที่แย่งกับน้องสมัยเด็กๆคือขนมขี้แมว(ขนมดู) คนแถวนี้จะเรียกขนมขี้แมวเพราะ มันเป็นการเอาแป้งต้มมาปั้นเป็นกลมๆแล้วนำมาคลุกกับแป้งอีกที ซึ่งหาซื้อยากมาก ยายที่ขายสมัยก่อนยังแข็งแรงตอนไปซื้อก็พูดคุยกันหัวเราะสนุกสนาน ถุงนี้ก็20 บาท
นอกจากแกขายขนมขี้แมวยายแกก็นั่งทำขนมพิมพ์ขายกันสดๆด้วย ขนมพิมพ์แถวภาคใต้จะมีรสชาติต่างกับขนมพิมพ์ที่อื่นหรือที่กทม.เรียกขนมรวงผึ้ง ทีนี้เค้าจะเน้นมะพร้าวผสมลงไปในแป้งด้วย กัดคำไหนก็จะกรึ่บๆเนื้ิอมะพร้าว และจะหอมถ่านเพราะทีนี้จะใช้เตาถ่านไม่ใช่เตาแก๊ส
เลยซื้อขนมพิมพ์มาอีก20 บาท
ถัดไปเรียกพี่แพะว่านั่นขนมซังนี่นา ไปๆๆอยากกินขนมซังจิ้มน้ำตาลแดง เพราะไม่ค่อยมีขาย จะเป็นขนมที่เอาข้าวเหนียวกับแป้งมาทำเป็นก้อนสามเหลี่ยมห่อด้วยใบไผ่ จะมีรสชาติจืดเอาไว้มาจิ้มทานกับน้ำตาลแดง ซื้อมา1พวง20 บาท
สองข้างทางตลาดก็จะมีของขายสลับไปมา เดินไปกับพี่แพะก็ทักทายแม่ค้าตลอดทาง คำที่ทักทายของคนใต้ก็จะเร็วๆกระชับคือ แม่ค้าถาม ไปไหนอ่าาาาาา
พี่แพะก็ตอบ ม่ายยยย ไปเดินหลาดเที่ยวนิ ! อย่าเพิ่งงงนะคะ คนใต้ไม่ได้โกหกแต่จะชอบพูดว่า ม่ายยย หรือไม่ก่อนนำหน้าต่อให้ไปไหนจริงก็จะบอก ไม่นิ ไม่ได้ไป แล้วตามด้วยสถานทีที่จะไป555 มันเป็นเอกลักษณ์ของบ้านเราไปแล้วอะ🤣🤣
ขนมอันต่อมาคือ ขนมดอกโดน จะเป็นขนมใส่แป้งบวกไข่เอาลงแม่พิมพ์เป็นรูปดอกไม้โรยด้วยมะพร้าวขูดสดๆ แม่ค้านี้เพื่งจะมาขายไม่กี่ปีแต่ขนมของพี่แกคนต่อคิวเยอะมากเพราะแกใส่ไข่ไม่ยั้งทำให้ขนมดอกโดนที่นุ่มแล้วมีรสชาติอร่อย บางเจ้าจะใส่ไข่น้อยไม่ค่อยออกรส กล่องนี้20 บาทเช่นเคย
เราหันไปถาม พี่แพะเอาไรอีกมัย สิ่งที่ได้มาอีกคือ ขนมมด แล้ว ขนมด้วง
ขนมมดคือขนมแป้งทอดใส่ถั่วเขียวต้มผสมน้ำตาล ส่วนตัวชอบมากไม่หวานเกินด้วยแต่มันจร้า555
ส่วนขนมด้วงจะเป็นแป้งทอดกรอบแล้วมาคลุกน้ำตาลทรายขาว ขนมด้วงจะมีสองสีคือสีดำแล้วสีขาวแล้วแต่แป้งจะใส่แป้งเหนียวดำหรือเหนียวขาว คนจะชอบทานไม่เหมือนกัน แป้งสีดำจะให้รสสัมผัสที่เหนียวกว่าเวลาเคี้ยว ขนมมด1 ถุงกับขนมด้วง1 ถุง ถุงละ10 บาทสองถุง 20 บาท
ซื้อมาเยอะแล้วเกรงว่าเบาหวานจะจับเอาเลยบอกพี่แพะว่ากลับบ้านดีกว่าหิวข้าวแล้ว ไม่วายทางกลับได้แป้งข้าวหมากมาอีก20 บาท (คือข้าวแช่)คือเอาแป้งข้าวเหนียวหุงให้สุกแล้วมาวางให้ข้าวเย็นแล้วเอามาหมักกับลูกแป้งประมาณ2 คืน มาลองทานรสชาติไม่ถูกปากจขกท.จริงๆ โดนพี่แพะหลอกให้กินอีกละ รสชาติออกเหมือนข้าวบูดไงไม่รู้แต่พี่แพะบอกคนนิยมกินนะ
ข้างยายแกขายลูกหยีสดๆด้วยจะออกรสเปรี้ยวๆ บ่ายแก่ๆแกะกินเล่นแก้ง่วงได้เลยทีเดียว
พอถึงบ้านก็ชักชวนพี่ที่ร้านบวกน้องให้มาช่วยกินเพราะถ้ากินคนเดียวคงไม่ไหวหวานเคลือนอกกันพอดี(หวานจะอ้วก)
เพิ่มเติมสักหน่อยก่อนทานหวาน จขกท.ต้องไปทานข้าวที่บ้านก่อนไม่งั้นเจ๊ละเฮีย(พ่อกับแม่)แกหวิปหลาว(โกธร)ว่าข้าวที่บ้านทำให้ไม่กิน
ผัดแตงผัดไข่
ต้มจับฉ่าย
แกงหน่อไม้
เช้าๆที่บ้านของจขกท.เรื่องกินคือเรื่องใหญ่ตั้งแต่เช้า มีครบเผ็ดจืดผัดทอด เด่วไว้รอบหน้าจะมาเขียนกระทู้อาหารฝีมือเจ๊เค้าหน่อย สำหรับวันนี้ขอจบเบาหวานเพียงแค่นี้จร้า
รีวิวหลำๆโดย เจ๊หวานแม่ขรี